بریده‌هایی از کتاب تصویر دوریان گری

اگر می‌خوای سرشت کسی رو به تباهی بکشی، سعی کن اصلاحش کنی

یکی از جذابیت‌ها‌ی گذشته، اینه که گذشته، تمام شده رفته.

هر وقت که انسان کار برجسته‌ای انجام می‌ده دشمنی براش تراشیده می‌شه. انسان برای خوش نام ماندن باید متوسط ارزش باشه.

تئاتر از زندگی بسیار واقعی‌تره.

انسان اگر در مورد چیزی صحبت نکنه، مثل اینه که اتفاق نیفتاده.

تراژدی‌های واقعی زندگی آن قدر غیرهنری اتفاق می‌افتند که با خشونت خامشان مارو می‌آزارند، با بی‌انسجامی‌شان، با رَوِشمند نبودن کاملشان، با پوچی و بی‌معنا بودنشان. آن‌ها به گونه‌ای ما رو می‌آزارند که پیش پا افتادگی مارو می‌آزاره. آن‌ها تاثیر نوعی زور حیوانی روبرما دارند، که ما علیه‌شان شورش می‌کنیم.

آه، دریابید این جوانی رو تا جوانید. طلای روزهاتان رو هدر ندهید. گوش ندید به غم‌افزاها، نکوشید که شکست‌ خورده‌ها‌ی بی‌امید رو امید زیست و پیروزی بدید. زندگی‌تان رو برای نادان‌ها تباه نکنید، برای جماعت بی‌سر‌ و پا. این‌ها مقاصد مهوعی‌اند، آرمان‌ها‌ی دروغین روزگار ما هستند.

خیلی بهتره که انسان شبیه دیگران باشه. انسان‌ها‌ی زشت و ابله درنیا از همه راحت‌ترند. آن‌ها می‌تونند راحت بنشینند و به بازی زندگی خیره بشند. اگر چیزی در مورد پیروزی یاد نگیرند، دست کم از آسیب‌ها‌ی شکست در امانند.

عاشق شدن یعنی از خود بیرون رفتن.

«خنده برای آغاز هر دوستی چیز مناسبی‌ست و بی‌شک برای پایان دادنش هم چیزی بهتر از آن نیست‌.»

اما، ارزش هر عقیده هیچ ربطی به اعتقاد‌ یا بی‌اعتقادی راوی نداره. درواقع هرچه راوی بی‌اعتقاد‌تر باشه، احتمال خردورزانه‌تر بودن آن عقیده افزایش پیدا می‌کنه، چرا که راوی به آن عقیده رنگی از علاقه، یا انزجار و یا تعصباتش نمی‌زنه.

«فرزند عزیزم، کسانی که در زندگی فقط یک بار عاشق می‌شند آدم‌ها‌یی سطحی هستند. چیزی رو که اون‌ها اسمش رو می‌گذارند وفاداری، یا درست پیمانی، من اسمش رو می‌گذارم بی‌حالی و کمبود تخیل. وفاداری در زندگیِ احساسی همان معنایی رو داره که پایداری در زندگی عقلانی که این جز اعتراف به شکست چیزی نیست

اگر غار نشین‌ها خندیدن رو یاد می‌گرفتند الان وضع دنیا فرق داشت

برای رهایی از رنج‌ها‌ی زندگی، انسان باید تماشاگرحوادث زندگیش بشه.

«دوریان، اصلاً هیچ‌وقت ازدواج نکن. مردها به دلیل اینکه خسته شده‌ند ازدواج می‌کنند، و زن‌ها به دلیل کنجکاوی ازدواج می‌کنند، و هر دو هم سرانجام مأیوس می‌شند.»

گناه چیزی‌ست که رد خودش رو روی صورت گناهکار باقی می‌گذاره. نمی‌شه پنهانش کرد. مردم گاه از شرارت‌ها‌ی سرّی صحبت می‌کنند. اما چیزی به اسم شرارت سرّی وجود نداره‌. اگر مردی شریر باشه و گناهی مرتکب بشه آثارش در گوشه‌ها‌ی دهان، اطراف پلک‌ها و حتا روی رنگ دست‌ها‌ش آشکار خواهد شد.

