متن روان

جذابیت

مستند بودن

تاثیرگذاری

با کد تخفیف Salam اولین کتابتان را با ۵۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کنید.

کتاب امواج اراده‌ها؛ خاطراتی از توان و اراده ایرانی به سمت خودکفایی و پیشرفت، به همت انتشارات راهیار منتشر شده است.
این کتاب اولین عنوان از مجموعه کتاب‌های ناشر در رده تاریخ شفاهی پیشرفت انقلاب اسلامی یا «ایران پیشرفته» به شمار می‌آید.
درباره کتاب امواج اراده ها
 امواجِ اراده‌ها دست‌چینی از خاطرات است که به کالبدشکافی گوشه‌ای از دستاوردها و پیشرفت‌های درخشان انقلاب اسلامی می‌پردازد و می‌خواهد به ما بگوید از چه راهی آمده‌ایم و کجا ایستاده‌ایم و به کدام سو باید برویم. تمام خاطرات مستندی که پیشرفت‌ها و دستاوردها را اثبات می‌کردند، لابه‌لای خبرها و تحلیل‌های روزمره و کلیشه‌ای گم شده بودند و پیدا کردن و بیرون‌کشیدن آن‌ها کار سخت و البته مهمی به‌نظر می‌رسید. خاطرات فراوان و متنوع بودند. گاهی جنسشان نظامی بود و گاهی هسته‌ای، گاهی پزشکی و گاهی صنعتی، گاهی حرف از فناوری‌های دانش‌بنیان به میان می‌آمد و گاهی هم مدیریت و دیپلماسی. هرچند خاطرات گردآوری شده تمام آنچه باید نیست؛ اما به‌قدر وسع، تلاش کردیم تا مجموعۀ متنوعی از خاطرات را جمع‌آوری و بازنویسی کنیم تا با مرور آن‌ها، اندک حسی به اراده و توانمندی مردان و زنان این سرزمین پیدا کنیم و راه رسیدن به حقایق برایمان هموارتر شود.
خاطرات بر اساس موضوع، در پنج فصل شامل «صنایع نظامی»، «صنعت هسته‌ای»، «علوم پزشکی»، «دیپلماسی و مدیریت» و «فناوری و صنعت» گردآوری شده است. در این میان موضوعاتی وجود دارد که پیشرفت‌های حاصل شده در آن بخش، به‌صورت ویژه با شخصیت‌های دانشمند و با ارادۀ فعال در آن حوزه گره خورده است. بنابراین، بعضی از خاطرات به بررسی ابعاد شخصیتی آن‌ها اختصاص یافته است. با وجود این، محور بخشی از خاطرات اشخاص هستند؛ اما برای حفظ وحدت و نظم ساختاری کتاب،  چینش خاطرات بر اساس موضوع انتخاب شده است.
 خواندن کتاب امواج اراده ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
 علاقه‌مندان به تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی
بخشی از کتاب امواج اراده ها
 «بنده چندبار پیشرفت‌های سلول‌های بنیادی را در چند سخنرانی بر زبان آورده بودم. از دانشمندان کشور و از بعضی از دانشگاه‌ها به من نامه نوشتند: «آقا، این قضیه را شما این‌قدر نگویید، این واقعیت ندارد. این‌جور نیست. اینکه می‌گویید در سلول‌های بنیادی پیشرفت کرده‌اند و در شبیه‌سازی، کلونینگ، دارند تمرین و کار می‌کنند، باور نکنید. چنین چیزی اتفاق نیفتاده و نخواهد افتاد.» بعد که گوسفند شبیه‌سازی شده را جلو چشم همه قرار دادند، بعد که در سمیناری که تشکیل دادند، دانشمندان معروف دنیا، زیست‌شناس‌های درجۀ یک دنیا آمدند مصاحبه کردند و تصدیق کردند که پیشرفت‌ها، پیشرفت‌های محیرالعقولی است، آن وقت یک عده از دیرباورها، باور کردند.»

