کتاب زبان الگوی بیوفیلیک برای ایجاد شهرها

کتاب زبان الگوی بیوفیلیک برای ایجاد شهرها با عنوان اصلی A biophilic pattern language for cities: creating healthy urban environments نوشته فیلیپ بی. رز و ترجمه رسول جعفری‌زاده توسط نشر نیکایش منتشر شده است. این اثر به بررسی نقش طراحی بیوفیلیک در شهرسازی و ایجاد محیط‌های شهری سالم می‌پردازد و در دسته‌ی بوم‌شناسی شهری و برنامه‌ریزی شهری با رویکرد زیست‌محیطی قرار می‌گیرد. کتاب باتکیه‌بر نظریه‌ها و چارچوب‌های نوین راهکارهایی برای پیوند دوباره‌ی انسان و طبیعت در محیط‌های شهری ارائه می‌دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب زبان الگوی بیوفیلیک برای ایجاد شهرها

کتاب زبان الگوی بیوفیلیک برای ایجاد شهرها (ایجاد محیط‌های سالم شهری) به موضوع شهرنشینی سریع و پیامدهای آن بر سلامت انسان و محیط‌زیست می‌پردازد و تلاش می‌کند با معرفی زبان الگوی بیوفیلیک راهی برای طراحی و برنامه‌ریزی شهرهای پایدار و سالم ارائه دهد. فیلیپ بی. رز، نویسنده‌ی کتاب، با الهام از نظریه‌های کریستوفر الکساندر و ادوارد او ویلسون چهارچوبی را مطرح می‌کند که در آن ارتباط ذاتی انسان با طبیعت به‌عنوان محور اصلی طراحی شهری قرار می‌گیرد. 

کتاب در فضایی میان‌رشته‌ای مفاهیم معماری، شهرسازی، روان‌شناسی و بوم‌شناسی را به هم پیوند می‌زند و بر این باور است که صرفاً توسعه‌ی پایدار کافی نیست و باید به‌سوی بازآفرینی و سازگاری با طبیعت حرکت کرد. ساختار کتاب بر پایه‌ی چهار الگوی ماورای بیوفیلیک بنا شده که هر یک به جنبه‌ای از تجربه‌ی انسان با طبیعت در شهر می‌پردازد. این اثر در دوره‌ای نوشته شده که دغدغه‌های زیست‌محیطی و سلامت شهری بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته‌اند و تلاش دارد با ارائه‌ی راهبردهای عملی به بهبود کیفیت زندگی شهری کمک کند.

خلاصه کتاب زبان الگوی بیوفیلیک برای ایجاد شهرها

کتاب زبان الگوی بیوفیلیک برای ایجاد شهرها با طرح این پرسش آغاز می‌شود که چگونه می‌توان در مواجهه با شهرنشینی گسترده و کاهش ارتباط انسان با طبیعت، محیط‌های شهری سالم و پایدار ایجاد کرد. نویسنده باتکیه‌بر نظریه‌ی بیوفیلیا بر این باور است که انسان‌ها به‌طور ذاتی به طبیعت وابسته‌ هستند و این پیوند باید در طراحی شهری بازآفرینی شود. کتاب چهار الگوی اصلی را معرفی می‌کند؛ تجربه‌ی مستقیم طبیعت (مانند حضور گیاهان، آب، نور خورشید و حیوانات در شهر)، تجربه‌ی غیرمستقیم طبیعت (بازنمایی طبیعت از طریق فرم‌ها، رنگ‌ها و الگوهای طبیعی در معماری و فضاهای شهری)، تجربه‌ی مکان و دلبستگی به فضا (ایجاد حس تعلق و هویت مکانی برای شهروندان) و الگوهای فرایندها و سیستم‌های طبیعت (الهام‌گیری از ساختارها و نظم‌های طبیعی در برنامه‌ریزی شهری). نویسنده تأکید می‌کند که طراحی بیوفیلیک فراتر از سبزسازی ساده است و باید به‌صورت یک زبان الگو در همه‌ی سطوح شهرسازی به کار گرفته شود تا سلامت جسمی و روانی شهروندان و بهزیستی سیاره‌ای ارتقا یابد. کتاب با ارائه‌ی نمونه‌های موردی و تحلیل‌های تطبیقی نشان می‌دهد که چگونه می‌توان این الگوها را در پروژه‌های واقعی شهری پیاده‌سازی کرد و به‌سوی آینده‌ای بازآفرین و سازگار حرکت نمود.

