بریده‌هایی از کتاب ایچی گو ایچی یه

«تو معجزه هستی و هیچ‌کس مانند تو نبوده و نخواهد بود.»

اولین نسخهٔ مکتوب ایچی‌گو ایچی‌یه به سال ۱۵۸۸ و به دفترچه یادداشتی متعلق به استاد چای یامانوئه سوجی برمی‌گردد. آنچه او نوشت بدین قرار است: «طوری از مهمان خود پذیرایی کنید که انگار این ملاقات فقط یک بار در زندگی شما اتفاق می‌افتد.»

صومعه‌ای در اسپانیا وجود دارد که می‌گویند راهبان هرگاه در گذرگاه به یکدیگر برخورد می‌کنند، به یکدیگر می‌گویند: «برادر، یادت باشد که روزی خواهی مرد.» این رسم موجب می‌شود آن‌ها همواره در لحظهٔ اکنون حاضر باشند و از غم و اندوه یا نگرانی دور بشوند و همواره به‌یادشان می‌آورد که از لحظهٔ لحظهٔ زندگی خود نهایت لذت را ببرند.

فیلسوف فردریش نیچه، فیلسوف هم‌عصر شوپنهاور، درمورد ارتباط با عشق به سرنوشت چنین گفت: یادگیری دیدن زیبایی چیزها همچنین باعث می‌شود که ما آن‌ها را زیباتر کنیم.

«مردم آنچه را گفته‌اید فراموش می‌کنند، مردم آنچه را انجام دادید فراموش می‌کنند، اما هرگز احساسی را که در آن‌ها ایجاد کردید، فراموش نمی‌کنند.»

«مردم آنچه را گفته‌اید فراموش می‌کنند، مردم آنچه را انجام دادید فراموش می‌کنند، اما هرگز احساسی را که در آن‌ها ایجاد کردید، فراموش نمی‌کنند.»

نزدیک‌ترین ترجمهٔ ایچی‌گو ایچی‌یه چنین است: چیزی که ما در حال حاضر تجربه می‌کنیم دیگر هرگز تکرار نخواهد شد. بنابراین، باید برای هر لحظه به‌سان یک گنج زیبا ارزش قائل شویم.

در عصر مملو از حواس‌پرتی و افسردگی و فرهنگ جاافتادهٔ لذت بردن فوری زندگی می‌کنیم، دقیقاً همان‌زمانی که اغلب در شنیده شدن و شنیدن ناتوانیم و فقط به‌صورت سطحی با محیط اطراف خود تعامل داریم، هر فرد کلیدی در دست دارد که می‌تواند دری را به روی توجه، هماهنگی با دیگران و عشق به زندگی باز کند. و آن کلید ایچی‌گو ایچی‌یه نامیده می‌شود.

هر زمان که شوروشوق جدیدی جرقه می‌زند، نوعی جادو شکل می‌گیرد، اگرچه اغلب در مکان‌های غیرجادویی به‌وجود می‌آید.