بریده‌هایی از کتاب قرآن کریم و جریان های فکری جهان

برگ درختان سبز در نظر هوشیار هر ورقش دفتری است معرفت کردگار

حضرت امیرالمومنین علی علیه‌السلام نیز در این‌باره به کمیل فرموده‌اند: ای کمیل! هیچ حرکت و کاری نیست جز این‌که در آن به شناختی نیازمندی.

«انسان به نهایات فنا و بقا و درنهایت توحید ناب نمی‌رسد؛ مگر این که بدایات را به‌طور صحیح پشت سر گذارده باشد و طی کردن صحیح بدایات، تنها در صورتی است که اولا اخلاص کامل باشد و هر کاری تنها برای خدا انجام شود؛ ثانیاً از سنت و شریعت متابعت کامل شود و هیچ کاری انجام نشود؛ مگر این که در سنت وارد شده باشد؛ ثالثاً نهی الهی جدی گرفته شود؛ رابعاً در مواجهه با مردم، حرمت آن‌ها رعایت شود و با شفقت و مهربانی، با آن‌ها سخن گوید و نه‌تنها انگل آن‌ها نباشد که باری از دوش‌شان بردارد و خامساً از هر کس و هر چیز که وقت را از بین می‌برد، فاصله گیرد و از هر کس که قلب را به فتنه می‌اندازد، دوری کند.» عرفان دروغین با این مقدمه روشن می‌شود

در دوره ما که معنویت‌گرایی افراطی در تقابل با ماده‌گرایی افراطی در سراسر جهان رواج یافته است و با صفت غرب‌زدگی و مد روز غربی و با الفاظی چون یوگا، ذن، عرفان سرخ پوستی، زردپوستی و هندی و با مایه‌هایی از اشعار مولوی، حافظ و عطار به جامعه ما سرایت کرده است، پاسخی به بحران معنویت و هویت می‌باشد و در حقیقت نوعی نیهیلیسم منفعلانه است و بلکه نوعی قد علم کردن دربرابر دین ناب و عرفان ناب است و این، صفتی شیطانی است که سکه تقلبی را به جای اصل به جوامع بشری عرضه می‌کند تا عرفان دروغین را که در حقیقت ضدعرفان و معنویت حقیقی است،

ابزار علم و معرفت، چشم و گوش و دل است. شکر واقعی نعمت چشم و گوش تحصیل علم است، زیرا آیه ابتدا می‌فرماید: شما نمی‌دانستید، من به شما گوش و چشم دادم تا شکر کنید، یعنی علم بیاموزید.

حضرت موسی بن جعفر علیه‌السلام فرموده است که «لیس منا من لم یحاسب نفسه کل یوم مره» از ما نیست آن کس که روزی یک بار به حساب خود نرسد.

انسان امروزه گرفتار است و برون‌رفتی می‌جوید اما برون‌رفتی تا حد امکان، موافق با خواسته خود. از این رو روح حاکم بر مکاتب معنوی نوظهور، روح انسان‌محورانه است. در این عرفان‌ها یا خدا نیست و یا در حاشیه است.