چرا باید کتاب زبان الگوی بیوفیلیک برای ایجاد شهرها را خواند؟

این کتاب با رویکردی میان‌رشته‌ای به یکی از مهم‌ترین چالش‌های عصر حاضر یعنی کاهش سلامت و کیفیت زندگی در شهرهای مدرن می‌پردازد و راهکارهایی مبتنی‌بر پیوند دوباره‌ی انسان و طبیعت ارائه می‌دهد. خواننده با مطالعه‌ی این اثر با مفاهیم کلیدی طراحی بیوفیلیک، چارچوب‌های نظری و کاربردی آن و نمونه‌های موفق در سطح جهانی آشنا می‌شود. کتاب نه‌تنها برای معماران و شهرسازان، بلکه برای هر کسی که دغدغه‌ی سلامت شهری و محیط‌زیست را دارد، می‌تواند الهام‌بخش باشد و دید تازه‌ای نسبت به آینده‌ی شهرها و نقش طبیعت در آن‌ها ایجاد کند.

خواندن کتاب زبان الگوی بیوفیلیک برای ایجاد شهرها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای معماران، شهرسازان، طراحان منظر، دانشجویان رشته‌های مرتبط با محیط‌زیست و برنامه‌ریزی شهری و همچنین پژوهشگران حوزه‌ی سلامت شهری مناسب است. افرادی که به‌دنبال راهکارهایی برای بهبود کیفیت زندگی در شهرها و کاهش اثرات منفی شهرنشینی بر سلامت جسمی و روانی هستند نیز می‌توانند از مطالب این کتاب بهره ببرند.

بخشی از کتاب زبان الگوی بیوفیلیک برای ایجاد شهرها

«یکی از بزرگ‌ترین مسائل جهانی ما شهرنشینی سریع و کاهش مناطق روستایی است. تخمین زده می‌شود که تا سال ۲۰۵۰ بیش از ۷۵ درصد از جمعیت جهان در شهرها ساکن خواهند شد. افزایش جمعیت منجر به افزایش نیاز به منابع می‌شود و بر اساس اعلام هیأت برنامه محیط‌زیست سازمان ملل متحد، جهان در حال حاضر با کمبود منابع تجدید ناپذیر ارزان و ضروری مانند نفت، مس و طلا مواجه است که به‌نوبه خود نیازمند افزایش حجم انرژی و آب آشامیدنی برای تولید می‌گردد. اثرات زیست‌محیطی انباشته‌شده بر روی زمین ناشی از شهرنشینی سریع یک نگرانی عمده است و منابع سیاره با سرعت زیادی برای تغذیه میلیاردها انسان ساکن در شهرها تخلیه می‌شود. طبق گفته ژیرارده، در سال ۲۰۱۲ تمدن جهانی جهان در مدت ۸ ماه بیش از آنچه زمین می‌تواند تولید کند از منابع طبیعی استفاده کرده است و با توجه به روند کنونی برای تأمین منابع زیست‌شناختی جامعه بشری تا سال ۲۰۳۰ نیازمند به بیش از دو زمین خواهیم بود. به‌روشنی می‌توان دید که روند شهرنشینی جهانی یک پدیده غیرقابل گریز است و هم‌اکنون درگیر آن هستیم و در آینده نیز مبتلا به آن خواهیم بود.»