کتاب جایگاه حقوق خصوصی در ایران باستان

کتاب جایگاه حقوق خصوصی در ایران باستان نوشتۀ محمدحسن بابااحمدی است و انتشارات مهراب آن را منتشر کرده است. در کتاب جایگاه حقوق خصوصی در ایران باستان با‌توجه‌به مدارک و سنگ‌نوشته‌هایی که از آن دوران به‌جا مانده بیان می‌شود که مسئلۀ عدالت و حقوق شهروندان همواره مورد توجه بوده است.

درباره کتاب جایگاه حقوق خصوصی در ایران باستان

کتاب جایگاه حقوق خصوصی در ایران باستان به این موضوع نظر می‌کند که شاهان ایرانی علاوه‌بر اینکه در کارهای دادگری به دستوره‌ها و قانون‌ها نگاهی ویژه داشتند، در کارهای مهم‌تر و گیر و گرفت‌های کشوری نیز، با بزرگان و  کارشناسان خود به مشورت می‌پرداختند و از دیدگاه آنان استفاده می‌کردند. دربارهٔ جنگ‌ها و لشکرکشی‌ها، تا به پایان آن مطمئن نبودند و جنگ را درست نمی‌دانستند، هیچ‌گاه شاه دست به لشکرکشی نمی‌زد. 

گزنفون، در نوشتار «کورش‌نامه» در گفت‌وگوی بین مادر کوروش و خود کوروش می‌نویسد: «فرزندم، دادگری را در اینجا چگونه فرا خواهی گرفت با این که آموزگاران تو در پارس هستند؟ کوروش پاسخ می‌دهد: «من خوب می‌دانم که دادگری چیست؟»

«از کجا می‌دانی؟»

«از اینجا که اوستادم چو نمی‌دید که من دادگری را خوب می‌دانم، مرا فرمان می‌داد دیگران را بازخواست کنم...، هرچه برابر قانون‌ها و دستوره‌هاست، دادگری است و به جز آن، هرچه هست، زورگویی و ستم است و قانون‌ها و دستوره‌ها، آیین دادگری را شناسانده است. مادر! من اکنون می‌دانم دادگری چیست و اگر هم چیزی ندانم، نیای‌ام به من می‌آموزد.»

در ایران باستان، به ویژه در زمان ماد و هخامنشی، با استناد به کارنامه و سنگ‌نوشته‌هایی که از شاهان این دوره به جا مانده بین حکومت‌های باستانی، پادشاهی‌ای بوده که قوانین شهرنشینی‌اش از جهت نوین‌بودن زبانزد بوده است.

خواندن کتاب جایگاه حقوق خصوصی در ایران باستان را به چه کسانی معرفی می‌کنیم

این کتاب برای دوست‌داران تاریخ ایران مناسب است.

بخشی از کتاب جایگاه حقوق خصوصی در ایران باستان

«به گفته تاریخ‌نویسان یاد گرفتن و چیره دست شدن در بکار بستن آئین‌های داوری و علم به قوانین تاجایی توسعه و اهمیت پیدا کرد که حقوقدان ایران قدیم میبایستی پانزده سال درس قانون و احکام بخواند همچنین جزء هفت وزیر کشور از داد یبهر(وزیر دادگستری) نام برده شده به این ترتیب پیداست که کار قضاودفاع خاصه در دوران باستانی ایران هم اهمیت داشته وهم محتاج به تخصص بوده است...»