auto-sample-96238

کتاب امواج اراده‌ها؛ خاطراتی از توان و اراده ایرانی به سمت خودکفایی و پیشرفت، به همت انتشارات راهیار منتشر شده است.این کتاب اولین عنوان از مجموعه کتاب‌های ناشر در رده تاریخ شفاهی پیشرفت&nbsp;انقلاب اسلامی یا «ایران پیشرفته» به شمار می‌آید.<h2>درباره کتاب امواج اراده ها</h2>&nbsp;امواجِ اراده‌ها دست‌چینی از خاطرات است که به کالبدشکافی گوشه‌ای از دستاوردها و پیشرفت‌های درخشان انقلاب اسلامی می‌پردازد و می‌خواهد به ما بگوید از چه راهی آمده‌ایم و کجا ایستاده‌ایم و به کدام سو باید برویم. تمام خاطرات مستندی که پیشرفت‌ها و دستاوردها را اثبات می‌کردند، لابه‌لای خبرها و تحلیل‌های روزمره و کلیشه‌ای گم شده بودند و پیدا کردن و بیرون‌کشیدن آن‌ها کار سخت و البته مهمی به‌نظر می‌رسید. خاطرات فراوان و متنوع بودند. گاهی جنسشان نظامی بود و گاهی هسته‌ای، گاهی پزشکی و گاهی صنعتی، گاهی حرف از فناوری‌های دانش‌بنیان به میان می‌آمد و گاهی هم مدیریت و دیپلماسی. هرچند خاطرات گردآوری شده تمام آنچه باید نیست؛ اما به‌قدر وسع، تلاش کردیم تا مجموعۀ متنوعی از خاطرات را جمع‌آوری و بازنویسی کنیم تا با مرور آن‌ها، اندک حسی به اراده و توانمندی مردان و زنان این سرزمین پیدا کنیم و راه رسیدن به حقایق برایمان هموارتر شود.خاطرات بر اساس موضوع، در پنج فصل شامل «صنایع نظامی»، «صنعت هسته‌ای»، «علوم پزشکی»، «دیپلماسی و مدیریت» و «فناوری و صنعت» گردآوری شده است. در این میان موضوعاتی وجود دارد که پیشرفت‌های حاصل شده در آن بخش، به‌صورت ویژه با شخصیت‌های دانشمند و با ارادۀ فعال در آن حوزه گره خورده است. بنابراین، بعضی از خاطرات به بررسی ابعاد شخصیتی آن‌ها اختصاص یافته است. با وجود این، محور بخشی از خاطرات اشخاص هستند؛ اما برای حفظ وحدت و نظم ساختاری کتاب،&nbsp; چینش خاطرات بر اساس موضوع انتخاب شده است.<h2>&nbsp;خواندن کتاب امواج اراده ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم</h2>&nbsp;علاقه‌مندان به تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی<h2>بخشی از کتاب امواج اراده ها</h2>&nbsp;«بنده چندبار پیشرفت‌های سلول‌های بنیادی را در چند سخنرانی بر زبان آورده بودم. از دانشمندان کشور و از بعضی از دانشگاه‌ها به من نامه نوشتند: «آقا، این قضیه را شما این‌قدر نگویید، این واقعیت ندارد. این‌جور نیست. اینکه می‌گویید در سلول‌های بنیادی پیشرفت کرده‌اند و در شبیه‌سازی، کلونینگ، دارند تمرین و کار می‌کنند، باور نکنید. چنین چیزی اتفاق نیفتاده و نخواهد افتاد.» بعد که گوسفند شبیه‌سازی شده را جلو چشم همه قرار دادند، بعد که در سمیناری که تشکیل دادند، دانشمندان معروف دنیا، زیست‌شناس‌های درجۀ یک دنیا آمدند مصاحبه کردند و تصدیق کردند که پیشرفت‌ها، پیشرفت‌های محیرالعقولی است، آن وقت یک عده از دیرباورها، باور کردند.»

