کتاب گذر از شب

کتاب الکترونیکی «گذر از شب» (La Traversée de la nuit) نوشتهٔ «ماری لابرژ» با ترجمهٔ مینا پروانه و نشر راوشید، رمانی معاصر از ادبیات فرانسه است که به زندگی زنی به نام «امی» می‌پردازد. این اثر با نگاهی موشکافانه به تنهایی، مراقبت و جست‌وجوی معنا در زندگی روزمره، داستان زنی را روایت می‌کند که گذشته‌ای پر از زخم و اکنونی سرشار از تلاش برای بقا دارد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب گذر از شب

«گذر از شب» در بستری از زندگی معاصر و با محوریت شخصیت‌هایی حاشیه‌نشین، به بررسی مفاهیمی چون تنهایی، مراقبت از دیگران، و تلاش برای یافتن هویت فردی می‌پردازد. این رمان در دوره‌ای نوشته شده که توجه به مسائل اجتماعی و آسیب‌های روانی افراد به‌ویژه زنان و اقلیت‌ها، اهمیت ویژه‌ای یافته است. نویسنده با انتخاب زنی معمولی و بی‌ادعا به نام «امی»، تصویری از زندگی کسانی ارائه می‌دهد که اغلب در سایه قرار دارند و صدای‌شان کمتر شنیده می‌شود. روایت کتاب، با نگاهی واقع‌گرایانه و گاه تلخ، به روابط انسانی، خاطرات کودکی، و تاثیرات گذشته بر اکنون می‌پردازد. در کنار داستان اصلی، اشاره‌هایی به تاریخچه مدارس شبانه‌روزی بومیان کانادا و تاثیرات مخرب آن‌ها بر نسل‌های مختلف دیده می‌شود که به ریشه‌های هویتی و زخم‌های جمعی می‌پردازد. فضای رمان، سرد و گاه بی‌رحم است اما در لایه‌های زیرین، امید و پیوندهای انسانی نیز جریان دارد.

خلاصه کتاب گذر از شب

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان با «امی»، زنی پنجاه ساله، آغاز می‌شود که در روز تولدش تصمیم به ترک زندگی قبلی و آغاز مسیری تازه می‌گیرد. او گذشته‌ای پر از رنج و بی‌پناهی دارد و سال‌ها در پرورشگاه و سپس در مشاغل مراقبتی، با کمترین توقع و بیشترین تحمل، روزگار گذرانده است. امی به شهری کوچک نقل مکان می‌کند و در اتاقی ساده ساکن می‌شود. او با آدم‌هایی روبه‌رو می‌شود که هرکدام زخمی از زندگی دارند؛ از جمله «ژاکی»، زنی سالخورده و بیمار که امی از او مراقبت می‌کند و به تدریج رابطه‌ای عمیق و صمیمی میان‌شان شکل می‌گیرد. ژاکی با سوال‌ها و نگاه نافذش، امی را به مواجهه با گذشته و احساسات سرکوب‌شده‌اش وامی‌دارد. در کنار این رابطه، امی با صاحبخانه‌ای به نام «ریموند» نیز آشنا می‌شود که با مهربانی و بی‌قضاوتی، به او کمک می‌کند تا معنای جدیدی برای زندگی پیدا کند. خاطرات کودکی، مرگ دوست صمیمی‌اش «میمین» در پرورشگاه، و تجربه‌های تلخ از بی‌مهری و سوءاستفاده، همچون سایه‌ای بر زندگی امی سنگینی می‌کند. با این حال، او در مواجهه با آدم‌های جدید و موقعیت‌های تازه، آرام‌آرام به امکان تغییر و امید فکر می‌کند. روایت کتاب، لایه‌لایه و با تمرکز بر جزئیات زندگی روزمره، به کندوکاو درونی شخصیت‌ها می‌پردازد و نشان می‌دهد چگونه حتی در دل تاریکی، روزنه‌هایی از همدلی و امید می‌تواند شکل بگیرد.

چرا باید کتاب گذر از شب را خواند؟

این رمان با پرداختن به زندگی شخصیت‌هایی که اغلب در حاشیه جامعه قرار دارند، تصویری صادقانه و بی‌پرده از تنهایی، مراقبت و جست‌وجوی معنا ارائه می‌دهد. «گذر از شب» با روایت جزئیات زندگی روزمره و روابط انسانی، خواننده را به تامل درباره زخم‌های گذشته، تاب‌آوری و امکان تغییر دعوت می‌کند. مواجهه با موضوعاتی چون آسیب‌های روانی، خاطرات تلخ کودکی و تاثیرات اجتماعی، این کتاب را به اثری قابل توجه برای علاقه‌مندان به ادبیات معاصر و دغدغه‌های انسانی بدل می‌کند.

خواندن کتاب گذر از شب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های اجتماعی، کسانی که دغدغه تنهایی، هویت، و تاثیرات گذشته بر زندگی امروز را دارند، مناسب است. همچنین برای افرادی که به موضوعات مراقبت، روابط انسانی و آسیب‌های روانی توجه دارند، مطالعه این اثر پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب گذر از شب

«صبح روز پنجاهمین سالگرد تولاش، امی لی در آپارتمان محل سکونتش را بست. روی میز پشت یک رسید موادغذایی نوشت: «رفتم. همینه که هست.» و کلیدش را هم روی این یادداشت کوتاه گذاشت. امی درمورد این که چه می‌خواهد بنویسد از خود سوّالی نکرد. خب همین به ذهنش رسید. این همان حرفی بود که زیسلن اخودش آخر هر کاری که قطعی بود می‌گفت: همینه که هست! این که کلمه «رفتم» حرف «۱» را کم دارد اصلاً برایش مهم نیست. در زندگی‌اش خیلی بیشتر از یک «۱» کم دارد. وقتی به پایانه اتوبوس‌ها رسید، شروع به خواندن مقاصدی کرد که در برابرش بود. اولین معیار برایش قیمت بلیط بود. بنابراین شروع کرد به خواندن ستون نرخ‌ها و در نظر گرفتن مقدار پولی که در کیفش دارد. عاقلانه این بود که بقیه زندگی‌اش را براساس بودجه محدودی که دارد انتخاب کند. عادت به رویاپردازی نداشت: «رولیت» خیلی دور مقرون به صرفه و کاملا نو. او که روی صندلی جلوی اتوبوس نشسته بود ساک پلیمری آبی رنگی، که تمام زندگیاش را در آن جا داده بود، گاز کوچکی به کلوچة موزی زد. در همین‌جا بود که او بالاخره احساس آرامش کرد. بین دو نقطه مبدً و مقصد. بیرون. انگار فرار کردن، روش زندگی او بود.»