کتاب پرتویی از زندگانی امام حسین (ع)

کتاب پرتویی از زندگانی امام حسین (ع) نوشتهٔ فاطمه کاوندی است و نشر میراث ماندگار آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب پرتویی از زندگانی امام حسین (ع)

در این کتاب سعی شده با مراجعه به کتاب‌های قدیمی و تفاوت بین نسخ، اصل و اساس زندگی امام حسین (ع) مورد تحقیق و بررسی قرار گیرد.

ما هرچه بیشتر می‌خوانیم، از گمراهی درخصوص امام حسین (ع) نجات خواهیم یافت و به حقیقتی روشن دست می‌یابیم و به این نتیجه می‌رسیم که راه و طریق و نهضت امام حسین از آنچه که در نظر ما جلوه‌گر شده بالاتر و برتر از آن است که در افکار ما خطور می‌نماید.

ما در تاریخ به مردان بزرگی برخورد می‌کنیم که هرکدام در جبهه و جهتی عظمت و بزرگی خویش را جهانگیر ساخته‌اند، اما شکوه و بزرگی امام حسین حجم عظیمی است که ابعاد بی‌نهایتش هر یک مشخص‌کننده‌ٔ یک عظمت فراز تاریخ است، گویا او جامع همه‌ٔ والایی‌ها و فرازمندی‌هاست.

آری مردی که وارث نبوت محمدی است، مردی که وارث عظمت عدل و مروت پدری چون حضرت علی ‌است و مادری چون حضرت فاطمه است، پس چگونه نمونه برتر و والای عظمت انسان و نشانهٔ آشکار فضیلت‌های انسانی نباشد؟

امام حسین و حکایت زیستن و شهادتش و لحن و گفتار و ابعاد کردارش نه تنها نمونهٔ یک بزرگ مرد تاریخ برای ماست، بلکه از او که آیینه تمام نمای فضیلت‌هاست، الگویی در حوزهٔ بزرگ‌منشی‌ها، فداکاری‌ها، جانبازی‌ها و... می‌سازد.

خواندن کتاب پرتویی از زندگانی امام حسین (ع) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران امام حسین (ع) پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب پرتویی از زندگانی امام حسین (ع)

رضا به معنی خشوع و تواضع در برابر حکم الهی. وقتی انسان در برابر حکم خداوند خشوع داشته باشد و با جان و دل پذیرا باشد نه تنها رنج نمی‌برد و شاکی نمی‌شود بلکه نسبت به حکم الهی لذّت هم می‌برد.

پس در این حال است که انسان به یقین می‌رسد و به آسانی می‌تواند از دنیا عبور کند، امام حسین به این مرتبه اعلی رسیده بود او فارغ از این دنیا بود و جز خدا نمی‌دید، و فقط رضای خدا را می‌طلبید چون می‌دانست خیر دنیا و آخرت در رضای خداوند است.

امام حسین می‌دانستند و آگاه بودند که در کربلا چه مصیبتی در انتظار آنهاست و از سرنوشت و عاقبت کار آگاه بود اما راضی به رضای حق شد.

او از همه چیز آگاه بود و می‌دانست و اختیار داشت انتخاب کند و از سوی خدا جبری نبود، حتی به فرمان خداوند فرشتگان برای یاری او نازل شدند به سوی حضرت و عرض داشتند؛ تا اجازه دهی تمام دشمن را نابود کنیم، امام حسین می‌دانست رضای خداوند در شهادت اوست، چون با شهادت او هم در دنیا و هم در جهان آخرت اعلی درجه و مقام بالاتری خواهد داشت. پس امام می‌توانست یعنی اختیار داشت، طوری دیگر انتخاب کند. اما رضای خداوند برایش ارزش داشت.

چون کسب مقام انسانی وقتی بیشتر می‌شود که به خواست الهی راضی باشد.

از مرحوم محدث قمی نقل است: حضرت موسی از خدای متعال تقاضا کرد، که خداوند بهترین، محبوب‌ترین و عابدترین بنده را به او نشان دهد.

خداوند به او وحی داد، به یک قریه در کنار دریا برود. موسی طبق این نقشه در آن قریه وارد خرابه‌ای شد، به یکی از بنده‌های خدا برخورد کرده که چند صفت داشت:‌ ابتدا به جذام مبتلا بود، زمین‌گیر و مبتلای به برص بود چند بیماری مبتلا بود و مرتب خدا را تسبیح می‌کرد.