بریده‌هایی از کتاب زیاد به خودت سخت نگیر

اجازه دهید حقیقتی را خاطرنشان کنم. همه ما یک روز می‌میریم. می‌دانم خیلی واضح است و همه می‌دانید، فقط خواستم اگر احیاناً فراموش کرده‌اید، یادآوری کنم. شما و هرکسی که می‌شناسید دیر یا زود خواهید مرد و در فاصله کوتاه این زندگی تا مرگ، تعداد محدودی موضوع برای اهمیت‌دادن دارید. درواقع تعداد بسیار محدود! و یک کلام، اگر بخواهید ناخودآگاه یا بدون انتخاب به هرچیز و هرکسی اهمیت بدهید، بیچاره خواهید شد. بی‌خیال‌بودن هنری ظریف می‌خواهد و اگرچه ممکن است موضوع در کل مضحک باشد و من هم کمی عوضی به نظر برسم؛ اما چیزی که اینجا از آن حرف می‌زنم، این است که یاد بگیریم چطور اولویت‌بندی کنیم، ابتدا به چیزهایی اهمیت بدهیم که واقعاً اهمیتشان بیشتر است و اینکه چطور آگاهانه موضوعاتی را انتخاب کنیم که با توجه به ارزش‌های شخصی ما باید برای‌مان اهمیت بیشتری داشته باشند. این کار به‌هیچ‌وجه آسان نیس

قدیم‌ها وقتی پدربزرگ‌های ما حالشان خوب نبود، با خودشان فکر می‌کردند: «امروز حالم از این گاو هم بدتره! اما فکر کنم زندگی همینه دیگه، امروز باید یه روز گاوی باشه، حتماً هم همین‌طوره. بهتره برم و بیلم رو بزنم». اما این روزها چه؟ اگر حتی برای پنج دقیقه حالتان بد باشد، دست‌کم با عکس ۳۵۰ نفر بمباران می‌شوید که زندگی خیلی خوبی دارند و خیلی خوشحال‌اند و انگار امکان ندارد شما حالتان بد باشد یا مشکلی داشته باشید.

روی سنگ قبر بوکوفسکی نوشته شده است: «وقتت را تلف نکن.»

جامعه امروز ما به دلیل تفکرات فرهنگ مصرفی و فرهنگ شبکه‌های اجتماعی که «ببین زندگی من چقدر از زندگی تو باحال‌تره»، نسلی از ما آدم‌ها به دنیا تحویل داده است که فکر می‌کنیم داشتن این تجربه‌های منفی ـ اضطراب، عصبانیت، احساس گناه و غیره ـ به‌هیچ‌وجه خوب نیست. منظورم این است که هروقت به صفحه فیس‌بوک یا اینستاگرام خود نگاه می‌اندازید، می‌بینید انگار همه مردم دنیا اوقاتی بسیار خوب و خوش دارند جز شما یا گویی هیچ‌کس هیچ دردی ندارد جز شخص شخیص شما! این هفته هشت نفر ازدواج کرده‌اند، چند جوان شانزده‌ساله برای جشن تولدشان خودروی فراری هدیه گرفته‌اند و یک بچه نیم‌وجبی هم دومیلیارد دلار روی یک اپلیکیشن سرمایه‌گذاری کرده است تا وقتی دستمال توالت تمام شد، به‌طور خودکار یک رول دستمال دیگر را جایگزین آن کند! این وسط شما در خانه افتاده‌اید و سرتان را با خودتان یا درنهایت گربه‌تان گرم می‌کنید. خب مسلم است که راهی ندارید جز اینکه فکر کنید زندگی‌تان حتی گندتر از چیزی است که فکر می‌کردید.

لذت‌بردن خیلی عالی است؛ اما اگر بخواهید آن را اولویت زندگی‌تان قرار دهید، ارزش بسیار وحشتناکی خواهد بود. درستی این موضوع را می‌توانید از معتادی که اولین‌بار برای لذت‌بردن به موادمخدر رو آورد، یا از مرد هوس‌بازی که برای لذت، خانه و خانوده‌اش را از دست داده است بپرسید: از آن‌ها بپرسید لذت‌بردن چگونه زندگی‌هایشان را به فنا داده است. لذت ارزشی اشتباه است

به همین دلایل است که بی‌خیال‌بودن، کلید جادویی زندگی خوب است و به همین دلایل است که بی‌خیال‌بودن، ما و همه دنیا را نجات می‌دهد، زیرا با پذیرفتن اینکه دنیا همیشه همین بوده است و خواهد بود، خودمان و بقیه را نجات خواهیم داد.

