کتاب از اسلام چه می دانیم؟

کتاب از اسلام چه می دانیم؟ نوشته حسین عبداللهی سروی است. این کتاب را نشر میراث ماندگار منتشر کرده و پاسخ به ۱۴۰ سوال جوانان از امام رضا (ع) است.

درباره کتاب از اسلام چه می دانیم؟

دین اسلام ما را به تفکر و آزاداندیشی دعوت می‌کند. یکی از مهم‌ترین شناخت‌ها دین‌شناسی است. دین اسلام یک مجموعه کامل و به هم پیوسته است که برای تمام زندگی در همه عرصه‌ها برنامه دارد.

امروزه با وجود شبکه‌های اجتماعی و ماهواره‌ای، ارتباطات سریع و زیاد شده است. برای پاسخگویی به نسل جوان، نویسنده پس از مطالعه کتاب‌های علل الشرایع و عیون اخبارالرضا را، دو روایت مفید و کلیدی را دید. گویا بسیاری از مطالب کتاب علل الشرایع در این دو حدیث خلاصه‌شده است.

کتاب علل الشرایع و عیون اخبارالرضا سخت پیدا می‌شود و پیدا کردن این مطلب کاربردی برایشان سخت است و روبرو شدن با یک کتاب بزرگ باعث می‌شود کمتر به دنبال مطالعه آن بروند، برای همین نویسنده تصمیم گرفته آن را به‌صورت جداگانه ترجمه و تنظیم کنم، تا راحت‌تر در دسترس قرار گیرد.

عده‌ای گمان می‌کنند منظور از اینکه دلیل شرعی، عقلی یا نقلی است، این است که قرآن و روایت، در مقابل عقل است و ما فقط از روی تعبد آن را می‌پذیریم. درحالی‌که قرآن و روایات پر از استدلال‌های محکم و دلیل‌های قانع‌کننده است، مگر خدا در قرآن با کفار یا مسیحیان و یهودیان و ... صحبت نکرده؟ پس باید به‌گونه‌ای باشد که آن‌ها هم قبول کنند.

به نظر می‌آید کسانی که قرآن و روایات را دلیل نقلی می‌دانند و منظورشان این است که استدلال عقلی ندارد، قرآن و روایات را نخوانده‌اند و از محتوای آن خبر ندارند. این کتاب با استدلال عقلی شما را برای شناخت اسلام همراهی می‌کند. 

خواندن کتاب از اسلام چه می دانیم؟ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام جوانان انقلابی  مسلمان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب از اسلام چه می دانیم؟

[ثانیاً] و ازجمله خداوند عزّوجلّ حکیم است و حکیم، حکیم نمی‌شود مگر آنکه جلوی فساد را بگیرد و به صلاح امر کند و از ظلم و کارهای زشت نهی کند و واضح است که منع از فساد و امر به صلاح و نهی از کارهای زشت محقق نمی‌شود، مگر بعدازاینکه اقرار به خدا و امر کننده و نهی‌کننده را بشناسند. اگر مردم به حال خود رها شوند و از آن‌ها اقرار به خدا طلب نشود یا شناخت آمر و ناهی بر آن‌ها واجب و لازم نباشد، امر به صلاح و نهی از فساد اساساً ثابت نمی‌گردد، زیرا امر کننده و نهی‌کننده‌ای نیست، تا امرونهی صورت گیرد.

[ثالثاً] و ازجمله ما مردم را این‌گونه دیدیم که گاهی فساد می‌کنند و با انجام کارهای پنهانی از بقیه، خلاف می‌کنند. درحالی‌که اگر اقرار به خدا و ترس از او و ایمان به غیب نباشد، هیچ‌کس نیست که وقتی با شهوتش تنها ماند، مراعات دیگران را کرده و معصیت را ترک کند و به دیگران متعرض نشود و گناهان بزرگ را انجام ندهد، درنتیجه باعث نابودی همه مردم می‌شود.

پس قوام و صلاح خلق ممکن نیست، مگر به این‌که آن‌ها به خداوندِ علیم خبیری که از پیدا و پنهان آگاه است و به صلاح امر و از فساد نهی می‌کند و هیچ امر پوشیده‌ای از او پنهان نیست، اقرار کنند، تا به این دلیل از انواع فساد تنفر پیدا کنند.

7. معرفت به پیامبران

اگر بگویند: چرا شناخت پیامبران و اطاعت از آن‌ها بر شما واجب شده است؟

باید در جواب گفته شود:

چون مخلوقِ ضعیف، آن اندازه دانش و بینش نداشت، تا خیر و مصلحت کارهای خود را بفهمد و خدا هم بالاتر از آن بود که دیده شود، و واضح است که، مخلوقات هم از درک خدا عاجزند، پس چاره‌ای نبود جز اینکه خدا، رسولانی بفرستد تا بین خدا و خلق واسطه و معصوم^ باشند و امرونهی الهی را به مردم برساند و چیزی را که به‌واسطه اش منافعشان جلب و ضررهایشان دفع می‌گردد را به آن‌ها بفهماند، زیرا در آفرینش آن‌ها چیزی نیست که به‌واسطه اش شناخت پیدا کنند. پس به‌ناچار باید واسطه یعنی رسول را بشناسند و از او اطاعت کنند و به‌این‌ترتیب معرفت و اطاعت پیامبران واجب شد. اگر شناخت خدا واجب نبود، کوچک‌ترین منفعتی در آمدن آن‌ها نبود، بلکه آمدنشان بی‌فایده می‌نمود و این از صفت حکیمی که هر چیزی را متقن آفریده نیست.