کتاب بعد از هفت ساعت و بیست و نه دقیقه گریه

کتاب بعد از هفت ساعت و بیست و نه دقیقه گریه نوشتهٔ فرزانه قوامی است. انتشارات نیلوفر این مجموعه شعر معاصر ایرانی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب بعد از هفت ساعت و بیست و نه دقیقه گریه

کتاب بعد از هفت ساعت و بیست و نه دقیقه گریه حاوی یک مجموعه شعر و سرودهٔ فرزانه قوامی است. عنوان برخی از شعرهای این مجموعه که در قالب نو سروده شده‌اند، عبارت است از «این همه چند بالای صفر»، «هجایی از انکار»، «آنزیم‌های اضطراب»، «پنج دقیقه سکوت» و «وهم و وسوسه».

شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

در این میان، شعر نو فارسی با وانهادن قالب‌های شعر کلاسیک در قرن ۱۴ هجری به‌وجود آمده است. این گونه از شعر فارسی آزادی بسیاری را در فرم و محتوا به شاعر می‌دهد. شعر نو به لحاظ محتوا و جریان‌های اصلی ادبی حاکم بر آن کاملاً با شعر کلاسیک فارسی متفاوت است و به‌لحاظ فرم و تکنیک ممکن است همانند شعر کلاسیک موزون باشد یا نباشد یا وزن آن عروضی کامل باشد یا ناقص. استفاده از قافیه نیز در شعر نو آزاد است. معمولاً شعر نو فارسی را به ۳ دستهٔ اصلی شعر نیمایی، شعر سپید و موج نو تقسیم می‌کنند و پدر شعر نوی ایران را نیما یوشیج (علی اسفندیاری) می‌دانند. احمد شاملو، فروغ فرخزاد، سهراب سپهری، هوشنگ ابتهاج (سایه)، نادر نادرپور، فریدون مشیری و محمدرضا شفیعی کدکنی بعضی از شاعران مشهور ایرانی هستند که در قالب شعر نو می‌سروده‌اند.

خواندن کتاب بعد از هفت ساعت و بیست و نه دقیقه گریه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران شعر معاصر ایران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب بعد از هفت ساعت و بیست و نه دقیقه گریه

«از اول بیا

قرارم بده توی قطب و بغل

چینشی دوباره از من

به آن دورهای با تو پرسه

به جزئی از من

به از دست که می‌روی

در دیروز»