بریده‌هایی از کتاب کرم زنده در سیب جهان

چه کسی بودم، پیش از آن‌که من باشم؟

من، کِرم زنده در سیبِ جهانم.

چه زهری بنوشم، با چه سازی برقصم تا از جنون، کناره گیرم...

کسانی که خبری از آنان نمی‌شنویم کسانی که هیچ‌کس یادی از ایشان نمی‌کند: کدامین باد ردّشان را چنان برده با خود که گویی هرگز نبوده‌اند

دریچه را اگر نگشایی کبوتر به سوی اتاقت نخواهد پرید.

بنده‌ام من. ناتوانی که عصا زیر بغل، لنگ‌لنگان به سوی نهایت می‌رود و مرگ با پاهای بُزی سیاه در پی‌اش می‌آید.