بریده‌هایی از کتاب عاشق آزادی

ای دوست! برای آن‌که به‌راستی زندگی کنی، از یاد مبر که خواهی مُرد!

«مُردگان این فصل عاشق‌ترین زندگان بودند»

ای دوست! برای آن‌که به‌راستی زندگی کنی، از یاد مبر که خواهی مُرد!

آزادانه صداقتم را می‌نویسم در برابر دشنه‌های قبیله و می‌دانم که با قلمم گورم را حفر می‌کنم اما من ادامه خواهم داد، زیرا تمامی نویسندگان عاشق آزادی با تیشه‌ی قلم، گور خود را حفر می‌کنند.

«برای عاشق، چیزی دردناک‌تر از این نیست که معشوق بمیرد و عاشق، پس از او بزیَد

هر جدایی دردی است، اما همه‌ی دردها در برابر لذت آزادی، ناچیز است!

ای دوست! برای آن‌که به‌راستی زندگی کنی، از یاد مبر که خواهی مُرد!

تو رهایی، حتا از جسمت... تو شرابی بی‌جام و من چونان تو‌اَم، دختر آزادی، و جام من، فضا و کوچ است. اگر آزادی بهای عشق باشد، پس ای عشقِ رمنده‌ی جیوه‌سان، بدرود!

و من عشق تو را می‌نویسم اما هنگامی که نوشتنم تمام می‌شود تو رفته‌ای!

آیا شنیده‌ای که پروانه‌ای به میل خود دوباره کرم شود و به درون پیله باز‌گردد؟

همه‌ی کسانی که در اطرافم بودند، گریستند روزی که من، زن متولد شدم

برایش قلبی نقاشی کردم برایم اسکناس دلار کشید.

اما هیچ‌کس نمی‌تواند آزادی را از بال‌های من دور کند، و افق دوردست و گسترده را از برابر چشمانم بزداید...

نه چیزی، نه کسی، نه عاطفه‌ای، نه رشوه‌ای پُربها‌تر از آزادی در نظرم نیست... پس باید آزادی کفن من باشد.

عشق تو، برای معشوقانت، سلاح کشتارجمعی است

هنگامی که به بیروت سفر می‌کنم، پشیمانم و هنگامی که به بیروت سفر نمی‌کنم، باز هم پشیمانم زندگانی در بیروت طاقت‌فرساست و زندگانی بدون بیروت نیز طاقت‌فرساست... گریزگاه کجاست در‌حالی‌که اندوه، فراروی من، و پسِ پشتِ من است؟...

ای دوست! برای آن‌که به‌راستی زندگی کنی، از یاد مبر که خواهی مُرد!

انسان می‌تواند کسی را از یاد ببرد که به او کلمه‌ای آموخت و او را برده‌ی خود کرد، او می‌تواند استادانی را از یاد ببرد که به او آموخته‌اند: زبان فرانسه، زبان هیروگلیف، انگلیسی، روسی و کره‌ای و... را اما هرگز نمی‌تواند کسی را از یاد ببرد، که به او الفبای عشق و زبان شادی و درد را آموخته است.

آیا دل‌دارم عزیزترین دشمن من نیست؟

زنی چون من، که از قبایل سرکوب گریخته است، پروای هیچ بهایی را ندارد.