بریده‌هایی از کتاب اولویت‌دادن به اولویت‌ها؛ زیستن، آموختن، مهرورزیدن، میراثی به جاگذاشتن

زندگی بامعنا، ربطی به سرعت یا بازدهی ندارد. بیشتر به کاری که انجام می‌دهید و این‌که چرا آن را انجام می‌دهید ربط دارد تا این‌که با چه سرعتی آن را به انجام می‌رسانید.

برآوردن و تحقق چهار نیاز و توانمندی انسانی و در این جمله خلاصه شده است: زیستن، آموختن، مهر ورزیدن و میراثی به جا گذاشتن. این‌ها نمایندهٔ چهار نیاز اساسی در زندگی‌م

باید همواره از خودمان بپرسیم: «اینجا لازم است چه چیزی انجام بشود؟ و توانایی و استعداد منحصربه‌فرد من چیست؟»

گاندی گفته است: «انسان نمی‌تواند در بخشی از زندگی درست عمل کند و در عین حال در بخش دیگری از زندگی مشغول عملکرد غلط باشد. زندگی، تمامیتی تجزیه‌ناشدنی است.»

تشویق، همدردی، توجه نشان دادن، زدودن ترس، اعتمادبه‌نفس بخشیدن، ایجاد امید در دل دیگران و خلاصه، مهر داشتن و نشان دادن آن، ارزشمندترین خدمت است.»

بع ۲ شامل کارهایی است که مهم هستند اما فوری نیستند. به این ربع، ربع کیفیت می‌گوییم.

گاندی گفته است: «انسان نمی‌تواند در بخشی از زندگی درست عمل کند و در عین حال در بخش دیگری از زندگی مشغول عملکرد غلط باشد. زندگی، تمامیتی تجزیه‌ناشدنی است.»

پس از این‌که توانستید آن تصویر ذهنی را در نظر بگیرید، مطمئن شوید که ریشه و پایه‌اش در شمال حقیقی است و آن را به جدی‌ترین ضروریات زندگی‌تان متصل سازید، آن را در قالب کلمات درآورید، به‌طور کامل تصفیه‌اش کنید و آن را به‌عنوان اساسِ برنامه‌ریزی هفتگی ربع ۲ به کار بگیرید. آن را به خاطر بسپارید، تحققش را مجسم کنید، آن را در ذهن و دلتان بنویسید تا به‌راستی به اساسنامه تبدیل شود؛ چهارچوب مرجعی شود که بر تمام تصمیم‌هایتان، روابطتان و تمام زندگی‌تان حاکم است.

راجع به این موضوع فکر کنید که آیا دیدتان نسبت به زندگی بر پایهٔ الگوی سادهٔ فوریت است یا اهمیت

پس از این‌که توانستید آن تصویر ذهنی را در نظر بگیرید، مطمئن شوید که ریشه و پایه‌اش در شمال حقیقی است و آن را به جدی‌ترین ضروریات زندگی‌تان متصل سازید، آن را در قالب کلمات درآورید، به‌طور کامل تصفیه‌اش کنید و آن را به‌عنوان اساسِ برنامه‌ریزی هفتگی ربع ۲ به کار بگیرید.

زیستن، آموختن، مهر ورزیدن و میراثی به جا گذاشتن. این‌ها نمایندهٔ چهار نیاز اساسی در زندگی‌مان هستند. نیاز به زیستن، نیازهای مادی ما به چیزهایی مثل غذا، لباس، سرپناه، رفاه مادی، تندرستی و موارد مشابه است. نیاز به مهر ورزیدن، دربرگیرندهٔ نیازهای اجتماعی ما برای ارتباط داشتن با دیگران است؛ نیاز به این‌که دوست داشته باشیم و دوستمان داشته باشند؛ نیاز به این‌که به جمعی تعلق داشته باشیم و پذیرفته شویم. نیاز به آموختن، نیاز ذهنی ما برای رشد و پیشرفت و برای استفاده از این توانمندی‌هاست. نیاز به برجاگذاشتن یک میراث با استفاده از این استعدادها نیز، نیاز معنوی ماست. همان است که سبب می‌شود احساس کنیم زندگی‌مان معنایی دارد، ارزشی اضافه می‌کنیم، هدفمندیم، هماهنگیم و فایده می‌رسانیم. این نیازها، حقیقی و عمیقند و با یکدیگر مرتبط هستند.

در این باره فکر کنید که آیا می‌توان تصور کرد در مزرعه کار نکنیم و ناگهان کارها را در مدتی کوتاه و با فشار زیاد به نتیجه برسانیم؟ آیا می‌توان تصور کرد که فراموش کنیم در بهار بذر بکاریم، بعد در تابستان و در پاییز، ناگهان به مزرعه هجوم ببریم و سعی کنیم همهٔ کارها را با فشار و به‌سرعت به انجام برسانیم؟! آیا می‌توان تصور کرد که در پاییر بذرها را بکاریم و به جایش بیشتر به آن‌ها آب بدهیم تا زودتر آمادهٔ برداشت بشوند؟! می‌توان تصور کرد که به این ترتیب، یک‌شبه به محصولی فراوان برسیم؟! حتی فکرش هم خنده‌دار است. مضحک است. کار کوتاه‌مدت و فشرده، در نظام طبیعت نتیجه نمی‌دهد. ممکن است به نظر برسد در نظام اجتماعی نتیجه می‌دهد؛ اما این نتیجه فقط کوتاه‌مدت است. می‌توانید به‌دنبال راه‌حل‌های فوری بروید و به موفقیت ظاهری هم برسید. اما در بلندمدت، قانون زراعت بر تمام عرصه‌های زندگی حکمفرماست.

یکی از نکات اساسی برای این‌که در زندگی‌مان اولویت را به اولویت‌ها بدهیم، این است که رهبری را پیش از مدیریت قرار بدهیم... این است که قبل از این‌که بپرسیم، «آیا دارم کارها را درست انجام می‌دهم»، بپرسیم: «آیا دارم کارهای درست را انجام می‌دهم؟»