«امواج اراده ها» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/96238

گوشه‌ای از اراده و توان ایرانی به سمت خودکفایی و پیشرفت

امواج اراده ها

کتاب شهادت طلبان نوشته حمید داودآبادی جلد اول از مجموعه شهادت طلبان است و به بررسی تاریخچه عملیات شهادت طلبانه در لبنان در خلال سال‌های جنگ داخلی آن می‌گوید.
مجموعه شهادت طلبان که به همت انتشارات شهید کاظمی منتشر شده است، نگاهی همه جانبه به تاریخچه علمیات شهادت طلبانه مختلفی دارد که در طی سال‌های مختلف در کشورهایی مانند لبنان و فلسطین، اجرا شده است؛ کشورهایی که همواره با جنگ داخلی درگیر بوده‌اند. 
علاه بر این، این مجموعه به زندگی شهدایی می‌پردازد که در راه آزادی و آزادگی، جان خود را فدا کردند و نامشان را در تاریخ کشورشان ماندگار کردند. 
درباره کتاب شهادت طلبان؛ جلد اول
این اثر به دو بخش متفاوت مقاومت در لبنان می‌پردازد: مقاومت علیه اشغالگران و مقاومت علیه مداخله‌گران.
بخش او که مقاومت علیه اشغالگران است، درباره مقابله با پیروزی ایران در جنگ با صدام است که در نهایت با توطئه مشترک میان نیروهای بعثی و صهیونیستی به حمله اسرائیل به لبنان منجر شد و بخش دوم که از حضور نیروهای غربی مانند آمریکا، فرانسه، انگلیس و ایتالیا می‌گوید که به بهانه‌ برقراری آتش‌بس و صلح در منطقه اما به هدف نجات اسرائیل از گرداب لبنان و مقابله با مقاومت مردمی در لبنان حضور داشتند.
در هر دو بخش عملیات شهادت طلبانه علیه متجاوزان و همچنین علیه پایگاه‌های دیپلماتیک و نظامی مداخله‌گران بررسی شده است.
کتاب شهادت طلبان؛ جلد اول را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 
خواندن کتاب شهادت طلبان؛ جلد اول را به تمام دوست‌داران کتاب‌های حوزه ادبیات پایداری و همچنین علاقه‌مندان به مطالعات سیاسی پیشنهاد می‌کنیم.
بخشی از کتاب شهادت طلبان؛ جلد اول
برائت‌جویی اسرائیل
اسرائیل طی بیانیه‌ای، فالانژیست‌های لبنان را به ارتکاب جنایت در اردوگاه‌های فلسطینی متهم کرد. در این بیانیه که از سوی ژنرال رافائل ایتان، رئیس ستاد ارتش ‌اسرائیل به‌مناسبت "روز غفران"  خطاب به سربازانش منتشر شد، آمده است: «نیروهای کتائب به‌نیت پاک‌سازی اردوگاه‌های فلسطینی از نیروهای تروریست، وارد آن‌جا شدند و بدون تفاوت قائل شدن بین زنان و مردان، پیران و کودکان، به وحشیانه‌ترین شکل ممکن بی‌گناهان را قتل‌عام کردند و این کار از بزرگ‌ترین جرائم ضدبشری است. ارتش ‌اسرائیل به‌محض اطلاع از کشتار افراد بی‌گناه، نسبت به جلوگیری از ادامه کشتار اقدام کرد.» 
مجله‌ تایم در روز ۲۱ فوریه ۱۹۸۳ در روایتی اشاره کرده بود که شارون با خانواده‌ی جُمَیِّل درخصوص نیاز به انتقام‌گیری فالانژیست‌ها از ترور بشیر جمیل مذاکراتی داشته است. درپی انتشار این مطلب، شارون در دادگاه‌های آمریکا و اسرائیل دعوی خسارت ۵۰ میلیون دلاری به‌جهت افترای وارد شده را اقامه کرد که هیئت ‌منصفه مقاله را نادرست و افتراآمیز تشخیص داد. با این وصف، تایم دعوا را در دیوان‌عالی آمریکا به‌سود خود پایان داد، زیرا شارون نتوانست سوء‌نیت نویسندگان مجله را آن‌چنان که به‌موجب قانون افترای ایالات متحده لازم بود، اثبات کند.
گزارش کمیسیون مک‌براید
سال ۱۹۸۲ (۱۳۶۱)، یک کمیسیون مستقل بین‌المللی تحقیق درخصوص موارد گزارش شده‌ی نقض حقوق بین‌الملل توسط اسرائیل در طول تهاجمش به لبنان با ریاست "شان مک‌براید" شکل گرفت. کمیسیون ضمن تحقیق ‌محلی در منطقه‌ی جنگ‌زده، اظهارات شاهدان را در لبنان، اردن، سوریه، انگلیس و نروژ مورد استماع قرار داد. دولت رژیم صهیونیستی حاضر به مشارکت در این کمیسیون نشد. گزارش کمیسیون با عنوان "اسرائیل در لبنان"، چنین نتیجه‌گیری کرد که نیروها یا مقامات اسرائیلی، مستقیم یا غیرمستقیم مسئول جنایات و سایر کشتارهایی هستند که گزارش شده توسط شبه‌نظامیان لبنانی در کمپ‌های پناهندگان در صبرا و شتیلا در مناطق بیروت در میان ۱۶ تا ۱۸ سپتامبر، رخ داده است.
موضع رژیم صهیونیستی
وحشیانه بودن این قتل‌عام و مسئولیت شارون و برخی دیگر از فرماندهان نظامی اسرائیل ‌در وقوع و ادامه‌ی چند روزه‌ی آن، به‌قدری آشکار بود که حدود چهارصد هزار نفر اسرائیلی با برپا کردن تظاهرات خیابانی، این قتل‌عام وحشیانه را محکوم کرده و خواهان تحقیق برای تعیین نقش اسرائیلی‌‌ها در آن شدند. 
کابینه‌ی اسرائیل ‌طی اجلاس ۱۹ سپتامبر (۲۸ شهریور) خود، این بی‌رحمی را نتیجه عمل یک یگان لبنانی که از یک نقطه‌ دورتر از مواضع ارتش ‌اسرائیل ‌وارد اردوگاه‌‌ها شده است، قلمداد کرد و کوشید تا هرگونه ارتباط خود را با این کشتار، منتفی تلقی کند.

