بریده‌هایی از کتاب دلت که پاک باشد، داستانت پایان خوشی خواهد داشت

«وجود داشتن» به‌خودی‌خود ارزشمند است. «وجود» حقیقتی است که کسی نمی‌تواند روی آن ارزش بگذارد و کسی نمی‌تواند ارزشش را بدزدد.

مولانا می‌گوید: نه کسانی که زبان مشابهی دارند، که کسانی که احساسات مشابهی دارند می‌توانند همدیگر را بفهمند

من انسانی دارای نقص هستم، اما از جانب فرمانروایی بی‌نقص دوست داشته شده‌ام

هر چقدر کیفیت رابطه بالا برود، بیان احساسات هم آسان می‌شود، هم درک کردن و هم درک شدن ممکن می‌شود و نیاز به تلاش ندارد و این باعث بالا رفتن اعتمادبه‌نفس می‌شود.

کوددوسی می‌گوید: «عشق را تاجی بر سر خود کن و نگو عشق دنیوی است. به قلب کسی که عاشق است، عرفان نیز داخل می‌شود.»

یونس امره می‌گوید: «ای دوستان به من گوش کنید. اگر عشق در قلبتان نیست، آن دل به سنگ شبیه است.»

(هر چیز در دنیا عبارت از عشق است؛ علم در مقابل عشق شایعه‌ای بیش نیست.)

«حرف‌هایت را با منطقت آسیاب کن و به کمال برسان. حرف‌های منفی و سخنانی که آسیب‌رسان هستند را جدا کن و تا وقتش نرسیده است صحبت نکن.»

این جملات که «چاق به نظر می‌رسی، عرق کرده‌ای» و... باعث می‌شود انرژی‌ات افت کند. در این لحظه با خودت روبه‌رو شو. به یاد بیاور که در حال تغذیهٔ فرد مقابلت هستی. متوجه باش که وقتی حس بدی داری، خون‌آشامی که انرژی‌ات را می‌مکد، قوی‌تر می‌کنی. به خودت بگو این امتیاز را به او نمی‌دهم. بدون اینکه در عصبانیت، خشم، حس رقابت و درگیری با او بمانی، به دنبال انرژی عشق بگرد. انرژی عشق را جست‌وجو کن. وقتی انرژی عشق را بازیافتی، وارد حرکت می‌شوی و این مسئله نمی‌گذارد تو در فرکانس منفی بمانی. کمک می‌کند به فردی که انرژی‌ات را پایین می‌کشد با عشق و شفقت نگاه می‌کنی.

از خودت چیزهای زیاد و از دیگران چیزهای کم انتظار داشته باش.

«ای دل! روی گنجی که به دنبالش هستی نشسته‌ای، اما گدایی می‌کنی.»

بی‌نقص بودن بزرگ‌ترین مجازاتی است که می‌شود به آدمی داد؛ چون در آن صورت، مانعی عظیم در مسیر رشد و بزرگ شدنش خواهد بود؛ زیرا نیرویی سرکوبگر و کورکننده است که اجازه نمی‌دهد پتانسیل درونی‌اش به ظهور برسد. هر چیزی که نقص یا کمبود به نظر می‌رسد، درواقع فرصتی است که زمینهٔ برون آمدن جواهر درون را فراهم می‌کند.