کتاب تولد یک بغض

کتاب تولد یک بغض نوشته فریده ضیایی توسط نشر آرنا منتشر شدده است. این کتاب، روایت‌هایی از زندگی روزمره، خاطرات، رنج‌ها و امیدهای شخصیت‌های مختلف را در قالب داستان‌هایی کوتاه و گاه تلخ به تصویر می‌کشد. نویسنده با نگاهی موشکافانه و انسانی، به سراغ لحظات حساس و گره‌خورده به احساسات شخصیت‌هایش می‌رود و تجربه‌های زیسته‌ی آن‌ها را بازگو می‌کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب تولد یک بغض

کتاب تولد یک بغض، اثری در قالب داستان کوتاه است که در آن فریده ضیایی با زبانی صمیمی و بی‌واسطه، به روایت زندگی زنان و مردان عادی جامعه می‌پردازد. این کتاب در سال ۱۴۰۲ منتشر شده و فضای داستان‌ها اغلب در بستر خانواده، محله و روابط انسانی شکل می‌گیرد. هر داستان، برشی از زندگی شخصیت‌هایی است که با چالش‌ها، خاطرات، حسرت‌ها و گاه امیدهای کوچک و بزرگ دست‌وپنجه نرم می‌کنند. ساختار کتاب به‌گونه‌ای است که هر داستان مستقل است، اما درون‌مایه‌ی مشترک آن‌ها، مواجهه با بغض‌ها و ناگفته‌های زندگی است. 

فریده ضیایی در این مجموعه، به‌ویژه به نقش خاطرات، تنهایی، جدایی، فقر، خشونت خانگی و آرزوهای بربادرفته پرداخته است. روایت‌ها گاه از زبان کودک، گاه نوجوان و گاه بزرگ‌سال بیان می‌شوند و هرکدام تصویری از یک موقعیت خاص و ملموس را پیش چشم خواننده می‌گذارند. این کتاب باتکیه‌بر جزئیات زندگی روزمره و احساسات عمیق شخصیت‌ها، تصویری از واقعیت‌های تلخ‌و‌شیرین زندگی معاصر ارائه می‌دهد.

خلاصه داستان تولد یک بغض

در کتاب تولد یک بغض، فریده ضیایی مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه را گردآوری کرده که هرکدام به گوشه‌ای از زندگی شخصیت‌هایی با دغدغه‌ها و زخم‌های متفاوت می‌پردازد. داستان‌ها اغلب با خاطره‌ای آغاز می‌شوند یا به لحظه‌ای حساس در زندگی شخصیت‌ها گره می‌خورند؛ از کودکی که مادرش را تنها تکیه‌گاه خود می‌داند و در اتاق اسرارآمیز خانه به دنبال رازهای گذشته می‌گردد تا زنی که در جنگل‌های شمال با خاطرات تلخ و مانیتورهای خیالی روبه‌رو می‌شود. روایت‌ها به موضوعاتی چون جدایی والدین، خشونت خانگی، فقر، آرزوهای بربادرفته، تلاش برای بقا و امیدهای کوچک در دل ناامیدی می‌پردازند. 

شخصیت‌ها اغلب زنانی هستند که با مشکلات خانوادگی، اجتماعی یا عاطفی روبه‌رو شده‌اند و هرکدام به‌نوعی با بغضی فروخورده یا زخمی کهنه زندگی می‌کنند. برخی داستان‌ها به کودکی و بازی‌های ساده در کوچه‌ها بازمی‌گردند و برخی دیگر به بحران‌های بزرگ‌سالی و جدال با تنهایی و خاطرات تلخ. درون‌مایه‌ی مشترک همه‌ی داستان‌ها، مواجهه با رنج، تلاش برای تاب‌آوردن و امید به رهایی از بغض‌های فروخورده است. نویسنده با پرداختن به جزئیات زندگی روزمره و احساسات شخصیت‌ها، تصویری ملموس از واقعیت‌های اجتماعی و عاطفی معاصر ارائه داده است.

چرا باید کتاب تولد یک بغض را بخوانیم؟

این کتاب با روایت داستان‌هایی کوتاه و متنوع، به تجربه‌های زیسته و احساسات عمیق شخصیت‌هایی می‌پردازد که هرکدام با نوعی بغض و ناگفته در زندگی خود روبه‌رو هستند. خواندن کتاب تولد یک بغض فرصتی است برای همدلی با آدم‌هایی که شاید در ظاهر عادی به نظر برسند، اما درونشان پر از داستان‌های ناگفته است. این مجموعه، با پرداختن به موضوعاتی چون تنهایی، جدایی، خشونت، فقر و امید، مخاطب را به تماشای زوایای پنهان زندگی روزمره دعوت می‌کند و امکان بازنگری در احساسات و خاطرات شخصی را فراهم می‌آورد. داستان‌ها کوتاه و مستقل‌ هستند و هرکدام می‌توانند نقطه‌ی شروعی برای تأمل و گفت‌وگو درباره‌ی مسائل انسانی و اجتماعی باشند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعه‌ی این کتاب برای علاقه‌مندان به داستان کوتاه فارسی، کسانی که دغدغه‌های اجتماعی و خانوادگی دارند و افرادی که به روایت‌های واقع‌گرایانه و احساسی از زندگی روزمره علاقه‌مند هستند، مناسب است؛ همچنین این مجموعه به کسانی که به‌دنبال همدلی با تجربه‌های انسانی و مواجهه با واقعیت‌های تلخ‌وشیرین زندگی هستند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب تولد یک بغض

«آن روز مادر مثل همیشه نبود هر وقت این‌طوری که می‌شد یک جای کار می‌لنگید. اینو همیشه من می‌فهمیدم. اینو با نگاهش به من می‌فهماند. تنها منم که مادر را بهتر از همه درک می‌کنم. شخصیت خاصی داشت. مثل همه زن‌ها نبود. هنوز در آرزوی شکفتن گل‌های گیلاس جلوی ایوان خانه پدری بود که تنها شد. خودش و خواهر و برادرهای کوچک. با آنکه تجربه زیادی برای کسب درآمد و دخل‌وخرج زندگی نداشت اما مقاوم بود و تودار. هیچ‌کس نمی‌توانست بفهمد که توی دلش چه خبره. برای خواهر برادرهاش هم خواهر بزرگ هم مادر و هم پدر بود. گفتم مامانی اون تو چه خبره؟ گفت هیچی برو به کارهات برس، گفتم کارام؛ کدوم کار؟ درس‌ومشق همه رو نوشتم شاگرد اول کلاسم فقط... حرفم را قطع کرد و گفت تو فضولی هم لنگه نداری، برو بچه بزار به کارهام برسم، چشمم به سماور افتاد رفتم چادرشبش را دور کمرم بستم و جارو را برداشتم آشپزخانه را جارو زدم, به چایی تازه‌دم ریختم یکی واسه خودم یکی واسه اون، جارو را مثل عصا عمود بر زمین کردم و کمرم که دولا بود را به‌زور بلند کردم و گفتم یاعلی وای کمرم مردم از...یواشکی اومد پشت سرم و گفت امان از دست توی یه وجبی»