کتاب یازده یازده

کتاب الکترونیکی «یازده یازده» نوشتهٔ دینا محمودی را نشر رزا منتشر کرده است. این اثر روایتی داستانی از زندگی دختری نوجوان به نام «مهوان» است که خاطرات و دغدغه‌های سال‌های حساس نوجوانی‌اش را روایت می‌کند. محوریت کتاب بر تجربه‌های خانوادگی، روابط عاطفی، دغدغه‌های تحصیلی و تغییرات مهم زندگی مانند اسباب‌کشی و مراسم خانوادگی استوار است. «یازده یازده» با نگاهی جزئی‌نگر به روزمرگی‌ها و احساسات شخصیت اصلی، تصویری ملموس از رشد و بلوغ او ارائه می‌دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب یازده یازده

«یازده یازده» اثری داستانی و بلند است که در قالب روایتی اول‌شخص، زندگی و احساسات یک دختر نوجوان به نام «مهوان» را به تصویر می‌کشد. این کتاب با تمرکز بر خاطرات سه سال از زندگی مهوان، یعنی از ۱۶ تا ۱۹ سالگی، به فرازونشیب‌های عاطفی، خانوادگی و اجتماعی او می‌پردازد. ساختار کتاب مبتنی بر روایت‌های پیوسته و خاطره‌گونه است که با زبان محاوره‌ای و توصیف‌های جزئی، فضای زندگی روزمرهٔ شخصیت‌ها را بازتاب می‌دهد. محوریت داستان بر خانواده، روابط خواهر و برادر، دغدغه‌های تحصیلی، علاقه به موسیقی و هنر، و تجربه‌های عاطفی نوجوانانه است. نویسنده با استفاده از جزئیات زندگی روزمره، از آشپزی و خرید گرفته تا مراسم عروسی و اسباب‌کشی، تصویری زنده و ملموس از دنیای نوجوانی خلق کرده است. «یازده یازده» در بستری معاصر و شهری روایت می‌شود و به‌گونه‌ای خاطره‌نویسی مدرن نزدیک است که در آن، احساسات و افکار شخصیت اصلی با صراحت و بی‌پرده بیان می‌شود.

خلاصه داستان یازده یازده

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان «یازده یازده» با روایت زندگی «مهوان»، دختری نوجوان، آغاز می‌شود که در آستانهٔ ورود به دبیرستان قرار دارد. او با خانواده‌ای صمیمی و پرجنب‌وجوش زندگی می‌کند و برادر کوچکش «امیرعلی» و والدینش نقش پررنگی در روزمرگی‌هایش دارند. روایت کتاب از دل خاطرات و اتفاقات ساده اما معنادار شکل می‌گیرد: آشپزی‌های مهوان، دغدغه‌های اسباب‌کشی به خانهٔ جدید، آماده‌شدن برای عروسی دایی، تمرین‌های موسیقی و کلاس گیتار، و تجربه‌های کوچک و بزرگ خانوادگی. در این میان، مهوان با احساسات متناقض نوجوانی، تردیدها و امیدهایش دربارهٔ آینده، و نخستین جرقه‌های عاطفی روبه‌رو می‌شود. نگاه او به عشق، خانواده و استقلال، در خلال گفت‌وگوها و اتفاقات روزمره به‌تدریج شکل می‌گیرد. حضور یک مرد ناشناس با چشمانی خاص، ذهن مهوان را به خود مشغول می‌کند و بهانه‌ای برای خیال‌پردازی و پرسش‌های تازه دربارهٔ احساسات و روابط انسانی می‌شود. کتاب با توصیف‌های جزئی و صحنه‌های خانوادگی، تصویری از رشد تدریجی شخصیت اصلی و مواجههٔ او با چالش‌های بلوغ و تغییرات زندگی ارائه می‌دهد، بی‌آنکه پایان داستان را آشکار کند.

چرا باید کتاب یازده یازده را بخوانیم؟

«یازده یازده» با روایت صمیمی و جزئی‌نگر خود، فرصتی برای هم‌ذات‌پنداری با دغدغه‌ها و احساسات نوجوانی فراهم می‌کند. این کتاب به‌خوبی توانسته است فضای خانوادگی، روابط میان اعضای خانواده و تجربه‌های روزمرهٔ یک دختر نوجوان را به تصویر بکشد. خواندن این اثر، مخاطب را با فرازونشیب‌های عاطفی، تردیدها و امیدهای دوران بلوغ آشنا می‌کند و نشان می‌دهد چگونه اتفاقات سادهٔ زندگی می‌توانند بر شکل‌گیری شخصیت و نگاه فرد به آینده تأثیرگذار باشند. همچنین علاقه‌مندان به روایت‌های خاطره‌محور و داستان‌هایی با محوریت خانواده و روابط انسانی، می‌توانند از فضای گرم و ملموس این کتاب لذت ببرند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای نوجوانان، جوانان و هرکسی که به داستان‌های خانوادگی و روایت‌های بلوغ علاقه دارد، مناسب است. همچنین کسانی که دغدغه‌های هویت، روابط عاطفی و تجربه‌های روزمرهٔ نوجوانی را دنبال می‌کنند، می‌توانند با «یازده یازده» ارتباط برقرار کنند. علاقه‌مندان به خاطره‌نویسی و روایت‌های معاصر نیز از این اثر بهره خواهند برد.

بخشی از کتاب یازده یازده

«همانطور که مشل لشکرشکست خورده تک نفره توی پاساژ قدم می‌زدم یکهو چشمم به یک پیرهن سفید افتاد و یک راست راهم را کج کردم داخل مغازه و پرو کردم تو آیینه اتاق کمی رقصیدم دیدم عجیب به تنم نشسته. گوشی موبایلم را در آوردم و شروع به عکاسی کردم. من عاشق عکاسی بودم و هستم فقط کافی‌ست سوژه عکاسی پیدا شود. مهوان دیگر خود را نمی‌شناسد. در همین حین مامان تق تق به در کوبید و یادآور شد که دیراست باید بجنبم من هم با عجله لباس‌ها را عوض کردم و بیرون آمدم و بعد از حساب کردن بیرون آمدیم. مامان که کلی خسته بود و دلم نیامد پیاده برگردیم راه را و تصمیم گرفتم به بابا تلفت بزنم و بیاید. از آنجایی که کارت جناب پدر را خالی نموده بودیم با مادر گرامی دست‌هایمان پراز وسیله بود. همانجا منتظر ماندیم تا باب برسد. کلی گفتیم و خندیدیم. روزها پشت هم می‌گذشتند و تاریخ عروسی و اسباب‌کشی همینطور نزدیک و نزدیک‌تر می‌شدند.»