زهرا امیدی

زارا امیدی (زهرا امیدی) زاده‌ی سال ۱۳۶۲ و نویسنده‌ای ایرانی است که با ورود به دنیای ادبیات از سال ۱۳۹۸ و انتشار نخستین رمان خود به نام «شاه‌پری» (داستان دختری در ایلام و بغداد) شناخته شد. او پس از آن رمان کوردی «هووز مڵاکه‌ت» (داستان مردی فریبکار در فضایی خیالی) را با لهجه‌ی کردی ایلامی نوشت و منتشر کرد و بابت نگارش آن در استان یادشده مورد تقدیر قرار گرفت. آثار این نویسنده معمولاً از دغدغه‌ها و تحقیق دقیق درباره‌ی موضوعات انسانی و تاریخی الهام گرفته شده است؛ برای نمونه در رمان «نگذار ببرندم، شارو» که در باب نسل‌کشی کردهاست، به شخصیت اصلی یک نقاش پرداخته که از طریق هنر، تاریخ و دردهای فراموش‌شده را بازآفرینی می‌کند. زارا امیدی با وجود چالش‌های نوشتن به دو زبان فارسی و کوردی و محدودیت‌های آموزشی و رسانه‌ای برای زبان مادری‌اش، همواره به نوشتن به کوردی ادامه داده و این زبان را بخشی از هویت و فرهنگ خود دانسته است. او معتقد است که هنر و ادبیات می‌توانند روایتگر حقیقت‌های انسانی و فجایع تاریخی باشند. آثار این نویسنده خواشته پیام و احساسات واقعی را به خواننده منتقل کند. او در آثارش به شخصیت‌های کرد می‌پردازد، اما معتقد است موضوعات انسانی مرز ندارد و خود را به هیچ موضوع خاصی محدود نمی‌کد. رمان «نگذار ببرندم شارو» به قلم او قابلیت تصویری و دراماتیک بالایی دارد؛ به‌طوری‌که زارا امیدی آن را برای اقتباس سینمایی مناسب دانسته است. این نویسنده‌ی ایرانی در مسیر نوشتن با سانسور و محدودیت‌های نشر نیز روبه‌رو شده، اما با خلاقیت و حفظ روح اثر توانسته راهی برای عبور از این موانع پیدا کند و پیام داستان‌های خویش را به مخاطب برساند.

زارا امیدی (زهرا امیدی) در دومین دوره‌ی جایزه‌ی ادبیات کوردی ایلام (جایزه‌ی ادبی خه‌لات ئه‌ده بی ئیلام) و در بخش «رمان، داستان و نثر ادبی»، رتبه‌ی برگزیده‌ی اول (بخش رمان) را در سال ۱۴۰۴ دریافت کرده است.