دانلود و خرید کتاب صوتی از پروین شنو

کتاب صوتی از پروین شنو (گزیده‌ای از اشعار) سرودهٔ پروین اعتصامی است. مریم نظامی نژاد و مریم سعادتی سالم و زهرا مظفری و مریم تفضلی گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده‌اند و انتشارات اساطیر پارسی آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی از پروین شنو

کتاب صوتی از پروین شنو حاوی گزیده‌ای از اشعار پروین اعتصامی است. می‌دانیم که شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

شنیدن کتاب صوتی از پروین شنو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران شعر معاصر ایران پیشنهاد می‌کنیم.

درباره پروین اعتصامی

رخشنده اعتصامی مشهور به پروین اعتصامی در ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ به دنیا آمد. او شاعری ایرانی و به‌دلیل به‌کاربردن سبک شعریِ مناظره در شعرهایش مشهور است. از او به‌عنوان «مشهورترین شاعر زن ایران» یاد می‌شود. زادروزِ پروین، برابر با روز بزرگداشت او است. درون‌مایه‌های شعرهای پروین اعتصامی، توصیف‌کنندهٔ دلبستگی عمیق او به پدر، استعداد و شوق فراوان به آموختن دانش، روحیهٔ ظلم‌ستیزی و مخالفت با ستم و ستمگران و نیز حمایت و ابراز همدلی و همدردی با محرومان و ستم‌دیدگان است. اعتصامی مدتی در کتابخانهٔ دانشسرای عالی تهران به شغل کتابداری پرداخت. او این شغل را پس از نخستین چاپ دیوان اشعارش و به‌عنوان مدیر کتابخانهٔ آن محل از خرداد ۱۳۱۵ گرفت. پس از ۹ ماه و از آغاز سال ۱۳۱۶ هجری خورشیدی، به کار خود در دانشسرای عالی تهران پایان دهد. اعتصامی، در کارِ سرودن شعر، تحت‌نظر و شاگرد پدرش (یوسف اعتصامی آشتیانی) و اساتیدی همچون علی‌اکبر دهخدا و محمدتقی بهار بود. پدر او از شاعران و مترجمان دوران خود بود که در شکل‌گیری زندگی هنری پروین اعتصامی و کشف توانایی‌ها و ذوق و گرایش او به سرودن شعر نقش مهمی داشت.

تنها اثر چاپ و منتشرشده از این شاعر معاصر ایرانی، دیوان اشعار او است. این دیوان، ۶۰۶ شعر در قالب‌های مثنوی و قطعه و قصیده دارد. بسیاری از شعرهای اعتصامی به‌صورت «مناظره» و پرسش و پاسخ سروده شده است. او بیش از ۷۰ نمونه مناظره سروده است؛ سروده‌هایی که میان انسان‌ها و جانوران و گیاهان، میان انواع اشیا از قبیل سوزن و نخ و... اتفاق می‌افتد. پروین اعتصامی در آثار خود از شخصیت‌بخشی، تخیل و تمثیل استفادهٔ بسیار کرده است. دولت، در زمان حیات پروین اعتصامی، به دانشمندان و بزرگان علم و ادب، مدال‌های لیاقت یا نشان‌های دولتی اعطا می‌کرد؛ مدالی به‌نشانهٔ سپاس و احترام دولت از خدمات علمی و فرهنگی فرد موردنظر. در سال ۱۳۱۵، مدال درجه‌سهٔ لیاقت به پروین اعتصامی داده شد، اما او این مدال را قبول نکرد و حتی پیشنهاد رضاشاه پهلوی برای تدریس به ملکه و ولیعهد را هم نپذیرفت. به‌گفتهٔ این شاعر معاصر ایران، اعتقادات او درمورد ایستادگی در برابر استبداد، به او اجازهٔ چنین کارهایی و حضور در چنین مکان‌هایی را نمی‌داد. او پس از ردکردن مدال لیاقت، شعر «صاعقهٔ ما ستم اغنیاست» را سرود. پروین اعتصامی در ۱۵ فروردین ۱۳۲۰ بر اثر بیماری درگذشت. 

بخشی از کتاب صوتی از پروین شنو

«پروین اعتصامی با نام اصلی رخشنده اعتصامی در ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ هجری خورشیدی در تبریز به دنیا آمد. او فرزند یوسف اعتصامی آشتیانی ملقب به اعتصام‌الملک، نویسنده و مترجم بود. رخشنده تخلص پروین را برای خود انتخاب کرد که تا آن‌زمان نامی مرسوم برای دختران نبود. بعدها که در ایران صدور شناسنامه متداول شد، پروین نام خود را از رخشنده به پروین تغییر داد. پروین از کودکی فارسی، انگلیسی و عربی را نزد پدرش آموخت و از همان کودکی زیر نظر پدرش و استادانی چون علی‌اکبر دهخدا و محمدتقی بهار سرودن شعر را آغاز کرد.»

*

گفت چنین، کای پدر نیک رای

صاعقهٔ ما ستم اغنیاست

پیشهٔ آنان، همه آرام و خواب

قسمت ما، درد و غم و ابتلاست

دولت و آسایش و اقبال و جاه

گر حق آنهاست، حق ما کجاست

قوت، بخوناب جگر میخوریم

روزی ما، در دهن اژدهاست

غله نداریم و گه خرمن است

هیمه نداریم و زمان شتاست

حاصل ما را، دگران می‌برند

زحمت ما زحمت بی مدعاست

از غم باران و گل و برف و سیل

قامت دهقان، بجوانی دوتاست

سفرهٔ ما از خورش و نان، تهی است

در ده ما، بس شکم ناشتاست

گه نبود روغن و گاهی چراغ

خانهٔ ما، کی همه شب روشناست

زین همه گنج و زر و ملک جهان

آنچه که ما راست، همین بوریاست