بریده‌هایی از کتاب مجوس

فقط گونه‌های جانوران نیستند که منقرض می‌شند. گونه‌های احساسات هم منقرض می‌شند.

«به نظرم هوش چیز وحشتناکیه. عیوب آدم‌ها رو بزرگ می‌کنه. چیزهای ساده رو پیچیده می‌کنه.»

آدم‌های باهوش سه دسته‌اند؛ دسته‌ی اول به‌قدری باهوش‌اند که وقتی کسی به‌شان می‌گوید خیلی باهوش کاملاً طبیعی و بدیهی به نظر می‌آید، دسته‌ی دوم آن‌قدر از هوش بهره برده‌اند که بفهمند یکی دارد هندوانه زیر بغل‌شان می‌گذارد، توصیف‌شان نمی‌کند، و دسته‌ی سوم به‌قدری کم با‌هوش‌اند که هر چیزی را باور می‌کنند

«گرسنگی خیلی چیزها به ما یاد می‌ده.»

ما ناخودآگاه تمایل داریم حرف کسانی را که تجاربی مشابه ما داشته‌اند باور کنیم، کسانی که انعکاس خودمان‌اند

«دوره دوره‌ی آدم‌های معمولی شده رفیق. دوره‌ی آدم‌های معمولیِ بدون هیچ ویژگی خاصی.»

من به خواست خودم اومدم این‌جا. جنگ همین‌جوری آدم رو فاسد می‌کنه. با رضایت خودمون از غرورمون سوءاستفاده می‌کنه.

«متوجه شدن در اختیار آدم نیست نیکلاس. ولی این‌که آدم بخواد توضیح بده یا نده در محدوده‌ی اختیاراته.»

«الآن برات توضیح می‌دم چرا رفتیم جنگ. آدمیزاد چرا همیشه می‌ره جنگ. دلیلش نه اجتماعیه نه سیاسی. این کشورها نیستند که درگیر جنگ می‌شند، انسان‌ها هستند. مثل نمک می‌مونه. یک‌بار که به غذات نمک بزنی دیگه تا آخر عمر نمک لازم داری، حاضری برای به دست آوردن نمک بری جنگ. متوجه منظورم می‌شی؟»

سرچشمه‌ی ازلی تمام ترس‌ها، تمام دهشت‌ها، تمام شرارت‌ها و بدی‌ها، شخصِ انسان.

. ما حدود سیزده هزار نفر کُشته دادیم ــ سیزده هزار ذهن، خاطره، عشق، حس، دنیا، کهکشان ــ چرا که ذهن انسان کهکشان‌تره تا خودِ کهکشان ــ و همهٔ این‌ها برای چندصد متر گِل که مفت هم نمی‌ارزید.

«شاید می‌ترسی به خدا فکر کنی.» «کسی قادر نیست به چیزی که نمی‌تونه شناخته بشه فکر کنه.»

اولین قانون ضدجاسوسی این است که خودت را بی‌خبر نشان بدهی و برای همین بعد از شامِ یکشنبه حسابی با او گرم گرفتم.

از آن‌چه ازش نفرت داشتم گریخته بودم ولی جایی پیدا نکرده بودم که دوستش بدارم و بنابراین تظاهر می‌کردم جایی وجود ندارد که بشود دوستش داشت.

«مرگ تنها وضعیت بی‌وسوسه است.»

ولی به قول اسپانیایی‌ها، آدمی که داره غرق می‌شه زود شنا یاد می‌گیره.

صورت‌هایی که زیبایی بی‌نقص دارند همیشه خسته‌کننده‌اند.

«خوشگلی فقط یه چیزیه که بی‌اختیار به‌ت داده می‌شه. مثل کاغذ‌کادوِ دور هدیه. خود هدیه نیست.»

بالاخره یک روز این رو درک می‌کنی. باعثِ عشق رازورمزهای بین دو آدمه نه همانندی‌ها. ما در دو قطب متضاد انسانیت بودیم.

«هیچ‌کس جز خود آدم قادر نیست به اساسی‌ترین سؤالات زندگی پاسخ بده.»

«کس دیگه‌ای نبود؟» «کسی که ارزش حرف زدن داشته باشه نه.»

«به نظرم هوش چیز وحشتناکیه. عیوب آدم‌ها رو بزرگ می‌کنه. چیزهای ساده رو پیچیده می‌کنه.»

می‌دانستم تک‌تک‌شان بازیگرند ولی حتی بهترین بازیگرها هم نمی‌توانند در سکوت بعضی خصایص انسانی را بازی کنند،

«همیشه یه آدم دیگه‌ای وجود داره... اگه دنبالش بگردی.»

«گاهی اوقات بازگشت عین بی‌ظرافتی و وقاحته.

می‌دانی چه می‌خواهم بگویم. یونانی‌ها، و این‌که نمی‌شود به هدیه‌شان اعتماد کرد

هر مرگ بارِ ترسناکِ همدستی در جرم بر دوش زندگان می‌گذارد؛ هر مرگ یک ناسازگاری است، بار گناهش ناکاستنی، غمش ابدی؛ دست‌بندی از موی روشن دور استخوان.

برای الیسون دعا نکردم، برایش گریه نکردم، چون فقط برون‌گراها دوبار گریه می‌کنند؛

آدم می‌تواند بپذیرد ولی نبخشد؛ می‌تواند تصمیم بگیرد ولی تصمیمش را عملی نکند.

یه ضرب‌المثل یونانی: یه مُرده نمی‌تونه شجاع باشه.