کتاب روزی آخرین بار خواهد بود

کتاب روزی آخرین بار خواهد بود نوشته ایرج فاضل بخششی است. این کتاب را انتشارات پی نما برای علاقه‌مندان به داستان‌های علمی تخیلی منتشر کرده است.

درباره کتاب روزی آخرین بار خواهد بود

این کتاب داستانی علمی تخیلی است که با روایتی در فضای بی‌انتهای کهکشان شروع می‌شود. یک سپهرنورد در آسمان است و بدون خدمه به مقصدی نامشخص پرواز می‌کند. او با سپری محافظ در آسمان است و از برخورد با سیارات و ستاره‌های دیگر در امان مانده است تا اینکه با یک ستاره دنباله‌دار عظیم از جنس الماس روبه‌رو می‌شود. با آن برخورد می‌کند و تا حدی آسیب می‌بیند. اما بار این سپهرنورد چیست؟ استوانه‌ای فلزی و مهم که چیز مهمی را حمل می‌کند. چیزی که برنامه‌ریزی شده آن را به مقصد برساند. 

خواندن کتاب روزی آخرین بار خواهد بود را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به داستان‌های علمی تخیلی پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب روزی آخرین بار خواهد بود

سپهرنورد در درازای سفر خود، بارها و بارها با سیارک‌های کوچک و شهاب سنگ‌های سرگردان برخورد کرده بود ولی هر بار سپرمحافظتی آن به خوبی کارکرده و سپهرنورد از این برخوردهای نابهنگام دچار آسیب جدی نشده بود؛ اما این بار، شهاب سنگی از جنس الماس و به بزرگی یک سیاره کوچک توانسته بود کنش بزرگی ایجاد کرده و اثر بزرگی بر بدنه بیرونی دوکی شکل سپهرنورد به جا گذارد.

دراین میان، پاره‌های جدا شده از سپر دو جداره و سخت بدنه‌ی سپهرنورد مانند ترکش‌های یک نارنجک جنگی به هر سو پرتاب شدند و به سامانه‌ی شکارکنندگان نوترونی که همچون بادبان‌های یک کشتی سده‌های میانی، انرژی پیش رانش سپهرنورد را تأمین می‌کردند آسیبی جبران نشدنی واردکردند.

شانس با سپهرنورد یار بود که همان اندک انرژی موجود در باتری‌های انرژی در ساختار ساماندهی مسیر، سبب شد تا رایانه هدایتگر بتواند سپهرنورد را دوباره به مسیر درست خود برگرداند. سپهرنورد زمان زیادی برای ادامه سفر و به انجام رساندن ماموریت خود در پیش رو نداشت. این امید وجود داشت که با نزدیک شدن به ستاره درخشان مرکز این منظومه بتواند بخشی از کمبود انرژی شکارکنندگان نوترونی خود را، به کمک مجموعه آینه‌های خورشیدی روی بدنه بیرونی خود برطرف کند. تا آن زمان، انرژی تامین شده از شکارکنندگان نوترونی می‌توانست تنها برای حفظ و نگهداری کالاهای ارزشمند سپهرنورد استفاده گردد.

این کالاهای ارزشمند، استوانه‌های هوشمند ویژه نگاه دارنده تک یاخته‌های بنیادین مهندسی شده و پریاخته‌های طراحی شده‌ای بودند که برای ماموریتی مهم در سپهرنورد نگهداری و حمل می‌شدند. این استوانه‌ها به‌طور سفارشی برای مرکز پژوهش‌ها و پروژه‌های فراکهکشانی ساخته شده بودند. استوانه‌ها از جنس فلزی درخشان بودند که با دقت در اندازه نانو میکرون صیقل خورده و شکل داده شده بودند. روی آنها نشان پروژه به زیبایی حک شده بود. این نشان دو دست زنانه‌ای را به نمایش می‌گذاشت که جعبه‌ای را به شخصی ناشناس هدیه می‌داد.