بریده‌هایی از کتاب مسخ و داستان های دیگر

همان‌طور که آزادی از والاترین احساس‌ها به شمار می‌آید، فریب حاصل از آن هم جزو والاترین فریب‌ها است

صبح زود، وقتی که درها همه قفل بودند، همه می‌خواستند به اتاق او بیایند، اما حالا که او خود یکی از درها را باز کرده بود و ظاهراً درهای دیگر را هم در طول روز باز کرده بودند، دیگر کسی نمی‌آمد. حالا درها را از بیرون قفل کرده بودند.

ولی ناچار بود به خود بگوید این‌جا سرزمین محکومان است و در سرزمین محکومان معیارهای دیگری حاکم است

حالا چه باید کرد؟

حالا اگر چنین ادعایی می‌کرد، بی‌شک سروکلهٔ رییس با پزشک بیمه پیدا می‌شد، پدر و مادرش را به خاطر چنین فرزند تنبلی به باد سرزنش می‌گرفت، و به شهادت پزشک بیمه که عقیده داشت همهٔ آدم‌ها سالم‌اند ولی نمی‌خواهند تن به کار بدهند، هر عذرو بهانه‌ای را مردود می‌شمرد.

به راستی چشم‌پوشی از هرگونه خودسری والاترین فرمانی بود که خود را به پیروی از آن ملزم کردم.

آن‌جا که سخن از حقیقت در میان است، هر شرافتمندی حتی ظریف‌ترین نزاکت‌ها را هم کنار می‌گذارد.

من، با آن رییسی که دارم، اگر چنین کاری بکنم، فورآ اخراج می‌شوم. راستی از کجا معلوم که اخراج‌شدن برایم مایهٔ خوشبختی نباشد؟

او که این‌گونه مسحور موسیقی شده بود، به‌راستی حیوان بود؟

او که این‌گونه مسحور موسیقی شده بود، به‌راستی حیوان بود؟

وای که آدمیزاد چه‌طور یک‌دفعه از پا درمی‌آید!

اما در عین حال فراموش نکرد که هرازگاه به خود تلقین کند که اندیشهٔ آرام و آرام‌ترین اندیشه بهتر از هر تصمیمی است که از سرِ ناامیدی گرفته شود

دیگر برای او فرقی نمی‌کرد که چه رخ داده است. حال که اجازه داشت آزاد باشد، می‌خواست واقعاً احساس آزادی کند.

پدر برای کارمندان دون‌پایهٔ بانک صبحانه می‌آورد، مادر نیروی خود را فدای لباس‌های زیر دیگران می‌کرد، خواهر به فرمان مشتری‌ها پشت پیشخان این‌سو و آن‌سو می‌دوید،

البته ناگفته نماند که اصولا عیب همیشه جایی بروز می‌کند که از چیزی فقط یک نمونه در اختیار داشته باشیم.

او که این‌گونه مسحور موسیقی شده بود، به‌راستی حیوان بود؟