کتاب نور سرشت

کتاب الکترونیکی نور سرشت نوشتۀ امیرپرویز ابراهیمی است و انتشارات نسل روشن آن را منتشر کرده است. کتاب نور سرشت، داستان واقعی زندگی نویسنده است که آن را با احساسات خالصش بیان نموده است.

درباره کتاب نور سرشت

رمان یکی از راه‌های انتقال احساسات است. نویسنده برای بیان حقیقت احساسات و عواطفش به زبانی نیاز دارد که او را از سردی مکالمه روزمره دور کند و بتواند با آن خیالش را معنا کند و داستان و رمان همین زبان است. با داستان از زندگی ماشینی و شلوغ روزمره فاصله می‌گیرید و گمشده وجودتان را پیدا می‌کنید. این احساس گمشده عشق، دلتنگی، دوری و تنهایی و چیزهای دیگری است که سال‌ها نویسندگان در داستانشان بازگو کرده‌اند.

داستان معاصر در بند چیزی نیست و زبان انسان معاصر است. انسان معاصری که احساساتش را فراموش کرده‌ است و به زمانی برای استراحت روحش نیاز دارد. نویسنده در این کتاب با احساسات خالصش شما را از زندگی روزمره دور می‌کند و کمک می‌کند خودتان را بهتر بشناسید. کتاب نور سرشت زبانی روان و ساده دارد و آیینه‌ای از طبیعتی است که شاید بشر امروز فرصت نداشته باشد با آن خلوت کند. نویسنده به زبان فارسی مسلط است و از این توانایی برای درک حس مشترک انسانی استفاده کرده است.

خواندن کتاب نور سرشت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به داستان‌‌های واقعی و عبرت‌آموز مناسب است.

بخشی از کتاب نور سرشت

«از آن روز من علاقه‌ی شدیدی به مولانا و عقایدش پیدا کردم و با وجود اینکه هنوز یک معتاد بودم ولی دیگر تمام وقت من تقریباً در مطالعه‌ی کتب مربوط به مولوی و زندگی و روابطش با شمس تبریزی می‌گذشت. هر روز بیشتر و بیشتر با عرفان شرقی و اسلامی آشنا می‌شدم و این مطالعات مرا به اسلام هم با نگاهی عمیق‌تر از ظواهری که من می‌داتستم علاقه‌مند کرد. رفته رفته این مطالب روند تغییر را در من ایجاد کرد. با اینکه هفت سال این روند طول کشید تا به سرانجام برسد و در این هفت سال بیشترین درد و آشوب در زندگی من ایجاد شد، اما برای من با ارزش‌ترین سال‌های عمرم بود. دلیل آشوب‌ها و تاآرامی‌هایی که دین و عرفان در آن دوران زندگی من ایجاد کرد این بود که زندگی و شخصیت بی‌مسئولیت، بیمار و بی‌یند و بار من در آن روزها شدیداً با چیزیهایی که کم‌کم متوجه می‌شدم تضاد داشت. عرفان از آزادگی و بریدن وابستگی‌ها و بندها می‌گفت و من مبتلا به مرض عادت بودم. من کسی بودم که یک عمر را با افراط و تفریط شدید گذرانده بود و برایم تغییر به یکباره امری محال بنظر می‌رسید. ولی در عین حال صدایی صاف و زلال از درونم به من می‌گفت که تو لایق زندگی‌ای بهتر از این هستی و خداوند متعال تو را وارسته خلق کرد و نه وابسته....»