کتاب هالیوود

کتاب هالیوود نوشتهٔ پیتر دیچرنی و ترجمهٔ محمد حسینی توسط نشر افکار منتشر شده است. این اثر جلد ۱۳ از مجموعهٔ «درآمدی کوتاه» و جلد سوم از مجموعهٔ «سری هنر» است که به بررسی جامع و در عین حال مختصر تاریخ، صنعت و تحولات هالیوود از دوران پیش از شکل‌گیری آن تا عصر دیجیتال و اینترنت می‌پردازد. نسخهٔ الکترونیکی این کتاب را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.  

درباره کتاب هالیوود

خلاصه کتاب هالیوود

کتاب هالیوود تاریخ سینمای آمریکا را از اواخر قرن نوزدهم و اختراعات اولیه مانند فنوگراف و ویتاسکوپ تا ظهور نیکلودئون‌ها، شکل‌گیری نظام استودیویی با محوریت ستارگان و ژانرها، ورود صدا و چالش‌های آن، تأثیر جنگ‌ها و دوران جنگ سرد بر هالیوود، ظهور هالیوود نو، تلویزیون، سینمای مستقل و درنهایت، تحولات دیجیتالی شدن سینما و تأثیر اینترنت را مورد بررسی قرار می‌دهد. دیچرنی در دیباچهٔ کتاب، پنج نظریهٔ اصلی را دربارهٔ تاریخچه هالیوود مطرح می‌کند که به‌عنوان چارچوبی برای فهم تحولات این صنعت عمل می‌کنند. او نشان می‌دهد که هالیوود تنها یک مکان جغرافیایی نیست، بلکه یک کارخانهٔ رویاسازی بین‌المللی است که تأثیر عمیقی بر فرهنگ عامه و سیاست‌های بازارهای داخلی و خارجی داشته است. 

چرا باید کتاب هالیوود را بخوانیم؟ 

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان سینما و مطالعات رسانه کمک می‌کند تا درک عمیق‌تری از پیچیدگی‌های صنعت فیلم‌سازی آمریکا و عوامل متعدد شکل‌دهنده آن به دست آورند. این کتاب، که بخشی از مجموعهٔ معتبر «درآمدی کوتاه» انتشارات دانشگاه آکسفورد است، موضوعات دانشگاهی را با زبانی موجز، مهیج و قابل فهم برای خوانندهٔ عام ارائه می‌دهد، بدون آنکه از پیچیدگی‌های ذاتی موضوع بکاهد. مطالعهٔ این اثر به خواننده این امکان را می‌دهد که با دیدی باز و اطلاعاتی جامع، به تاریخ پرفرازونشیب هالیوود بنگرد و تأثیرات فرهنگی، اجتماعی و فناورانه آن را بر جهان امروز بهتر درک کند.

خواندن کتاب هالیوود را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب به طیف وسیعی از خوانندگان، از جمله دانشجویان و پژوهشگران مطالعات سینما و رسانه، علاقه‌مندان به تاریخ سینما و همچنین عموم افرادی که کنجکاو به دانستن بیشتر دربارهٔ یکی از تأثیرگذارترین صنایع فرهنگی جهان هستند، پیشنهاد می‌شود. به دلیل زبان ساده و ساختار موجز، افرادی که حتی دانش پیشینی چندانی در مورد تاریخ هالیوود ندارند نیز می‌توانند از مطالعه آن بهره‌مند شوند.  

درباره پیتر دیچرنی

پیتر دیچرنی (Peter Decherney)، استاد مطالعات سینما و رسانه در دانشگاه پنسیلوانیا است. حوزه‌های تخصصی و مورد علاقه او شامل صنایع رسانه‌ای و قوانین مالکیت معنوی در سینما می‌شود. او علاوه بر مقالات متعدد برای نشریاتی چون نیویورک تایمز و فوربز، کتاب‌های دیگری نیز در این زمینه منتشر کرده است، از جمله «هالیوود و نخبگان فرهنگی: چگونه سینما آمریکایی شد؟»(۲۰۰۵) و «جنگ‌های کپی‌رایت در هالیوود: از ادیسون تا اینترنت» (۲۰۱۲). دیچرنی همچنین ویراستاری کتاب «سینمای ایران در بافت جهانی» (۲۰۱۵) را بر عهده داشته است. او در سال ۲۰۱۰ از سوی آکادمی علوم و هنرهای سینمایی برای دریافت کمک هزینهٔ پژوهشی برگزیده شد و به‌عنوان رایزن فرهنگی از طرف وزارت امور خارجه ایالات متحده به میانمار سفر کرده است. دیچرنی علاوه بر فعالیت‌های دانشگاهی، در زمینهٔ فیلم‌سازی مستند و واقعیت مجازی نیز فعالیت دارد و آثاری با موضوعاتی چون مهاجرت‌های جهانی و نقش سیاسی هنرمندان ساخته است.

