کتاب تبعید به سرزمین کتاب ها

چاپ دوم کتاب تبعید به سرزمین کتاب ها نوشتهٔ مسعود جدیدیان است. انتشارات آئی سا این مجموعه داستان را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب تبعید به سرزمین کتاب ها

کتاب تبعید به سرزمین کتاب ها (چاپ دوم) حاوی یک مجموعه داستان ایرانی است که در ۶ فصل نوشته شده است. این رمان چیزی فراتر از یک خلاصه‌ساده از چند داستان معروف دنیا است. نویسنده گفته است که حضور پسربچه‌ای ایرانی در داستان‌ها به نوجوانان کمک می‌کند بهتر با این داستان‌های غیرایرانی و کمی پیچیده همذات‌پنداری کنند؛ ازاین‌رو او سعی کرده است با زبانی طنز، بسیاری از مفاهیم پیچیده و دشوار دنیای سخت و بی‌رحم بزرگسالان را برای آن‌ها قابل‌فهم کند. 

می‌دانیم که داستان کوتاه به داستان‌هایی گفته می‌شود که کوتاه‌تر از داستان‌های بلند باشند. داستان کوتاه دریچه‌ای است که به روی زندگی شخصیت یا شخصیت‌هایی و برای مدت کوتاهی باز می‌شود و به خواننده امکان می‌دهد که از این دریچه‌ها به اتفاقاتی که در حال وقوع هستند، نگاه کند. شخصیت در داستان کوتاه فقط خود را نشان می‌دهد و کمتر گسترش و تحول می‌یابد. گفته می‌شود که داستان کوتاه باید کوتاه باشد، اما این کوتاهی حد مشخص ندارد. نخستین داستان‌های کوتاه اوایل قرن نوزدهم میلادی خلق شدند، اما پیش از آن نیز ردّپایی از این گونهٔ داستانی در برخی نوشته‌ها وجود داشته است. در اوایل قرن نوزدهم «ادگار آلن پو» در آمریکا و «نیکلای گوگول» در روسیه گونه‌ای از روایت و داستان را بنیاد نهادند که اکنون داستان کوتاه نامیده می‌شود. از عناصر داستان کوتاه می‌توان به موضوع، درون‌مایه، زمینه، طرح، شخصیت، زمان، مکان و زاویه‌دید اشاره کرد. تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در جهان «آنتوان چخوف»، «نیکلای گوگول»، «ارنست همینگوی»، «خورخه لوئیس بورخس» و «جروم دیوید سالینجر» و تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در ایران نیز «غلامحسین ساعدی»، «هوشنگ گلشیری»، «صادق چوبک»، «بهرام صادقی»، «صادق هدایت» و «سیمین دانشور» هستند.

خواندن کتاب تبعید به سرزمین کتاب ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به نوجوانان، جوانان و بزرگسالانِ دوستدار داستان کوتاه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب تبعید به سرزمین کتاب ها

«چند ساعتی فقط به بوسیدن و خداحافظی گذشت، بالاخره احمد وارد دستگاه شد، دستگاه طوری بود که داخلش از بیرون نمایان بود، وقتی دکمه‌ی روشن و خاموش دستگاه توسط یک جوجه‌دانشمند زده شد، احمد در کسری از ثانیه ناپدید شد، تو گویی نه خانی آمده نه خانی رفته، جز هوا چیزی داخل دستگاه دیده نمی‌شد.

مادر احمد با دیدن این صحنه از این‌که موقع خداحافظی کمتر پسرش را بوسیده و بغل کرده دچار پشیمانی شده و جیغی گوش کر کن سر داد و از هوش رفت.»