فردریک بیزر

فردریک چارلز بیزر (Frederick Charles Beiser) ‏(زادهٔ ۲۷ نوامبر ۱۹۴۹) فیلسوف آمریکایی و استاد بازنشستهٔ دانشگاه سیراکیوس است که بیش از هر چیز با پژوهش‌هایش در زمینهٔ ایدئالیسم آلمانی شناخته می‌شود. او همچنین دربارهٔ رمانتیک‌های آلمانی و فلسفهٔ بریتانیای قرن نوزدهم آثاری نوشته است.

بیزر در آلبرت لی مینه‌سوتا به دنیا آمد. در سال ۱۹۷۱ کارشناسی خود را از شیمر کالج دریافت کرد و سپس در کالج اوریلِ دانشگاه آکسفورد در رشتهٔ فلسفه، سیاست و اقتصاد ادامهٔ تحصیل داد. او در سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۵ در مدرسهٔ اقتصاد و علوم سیاسی لندن تحصیل کرد و در ۱۹۸۰ دکترای فلسفهٔ خود را از کالج ولفسونِ آکسفورد زیر نظر چارلز تیلور و آیزایا برلین گرفت. عنوان رسالهٔ او «روح پدیدارشناسی: احیای متافیزیک در پدیدارشناسی روح هگل» بود.

او پس از دریافت دکتری به آلمان غربی رفت و به‌عنوان پژوهشگر بنیاد تیسن در دانشگاه آزاد برلین مشغول شد. چهار سال بعد به ایالات متحده بازگشت و در دانشگاه پنسیلوانیا تدریس کرد. در سال‌های ۱۹۸۶ و ۱۹۸۷ به‌ترتیب در دانشگاه ویسکانسین‌ـ‌‌ـمدیسون و دانشگاه کلرادو بولدر تدریس می‌کرد. سپس دوباره به آلمان بازگشت و به‌عنوان پژوهشگر بنیاد هومبولت در دانشگاه آزاد برلین فعالیت کرد. در سال ۱۹۹۰ به آمریکا بازگشت و در دانشگاه ایندیانا بلومینگتون به استادی رسید و تا سال ۲۰۰۱ در آنجا ماند؛ در همین سال‌ها مدتی هم در دانشگاه ییل تدریس کرد. او از سال ۲۰۰۱ در دانشگاه سیراکیوس به تدریس پرداخت و به‌طور کوتاه‌مدت نیز در بهار ۲۰۰۲ در دانشگاه هاروارد تدریس کرد.

بیزر در سال ۱۹۹۴ بورس گوگنهایم را دریافت کرد و در سال ۲۰۱۵ نشان شایستگی جمهوری فدرال آلمان به او اعطا شد.

نخستین کتاب او، «سرنوشت عقل: فلسفهٔ آلمان از کانت تا فیشته» در سال ۱۹۸۷ منتشر شد و با بازسازی مناقشهٔ پانتئیسم، چهره‌های کمترشناخته‌شدهٔ فلسفهٔ آلمان را برجسته کرد. این اثر جایزهٔ توماس جی. ویلسون را به‌عنوان بهترین کتاب نخست دریافت کرد. بیزر همچنین دو کتاب «راهنمای کمبریج برای هگل» (۱۹۹۳) و «راهنمای کمبریج برای هگل و فلسفهٔ قرن نوزدهم» (۲۰۰۸) را ویرایش کرده و کتاب‌های متعددی دربارهٔ فلسفهٔ آلمان و عصر روشنگری انگلستان نوشته است. در سال ۱۹۹۶ نیز مجموعهٔ «نوشته‌های سیاسی نخستین رمانتیک‌های آلمانی» را ویراست.

او در میان پژوهشگران انگلیسی‌زبان جایگاه ویژه‌ای دارد، زیرا از جنبه‌های متافیزیکی ایدئالیسم آلمانی ـ مانند فلسفهٔ طبیعت (Naturphilosophie) ـ دفاع می‌کند و بر اهمیت بنیادی آن‌ها هم در فهم تاریخی ایدئالیسم و هم در ارزش فلسفی امروزین تأکید می‌ورزد.