، این کتاب رنج شما را به ابزار، نقطه‌ضعف‌هایتان را به نقطه‌قوت و مشکلات‌تان را به مشکلات بهتر یا کوچک‌تر تبدیل می‌کند. این یعنی رشد! می‌توانید این کتاب را راهنمایی برای رنج‌کشیدن و نحوه بهترتحمل‌کردن آن با درک، همدلی و فروتنی بیشتر در نظر بگیرید. این کتابی است برای آنکه بتوانید با وجود باری که به دوش می‌کشید، آرام پیش بروید، با وجود بزرگ‌ترین ترس‌هایتان آسوده بیارامید و در اوج غم به اشک‌هایتان لبخند بزنید. این کتاب به شما نمی‌آموزد چگونه بیندوزید و کسب کنید، برعکس به شما یاد می‌دهد چگونه رها کنید و از دست بدهید. این کتاب به شما یاد می‌دهد فهرستی از موضوعات زندگی خود بنویسید و سپس همه را به‌جز مهم‌ترین‌هایش پاک کنید. این کتاب به شما یاد می‌دهد چشم‌هایتان را ببندید و ایمان داشته باشید که اگر هم بیفتید، اتفاقی نخواهد افتاد و باز می‌توانید بلند شوید. این کتاب به شما یاد می‌دهد کمتر اهمیت بدهید، بیشتر بی‌خیال باشید و زیاد خودتان را خسته نکنید.

تمایل شدید به داشتن تجارب مثبت، خود تجربه‌ای منفی است و ممکن است عجیب به نظر برسد؛ اما پذیرفتن تجربه‌های منفی خود تجربه‌ای مثبت است.

وقتی زیادی اهمیت می‌دهید ـ به همه چیز و همه کس ـ ناخودآگاه فکر می‌کنید همه چیز و همه کس باید طوری دیگر باشند و اصلاً قرار نیست خاطر شما از چیزی مکدر شود و همیشه همه چیز باید بر وفق مراد باشد تا شما خوشحال باشید. خب می‌دانید، این بیماری‌ای است که شما را زنده‌زنده نابود می‌کند. شما با این طرز فکر هر سختی را نوعی بی‌عدالتی، هر چالش را نوعی شکست و هر مخالفتی را نوعی خیانت به خودتان قلمداد می‌کنید، خود را درون زندان کوچک مغزتان حبس می‌کنید، در آتش توقعات و انتظارات بیجا می‌سوزید و با سرعتی ثابت فقط داخل چرخه جهنمتان می‌چرخید و به هیچ جا هم نمی‌رسید.

مشکل دیگرِ بیش ازحد اهمیت دادن به موفقیت مادی این خطر است که در قیاس با ارزش‌های دیگری مانند صداقت، صلح‌جویی و همکاری اولویت یابد. وقتی افراد خود را نه براساس رفتارهایشان بلکه براساس دستاوردهای مادی‌شان بسنجند، به احتمال زیاد به افرادی سطحی‌تر و عوضی‌تر تبدیل می‌شوند.

بی‌خیال‌بودن، کلید جادویی زندگی خوب است و به همین دلایل است که بی‌خیال‌بودن، ما و همه دنیا را نجات می‌دهد، زیرا با پذیرفتن اینکه دنیا همیشه همین بوده است و خواهد بود، خودمان و بقیه را نجات خواهیم داد.

هرچه بیشتر دنبال ثروتمندشدن باشید، بیشتر احساس فقر و بی‌ارزشی می‌کنید، حال هرقدر هم که می‌خواهید پول دربیاورید. هرچه بیشتر دنبال جذاب‌بودن باشید، خود را زشت‌تر می‌بینید، حال فرقی نمی‌کند چه شکل و ظاهری داشته باشید. هرچه بیشتر دنبال محبوب‌بودن باشید و هرچه بیشتر از تنهایی بترسید، بیشتر احساس تنهایی می‌کنید، فرقی نمی‌کند چقدر دور و برتان آدم باشد. هرچه بیشتر بخواهید رشد معنوی کنید و به کمال برسید، بیشتر به خودتان می‌اندیشید و خودمحور می‌شوید.

