بریده‌هایی از کتاب اتللو

. دزدی که پول مرا می‌دزدد، چیز ناقابلی را از من می‌رباید که پیش از من هزار صاحب داشته، چند دقیقهٔ پیش مال من بوده و حالا در دست اوست. شاید هم دزد آدم فقیری است که با همان پول ناچیز دارا می‌شود. اما کسی که نام نیک مرا ضایع می‌کند، چیزی را از من می‌دزدد که برای خودش هیچ فایده ندارد و جبرانش برای من غیرممکن است.

پس از مردنت همین‌طور که هستی باش، زیرا می‌خواهم تو را بکشم سپس دوستت بدارم!

یک نفر در این دنیا ندیده‌ام که آن‌طور که باید قدر خودش را بداند و وجود خودش را دوست داشته باشد.

از حسادت بترسید؛ دیوِ زهرچشمی است که به طعمهٔ خودش می‌خندد!

از چهرهٔ او هیچ نمایان نیست! چهرهٔ به این زیبایی! دلی چنین ناپاک! راستی اگر او نادرست باشد، گناه بیشتر از آفرینش است که به بدن به این زیبایی سیرت ناپاک بخشیده است!

در ناچاری شمشیر شکسته بهتر از دست خالی است

همه‌چیز دست خود آدم است. آدم باید برای هر کار چاره پیدا کند

پیشامدهای زیاد در دامن روزگار پنهان است که به موقع آشکار خواهد شد

مسکینِ قانع که غم فردا را ندارد توانگر واقعی است.

من هرگز بدم نمی‌آید کسی بگوید زن من زیباست. آمیزش دوست دارد. با همه‌کس مهربان است. آواز می‌خواند. خوب می‌رقصد. همیشه شاد و خندان است. برای این سخنان هرگز حسادت نمی‌ورزم. این صفات در هر زن پاک‌دامنْ شایسته است.