بریده‌هایی از کتاب عاشق آزادی

ای دوست! برای آن‌که به‌راستی زندگی کنی، از یاد مبر که خواهی مُرد!

«مُردگان این فصل عاشق‌ترین زندگان بودند»

ای دوست! برای آن‌که به‌راستی زندگی کنی، از یاد مبر که خواهی مُرد!

آزادانه صداقتم را می‌نویسم در برابر دشنه‌های قبیله و می‌دانم که با قلمم گورم را حفر می‌کنم اما من ادامه خواهم داد، زیرا تمامی نویسندگان عاشق آزادی با تیشه‌ی قلم، گور خود را حفر می‌کنند.

«برای عاشق، چیزی دردناک‌تر از این نیست که معشوق بمیرد و عاشق، پس از او بزیَد

ای دوست! برای آن‌که به‌راستی زندگی کنی، از یاد مبر که خواهی مُرد!

تو رهایی، حتا از جسمت... تو شرابی بی‌جام و من چونان تو‌اَم، دختر آزادی، و جام من، فضا و کوچ است. اگر آزادی بهای عشق باشد، پس ای عشقِ رمنده‌ی جیوه‌سان، بدرود!

هر جدایی دردی است، اما همه‌ی دردها در برابر لذت آزادی، ناچیز است!

و من عشق تو را می‌نویسم اما هنگامی که نوشتنم تمام می‌شود تو رفته‌ای!

آیا شنیده‌ای که پروانه‌ای به میل خود دوباره کرم شود و به درون پیله باز‌گردد؟