کتاب شکافت بزرگ؛ آغاز پیدایش جهان (جلد اول)

کتاب شکافت بزرگ؛ آغاز پیدایش جهان (جلد اول) نوشتۀ محمدرضا قهرمانی تبریزی (معلم) است. انتشارات کنکاش این کتاب را  منتشر کرده است. این کتاب نظریۀ شکاف بزرگ (از کتاب نهج‌البلاغه) را با نظریۀ انفجار بزرگ ( The Big Bang Theory) مقایسه می‌کند.

درباره کتاب شکافت بزرگ؛ آغاز پیدایش جهان (جلد اول)

کتاب شکافت بزرگ؛ آغاز پیدایش جهان (جلد اول) دربارۀ «زمان صفر خلقت» است. کتاب می‌کوشد این زمان را بشناسد. روش نگارش این کتاب، ارائۀ یک مطالعۀ تطبیقی است. محمدرضا قهرمانی تبریزی (معلم) با تکیه بر خطبهٔ اول نهج البلاغه، نظریه شکافت بزرگ را در مقابل نظریه انفجار بزرگ (بیگ بنگ) ارائه کرده است.

خواندن کتاب شکافت بزرگ؛ آغاز پیدایش جهان (جلد اول) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران نظریات فلسفی و هستی‌شناسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب شکافت بزرگ؛ آغاز پیدایش جهان (جلد اول)

«از لحظه ای که انسان روی کرهٔ زمین چشم گشود، آسمان تاریک شب و نقطه‌های درخشان آن توجه او را به خود جلب کرد.

اولین چیزی که از تاریکی شب به سراغ انسان آمد، ترس بود. نخستین اقدامی که با مشاهده تاریکی شب انجام داد این بود که، به گونه‌ای تا دمیدن روشنایی روز ایمن بماند. به همین دلیل به طور جمعی زندگی میکردند. زندگی جمعی ضمن اینکه زندگی را سهل‌تر کرده بود، در امنیت آن نیز بسیار مؤثر بود. تاریکی شب و نیاز به امنیت در آن و تحولات طبیعی مانند باد، باران، طوفان و گرما و سرما، انسان را بر آن داشت که در پی پناهگاهی باشد. او برای امنیت بیشتر به غارها پناه برد. در غارها چون توسط یک فضای بسته محافظت می‌شد، امنیت خاطر بیشتر پیدا کرد و به همین دلیل آرامش لازم را برای دقت در مشاهدات خود به دست آورد. نخست به مشاهدهٔ دقیق طبیعت پرداخت، به گونه‌ای که توانست مناظر طبیعت و تصاویر حیوانات را به شکل خیلی ابتدایی بر دیوارهٔ غارها کپی و نقاشی کند. این امنیت خاطر در شب ها که اوقات فراغت او بود، باعث شد، که زیبایی‌های آسمان شب توجه او را جلب کند.

همچنین مشاهدهٔ ماه و ستارگان در شب و خورشید در روز و کنجکاوی او، موجب شد که، نقش آن‌ها را بر دیواره‌های غار بنگارد. از آن زمان بود که انسان کیهان شناسی را آغاز کرده بود. در واقع کیهان شناسی از لحظه ای شروع شد که اولین انسان همین که از امنیت جان خود یک اطمینان نسبی بدست آورد و شب‌ها با آرامش به مشاهدهٔ آسمان تاریک با ستاره‌های درخشانش پرداخت و سعی کرد از مشاهدات خود چیزی بفهمد، آغاز شد. ولی متاسفانه آثار تاریخی فقط تا حدود ۶۰۰۰ سال پیش را قادر است برای ما بیان کند و از قبل از آن بی خبریم. از همان زمان که انسان مشاهده را شروع کرده بود، بنا به سرشت خود که طالب فهمیدن است، سؤالات بنیادی فراوانی را از خود می‌پرسید.

یکی از مهمترین سوالات که در ذهن آنها نقش می‌بست این بود که، این جهان چگونه به وجود آمده و چگونه کار می‌کند؟

عجیب بودن حرکات اجرام آسمانی و تأثیری که برخی از آنها در زندگی انسان داشت، مانند خورشید، دلیل روشنایی روز، ماه روشنایی شب و ایجاد امنیت، یا ستارگان به عنوان راهنما، احتمالاً آنقدر برخی از آنها را تحت تأثیر قرار داده بود که باعث شده بود، بعضی صفات خدا گونه به آن‌ها نسبت دهند و زمینه پدیدار شدن مکاتب تخیلی، را فراهم سازد. مانند تالس ملطی (۵۴۶-۶۳۶ ق.م) که می‌گوید:

مایه همه چیز آب است، و زمین را قرص تختی مجسم می‌کرد که در آب شناور است.»