کتاب یک ثانیه تا مرگ

کتاب یک ثانیه تا مرگ یک کتاب داستان ویژه نوجوانان است. موضوع کتاب داستانی و با ژانر وحشت است. این اولین کتاب نویسنده نوجوان دینا خندان است که با خواندنش از آن لذت خواهید برد. از آنجا که این کتاب توسط یک نویسنده نوجوان نگاشته شده بنابراین خواننده نوجوان نیز ارتباط خوبی با آن برقرار می‌کند.

درباره کتاب یک ثانیه تا مرگ

 ژانر وحشت یکی از موضوعات مورد علاقه نوجوانان است و خواننده در فضای تخیلی داستان هم ذات پنداری خواهد کرد و شخصیت‌های عجیب و غریب داستان را به خوبی درک خواهد کرد. ویراستاری این کتاب چه از لحاظ داستانی و چه ادبی توسط حمیدرضا رضوانی اول که خود نویسنده ده ها عنوان کتاب است انجام شده. در مقدمه کتاب از زبان نویسنده می‌خوانیم: هشت سال بیشتر نداشتم که به همراه یکی از دوستانم اولین و آخرین فیلم ترسناک عمرم را دیدم و آن فیلم در خاطرم ماند. رشد کردم و بزرگ شدم؛ در دوران مدرسه انشاهای خوبی را ارائه دادم و معلمم خانم کارگر مرا متوجه استعدادم در نوشتن کرد. اطرافیانم من را مورد تشویق قرار دادند و روزی تصمیم گرفتم تا از استعداد خدادادی‌ام استفاده کنم و کتابی را به چاپ برسانم. یاد آن فیلم ترسناک دوباره در ذهنم جان گرفت و خواستم که ماجرایی ترسناک را بر روی کاغذ جاری کنم. شروع به نوشتن کردم، ماجرای دخترکی را به تصویر کشیدم که بی‌اختیار وارد دنیایی از ترس و وحشت شده و سپس با قدرتی که دارد خود را نجات می‌دهد و پس از آن زندگی جدیدی سرشار از آرامش و مهر را شکل می‌دهد.

خواندن کتاب یک ثانیه تا مرگ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات تخیلی و فانتزی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب یک ثانیه تا مرگ

در شبی سیاه و کثیف که صدای گریه‌ی بچه‌های گرسنه و بی‌سرپرست همه جا را برداشته بود، پدر و مادری به دلیل فقر بچه‌ی یک روزه‌شان را سر راه گذاشتند. شاید آن طفل هزارمین کودکی بود که در آن سال والدیناش را از دست داده بود. وقتی کودک بینوا را جلوی خانه‌ای رها و کمی دور شدند سایه‌ای آنها را با سرعت تمام بلعید. بزرگ کردن کودک را زنی مهربان که هیچ فرزندی نداشت به عهده گرفت و نام آن دختر زیبا را «ناجی» گذاشت، به معنی «نجات دهنده». آن نوزاد که به عروسکی کوچک شبیه بود، موهایی طلایی، چشمانی سبز و پوستی سفید داشت. روزها و ماه‌ها و سال‌ها از آن زمان گذشت تا اینکه دخترک پا به سن ده سالگی گذاشت. در آن زمان نامادری مهربان ناجی «جولیا» که با تمام وجود عاشق او بود در یک روز طبق وصیت همسرش «جورج» حقیقت را برای او تعریف کرد و دخترک تازه فهمید که خونی از جولیا در بدن او نیست و همچنین حقیقت تلخی که «جورج» هیچگاه پدر او نبوده. جورج در تمام عمر ناجی را باری اضافی می‌دانست که برای زنده ماندن، به او و همسرش وابسته است و هرگز او را به عنوان دختر خود نپذیرفت و در حالی که دخترک پنج سال بیشتر سن نداشت، به عنوان سرباز در جنگی نابرابر بین کشور خود و کشور همسایه توسط فرماندهی سپاه دشمن جهان را ترک کرد. در آن روز، ناجی غم‌زده با صورتی پر از اشک به سوی مخفیگاه همیشگی‌اش در گلزار دوید و میان گل‌های رز جوان نشست، نسیم ملایمی می‌وزید و صورت عروسک کوچک را نوازش میداد، دخترک زانوی غم بغل گرفته و بی‌صدا اشک می‌ریخت. ولی آن روز انگار گلزار با روزهای دیگر فرق داشت و دلیلش گل عجیب و خونین رنگ کنار دخترک بود، اما ناجی آنقدر دلش را غم گرفته بود که به آن گل ذره‌ای اهمیت نداد.