بریده‌هایی از کتاب اتللو

. دزدی که پول مرا می‌دزدد، چیز ناقابلی را از من می‌رباید که پیش از من هزار صاحب داشته، چند دقیقهٔ پیش مال من بوده و حالا در دست اوست. شاید هم دزد آدم فقیری است که با همان پول ناچیز دارا می‌شود. اما کسی که نام نیک مرا ضایع می‌کند، چیزی را از من می‌دزدد که برای خودش هیچ فایده ندارد و جبرانش برای من غیرممکن است.

یک نفر در این دنیا ندیده‌ام که آن‌طور که باید قدر خودش را بداند و وجود خودش را دوست داشته باشد.

پس از مردنت همین‌طور که هستی باش، زیرا می‌خواهم تو را بکشم سپس دوستت بدارم!

از حسادت بترسید؛ دیوِ زهرچشمی است که به طعمهٔ خودش می‌خندد!

همه‌چیز دست خود آدم است. آدم باید برای هر کار چاره پیدا کند

کم‌جرئت‌ترین و پست‌ترین آدم هم که عاشق بشود شجاعت و غیرت مخصوصی پیدا می‌کند.

شیطان هم وقتی می‌خواهد کسی را به‌کار زشتی وادارد اول آن کار را به‌صورت ملکوتی جلوه می‌دهد، همان‌طور که من می‌کنم. من هم از استادم خوب یاد گرفته‌ام.

از چهرهٔ او هیچ نمایان نیست! چهرهٔ به این زیبایی! دلی چنین ناپاک! راستی اگر او نادرست باشد، گناه بیشتر از آفرینش است که به بدن به این زیبایی سیرت ناپاک بخشیده است!

در ناچاری شمشیر شکسته بهتر از دست خالی است

مسکینِ قانع که غم فردا را ندارد توانگر واقعی است. اما وای به حال توانگری که می‌ترسد یک روز فقیر بشود.

اگرچه بندِ پای او تارِ دلم باشد، این بند را پاره می‌کنم و از او دست برمی‌دارم..

کشته شدن به دست محبوب، به جرم دوست داشتن، مرگ دشواری است! افسوس!

مسکینِ قانع که غم فردا را ندارد توانگر واقعی است. اما وای به حال توانگری که می‌ترسد یک روز فقیر بشود. این شخص همیشه، روز و شب، بیدار و خواب، به فکر روز مباداست... پروردگارا، همهٔ دودمان مرا از شر دیو حسد دور نگه دار!

دزدی که پول مرا می‌دزدد، چیز ناقابلی را از من می‌رباید که پیش از من هزار صاحب داشته، چند دقیقهٔ پیش مال من بوده و حالا در دست اوست. شاید هم دزد آدم فقیری است که با همان پول ناچیز دارا می‌شود. اما کسی که نام نیک مرا ضایع می‌کند، چیزی را از من می‌دزدد که برای خودش هیچ فایده ندارد و جبرانش برای من غیرممکن است.

بعد از این بایستی عاقل باشم. چون درستکاری دیوانگی است.

پیشامدهای زیاد در دامن روزگار پنهان است که به موقع آشکار خواهد شد

مسکینِ قانع که غم فردا را ندارد توانگر واقعی است.

نام نیکم را به باد دادم. شرافتم، یعنی آن قسمت از وجودم را که جاودانی بود، از دست دادم و آنچه باقی مانده است حیوانی است

کسی که بدکاری زنش را فهمید و توانست از آن زن جدا بشود خوشبخت است. اما چه روزگاری دارد آن مردی که زنش را دوست دارد و به او بدگمان است!

ای عفریت انتقام، از سوراخ تاریکت بیرون بیا! ای عشق، جای خودت را به کینه واگذار کن!

اگر بعد از هر طوفان چنین دیداری پیش آید، ای کاش در راه زندگی، پیش هر قدم، طوفانی باشد!

بی‌عقل آن کسی است که وقتی زندگی برایش سرتاسر رنج و عذاب است باز به آن دلبستگی داشته باش

گفتار بدون عمل و لاف و گزافْ تنها سرمایهٔ سربازی اوست.

نه، نه، خاطرجمع باش من آنکه می‌نمایم نیستم.

پیشامدهای زیاد در دامن روزگار پنهان است که به موقع آشکار خواهد شد

ای عفریت انتقام، از سوراخ تاریکت بیرون بیا! ای عشق، جای خودت را به کینه واگذار کن!

شرافت و آبرو جوهری هستند که به چشم دیده نمی‌شوند و بسا کسان که دارای آن‌ها نیستند، اما در ظاهر باشرافت و آبرومند شمرده می‌شوند...

من هرگز بدم نمی‌آید کسی بگوید زن من زیباست. آمیزش دوست دارد. با همه‌کس مهربان است. آواز می‌خواند. خوب می‌رقصد. همیشه شاد و خندان است. برای این سخنان هرگز حسادت نمی‌ورزم. این صفات در هر زن پاک‌دامنْ شایسته است.

با آنکه در میدان جنگ بسیار آدم کشته‌ام، اما باز عقیده دارم که در خوی بشر نفرت ذاتی‌ای برای آدمکشی موجود است

با آنکه در میدان جنگ بسیار آدم کشته‌ام، اما باز عقیده دارم که در خوی بشر نفرت ذاتی‌ای برای آدمکشی موجود است