کتاب امضا... جوجه تیغی

کتاب امضا... جوجه تیغی نوشتۀ محمد دهریزی در انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به چاپ رسیده است. این کتاب، مصور و مناسب برای ردۀ سنی ۱۲ سال به بالا است. کتاب چندین قطعه شعر کودکانه را در بر می‌گیرد، همراه با تصاویری جذاب که خواندنش را برای کودکان دلچسب می‌کند.

درباره کتاب امضا... جوجه تیغی

کتاب امضا... جوجه تیغی مجموعه‌ای از شعرهای کوتاه کودکانه است. اگرچه شعر کودک در قالب جدید، قدمت زیادی نسبت به دیگر انواع شعر ندارد، می‌توان لالایی‌ها را یکی از انواع قدیمی آن دانست که برای کمک به خوابیدن کودک طراحی شده‌اند و آن‌ها را می‌توان در هر فرهنگ انسانی پیدا کرد که مادران یا پرستاران برای آرام کردن کودکان می‌خواندند.

شعر کودک، شعری است که با زبان، تخیل، درک و هیجان کودکان و نوجوانان تناسب داشته باشد و برای این گروه‌های سنی قابل فهم باشد؛ به‌همین دلیل حیطۀ شعر کودک نسبت به شعر بزرگسال محدودتر است. شعر مناسب و درست کودکانه، شعری است که هم کودکان آن را می‌فهمند و هم بزرگسالان از آن لذت می‌برند. در ایران، شعر کودکانه در قالب جدید، پیش از انقلاب و با کسانی چون جبار باغچه‌بان پا گرفت. پس از انقلاب، کسانی مثل مصطفی رحماندوست و جعفر ابراهیمی نامشان با شعر کودکانه پیوند خورده است. از آن زمان، افراد و مؤسسه‌هایی در این حیطه وارد شدند و به رشد آن کمک کردند. یکی از آن‌ها کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است.

کتاب امضا... جوجه تیغی یکی از همین کتاب‌ها است که مجموعه‌ای از شعرهای کوتاه کودکانه را در بر می‌گیرد. این شعرها موضوع‌های مختلفی دارد. از جارو کردن رفتگر گرفته تا کلاغ‌هایی که روی سر مترسک می‌نشینند. از درخت‌ها که در هر فصلی به رنگی درمی‌آیند تا ابرهایی که هر کدام به شکلی نمایان می‌شوند. از خانۀ باد تا جوجه تیغی‌ای که کسی را تیغ نزده. از رعدوبرق که از آدم‌ها عکس می‌گیرد تا بادبادکی که آزادانه به همه‌جا سر می‌زند و حتی بالاتر از ابرها می‌رود.

کتاب امضا... جوجه تیغی مصور و رنگارنگ است. نقاشی‌های کتاب بسیار زیبا، جذاب و بامزه هستند و خواندن آن را برای کودکان لذت‌بخش می‌کند به‌طوری که از خواندن کتاب خسته نمی‌شود.

خواندن کتاب امضا... جوجه تیغی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

به دوستداران شعر کودکان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب امضا... جوجه تیغی

«کله‌اش پر از باد بود

بر سر آب نشست

به آفتاب خندبد

ادای ماه را درآورد

سر به سر شاخه گذاشت

کو… کجاست…؟

چه کبکبه و دبدبه ای داشت

جناب حباب

در این یک لحظه عمر»