کتاب نیمه تمام

کتاب نیمه تمام نوشته‌ی ملیسا محمدی گورداگونی اثری داستانی است که توسط انتشارات گیتی قلم منتشر شده است. این کتاب روایتی شخصی و صمیمی از تجربه‌های عاطفی یک دختر جوان را در دل یک رابطه‌ی عاشقانه و پر فراز و نشیب بازگو می‌کند. نویسنده با نگاهی جزئی‌نگر و لحظه‌نگارانه، احساسات، تردیدها و امیدهای شخصیت اصلی را در مسیر آشنایی، دلبستگی و جدایی به تصویر کشیده است. نیمه تمام در دسته‌ی داستان‌های معاصر فارسی قرار می‌گیرد و با زبانی ساده و بی‌پیرایه، دغدغه‌های ذهنی و قلبی نسل امروز را بازتاب می‌دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب نیمه تمام

کتاب نیمه تمام به قلم ملیسا محمدی گورداگونی، داستانی معاصر درباره‌ی رابطه‌ای عاشقانه و پیچیده میان دو جوان است. روایت کتاب از زاویه‌ی دید دختر جوانی به نام آلاء شکل می‌گیرد که با ذهنی پر از سؤال و قلبی سرشار از امید و تردید، وارد رابطه‌ای با پسری به نام آریو می‌شود. ساختار کتاب مبتنی بر روایت‌های لحظه‌ای، گفت‌وگوهای روزمره و بازتاب احساسات درونی شخصیت اصلی است. نویسنده با تمرکز بر جزئیات حسی و ذهنی، تجربه‌ی وابستگی، دلبستگی، سردرگمی و رنج جدایی را به تصویر کشیده است. نیمه تمام اثری است که به جای روایت خطی و کلاسیک، بیشتر بر جریان سیال ذهن و بازتاب احساسات تمرکز دارد و فضای داستان را با خاطرات، پیام‌ها و مکالمات کوتاه شکل می‌دهد. این کتاب به‌نوعی بازتاب‌دهنده‌ی دغدغه‌های عاطفی و روانی نسل جوان در مواجهه با روابط ناپایدار و بلاتکلیف است و بدون ورود به پایان‌بندی، بیشتر بر فرایند تجربه و عبور از درد تمرکز دارد.

خلاصه داستان نیمه تمام

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان نیمه تمام با روایت زندگی آلاء آغاز می‌شود؛ دختری که در سکوت اتاقش با بغض و تردید به سقف خیره شده و درگیر پرسش‌های بی‌پاسخ درباره‌ی ارزش خود و دلیل جدایی است. آلاء در جریان یک آشنایی ساده و اتفاقی با آریو، پسری با روحیه‌ای آرام و مهربان، وارد رابطه‌ای می‌شود که ابتدا با پیام‌های کوتاه و واکنش‌های ساده آغاز می‌گردد. کم‌کم این ارتباط به دیدارهای حضوری، قدم‌زدن‌های طولانی و لحظات صمیمانه تبدیل می‌شود. نویسنده با جزئیات فراوان، حس دلبستگی، امید به ماندن، و آرامش لحظه‌های با هم بودن را توصیف می‌کند. اما به‌تدریج نشانه‌های سردی و فاصله در رفتار آریو پدیدار می‌شود؛ پاسخ‌های کوتاه، بی‌توجهی و سکوت‌هایی که آلاء را به سمت بلاتکلیفی و خودسرزنش‌گری می‌کشاند. او در تلاش برای حفظ رابطه، بارها پیش‌قدم می‌شود، اما با بی‌پاسخی و بی‌تفاوتی روبه‌رو می‌گردد. روایت کتاب سرشار از سؤال‌های بی‌جواب، امید به بازگشت، و در نهایت پذیرش تدریجی پایان رابطه است. نویسنده با لحنی صادقانه، فرایند عبور از وابستگی و تلاش برای رهایی از درد را به تصویر می‌کشد، بی‌آنکه پایانی قطعی یا قهرمانانه برای داستان رقم بزند.

چرا باید کتاب نیمه تمام را بخوانیم؟

نیمه تمام با نگاهی صمیمی و بی‌واسطه، تجربه‌ی عاطفی و ذهنی یک رابطه‌ی عاشقانه را از زاویه‌ی دید یک دختر جوان روایت کرده است. این کتاب با پرداختن به جزئیات احساسات، تردیدها و لحظات ناب، فضای آشنایی را برای کسانی که تجربه‌ی روابط عاطفی پر فرازونشیب داشته‌اند، بازآفرینی می‌کند. ویژگی شاخص این اثر، صداقت در بیان احساسات و بازتاب بلاتکلیفی‌ها و پرسش‌های بی‌پاسخ است که بسیاری از مخاطبان جوان با آن همذات‌پنداری خواهند کرد. نیمه تمام نه‌تنها به موضوع عشق و جدایی می‌پردازد، بلکه فرایند عبور از درد، خودکاوی و تلاش برای بازسازی هویت پس از یک رابطه را نیز به تصویر می‌کشد. خواندن این کتاب فرصتی است برای مواجهه با احساسات شخصی، بازاندیشی در روابط و درک بهتر از پیچیدگی‌های عاطفی نسل امروز.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به کسانی پیشنهاد می‌شود که دغدغه‌ی روابط عاطفی، تجربه‌ی جدایی یا بلاتکلیفی در روابط را داشته‌اند یا به دنبال بازتاب احساسات و ذهنیت نسل جوان در داستان‌های معاصر فارسی هستند. همچنین برای علاقه‌مندان به روایت‌های شخصی و لحظه‌نگارانه مناسب است.

بخشی از کتاب نیمه تمام

«همه‌چیز از جایی شروع شد که دختری، با ذهنی آرام و دلی هنوز بی‌خبر از آینده، به سقف خیره مانده بود. آلاء میان سکوت اتاق و تپش سنگین قلبش، سعی می‌کرد اشک‌هایش را پشت پلک‌هایش حبس کند. سرش را بالا نگه داشته بود. نه از غرور، بلکه از ترس شکستن، از ترس آن که اگر قطره‌ای بغلتد، سیل بیاید. ذهنش، مدام سوال تکراری می‌پرسید: «من؟ چرا من؟» انگار تمام بود و نبودش، ارزش و بی‌ارزشی‌اش، خلاصه شده بود در همین یکی دو کلمه‌ی کوتاه. قاضی‌ای بود. می‌پرسید: «مگه چه بدی کردم؟» دل‌دل می‌زد میان خاطراتی که هرکدامشان مثل شمشیرهای نامرئی، دوباره زخم را تازه می‌کردند. «مگه بهش توجه نمی‌کردم؟» ذهنش، بی‌وقفه صحنه‌هایی را جلوی چشمانش می‌آورد؛ پیام‌هایی که با ذوق می‌نوشت. صدایی که پر از اشتیاق در تلفن می‌پیچید. بغل‌هایی که با تمام جانش او را نگه می‌داشت. و امیدی که هر بار در چشمانش می‌درخشید. آلا از خودش زده بود. از خوابش. از حالش. از زمانش. همه چیز را وقف آریو کرده بود. اما حالا در دل همان شب لعنتی احساس می‌کرد که همه‌ی آن بخشیدن‌ها و با دل بودن‌ها، با بی‌رحمی تمام دود شده‌اند. هیچ کدامش به حساب نیامده.»