کتاب رمزهای خرد

کتاب رمزهای خرد اثری از گرِگ برِیدن است که در انتشارات راز نهان منتشر شده است. این کتاب عبارات باستانی برای بازنویسی مغزهایمان و شفای قلب‌هایمان در اختیار ما قرار می‌دهد. این اثر را با ترجمه بهزاد شوقی، سارا چوبتاشانی و الهام سینائی می‌خوانید. 

درباره کتاب رمزهای خرد

ما برای آرام کردن خود از واژگان استفاده می‌کنیم. اگر نگاهی به تاریخ سراسر جهان بیندازیم هم نمونه‌هایی از واژگان، عبارات و کلمات پیدا می‌کنیم که نشان از قدرت کلمات و تاثیر آن‌ها در آرام ساختن انسان‌ها دارد. گاهی ممکن است حمایتی که خانواده از ما به عمل می‌آورد هم به اندازه یک کلام آرامشبخش، تاثیر نداشته باشد. گرگ بریدن در کتاب رمزهای خرد، مجموعه‌ای از عبارات معتبر را از میان دعاهای والا، مانتراها، آهنگ‌ها و سرودهای روحانی را گرد آورده است. همان مجموعه‌ای که درست در زمان نیاز به آرامش به آن‌ها پناه می‌بریم. 

این دعاها و عبارات باستانی که به ما در شفای قلبمان کمک می‌کنند، برای زمان‌هایی هستند که در زندگی با خطر، آسیب، فقدان‌های غیر قابل بیان و شک روبه‌رو می‌شویمو به این ترتیب زمینه‌ای برای اتکای مجدد، محافظت و شفای روان آسیب دیده ما فراهم می‌کنند. ادعیه و عبارات باستانی این کتاب در زمینه‌های محافظت، ترس، فقدان، نیرو، عشق و رمزهای قدرت طبقه بندی شده است و بخش آخر نیز تمثیل‌هایی در اختیار ما قرار می‌دهد. 

کتاب رمزهای خرد را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن کتاب رمزهای خرد را به تمام دوست‌داران کتاب‌های حوزه موفقیت و خودیاری پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب رمزهای خرد

در سکوت ذهنمان، پیام واژگانی افکار ناخودآگاهمان را می‌شنویم که بر طبق برآوردهای علمی، هر روزه با سرعت گیج کننده‌ی ۶۰۰۰۰ تا ۸۰۰۰۰ تکرار می‌شوند و اکنون شواهد جدید نشان می‌دهد که قدرت واژه‌هایمان فراتر از این آمارهایی است که در گذشته آشکار شده است. تحقیقات اخیر نظریه‌ای را تأیید می‌کند که در ابتدا در اوایل قرن بیستم رایج شده بود: این که واژه‌های زبان روزمره‌ی ما وقتی صحبت از چگونه فکر کردن ما و حتی این که قادر به فکر کردن به چه چیزی هستیم می‌شود، مستقیماً بر این که مغزمان چطور خودش را می‌نویسد تأثیر می‌گذارد.

کشف رابطه‌ی بین مغز - گفتار ما محصول یک تحقیق هماهنگ در یک آزمایشگاه پیشرفته که این ارتباط عرفانی مانند را بررسی می‌کند نیست. بلکه نتیجه‌ی یک درک غیر منتظره است که از توافق تدریس برنامه‌ریزی نشده‌ای بین سال‌های ۱۹۳۷ و ۱۹۳۸ پدید آمد. در این زمان بود که زبان شناس آمریکایی، بنجامین لی وورف ، خودش را یک استاد جایگزین دید که زبان شناسی بومی آمریکا را به دانشجوهای سال آخر تدریس می‌کرد. در حالی که وورف جایگزین همکاری شده بود که به مرخصی یک ساله رفته بود، متوجه تفاوت جزئی نادیده‌ای بین زبان هوپی آمریکای شمالی شد. کسانی که به این زبان صحبت می‌کنند رویدادهای زندگی روزمره را بدون استفاده از- یا حتی ارجاع به– تجربه‌ی زمان توصیف می‌کنند. به عبارت دیگر، زبان هوپی از کلماتی استفاده می‌کند که لحظه‌ی حال و چیزی که در حال حاضر اتفاق می‌افتد را توصیف می‌کند و هیچ واژه‌ای وجود ندارد که مستقیماً گذشته یا آینده را توصیف کند. این استفاده‌ی تغییردهنده‌ی الگوی زبان بود که باعث شد وورف به این کشف برسد که واژه‌های ما بر نحوه‌ی ارتباط نورون‌ها اثر می‌گذارند- کشفی که باورهای علمی آن دوره را زیر و رو کرد و هنوز هم بحث‌انگیز است. تجربه‌ی طبیعی دیدن رد و برق در آسمان، تصویر کاملی از کشف وورف است. وقتی هوپی‌ها به رعد و برق اشاره می‌کنند، زبان آن‌ها، آن را فعلی که در حال رخ دادن است توصیف می‌کند و نه اسمی برای چیزی که وجود دارد. آن‌ها معادل "رعد و برق زدن است" را استفاده می‌کنند که نشان می‌دهد رعد و برق یک حالت وجودی است، و نه مشاهده‌ی "رعد و برق" به‌عنوان یک شیء طبیعی.به همین صورت، هنگام درنظر گرفتن اقیانوس، به جای توصیف یک موج به صورت اسم موج، هوپی‌ها موج را بخشی از یک سیستم فراگیر می‌دانند که موجود و زنده است و در حال حاضر دارد رخ می دهد. 

تفکر آن‌ها در زبانی منعکس می‌شود که یک تجربه را توصیف می‌کند، و آن‌ها می‌گویند: "موج، دارد موج می‌زند"، درست مثل رعد و برق که "رعد و برق می‌زند". این ساختارهای گفتاری است که وورف باور داشت مسئول نحوه‌ی هماهنگ فکر کردن هوپی‌ها به خودشان، ساختن زندگی‌هایشان و دیدن رابطه شان با کیهان است. هنگام در نظر گرفتن کل خلقت، برای مثال، آن‌ها جهانی زنده از ارتباط را می‌بینند که مدت‌ها قبل، از حالت اولیه‌ی هماهنگی پدید آمده است. در این سیستم یکتایی، هوپی‌ها همکاری بین مردم در طبیعت را به‌عنوان تجلی هر روزه‌ی یک هماهنگی همگانی می‌بینند که در کل کیهان گسترش یافته است.این روش تفکر تصدیق کننده‌ی زندگی در تضاد شدیدی با دیدگاه علمی مرسوم است که جهان را یک سیستم "مرده" توصیف می‌کند که مدت‌ها پیش از یکسری حوادث کیهانی بسیار مساعد و تصادفی پدید آمده است. از این جهان‌بینی زیست‌شناسی خوش شانس، جریان علم، منشأ و وجود پیوسته‌ی ما را به موفقیت تکامل و چیزی که ناتورالیست قرن نوزدهمی چارلز داروین آن را بقای قوی‌ترها می‌نامد- قضیه‌ای که علم برتر قرن ۲۱ بیان می‌کند که حقیقت ندارد - نسبت می‌دهد.‌ اکنون کشف‌های جدید در زیست‌شناسی و همچنین دیگر علوم حیات، آشکار می‌کند که همکاری و نه رقابت، قانون اصلی طبیعت است.