بریده‌هایی از کتاب آسید کاظم و تیغ و ترنا

ولی از امروز به کدام آینده موکول کنم؟ تمام شد، دیگر فرصتی نیست.

شاه‌رجب: [به‌محض اتمام نمازش] آدم بدبخت از روزی که تو خشت می‌افته تا روزی که رو خشت بیفته بدبخته. بدبختی‌ام که شاخ‌ودُم نداره. بابام، خدا رحمتش کنه، می‌گفت آدم بدبخت امروز بمیره بهتر از فرداست.

[سیدجواد گریه می‌کند] دِ... باز اشکش دراومد. میتْ‌سگ! تازگیا اشکش اومده در مشکش! پاشو، پاشو برو بیرون. برو سرْچراغی سفره‌تو جای دیگه پهن کن.

ممدریزه: [با آهنگ] خشتک و تنبونت کو؟ محسن‌هاپی: سیدجواد. ممدریزه: کلفت و دربونت کو؟ محسن‌هاپی: سیدجواد. ممدریزه: منقل و وافورت کو؟ محسن‌هاپی: سیدجواد. ممدریزه: محمود و منصورت کو؟ محسن‌هاپی: سیدجواد.

ممدریزه: جلوِ اهل محلم سکهٔ یه پولش می‌کنیم. شاه‌رجب: اونم می‌بینیم. ممدریزه: تو گوششم می‌خوابونیم. شاه‌رجب: می‌بینیم آممدآقا، شب درازه و قلندر بیدار. ممدریزه:

ممدریزه: شایدم گفته فعلاً می‌شکونیمش تا بعد بدیم چینی‌بندزن جمعش کنه و عین اولش تحویل‌مون بده.