بخشی از کتاب هالیوود

«پذیرش گستردهٔ تلویزیون یکی از بزرگ‌ترین دگرگونی‌هایی بود که از دههٔ ۵۰ شروع به اثرگذاری روی هالیوود کرد. تلویزیون نیز همچون بسیاری از فناوری‌های نوظهور دیگر پیش از آنکه مکملی حیاتی برای نظام استدیویی به شمار آید به چشم تهدیدی برای آن دیده می‌شد. اگرچه معمولاً سردمداران هالیوود از رسانه‌های جدید وحشت‌زده می‌شوند، این رسانه‌ها به‌ندرت جای قدیمی‌ها را می‌گیرند؛ بلکه رسانه‌های قدیمی و جدید همدیگر را بازتعریف می‌کنند.

برای مثال از سال‌های نزدیک ۱۹۱۰ سینما رفتن برابر با گذراندن عصر یا غروبی پر از سرگرمی بود: کارتون، فیلم کوتاه خبری، فیلمی دنباله‌دار، فیلم ردهٔ ب و سپس فیلم داستانی بلند پرهزینه. با ظهور تلویزیون همهٔ بخش‌های نمایش برنامهٔ فیلم، البته به‌جز فیلم داستانی، به صفحهٔ کوچک نمایشگر کوچ کردند. با تماشای رایگان اخبار و مجموعه‌های تلویزیونی در اتاق نشیمن و گسترش فرهنگ اوقات فراغت در حومهٔ شهر، حضور تماشاگران در سینما به‌سرعت کاهش یافت. هالیوود در روزهای اوجش در سال ۱۹۴۶ هفته‌ای ۹۸ میلیون بلیت می‌فروخت؛ تا سال ۱۹۶۲ حضور تماشاگران به یک‌چهارم اوج ۱۹۴۶ رسید.

استدیوهای کوچک‌تر مانند مونوگرام پیکچرز و ریپابلیک که گاهی به نام استدیوهای «جرگهٔ فقرا» شناخته می‌شدند، بی‌درنگ به ارزش تلویزیون پی بردند. آن‌ها اوایل دههٔ ۵۰ فیلم‌خانه‌های خود را به شبکه‌های تلویزیونی فروختند و به سراغ کسب و کار ساخت فیلم‌های بلندی که به‌طور مستقیم برای پخش در تلویزیون ساخته می‌شد رفتند. اما استدیوهای بزرگ‌تر از فروش پروانهٔ فیلم‌خانه‌هایشان خودداری و تمام توانشان را خرج ساخت فیلم‌های سینمایی پرهزینه‌تری کردند که می‌توانست حومه‌نشین‌ها را از کنج آسایش کاناپه و حیاط‌خلوت خانه‌ها به سینما دعوت کند.

آندره بازن منتقد سرشناس فرانسوی در دههٔ ۴۰ با نگاه به فیلم‌های سیاه‌وسفید، دوبعدی و با قاب مربع گذشته مدعی شد که «سینما هنوز ابداع نشده است.» از نگاه بازن سینما تنها زمانی که برداشت ما از واقعیت را به‌طور کامل‌تر تقلید کند ـ چنان‌که تصاویر رنگی، پردهٔ پهن و فرآیند سه‌بعدی می‌توانند ـ موفق می‌شود توانایی‌های خود را تحقق بخشد. چنان‌که غالباً رخ می‌دهد، برای ورود فناوری‌های جدید به سینما به رقابت ـ در این مورد از سوی تلویزیون ـ نیاز بود. و بدین ترتیب هالیوود در دههٔ ۵۰ این مأموریت را آغاز کرد که یک گام از تلویزیون پیشی بگیرد و به تجربهٔ ادراکی آرمانی که بازن با تعبیر «سینمای تام» از آن یاد می‌کرد نزدیک شود.»