کتاب همه چیز عالی ست

کتاب همه چیز عالی ست نوشتۀ ایوان آنتیک و ترجمۀ لیلا امانت ملایی است. این کتاب را نشر ترنگ چاپ کرده است.

درباره کتاب همه چیز عالی ست

در این کتاب کمال را از دیدگاه انسان نشان خواهیم داد؛ زیرا به نظر می‌رسد انسان‌ها تنها موجوداتی‌اند که به آن نیاز دارند. آنها بیش از هر موجود دیگری در عالم وجود، از درک این کمال محروم‌اند. به همین علت است که چنین آشوبی را در جهان ایجاد کرده‌اند. همه شما این کمال را احساس کرده‌اید، حتی هنگام مشاهده پرنده‌ای که روی درخت نشسته است. در این مقدمه برخی از ابعاد دیگر را برای شما فاش کردم؛ قلمرو غیرمنتظره پرندگان و درختان. من سعی خواهم کرد از شما الهام بگیرم تا احساس مشترک داشته باشید و در سایر جنبه‌های وجود به دنبال آن‌ها بگردید. کمال آگاهی الهی که هر چیزی را ممکن می‌سازد، همیشه وجود دارد. ما فقط نیاز به کمی انگیزه داریم تا بتوانیم این مسئله را کمی جدا از توهمات به خودمان یادآوری کنیم. به این منظور که بتوانیم در تمام لحظات زندگی که به ما داده شده، آن را مشاهده کنیم.

خواندن کتاب همه چیز عالی ست را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟

علاقه‌مندان به جهان‌های موازی و زندگی بعد از مرگ می‌توانند از خواندن این کتاب لذت ببرند.

بخش‌هایی از کتاب همه چیز عالی ست

هنگامی که توانستیم علت را ببینیم، همه پدیده‌ها منطقی و واضح می‌شوند. اگرچه طبیعت از ابعاد بسیار بیشتری تشکیل شده است که ما توان درک همه آن‌ها را با حواس خود نداریم و معمولاً پایین‌ترین بعد آن یعنی واقعیت مادی را می‌بینیم. علیت همه ابعاد طبیعت را در برمی‌گیرد؛ اما ما تنها نازل‌ترین آن را می‌بینیم. حتی در این سطح فیزیکی محدود به فضا و زمان، تمام آن را نمی‌بینیم، بلکه صرفاً بخش‌هایی از آن‌ها را درمی‌یابیم. نقطه شروع فرایند علیت در ابعاد بالاتر صورت می‌گیرد که محدود به حواس عادی ما نیست. عدم توانایی در درک قانون علیت و پیامدهای همراه با آن، بسیاری از امور را به‌ظاهر بی‌ربط و دور از واقعیت، بدون ارتباط آشکار عوامل متقابل با هم شانسی و تصادفی، به شکل بی‌عدالتی بزرگ و یا اعمالی شیطانی نشان می‌دهد. این می‌تواند اولین و مهمترین دلیل علم در کمال همه چیز باشد: چرا ما کمال هر چیزی را در نمی یابیم؟

ما همه حقیقت را نمی‌بینیم و فقط شاهد بخش‌هایی از آن هستیم. چرا نمی‌توانیم تمام حقیقت را ببینیم؟ ما حقیقت را به طور کامل نمی‌بینیم چون اگر غیر از این بود موجودیت خودمان نیز از ما پنهان می‌ماند. ما چیزهایی را که از آن ساخته شدیم نمی‌شناسیم. فقط تاحدی‌که بتوانیم از حقیقت وجود خود، حقیقت اینکه وجود داریم آگاه شویم، می‌توانیم خود وجود را بشناسیم. حقیقت همان اندازه وجود دارد که ما وجود داریم. در واقع کسی که مشاهده می‌کند نیز باید برای مشاهده شدن مناسب باشد. مشاهده‌گر یا ناظر همان مشاهده شونده است. ما خود حقیقت هستیم. دلیل این امر در ماهیت هولوگرافیک جهان نهفته است. جهان به‌گونه‌ای است که هر قطعه، گل را در خود جای‌داده است. به همین علت است که در جهان هولوگرافیک فرقی بین کسی که مشاهده می‌کند (ناظر) و آنچه مشاهده می‌شود وجود ندارد. اگر آنچه درک می‌کنیم تمام و در نهایت کمال نباشد پس درک ما نیز تمام و کامل نیست. شاهد و مشهود به‌هیچ‌وجه در واقعیت، پدیده‌هایی جدا از هم نیستند. اگر جدا از هم به نظر می‌رسند فقط به دلیل توهم است و این توهم تنها مسئله‌ای است که اینجا باید از آن پرده برداریم.