بریده‌هایی از کتاب داره فاجعه می آد!

از ضعف خود نترسید، بلکه از غرق شدن در ناامیدی بترسید. از این بترسید که مبادا باقی عمر خود را به‌دلیل ترس بیش از حد برای مقابله با درد، با حسرت و غم به پایان برسانید.

پیش از اینکه بدانیم چه کاری باید انجام دهیم تا هر چیزی تغییر کند، یا به‌گونه‌ای به خودمان کمک کنیم، بیایید یک ثانیه وقت بگذاریم و فحش بدهیم. جدی می‌گویم.

یک ضرب‌المثل قدیمی هست که می‌گوید، ما فقط می‌توانیم از زخم‌هایی که خورده‌ایم به دیگران آموزش دهیم، بنویسیم یا به اشتراک بگذاریم.

شد. درد این واقعیت که شما فقط یک لحظه با واقعیت فاصله داشته‌اید، درد این شکست را چندین برابر می‌کند ... پیروزی اینجا بود ... و اکنون ناگهان از شما دور شده است.

تجربه هرکسی مربوط به خود اوست. همان‌طور که درد عمیق از دست دادن برای هر فردی، تجربه‌ای شخصی است، مسیری که برای شفا باید طی کنیم نیز تصمیمی شخصی خواهد بود.

دختران خوب مزخرف نمی‌گویند. درحقیقت، دختران خوب حتی نباید کلمه دشنام را بشناسند. به نظر می‌رسد همه ترجیح می‌دهند زمانی که ما صدمه دیده‌ایم، ترسیده‌ایم و تردید داریم، دیگران را با این احساس‌های خود آزار ندهیم یا دست‌کم بخش بزرگی از این احساسات را در خود خفه کنیم و آن‌ها را تنها در سطح قابل‌قبولی نشان دهیم.

من فکر می‌کنم یکی از سخت‌ترین چیزها درمورد گذراندن تجربه یک شرایط متزلزل و تغییردهنده زندگی این است که شما از یک طرف این ماجرا به آن داخل می‌شوید و به‌عنوان کسی کاملاً متفاوت، از طرف دیگر آن بیرون می‌آیید؛ این در حالی است که ذهن شما هنوز در حال پردازش این است که چه اتفاقی افتاده است. داستان تبدیل شدن شما به کسی که نبوده‌اید، اما اکنون شده‌اید، مانند داستان یکی از آن فیلم‌های علمی ـ تخیلی است. هنگامی که سفینه فضایی به سرعت مافوق صوت می‌رسد یا وارد سیستم هایپردرایو یا هرآنچه آن را نامیده‌اند می‌شود، ناگهان کهکشان‌ها به‌صورت رگه‌هایی کدر درمی‌آیند و سفینه به بعد دیگری وارد می‌شود. شما به فرد دیگری تبدیل می‌شوید. شما به بعد کاملاً جدیدی منتقل شده‌اید، اما احساستان ــ شمایی که افکار و احساساتتان را می‌سازد ــ هنوز همانی است که همیشه بوده است. زندگی گاهی رفتار بسیار بی‌ادبانه‌ای دارد. گویی کافی نیست که شما باید با تحریک احساسی ناشی از شرایطی که دارید، کنار بیایید. علاوه بر آن، باید با یک بحران بزرگ بابت کنار گذاشتن هویت قدیمی‌تان نیز روبه‌رو شوید. برای اغلب ما، مسئله مهم و اصلی در یک دشواری، هویت نیست، اما بحران هویت، هر مشکلی را دشوارتر می‌کند.

به نظر من، چهار نوع مختلف بحران هویت وجود دارد که مربوط به از دست دادن/ درد/ غم و اندوه است: ۱. شما یک هویت داشته‌اید که آن را از دست داده‌اید ــ «من کارگر عالی‌ای بوده‌ام، اما شرکت مرا اخراج کرد. حالا بیکارم.» ۲. شما هویتی را می‌خواهید که به شما داده نمی‌شود ــ «من می‌خواستم یک مادر باشم، اما درمان ناباروری جواب نداد و نابود شدم.» ۳. شما هویتی را انتخاب کرده‌اید که دیگر آن را نمی‌خواهید ــ «من فکر می‌کردم که به‌عنوان یک مادر در خانه خوشحال خواهم بود، اما اکنون نه‌تنها مادر خوبی برای فرزندانم نیستم، بلکه افسرده هم شده‌ام.» ۴. کسی شخصیتی را برای شما انتخاب می‌کند که شما نیستید ــ «حضور در این نقش مدیریتی مرا از خلاقیت بازمی‌دارد، اما رئیس من فکر می‌کند که حضورم در اینجا لازم است. احساس می‌کنم دارم از درون می‌میرم.»

چیزی که به آن نیاز داریم و به ما کمک می‌کند، این است که سالم‌تر زندگی کنیم.

چه می‌شود اگر دنیای شما متلاشی شود، نه به‌دلیل چیزی که از کنترل شما خارج است، بلکه به‌دلیل اینکه خود شما موجبات این شکست را فراهم آورده‌اید؟ چه می‌شود اگر فقط دردتان غرق شدن در درد نباشد، بلکه بدانید این درد را خودتان به وجود آورده‌اید؟ اگر شما همانی باشید که در اولین قدم این درد را ساخته‌اید، چه خواهد شد؟ اگر احساس گناه، بزرگ‌ترین رنجی باشد که اکنون متحمل می‌شوید و این چیزی نیست که بتوانید از آن فرار کنید، چون شرمندگی دارد زنده‌زنده شما را می‌خورد ... چه خواهد شد؟ شاید احساس گناه کنید، زیرا به شخصی عمیقاً ظلم کرده‌اید. شاید تقلب کرده‌اید. شاید با کسی غیرمنصفانه رفتار کرده باشید. شاید قلدری کرده‌اید. شاید دروغ گفته‌اید. شاید سوءاستفاده کرده‌اید. شاید طرد کرده باشید. شاید بارها و بارها ایمان و اعتماد دیگران به خود را از بین برده باشید. من نمی‌توانم دقیقاً بدانم که چه کاری انجام داده‌اید یا به چه روش ویژه‌ای آن‌ها را آزار داده‌اید، اما آنچه می‌خواهم بدانید، این است که اگر اکنون نسبت به آن، احساس گناه و شرم می‌کنید و با واقعیت کار اشتباهی که انجام داده‌اید روبه‌رو هستید، حتی اگر این احساس بسیار ناراحت‌کننده باشد، این بدان معنی است که شما در حال تلاش هستید.