حق‌به‌جانبی حبابی از خودشیفتگی است و هرچیزی را به شکلی تحریف می‌کند که به تشدیدش منجر می‌شود. چنین افرادی هر واقعه زندگی را تأثیر یا تهدیدی برای برتری خود می‌دانند. اگر رویدادی خوب رخ دهد، دلیل آن عملکرد بی‌نظیر خودشان بوده است و اگر بد باشد، دلیلش حسادت و بدخواهی دیگران است. حق‌به‌جانبی رسوخ‌ناپذیر است. این افراد فقط به‌دنبال چیزی هستند که حس برتری‌شان را تقویت کند

کلید زندگی خوب در اهمیت‌دادن به بیشترها نیست، بلکه در اهمیت‌ندادن به آن‌ها و درحقیقت فقط توجه به چیزهای واقعی، مهم و ضروری است.

به یاد داشته باشید، کسی که واقعاً خوشحال باشد، نیاز ندارد جلوی آینه بایستد و به خودش بگوید که خوشحال است.

«چرا از این ناراحتی که من مرده‌ام درحالی‌که تو هنوز از زندگی می‌ترسی؟»

زمانی از هنرمندی شنیدم که انسان‌ها وقتی مشکل ندارند، ذهنشان ناخودآگاه تلاش می‌کند مشکلی بیافریند.

خوش‌بینی ابدی. افرادی نیز هستند که موفقیت خود را با توانایی مثبت‌ماندن و خوش‌بین‌بودن به بیشتر چیزها می‌سنجند. کارتان را از دست داده‌اید؟ عالی است! فرصتی است برای کشف علاقه‌مندی‌هایتان. همسرتان سر ناسازگاری گذاشته است؟ مسئله‌ای نیست! دست‌کم فهمیدید با چه کسی زندگی می‌کردید. فرزندتان به علت سرطان حنجره از دنیا رفته است؟ شاید تقدیر این بوده که مجبور نباشید هزینه سنگین دانشگاه را با سختی پرداخت کنید. مثبت‌ماندن و «دیدن نیمه پر لیوان» خوب است؛ اما حقیقت این است که گاهی زندگی به‌راستی سخت می‌شود و بهترین راه مواجهه این است که به‌جای فرافکنی آن را بپذیرید. انکار احساسات منفی به تجربه احساسات منفی بیشتر و طولانی‌تر و درنهایت فلج عاطفی منجر می‌شود. خوش‌بینی دائمی نوعی اجتناب از مشکلات است و راه‌حل معتبری برای مشکلات زندگی نیست - اگر ارزش‌ها و معیارهای درستی را انتخاب کرده باشید، باید مشکلات محرک و انگیزه‌بخش شما باشند.

همچنین می‌توانستند بفهمند که تصمیمات آن‌ها برای احساس آرامش آنی بوده است نه آرامش و شادی حقیقی.

لحظه‌ای تأمل کنید و به چیزی بیندیشید که واقعاً آزارتان می‌دهد. سپس از خودتان بپرسید چرا این موضوع آزارتان می‌دهد. به احتمال زیاد به‌سادگی نمی‌توانید پاسخ این سؤال را بدهید؛ ولی پای نوعی احساس شکست در میان است. حال به آن شکست فکر کنید و از خودتان بپرسید چرا فکر می‌کنید این شکست است و آیا شکستی حقیقی است. حال اگر آنچه سال‌ها شکست پنداشته‌اید، حقیقتاً شکست نباشد، چه؟ اگر اشتباه کرده باشید و از زاویه‌ای نادرست به آن نگاه کرده باشید، چه؟

قدیم‌ها وقتی پدربزرگ‌های ما حالشان خوب نبود، با خودشان فکر می‌کردند: «امروز حالم از این گاو هم بدتره! اما فکر کنم زندگی همینه دیگه، امروز باید یه روز گاوی باشه، حتماً هم همین‌طوره. بهتره برم و بیلم رو بزنم».