auto-sample-86534

auto-compressed-86534

کتاب&nbsp;شهادت طلبان نوشته حمید داودآبادی جلد اول از مجموعه شهادت طلبان است و به بررسی تاریخچه عملیات شهادت طلبانه در لبنان در خلال سال‌های جنگ داخلی آن می‌گوید.مجموعه شهادت طلبان که به همت انتشارات شهید کاظمی منتشر شده است، نگاهی همه جانبه به تاریخچه علمیات شهادت طلبانه مختلفی دارد که در طی سال‌های مختلف در کشورهایی مانند لبنان و فلسطین، اجرا شده است؛ کشورهایی که همواره با جنگ داخلی درگیر بوده‌اند.&nbsp;علاه بر این، این مجموعه به زندگی شهدایی می‌پردازد که در راه آزادی و آزادگی، جان خود را فدا کردند و نامشان را در تاریخ کشورشان ماندگار کردند.&nbsp;<h2>درباره کتاب شهادت طلبان؛ جلد اول</h2>این اثر به دو بخش متفاوت مقاومت در لبنان می‌پردازد: مقاومت علیه اشغالگران و مقاومت علیه مداخله‌گران.بخش او که مقاومت علیه اشغالگران است، درباره مقابله با پیروزی ایران در جنگ با صدام است که در نهایت با توطئه مشترک میان نیروهای بعثی و صهیونیستی به حمله اسرائیل به لبنان منجر شد و بخش دوم که از حضور نیروهای غربی مانند آمریکا، فرانسه، انگلیس و ایتالیا می‌گوید که به بهانه‌ برقراری آتش‌بس و صلح در منطقه اما به هدف&nbsp;نجات اسرائیل از گرداب لبنان و مقابله با مقاومت مردمی در لبنان حضور داشتند.در هر دو بخش عملیات شهادت طلبانه علیه متجاوزان و همچنین&nbsp;علیه پایگاه‌های دیپلماتیک و نظامی مداخله‌گران بررسی شده است.<h2>کتاب شهادت طلبان؛ جلد اول را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم&nbsp;</h2>خواندن&nbsp;کتاب شهادت طلبان؛ جلد اول را به تمام دوست‌داران کتاب‌های حوزه ادبیات پایداری و همچنین علاقه‌مندان به مطالعات سیاسی پیشنهاد می‌کنیم.<h2>بخشی از&nbsp;کتاب شهادت طلبان؛ جلد اول</h2>برائت‌جویی اسرائیلاسرائیل طی بیانیه‌ای، فالانژیست‌های لبنان را به ارتکاب جنایت در اردوگاه‌های فلسطینی متهم کرد. در این بیانیه که از سوی ژنرال رافائل ایتان، رئیس ستاد ارتش ‌اسرائیل به‌مناسبت "روز غفران" خطاب به سربازانش منتشر شد، آمده است: «نیروهای کتائب به‌نیت پاک‌سازی اردوگاه‌های فلسطینی از نیروهای تروریست، وارد آن‌جا شدند و بدون تفاوت قائل شدن بین زنان و مردان، پیران و کودکان، به وحشیانه‌ترین شکل ممکن بی‌گناهان را قتل‌عام کردند و این کار از بزرگ‌ترین جرائم ضدبشری است. ارتش ‌اسرائیل به‌محض اطلاع از کشتار افراد بی‌گناه، نسبت به جلوگیری از ادامه کشتار اقدام کرد.» مجله‌ تایم در روز ۲۱ فوریه ۱۹۸۳ در روایتی اشاره کرده بود که شارون با خانواده‌ی جُمَیِّل درخصوص نیاز به انتقام‌گیری فالانژیست‌ها از ترور بشیر جمیل مذاکراتی داشته است. درپی انتشار این مطلب، شارون در دادگاه‌های آمریکا و اسرائیل دعوی خسارت ۵۰ میلیون دلاری به‌جهت افترای وارد شده را اقامه کرد که هیئت ‌منصفه مقاله را نادرست و افتراآمیز تشخیص داد. با این وصف، تایم دعوا را در دیوان‌عالی آمریکا به‌سود خود پایان داد، زیرا شارون نتوانست سوء‌نیت نویسندگان مجله را آن‌چنان که به‌موجب قانون افترای ایالات متحده لازم بود، اثبات کند.گزارش کمیسیون مک‌برایدسال ۱۹۸۲ (۱۳۶۱)، یک کمیسیون مستقل بین‌المللی تحقیق درخصوص موارد گزارش شده‌ی نقض حقوق بین‌الملل توسط اسرائیل در طول تهاجمش به لبنان با ریاست "شان مک‌براید" شکل گرفت. کمیسیون ضمن تحقیق ‌محلی در منطقه‌ی جنگ‌زده، اظهارات شاهدان را در لبنان، اردن، سوریه، انگلیس و نروژ مورد استماع قرار داد. دولت رژیم صهیونیستی حاضر به مشارکت در این کمیسیون نشد. گزارش کمیسیون با عنوان "اسرائیل در لبنان"، چنین نتیجه‌گیری کرد که نیروها یا مقامات اسرائیلی، مستقیم یا غیرمستقیم مسئول جنایات و سایر کشتارهایی هستند که گزارش شده توسط شبه‌نظامیان لبنانی در کمپ‌های پناهندگان در صبرا و شتیلا در مناطق بیروت در میان ۱۶ تا ۱۸ سپتامبر، رخ داده است.موضع رژیم صهیونیستیوحشیانه بودن این قتل‌عام و مسئولیت شارون و برخی دیگر از فرماندهان نظامی اسرائیل ‌در وقوع و ادامه‌ی چند روزه‌ی آن، به‌قدری آشکار بود که حدود چهارصد هزار نفر اسرائیلی با برپا کردن تظاهرات خیابانی، این قتل‌عام وحشیانه را محکوم کرده و خواهان تحقیق برای تعیین نقش اسرائیلی‌‌ها در آن شدند. کابینه‌ی اسرائیل ‌طی اجلاس ۱۹ سپتامبر (۲۸ شهریور) خود، این بی‌رحمی را نتیجه عمل یک یگان لبنانی که از یک نقطه‌ دورتر از مواضع ارتش ‌اسرائیل ‌وارد اردوگاه‌‌ها شده است، قلمداد کرد و کوشید تا هرگونه ارتباط خود را با این کشتار، منتفی تلقی کند.

