کتاب تفکر و یادگیری ریاضی در سنین کودکی

«تفکر و یادگیری ریاضی در سنین کودکی» نوشته لیندا پاوند(-۱۹۴۴) است و درباره رشد ریاضی در خردسالان صحبت می‌کند. تأکید این کتاب بر اهمیت تفریحی کردن ریاضی در سنین خردسالی و ربط دادن آن به تمام ابعاد برنامه درسی است. اغلب کتاب‌هایی که برای دست‌اندرکاران آموزش ریاضی در سنین خردسالی نگاشته شده‌اند، بیشتر، از این سخن می‌گویند که بزرگ‌ترها چه کاری انجام دهند. در آن کتاب‌ها، نقشی که کودکان باید در جریان این فرایند (تحت نظر بزرگ‌ترها) بازی کنند اغلب مورد غفلت قرار گرفته است. در این کتاب بر ارزش فعالیت‌هایی تأکید می‌شود که از خود کودک نشئت می‌گیرد. این کتاب همچنین بر ارزش کار مربیانی تأکید می‌کند که از نزدیک با والدین و مراقبان کودک کار می‌کنند زیرا این افراد فرزندان خود را از همه بهتر می‌شناسند و درگیرشدن آنان در فرایند یادگیری ریاضی، مانند هر زمینه دیگر یادگیری و رشد، گرانبهاست. سه فصل اول کتاب نگاهی به مسائل عام پیرامون ریاضی و کودکان خردسال دارد و نکاتی را بررسی می‌کند مانند این که در زندگی واقعی چه اتفاقاتی می‌افتد، در مورد نحوه یادگرفتن ریاضی چه چیزهایی می‌دانیم و چه کاری اثربخشی آموزش ریاضی را افزایش می‌دهد. شروع این بررسی از اینجا است که بدانیم دست‌اندرکاران آموزش ریاضی، برای تقویت درک کودکان چه کارهایی می‌توانند انجام دهند. فصل۴ به بیان الگو، فصل۵ به نقش یاددهی و یادگیری تفریحی و بانشاط و فصل۶ به بررسی رشد تفکر ریاضی می‌پردازد. فصل۷ نقش ارتباط، یا به عبارت دیگر صحبت‌کردن و گوش‌دادن را می‌کاود و فصل۸ مروری بر نقش رسانه‌های خلاق در تقویت تفکر و یادگیری ریاضی دارد. فصل۹ بر ایجاد محیطی برای تقویت رشد ریاضی تمرکز دارد. فصل آخر نیز اهمیت کار والدین و متخصصانی را بیان می‌کند که با همکاری یکدیگر به ریاضی‌دان شدن کودکان کمک می‌کنند.