بریده‌هایی از کتاب سینوهه (جلد اول و دوم)

من می‌دانم که مردم در کشورهای مختلف خدایان گوناگون را می‌پرستند و اطلاع دارم که در تمام کشورها آنهایی که غنی هستند به خدایان خود اعتقاد ندارند، ولی برای دو منظور، خویش را معتقد به خدایان جلوه می‌دهند، یکی اینکه رسم و عادت این طور است و دیگر اینکه باید خود را به خدایان معتقد نشان بدهند، تا اینکه بتوانند طبقات فقیر و غلامان را که معتقد به همان خدایان هستند به کار وادارند و از کار آنها بیشتر ثروتمند شوند، زیرا اگر طبقات فقیر و غلامان بدانند که اغنیا به خدایان عقیده ندارند بر آنها خواهند شورید. و عقیدهٔ طبقات فقیر و غلامان در مصر و بابل و جاهای دیگر به خدایان بهترین وسیلهٔ مطیع نگاهداشتن آنهاست و آنقدر که این عقیده فقرا و غلامان را مطیع اغنیا می‌کند، ترس شلاق و مرگ آنها را وادار به اطاعت نمی‌کند.

زیرا تا کسی استعداد بزرگی نداشته باشد، دارای این افکار نمی‌شود و همه چیز ما زائیدهٔ اندیشه است و کسی که اندیشه بزرگ دارد و حاضر است فکر خود را به اجرا بگذارد مرد بزرگی است.

هرجا که خدایی وجود دارد و حکومتی موجود است عده‌ای غنی و دسته‌ای فقیر می‌شوند. زیرا کاهنان خدای مصر به خود حق می‌دهند که بهتر از دیگران زندگی کنند و غنی‌تر باشند وکارکنان حکومت هم خود را ذی‌حق می‌دانند که از تمام مزایا برخوردار شوند. این دو دسته برای اینکه تفاوت بین خود و دیگران یعنی غنی و فقیر را حفظ نمایند قوانینی را به موقع اجرا می‌گذارند که حتی‌القوه فقرا ثروتمند نشوند و به پای آنها نرسند.

سینوهه، مرد این‌طور از طرف خدایان آفریده شده که هر گاه ده مرتبه پیاپی، لذیذترین و خوشبوترین اغذیه را تناول کند، مایل می‌شود که غذایی دیگر بخورد ولو بدتر از غذای روزهای قبل باشد