بریده‌هایی از کتاب بعد از زلزله

هر یک از ما و همه‌ی ما مدت محدودی وجود داریم؛ سرانجام همه شکست خواهیم خورد. اما همان‌طور که ارنست همینگوی خیلی واضح گفت، "ارزش نهایی زندگی ما این نیست که چگونه پیروز میشیم بلکه چگونه شکست می‌خوریم."

«من پوچم. خالی.» «منظورتو می‌فهمم.» «واقعاً؟» «آره. در این کار متخصصم.» «چکار می‌تونم بکنم؟» «حسابی بخواب. همه چیز درست می‌شه.»

«بعضی چیزها هست که مغز کاری نمی‌تونه بکنه. جوون بودن آسون نیست.»

نمی‌اندازه.» «بعضی چیزها هست که مغز کاری نمی‌تونه بکنه. جوون بودن آسون نیست.»

آتش می‌تونه هرشکلی که دوست داره باشه. آزاده. بنابراین می‌تونه مثل همه چیز باشه، بستگی داره درون شخصی که بهش نگاه می‌کنه چی باشه. حالا اگر به آتش نگاه می‌کنی و این حالت عمیق و آرام در تو ایجاد می‌شه، علتش اینه که احساس عمیق و آرامی در درونت هست. منظورمو که می‌فهمی؟

«اما این احساس با هر آتشی ایجاد نمی‌شه. اگر چنین چیزی اتفاق بیافته آتش باید آزاد باشه. با اجاق گازی و فندک چنین چیزی غیرممکنه. حتی با آتش‌سوزی عادی اتفاق نمی‌افته. برای اینکه آتش آزاد باشه باید جای درستی قرارش بدی، که آسون نیست، هر کسی نمی‌تونه این کارو بکنه.