حق‌به‌جانبی حبابی از خودشیفتگی است و هرچیزی را به شکلی تحریف می‌کند که به تشدیدش منجر می‌شود. چنین افرادی هر واقعه زندگی را تأثیر یا تهدیدی برای برتری خود می‌دانند. اگر رویدادی خوب رخ دهد، دلیل آن عملکرد بی‌نظیر خودشان بوده است و اگر بد باشد، دلیلش حسادت و بدخواهی دیگران است. حق‌به‌جانبی رسوخ‌ناپذیر است. این افراد فقط به‌دنبال چیزی هستند که حس برتری‌شان را تقویت کند

فقط مشکل اینجاست که اهمیت‌دادن به همه چیز برای سلامت روانی شما بد است. این موج سبب می‌شود به چیزهای ظاهری و سطحی وابسته باشید و زندگی‌تان را وقف به‌دست‌آوردن آن‌ها و جست‌وجوی دائم برای خوشبختی و رضایتمندی کنید. کلید زندگی خوب در اهمیت‌دادن به بیشترها نیست، بلکه در اهمیت‌ندادن به آن‌ها و درحقیقت فقط توجه به چیزهای واقعی، مهم و ضروری است

توهم درست‌بودن. مغز ما ماشینی ناکارآمد است. ما همیشه در حال اشتباه‌کردنیم، پیش‌داوری می‌کنیم، تصورات اشتباه داریم، حقایق را اشتباه به یاد می‌آوریم، دچار انحرافات شناختی می‌شویم و براساس حالات روحی و احساسی خود تصمیم می‌گیریم. ما در مقام انسان بیشتر وقت‌ها در حال اشتباه‌کردنیم و ارزش‌هایمان نیز در حال تغییرند، حال اگر فکر می‌کنید معیارهایتان برای موفقیت کاملاً درست‌اند، باید بگویم راه بسیار سختی برای اثبات و حفظ ارزش‌هایتان پیش رو دارید. حقیقت این است که افراد حق‌به‌جانب و کسانی که اعتقاد دارند همیشه درست فکر می‌کنند، فرصت یادگیری از اشتباهاتشان را از دست می‌دهند. آن‌ها توانایی انعطاف و همدردی ندارند و نمی‌توانند از زاویه‌ای دیگر به مسائل نگاه کنند. آن‌ها در را به روی خود می‌بندند و خود را از حقایق و اطلاعات جدید محروم می‌کنند. بسیار بهتر و آسان‌تر است که گاهی هم اشتباهات خود را بپذیرید و فکر نکنید همیشه درست می‌گویید. این سبب می‌شود کمی از باورهای اشتباه و سطحی خود فاصله بگیرید و حقایق جدید را بیاموزید. با کمی انعطاف‌پذیری خود را در مسیر همیشگی رشد و یادگیری قرار می‌دهید.

تگزاسی‌ها ضرب‌المثلی دارند که می‌گوید، همیشه کوچک‌ترین سگ بلندترین پارس را می‌کند. مردی که به خودش اطمینان دارد، نیاز ندارد ثابت کند که اعتمادبه‌نفس دارد؛ زنی که پول‌دار است، نیاز ندارد کسی را متقاعد کند که پول‌دار است، زیرا یا پول‌دار است یا نیست، یا به خودش اطمینان دارد یا ندارد. اگر شبانه‌روز در رؤیای چیزی به سر می‌برید، ناخودآگاه این باور را در خود تقویت می‌کنید که آن چیز را ندارید.

مشکلات ممکن است اجتناب‌ناپذیر باشند؛ اما برداشتی که ما از آن‌ها می‌کنیم، اجتناب‌ناپذیر و قطعی نیست ما می‌توانیم انتخاب کنیم تعبیر دیگری از مشکلاتمان داشته باشیم. ما می‌توانیم با تغییر نحوه نگاه خود به مشکلات و استانداردها یا معیارهایی که آن‌ها را ارزیابی می‌کنیم، روی آن‌ها کنترل داشته باشیم.

بی‌خیالی‌طی‌کردن یعنی به تخم چشم‌های ترسناک‌ترین و سخت‌ترین چالش‌های زندگی نگاه کنیم و عین خیالمان نباشد.

فقط مشکل اینجاست که اهمیت‌دادن به همه چیز برای سلامت روانی شما بد است.

اینترنت فقط منبع اطلاعات نیست، بلکه به سرمنشأ ناامنی، تردید به خویشتن و شرمساری نیز مبدل شده است.

ذهن انسان تلنباری از باورهای نادرست است و با اینکه شاید این موضوع شما را آزار بدهد و نخواهید آن را بپذیرید؛ اما همان‌طورکه خواندید و خواهید دید، حقیقتی است که دیر یا زود باید آن را قبول کنید.