بریده‌هایی از کتاب داستان دوست من (کنولپ)

وجود هرکس فقط مال خود اوست و در آن نمی‌تواند با کسی شریک باشد. این نکته در مرگ اشخاص معلوم می‌شود.

وقتی کسی به نیکبختی و فضایل خود می‌بالد و خودستایی می‌کند، اغلبِ حرف‌هایش توخالی است.

اطمینان داشت که خدا بندگانش را آزار نمی‌دهد.

وستاییان در این دنیا خوشی به خود روا نمی‌دارند، اما زیر خاک که رفتند می‌خواهند راحت باشند. این است که تا زنده‌اند، زحمت می‌کشند و سر گورها و اطراف آن‌ها درخت‌های قشنگ می‌کارند و گورستان را صفا می‌بخشند.