«شهادت طلبان؛ جلد اول» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/86534

شهادت طلبان؛ جلد اول

کتاب جان بها نوشته سید مصطفی موسوی است. کتاب جان بها را انتشارات کتابستان معرفت منتشر کرده است. این کتاب روایتی از غیرت و دفاع از مرز است.
درباره کتاب جان بها
این کتاب روایتب  امنیتی و درباره اتفاقات آبان سال ۸۸ است. آنچه در «جان بها» روایت می‌شود، ماجرایی پرهیجان و عجیب است. این کتاب داستان مأموران امنیت این کشور برای نگهبانی از مرز باورهایشان است از اتفاقاتی که برایشان پیش می‌آید؛ سربازان گمنامی که با زدن به دل خطر، پیچیده‌ترین چالش‌ها را روبه‌روی خود دارند و به مبارزه با مکارترین و بی‌رحم‌ترین دشمنان می‌روند. 
این کتاب بخشی از آن مستندات شفاهی از نیروهای امنیتی است و بخشی جزء خاطرات نانوشته مردان همین شهر و کشور.
خواندن کتاب جان بها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به داستان‌های پرهیجان و واقعی پیشنهاد می‌کنیم.
بخشی از کتاب جان بها
دست می‌کنم تا خاک و سنگریزه‌های موهایم را بتکانم. چشم‌هایم را می‌بندم تا صورتم را هم با چفیه پاک کنم. حسین از جایش بلند می‌شود. لباس و شلوارش را می‌تکاند، دستی به موهای به‌هم‌ریخته‌اش می‌کشد و آرام به‌سمت در می‌رود. صدای پوتین‌های حسین، صدای چرخیدن درِ چوبی، در لولای زنگ‌زده و بعد صدای شلیک ممتد اسلحه در گوشم می‌پیچد! گلوله‌ها دیوانه‌وار به‌سرعت تمام دیوار روبه‌رو را پر می‌کند. ناخودآگاه دستم را روی گوش‌هایم می‌گذارم و بدنم را جمع می‌کنم تا حجم کمتری را اشغال کنم و سیبل کوچک‌تری باشم برای تیرهایی که بی‌رحمانه به‌سمتم می‌آید.
حسین زخمی روی زمین افتاده و از درد به خود می‌پیچد. خون از شانه‌اش شره می‌کند روی زمین سیمانی کف اتاق. دست می‌اندازم و از همان شانهٔ زخمی شده می‌کشمش سمت خودم. آهش بلند می‌شود! سینه‌خیز به‌سمت بشکهٔ آهنی نزدیکمان می‌رویم. حسین سرفه می‌کند، فریاد می‌زند و لخته‌های خون از دهانش بیرون می‌پاشد. ناگهان متوقف می‌شویم، زمین با صدای مهیبی می‌لرزد. صدای هواپیما به گوش می‌رسد و بعد صدای خردشدن شیشه‌ها. گوش‌هایم دیگر چیزی نمی‌شنود و پلک‌هایم می‌پرد. هوا از گردوخاک پر شده و گلویم را به سرفه می‌اندازد. برای لحظه‌ای همه‌جا را سکوت می‌گیرد. صدای تیراندازی دیگر از بیرون اتاق نمی‌آید. حسین خودش را می‌کشد به‌سمت دیوار و به آن تکیه می‌دهد. با پشت دست، خون دهانش را پاک می‌کند و نفس‌نفس‌زنان زل می‌زند به چشم‌های نگرانم.
نگاهم را از چشم‌های بی‌رمقش می‌گیرم و دنبال اسلحه‌ام می‌گردم. کمی آن‌طرف‌تر زیر حجمی از آوار پیدایش می‌کنم. اسلحه را به هر زحمتی شده برمی‌دارم و با احتیاط از اتاق خارج می‌شوم. بیرون از اتاق همه‌چیز با خاک یکسان شده! جایی در انتهای سوله که احتمالاً انبار بوده، آتش گرفته و دودش کم‌کم می‌رود تا تمام فضا را اشغال کند. آرام از کنار جنازه‌هایی که معلوم است چند روزی از مرگشان می‌گذرد، رد می‌شوم. بوی جسدشان بینی‌ام را آزار می‌دهد. بوی خون و گوشت پخته و دود از همه طرف می‌آید. هنوز چند قدمی برنداشته‌ام که ناگهان صدای دختربچه‌ای در گوشم می‌پیچد. بی‌تاب سر می‌چرخانم تا پیدایش کنم. ضربان قلبم بالا رفته و چشم‌هایم تار می‌بیند. نفس‌هایم به‌سختی راه خودش را از سینه پیدا می‌کند و قدم‌هایم سنگین می‌شود. چقدر این صدا آشناست! یک آن می‌بینمش که از پشت دیواری بیرون می‌آید! قلبم تندتر از قبل می‌زند و عرق سرد روی پیشانی‌ام می‌نشیند. چندبار چشم‌هایم را باز و بسته می‌کنم تا با دیدن صحنهٔ پیش رو مطمئن شوم که بیدارم. صدای آشنا برای زینب است؛ دخترم!
بلندبلند گریه می‌کند و می‌دود. به دنبالش قدم‌های سنگین و آرام فاطمه در فضای خالی سوله می‌پیچد، دخترم عروسکش را محکم در بغل گرفته و در خرابه می‌دود و صدایم می‌زند: «بابا! بابایی کجایی؟!»

