بریده‌هایی از کتاب کشتی شکسته

واقعآ چیزهای حقیقی خیلی کم هستند

شما می‌توانید درباره زیبایی یک گل یا یک پروانه اظهار عقیده کنید ولی خوبی و بدی زن‌ها مقیاس دیگری دارد

من معتقدم همان‌طور که یک شمشیر نمی‌تواند بدون غلاف باشد. یک انسان هم نمی‌تواند دور از اجتماع خود باشد.

با آن‌که سعی کرده بود همیشه قضاوت‌هایش براساس عقل و منطق استوار باشد در مقابل آنهمه الطاف و طنازی پای عقلش لنگ شده بود

ملاقات با همنالینی میز کوچک و کهنه چای آنادابابو را با آن رومیزی مستعمل و آغشته به‌چای در نظر رامش از ساحل یک دریاچه زیبا که برروی آن گل‌های زیبای لوتس پراکنده شده باشد دل‌انگیزتر ساخته بود

این روزها چقدر به‌گلدوزی علاقه نشان می‌دهی... این کار را برای زن‌هایی بگذار که چیزی بهتر از آن بلد نیستند

راستی که عشق را آنچنان قدرتی هست که از خطا و اشتباه حتی ناتوانی هم تمتع و لذت بسازد... همان طور که مادر وقتی به کودکش راه رفتن می‌آموزد از لغزش‌ها خشمگین نمی‌گردد، بلکه هرخطای کودک در دل او شوق تازه‌ای برمی‌انگیزد.

می‌گویند وقتی تیر از کمان پرید برنمی‌گردد.

برای هر پدری لازم است مردی را که باید تا آخر عمر با دخترش زندگی کند خوب بشناسد. به‌نظر من نباید چشم بسته تسلیم شد حتی اگر فرشته آسمانی هم باشد

رابطه بین رامش و همنالینی در معرض مداخله گروهی عاری از عشق و شفقت قرار گرفته بود.

اگر عقل با او بگوید که سیاه سیاه است و عشق مدعی شود که سیاه سفید است زن جانب عشق را می‌گیرد و عقل مسکین را مردود می‌داند.

رابطه زناشویی ما را هیچ قانون و جنبه رسمی تأیید نکرده، ولی این امر نباید مانع رابطه قلبی ما گردد...

حتی پیش از آن‌که به‌سعادت خودش فکر کند به‌محبت کمالا فکر کرده بود. قضا و قدر تنها جسم آن‌ها را به‌هم مربوط نساخته بود بلکه یک رابطه محکم معنوی میان قلب آنان برقرار کرده بود.

وقتی می‌گویم جز به تو فکر نمی‌کنم حرف مرا بپذیر، زیرا جز تو کس دیگری در کانون دل من وجود ندارد.

دلم می‌خواهد از تو بپرسم چقدر مرا دوست می‌داری؟ آیا توانسته‌ام ذره‌ای از محبت تورا کسب کنم یا نه؟ ولی هرگز جرأت نکرده‌ام، زیرا عشق پرسش‌پذیر نیست و من تردید ندارم که روزی جواب مرا بدون هیچ سخنی خواهی داد.

تو برعرش خاطرات من نشسته‌ای!

آنچه برای من موجب تعجب است این است که این مردم مگر چقدر فرصت دارند که حتی مدتی از وقت خود را صرف دخالت در امور شخصی دیگران بنمایند.

سزاوار نبود عشق همنالینی را از سر به‌در کند تنها در پرتو این عشق می‌توانست زنده بماند.

راستی جز تقدیر که عاری از هرگونه شفقتی است چه کسی می‌توانست این گره را در کار من بیندازد. زندگی واقعی صحنه کارهای عجیبی است که هیچ نویسنده‌ای جرأت ندارد آن‌ها را در مقابل افکار عمومی قرار دهد!»

برای آن‌که کمالا را خوب‌تر معرفی کنم، لغتی ندارم. در واقع چطور می‌شود آن‌همه لطف و صفا و تابندگی روح را در دو سه جمله خلاصه کرد!»

زندگی کمالا در خانه نابینکالی مثل زندگی یک ماهی بود که در برکه‌ای کم آب و گل‌آلود محبوس شده باشد