کتاب در جنگ گرماهسته‌ای؛ جلد دوم

در جنگ گرماهسته‌ای کتابی دوجلدی اثر هرمان کان درباره سلاح‌های هسته‌ای است که در انتشارات دانشگاه و پژوهشگاه دفاع ملی منتشر شده است. این پژوهشگاه (دانشگاه) از مراکز علمی کلیدی و حساس در عرصهٔ مسائل راهبردی است و عمده انتشاراتش در سه زمینه مدیریت راهبردی، دفاع ملی و امنیت ملی است.

درباره کتاب در جنگ گرماهسته‌ای

این کتاب که اولین کتاب درباره سلاح‌های هسته‌ای و در اصل مجموعه‌ای از سخنرانی‌ها است، چشم‌اندازی درباره نحوه در نظر گرفتن مسائل هسته‌ای در سیاست‌گذاری‌ها ارائه می‌کند. هرمان کان به خوبی استدلال‌های خود را تعریف کرده است. کان همچنین دیگر سلاح‌های کشتار جمعی مانند سلاح‌های زیستی و شیمیایی و تاریخچه استفاده از آنها را بررسی کرده است. مسائل دفاعی در جهان مدرن، به شکل بی‌سابقه‌ای پیچیده هستند و هرمان کان با دقت این مسئله را بررسی کرد که یک کشور چگونه می‌تواند در محیطی که پر از سلاح‌های هجومی است، یک حالت اساساً دفاعی برای خود اتخاذ کند. او نحوه جلوگیری از جنگ هسته‌ای، محدود کردن آن و پایان دادن به آن را تشریح کرده و به ما یادآوری می‌کند که دفاع از طریق بازدارندگی می‌تواند بسیار ظریف و زیرکانه باشد.

خواندن کتاب در جنگ گرماهسته‌ای را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

پژوهشگران حوزه امنیت ملی و علاقه‌مندان به علوم سیاسی و مسائل جنگ و سلاح‌های جنگی را به خواندن این کتاب دعوت می‌‌کنیم.

بخشی از کتاب در جنگ گرما هسته‌ای

دو جنگ اول، یعنی جنگ جهانی اول و دوم، بخشی از تاریخ هستند. ارزش اصلی بررسی آنها در اینجا برای ما بهبود بخشیدن درک ما از چیزهایی است که می‌تواند واقعاً در جنگ و صلح اتفاق بیفتد. این اتفاق اغلب زمانی رخ می‌دهد که شخص نتایج یک تجزیه و تحلیل-همان طور که در این کتاب انجام گرفته است- را ارائه می‌دهد مبنی بر اینکه احتمالات روانشناسی، سیاسی و بروکراتیک اقدامات فرضی خاص از سوی برخی دولت‌ها باید ارزیابی شود. غالباً، تحیل‌گر تصور خواهد کرد که این احتمالات باید جدی گرفته شود اما برخی منتقدان او را به چالش می‌کشند و بیان می‌کنند که معقول نیست تصور کنیم که تصمیم‌گیرندگان واقعی یا دیگران بتوانند یا قادر باشند چنین کاری را انجام دهند. بنابراین، مناسب است که بدانیم از نظر تاریخی چنین کارهایی انجام شده است. تاریخ به همان شکل تکرار نخواهد شد، با این حال ممکن است خودش را به شکلی دیگر تفسیر کند. در مواجهه با این پیشینه، شخص منتقد دیگر نمی‌تواند بگوید که اتفاقات خاص «نمی‌توانند» اتفاق بیفتند. او فقط می‌تواند بگوید که «بعید» است اتفاق بیفتند-که عبارتی بسیار ضعیف‌تر است. بنابراین، یکی از چیزهایی که ما باید سعی کنیم از جنگ‌های جهانی اول و دوم بیاموزیم به برخی جهت‌گیری‌ها درباره اینکه چه نوع اقدامات، شرایط و توانایی‌هایی در آینده امکان‌پذیر یا قابل‌قبول هستند مربوط می‌شود.