کتاب منطق و نظریه ادبی در شعر فارسی

«منطق و نظریه ادبی در شعر فارسی» پژوهشی درباره شعر فارسی از رضا روشنی است. این کتاب شش بخش دارد:

نگاهی کلی به نظام‌های معرفت‌شناسانه موجود ادبی/ مباحثی پیرامون سنت ادبی/ موانع سد راه نظریه ادبی/ مباحثی پیرامون مدرنیسم و شعر نیمایی/ مباحثی پیرامون جریان پسامدرنیسم و افق‌های نظریه ادبی.

بخشی از اثر:

«ادبیات ما در طی روند تاریخی خود همواره به شدت از عدم تبین رنج برده، به خاطر همین موضوع است که هم اکنون نیز این ادبیات پر از تناقضات و ناشناخته‌ها بوده و هاله‌ای از رمز و جادو دور تا دور آن را فرا گرفته است. به هر شکل چنان که ذکر شد مسئله ادبی به مانند هر مسئله‌ی دیگری برای این که فهمیده و فهمانده شود به تبین منطقی نیاز دارد. با این که هر تبین هر چقدر هم منطقی باز یک تبین نهایی نیست اما این تبین در جای خود ارزشی و اهمیتی بنیادین دارد. برای تبین منطق ادبی قبل از هرچیزی لازم است به دانسته‌های موجود ادبی شک ورزید. اما شک ورزی به تنهایی کافی نیست و یک ناقد ضمن تشکیک در مسئله‌ی ادبی، می‌بایستی به ادبیت و علم آن نیز اشراف داشته تا بتواند علم ادبی را از مجاری منطقی‌اش پیگیری نماید.».