کتاب رستگاری در تاریکی

رستگاری در تاریکی یکی از سخن‌رانی‌های جول اوستین کشیش پرطرفدار کلیسای بزرگ لیکوود است. این کتاب با ترجمه هنگامه خدابنده منتشر شده است او در این کتاب درباره خیر صلاح انسان صحبت می‌کند.

او در این سخنرانی تاکید بر موضوع دعا و طلب یاری کردن از خداوند در سختی‌ها دارد.

خواندن کتاب رستگاری در تاریکی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

سخنرانی‌های معنوی و انگیزشی جول اوستین برای همه مفید است.

درباره جول اوستین

جول اوستین با نام کامل جول اسکات اوستین در ۵ مارس ۱۹۶۳ به دنیا آمده است. او یک واعظ، کشیش تلویزیونی، نویسنده و کشیش ارشد در کلیسای لیک وود است. این کلیسا بزرگترین کلیسای پروتستان در شهر هیوستن ایالت تگزاس آمریکاست. خطابه‌های تلویزیونی او توسط بیش از ۷ میلیون بیننده در هفته و بیشتر از ۲۰ میلیون نفر در ماه در بیش از ۱۰۰ کشور دیده می‌شود. جول اوستین نویسنده هفت کتاب پر فروش نیویورک تایمز است. مردم جهان او را با نام مستعار کشیش خنده رو می‌شناسند.

بخشی از کتاب رستگاری در تاریکی

وقتی سخن از برکت به میان می‌آید، بیشتر ما چیزهای خوبی که در زندگی در اختیار داریم را به یاد می‌اوریم و مجددا از نعمت سلامت برخوردار شده باشیم. برکت‌ها و خاطرات خوش دست در دست هم دارند. به واقع، وقتی اوضاع بر وفق مراد است شادمانی کردن و شکرگزار بودن راحت است.

اما در آن هنگام که اوقات واقعا دشواری را پشت سر می‌گذرانیم چه؟ در خصوص این زمان‌ها در زندگی چه می‌توان گفت؟

در زندگی همه ما، اوقاتی هست که از میان نقاط تاریک حیات‌مان عبور می‌کنیم. در این اوقات دلسرد شدن، دست کشیدن از رویاهایی که در سر داشتیم و ‌اندیشیدن به پایان راحت‌ترین کار است. ‌اما خداوند دقیقا از همین دوران بیشترین بهره را می‌برد. دانه‌ای را در ذهن خود مجسم کنید. این دانه تا هنگامی‌که در نور باشد جوانه نمی‌زند و هرگز آن گیاهی که باید از آن پدید نمی‌آید. بلکه بایستی در خاک، در جایی تاریک کاشته شود، تا آن قوه درونی‌اش صورت واقعی به خود بگیرد. به همین قیاس، در وجود ما نیز دانه‌های تعالی در قالب ِرویاها، اهداف، استعدادها و توان بالقوه مان به‌امانت گذارده شده است که تنها در مکانی تاریک مجال بروز دارد.

هر انسانی که دستاوردی عظیم داشته از نقاط تاریک زندگی خود بسلامت عبور کرده است. در همین نقاط سردرگم زندگی است که رشد می‌کنیم. اینجاست که شخصیت واقعی ما شکل می‌گیرد، اینجاست که اعتماد به خداوند و استقامت ورزی را یاد می‌گیریم، و ماهیچه‌های معنوی ما ورزیده می‌شوند. در دشواری‌ها بیشتر دعا می‌کنیم، به خداوند نزدیک‌تر می‌شویم، زمانی را در سکوت گذرانده و الهامات الهی را دریافت می‌کنیم.