کتاب&nbsp;جان بها نوشته سید مصطفی موسوی است. کتاب&nbsp;جان بها را انتشارات کتابستان معرفت منتشر کرده است. این کتاب روایتی از غیرت و دفاع از مرز است.<h2>درباره کتاب&nbsp;جان بها</h2>این کتاب روایتب&nbsp; امنیتی و درباره اتفاقات آبان سال ۸۸ است. آنچه در «جان بها» روایت می‌شود، ماجرایی پرهیجان و عجیب است. این کتاب داستان مأموران امنیت این کشور برای نگهبانی از مرز باورهایشان است از اتفاقاتی که برایشان پیش می‌آید؛ سربازان گمنامی که با زدن به دل خطر، پیچیده‌ترین چالش‌ها را روبه‌روی خود دارند و به مبارزه با مکارترین و بی‌رحم‌ترین دشمنان می‌روند.&nbsp;این کتاب بخشی از آن مستندات شفاهی از نیروهای امنیتی است و بخشی جزء خاطرات نانوشته مردان همین شهر و کشور.<h2>خواندن کتاب&nbsp;جان بها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم</h2>این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به داستان‌های پرهیجان و واقعی پیشنهاد می‌کنیم.<h2>بخشی از کتاب&nbsp;جان بها</h2>دست می‌کنم تا خاک و سنگریزه‌های موهایم را بتکانم. چشم‌هایم را می‌بندم تا صورتم را هم با چفیه پاک کنم. حسین از جایش بلند می‌شود. لباس و شلوارش را می‌تکاند، دستی به موهای به‌هم‌ریخته‌اش می‌کشد و آرام به‌سمت در می‌رود. صدای پوتین‌های حسین، صدای چرخیدن درِ چوبی، در لولای زنگ‌زده و بعد صدای شلیک ممتد اسلحه در گوشم می‌پیچد! گلوله‌ها دیوانه‌وار به‌سرعت تمام دیوار روبه‌رو را پر می‌کند. ناخودآگاه دستم را روی گوش‌هایم می‌گذارم و بدنم را جمع می‌کنم تا حجم کمتری را اشغال کنم و سیبل کوچک‌تری باشم برای تیرهایی که بی‌رحمانه به‌سمتم می‌آید.حسین زخمی روی زمین افتاده و از درد به خود می‌پیچد. خون از شانه‌اش شره می‌کند روی زمین سیمانی کف اتاق. دست می‌اندازم و از همان شانهٔ زخمی شده می‌کشمش سمت خودم. آهش بلند می‌شود! سینه‌خیز به‌سمت بشکهٔ آهنی نزدیکمان می‌رویم. حسین سرفه می‌کند، فریاد می‌زند و لخته‌های خون از دهانش بیرون می‌پاشد. ناگهان متوقف می‌شویم، زمین با صدای مهیبی می‌لرزد. صدای هواپیما به گوش می‌رسد و بعد صدای خردشدن شیشه‌ها. گوش‌هایم دیگر چیزی نمی‌شنود و پلک‌هایم می‌پرد. هوا از گردوخاک پر شده و گلویم را به سرفه می‌اندازد. برای لحظه‌ای همه‌جا را سکوت می‌گیرد. صدای&nbsp;تیراندازی دیگر از بیرون اتاق نمی‌آید. حسین خودش را می‌کشد به‌سمت دیوار و به آن تکیه می‌دهد. با پشت دست، خون دهانش را پاک می‌کند و نفس‌نفس‌زنان زل می‌زند به چشم‌های نگرانم.نگاهم را از چشم‌های بی‌رمقش می‌گیرم و دنبال اسلحه‌ام می‌گردم. کمی آن‌طرف‌تر زیر حجمی از آوار پیدایش می‌کنم. اسلحه را به هر زحمتی شده برمی‌دارم و با احتیاط از اتاق خارج می‌شوم. بیرون از اتاق همه‌چیز با خاک یکسان شده! جایی در انتهای سوله که احتمالاً انبار بوده، آتش گرفته و دودش کم‌کم می‌رود تا تمام فضا را اشغال کند. آرام از کنار جنازه‌هایی که معلوم است چند روزی از مرگشان می‌گذرد، رد می‌شوم. بوی جسدشان بینی‌ام را آزار می‌دهد. بوی خون و گوشت پخته و دود از همه طرف می‌آید. هنوز چند قدمی برنداشته‌ام که ناگهان صدای دختربچه‌ای در گوشم می‌پیچد. بی‌تاب سر می‌چرخانم تا پیدایش کنم. ضربان قلبم بالا رفته و چشم‌هایم تار می‌بیند. نفس‌هایم به‌سختی راه خودش را از سینه پیدا می‌کند و قدم‌هایم سنگین می‌شود. چقدر این صدا آشناست! یک آن می‌بینمش که از پشت دیواری بیرون می‌آید! قلبم تندتر از قبل می‌زند و عرق سرد روی پیشانی‌ام می‌نشیند. چندبار چشم‌هایم را باز و بسته می‌کنم تا با دیدن صحنهٔ پیش رو مطمئن شوم که بیدارم. صدای آشنا برای زینب است؛ دخترم!بلندبلند گریه می‌کند و می‌دود. به دنبالش قدم‌های سنگین و آرام فاطمه در فضای خالی سوله می‌پیچد، دخترم عروسکش را محکم در بغل گرفته و در خرابه می‌دود و صدایم می‌زند: «بابا! بابایی کجایی؟!»&nbsp;

