بریده‌هایی از کتاب دلت که پاک باشد، داستانت پایان خوشی خواهد داشت

مولانا می‌گوید: نه کسانی که زبان مشابهی دارند، که کسانی که احساسات مشابهی دارند می‌توانند همدیگر را بفهمند

«وجود داشتن» به‌خودی‌خود ارزشمند است. «وجود» حقیقتی است که کسی نمی‌تواند روی آن ارزش بگذارد و کسی نمی‌تواند ارزشش را بدزدد.

من انسانی دارای نقص هستم، اما از جانب فرمانروایی بی‌نقص دوست داشته شده‌ام

کوددوسی می‌گوید: «عشق را تاجی بر سر خود کن و نگو عشق دنیوی است. به قلب کسی که عاشق است، عرفان نیز داخل می‌شود.»

هر چقدر کیفیت رابطه بالا برود، بیان احساسات هم آسان می‌شود، هم درک کردن و هم درک شدن ممکن می‌شود و نیاز به تلاش ندارد و این باعث بالا رفتن اعتمادبه‌نفس می‌شود.

«ای دل! روی گنجی که به دنبالش هستی نشسته‌ای، اما گدایی می‌کنی.»

یونس امره می‌گوید: «ای دوستان به من گوش کنید. اگر عشق در قلبتان نیست، آن دل به سنگ شبیه است.»

این جملات که «چاق به نظر می‌رسی، عرق کرده‌ای» و... باعث می‌شود انرژی‌ات افت کند. در این لحظه با خودت روبه‌رو شو. به یاد بیاور که در حال تغذیهٔ فرد مقابلت هستی. متوجه باش که وقتی حس بدی داری، خون‌آشامی که انرژی‌ات را می‌مکد، قوی‌تر می‌کنی. به خودت بگو این امتیاز را به او نمی‌دهم. بدون اینکه در عصبانیت، خشم، حس رقابت و درگیری با او بمانی، به دنبال انرژی عشق بگرد. انرژی عشق را جست‌وجو کن. وقتی انرژی عشق را بازیافتی، وارد حرکت می‌شوی و این مسئله نمی‌گذارد تو در فرکانس منفی بمانی. کمک می‌کند به فردی که انرژی‌ات را پایین می‌کشد با عشق و شفقت نگاه می‌کنی.

(هر چیز در دنیا عبارت از عشق است؛ علم در مقابل عشق شایعه‌ای بیش نیست.)

«حرف‌هایت را با منطقت آسیاب کن و به کمال برسان. حرف‌های منفی و سخنانی که آسیب‌رسان هستند را جدا کن و تا وقتش نرسیده است صحبت نکن.»

از خودت چیزهای زیاد و از دیگران چیزهای کم انتظار داشته باش.

اگر هنوز هم می‌رنجی، به این معنی است که آجرهای خانهٔ قلبت پخته نشده است.

بی‌نقص بودن بزرگ‌ترین مجازاتی است که می‌شود به آدمی داد؛ چون در آن صورت، مانعی عظیم در مسیر رشد و بزرگ شدنش خواهد بود؛ زیرا نیرویی سرکوبگر و کورکننده است که اجازه نمی‌دهد پتانسیل درونی‌اش به ظهور برسد. هر چیزی که نقص یا کمبود به نظر می‌رسد، درواقع فرصتی است که زمینهٔ برون آمدن جواهر درون را فراهم می‌کند.

شاید دلیل اینکه نمی‌توانی رابطهٔ جدیدی شروع کنی این باشد که بیش از اندازه به انرژی‌های قدیمی وابسته‌ای.

«اگر هنوز هم عصبانی هستی، به این معنی است که دعوای تو با خودت تمام نشده است.

اگر هنوز هم محکوم می‌کنی، به معنی این است که هنوز به جایگاه بخشش نرسیده‌ای

از خودت چیزهای زیاد و از دیگران چیزهای کم انتظار داشته باش.

به دنبال هرچه هستی، در خودت جست‌وجویش کن

«دوست کسی نیست که تلخ سخن می‌گوید، کسی است که تلخی را با بیانی شیرین می‌گوید.»

«آنچه مال دیروز است جان جانانم در دیروز بماند. امروز باید حرف‌های جدید گفت

چون انسان بدون اینکه بداند، خود را به درد کشیدن عادت می‌دهد

اگر هنوز نمی‌توانی گفتن «من» را رها کنی، به این معنی است که افسار تو در دست نفس توست و تو به این اسارت تن داده‌ای.