بریده‌هایی از کتاب گفتار در روش راه بردن عقل

هیچ کس چیزی را که از دیگری بیاموزد، مانند آنچه خود ابتکار نموده به خوبی درک نمی‌کند.

نخست اینکه هیچ گاه هیچ چیز را حقیقت نپندارم جز آنچه درستی آن بر من بدیهی شود؛ یعنی از شتابزدگی و سبق ذهن سخت بپرهیزم و چیزی را به تصدیق نپذیرم، مگر آنکه در ذهنم چنان روشن و متمایز گردد که جای هیچ گونه شکی باقی نماند.