داستان پردازی

«جان بها» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/98514

جان بها

کتاب داستان رویان، روایت تاریخ شفاهی از اقدامات دکتر سعید کاظمی آشتیانی در پژوهشگاه رویان از تأسیس تا تثبیت و پیشرفت است. این کتاب، خاطرات ناب و منتشر نشده از روند شکل‌گیری پژوهشگاهی را روایت می‌کند که موفق به درمان ناباروری و سلول درمانی و شبیه‌سازی شد.
درباره کتاب داستان رویان
پژوهشگاه رویان، که فعالیتش را از سال ۱۳۷۰ آغاز کرد، توانست در دنیا، انقلابی علمی به پا کند. این پژوهشگاه با کمک استادان برجسته و پزشکانی که از تلاش و کوشش خسته نمی‌شدند، موفق شدند تا درمانی برای ناباروری پیدا کنند، سلول درمانی و شبیه سازی را انجام دهند و به این ترتیب، در کنار پیشرفت‌های علمی، مشکلات بسیاری از خانواده‌ها را نیز حل کنند. 
پژوهشگاه رویان هم‌اکنون فعالیت‌های پژوهشی خود را در قالب سه پژوهشکده علوم تولیدمثل، زیست‌شناسی و فناوری سلول‌های بنیادی و زیست‌فناوری دنبال کرده و از طریق سه مرکز فوق تخصصی درمان ناباروری، سلول‌درمانی و دیابت خدمات خود را به بیماران ارائه می‌کند. زنده یاد دکتر سعید کاظمی آشتیانی که از بنیان‌گذاران این پژوهشگاه بود در کتاب داستان رویان خاطراتی جذاب و باورنکردنی را نوشته است که مرحله به مرحله رشد فعالیت‌های پژوهشگاه را بیان می‌کند.
کتاب داستان رویان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 
داستان رویان را به تمام کسانی پیشنهاد می‌کنیم که دوست دارند با روند شکل‌گیری پژوهشگاه رویان و پیشرفت‌های پی در پی آن، آشنا شوند. 
درباره سعید کاظمی آشتیانی
سعید کاظمی آشتیانی ۱ فروردین ۱۳۴۰ متولد شد. او رئیس سابق پژوهشکده رویان و جهاد دانشگاهی دانشگاه علوم پزشکی ایران بود. در دانشگاه تربیت مدرس تا مقطع دکترا و تخصص جنین شناسی تحصیل کرد و پس از تشکیل پژوهشکده رویان در رشد و پیشرفت بخشیدن به علم تولید مثل و درمان ناباروری و همچنین فناوری سلول‌های بنیادی نقش مهم ایفا کرد.
سعید کاظمی آشتیانی در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره‌های ماندگار شناخته و تقدیر شد. او ۱۴ دی ۱۳۸۴ بر اثر سکته قلبی از دنیا رفت. 
بخشی از کتاب داستان رویان
پس از جنگ تحمیلی، عده‌ای جوانِ از جنگ برگشته، دور هم جمع شدند و تصمیم گرفتند مجموعه‌ای را راه‌اندازی کنند که برای اولین بار مشکل «نازایی» را در کشور حل می‌کرد. انگیزه آن‌ها برای حرکت، امید به توشه آخرتی بود که از ثمره تلاش‌شان فراهم می‌آمد. سال‌ها بعد از آن، همه تصمیمات و اقدامات و رنج‌ها، نتیجه کارشان نماد پیشرفت ایران شد و به باز کردن گره زندگی خانواده‌های گرفتار انجامید.
بهمن سال ۶۹ بود. زمستان آن سال، فعالیت مؤسسە رویان به صورت غیررسمی آغاز شده بود. در یکی از روزهای بهمن که (عمل تخمکگیری) قرار بود با حضور دکترالحسنی اولین پانکچر در مؤسسە رویان انجام شود، به خاطر برف زیادی که در منطقە زعفرانیه بر زمین نشسته بود، ماشین‌های حمل گازوئیل نمی‌توانستند تا ساختمان رویان بیایند و به خاطر نبودن گازوئیل برای موتورخانه، ساختمان سرد شده بود. 
شب قبل از عمل دکترکاظمی، رئیس مؤسسە رویان، با همکارانش از حدود یک کیلومتری مؤسسه، جایی که ماشین‌های حمل گازوئیل توقف کرده بودند، گازوئیل‌ها را با پیت‌های بیست لیتری حمل می‌کردند و به مخزن گازوئیل می‌رساندند تا ساختمان برای فردا گرم باشد این کار تا نزدیک صبح طول کشید. 
به هر زحمتی که بود، کم کم مقدمات درمان اولین بیمار نابارور فراهم میشد. ِ زمان زیادی نگذشت. یک سال بعد از تأسیس رسمی رویان، درمان ناباروری نتیجه داد و اولین نوزاد به دنیا آمد. همزمان امید هم در با روش آی وی اف شکفت. اولین نوزاد لقاح آزمایشگاهی، سیمین نام گرفت؛ خانوادە رویان همنام با کوچه‌ای که ساختمان کوچک رویان در آن واقع بود. آن روز فقط اهالی کوچه نبودند که صدای گریه‌های سیمین را شنیدند، بلکه طنینش تا آنجا رفت که مسئولان گفتند: «در زعفرانیه بمانید.» 
با تولد سیمین، دومین شرط بنیاد مستضعفان هم محقق شد و بچه‌های رویان در زعفرانیه ماندگار شدند.