مردها می‌تونند با هر زنی در کمال خوشبختی زندگی کنند، به شرط این که دوستش نداشته باشند.

دعای انسان به درگاه خداوند عادل به جای آنکه باشد: «ببخشای گناهان ما را» باید می‌بود «بزن ما را برای شیطان خویی‌ها مان» .

هنرمند خوب فقط برای آفرینش هنری خوبه وبس، وجود خودش چیز جذاب وتو دل برویی نیست. شاعران بزرگ، شاعران واقعاً بزرگ در زندگی عادی غیر شاعرانه‌ترین موجوداتند. اما شاعرهای فرو دست در جذابیت نظیر ندارند. هرچه شعرشان عیب و ایراد بیشتری داشته باشه در صحبت‌ها‌ی عادی‌شان نقش‌ها‌ی زیبا‌ی شاعرانه می‌بینی. این عین واقعیته که اگر کسی یک کتاب غزل دست دوم به چاپ برسونه، در دنیای اشعاری زندگی می‌کنه که هرگز نمی‌تونه اون‌ها رو بنویسه. عده‌ای شعرهایی می‌نویسند که نمی‌تونند زیبایی آن‌ها رو به زندگیشان منتقل کنند.

در پشت هر چیز به کمال رسیده، چیزی غم‌آور پنهان است.

وقتی من به کسی خیلی علاقه دارم نمی‌تونم اسمش رو به کسی بگم. مثل اینه که انسان بخشی از آن‌ها رو تسلیم دیگران کرده باشه. من یادگرفته‌م راز دار باشم. این کار باعث می‌شه که زندگی مدرن برای ما اسرارآمیز، یا جالب بشه.

زن‌ها با شکایت دیوار دفاعی به گرد خود می‌کشند. گاهی دست پیش را می‌گیرند و حمله می‌کنند ازآن حمله‌ها‌ی ناگهانی وعقب نشینی‌ها‌ی ناگهانی.

کتابی که دنیا غیراخلاقی خطابش می‌کنه، کتابیه که ننگ دنیارو آشکار می‌کنه.

به نظرمن هیچ زندگی‌ای به هدر رفته نیست مگر آن زندگی که جلوی رشدش گرفته بشه. اگر می‌خوای سرشت کسی رو به تباهی بکشی، سعی کن اصلاحش کنی.

گاهی این تصور برای من پیش می‌آد که هنر، بیش از آنکه هنرمند رو آشکار بکنه، هنرمند رو پنهان می‌کنه

هنرمند خالق چیزهای زیباست. هدف هنر آشکار کردن هنر و پنهان کردن هنرمند است.

این متعلق به طبیعته. لذت آزمایش طبیعته، مهر تأییدشه. وقتی همه خوشیم، همه خوبیم. اما وقتی همه خوبیم، همیشه خوش نیستیم.»

در پشت هر چیز به کمال رسیده، چیزی غم‌آور پنهان است. باید جهان‌ها در کوشش و رنج افتند تا پست‌ترین گل بشکفد...

اما لرد هنری چه قدر دلم می‌خواد به من بگین که چه طور می‌شه از نو جوان شد.» لرد هنری از سوی دیگر میز به دوشس خیره شد و پرسید: «یادتون میاد در آغاز جوانی چند لغزش بزرگ مرتکب شدید؟» «اگر راستش رو بخواین خیلی خیلی.» دوشس با آواز بلند گفت. «اون‌ها رو دوباره تکرارکنید» لرد با صدایی متین گفت. «برای بازگشت به جوانی انسان باید خطاهای جوانی رو تکرار کنه.»

بسیاری از مردم با سرمایه‌گذاری کلان در نثرِ زندگی ورشکسته می‌شند‌. پس اگر کسی با سرمایه‌گذاری در شعر ورشکسته بشه، واقعاً افتخارداره.