auto-sample-96225

کتاب داستان رویان، روایت تاریخ شفاهی از اقدامات&nbsp;دکتر سعید کاظمی آشتیانی در پژوهشگاه رویان از تأسیس تا تثبیت و پیشرفت است.&nbsp;این کتاب، خاطرات ناب و منتشر نشده از روند شکل‌گیری پژوهشگاهی را روایت می‌کند که موفق به درمان ناباروری و سلول درمانی و شبیه‌سازی شد.<h2>درباره&nbsp;کتاب داستان رویان</h2>پژوهشگاه رویان، که فعالیتش را از سال ۱۳۷۰ آغاز کرد، توانست در دنیا، انقلابی علمی به پا کند. این پژوهشگاه با کمک استادان برجسته و پزشکانی که از تلاش و کوشش خسته نمی‌شدند، موفق شدند تا درمانی برای ناباروری پیدا کنند، سلول درمانی و شبیه سازی را انجام دهند و به این ترتیب، در کنار پیشرفت‌های علمی، مشکلات بسیاری از خانواده‌ها را نیز حل کنند.&nbsp;پژوهشگاه رویان هم‌اکنون فعالیت‌های پژوهشی خود را در قالب سه پژوهشکده علوم تولیدمثل، زیست‌شناسی و فناوری سلول‌های بنیادی و زیست‌فناوری دنبال کرده و از طریق سه مرکز فوق تخصصی درمان ناباروری، سلول‌درمانی و دیابت خدمات خود را به بیماران ارائه می‌کند. زنده یاد دکتر سعید کاظمی آشتیانی که از بنیان‌گذاران این پژوهشگاه بود در کتاب داستان رویان خاطراتی جذاب و باورنکردنی را نوشته است که مرحله به مرحله رشد فعالیت‌های پژوهشگاه را بیان می‌کند. <h2>کتاب داستان رویان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم&nbsp;</h2>داستان رویان را به تمام کسانی پیشنهاد می‌کنیم که دوست دارند با روند شکل‌گیری پژوهشگاه رویان و پیشرفت‌های پی در پی آن، آشنا شوند.&nbsp;<h2>درباره سعید کاظمی آشتیانی</h2>سعید کاظمی آشتیانی ۱ فروردین ۱۳۴۰ متولد شد. او&nbsp;رئیس سابق پژوهشکده رویان و جهاد دانشگاهی دانشگاه علوم پزشکی ایران بود. در دانشگاه تربیت مدرس تا مقطع دکترا و تخصص جنین شناسی تحصیل کرد و پس از تشکیل پژوهشکده رویان در رشد و پیشرفت بخشیدن به علم تولید مثل و درمان ناباروری و همچنین فناوری سلول‌های بنیادی نقش مهم ایفا کرد.سعید کاظمی آشتیانی در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره‌های ماندگار شناخته و تقدیر شد. او&nbsp;۱۴ دی ۱۳۸۴ بر اثر سکته قلبی از دنیا رفت.&nbsp;<h2>بخشی از کتاب داستان رویان </h2>پس از جنگ تحمیلی، عده‌ای جوانِ از جنگ برگشته، دور هم جمع شدند و تصمیم گرفتند مجموعه‌ای را راه‌اندازی کنند که برای اولین بار مشکل «نازایی» را در کشور حل می‌کرد. انگیزه آن‌ها برای حرکت، امید به توشه آخرتی بود که از ثمره تلاش‌شان فراهم می‌آمد. سال‌ها بعد از آن، همه تصمیمات و اقدامات و رنج‌ها، نتیجه کارشان نماد پیشرفت ایران شد و به باز کردن گره زندگی خانواده‌های گرفتار انجامید.بهمن سال ۶۹ بود. زمستان آن سال، فعالیت مؤسسە رویان به صورت غیررسمی آغاز شده بود. در یکی از روزهای بهمن که (عمل تخمکگیری) قرار بود با حضور دکترالحسنی اولین پانکچر در مؤسسە رویان انجام شود، به خاطر برف زیادی که در منطقە زعفرانیه بر زمین نشسته بود، ماشین‌های حمل گازوئیل نمی‌توانستند تا ساختمان رویان بیایند و به خاطر نبودن گازوئیل برای موتورخانه، ساختمان سرد شده بود.&nbsp;شب قبل از عمل دکترکاظمی، رئیس مؤسسە رویان، با همکارانش از حدود یک کیلومتری مؤسسه، جایی که ماشین‌های حمل گازوئیل توقف کرده بودند، گازوئیل‌ها را با پیت‌های بیست لیتری حمل می‌کردند و به مخزن گازوئیل می‌رساندند تا ساختمان برای فردا گرم باشد این کار تا نزدیک صبح طول کشید.&nbsp;به هر زحمتی که بود، کم کم مقدمات درمان اولین بیمار نابارور فراهم میشد. ِ زمان زیادی نگذشت. یک سال بعد از تأسیس رسمی رویان، درمان ناباروری نتیجه داد و اولین نوزاد به دنیا آمد. همزمان امید هم در با روش آی وی اف شکفت. اولین نوزاد لقاح آزمایشگاهی، سیمین نام گرفت؛ خانوادە رویان همنام با کوچه‌ای که ساختمان کوچک رویان در آن واقع بود. آن روز فقط اهالی کوچه نبودند که صدای گریه‌های سیمین را شنیدند، بلکه طنینش تا آنجا رفت که مسئولان گفتند: «در زعفرانیه بمانید.»&nbsp;با تولد سیمین، دومین شرط بنیاد مستضعفان هم محقق شد و بچه‌های رویان در زعفرانیه ماندگار شدند.

پیوستگی مطالب

«داستان رویان» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/96225

تاریخ شفاهی دکتر سعید کاظمی آشتیانی در پژوهشگاه رویان

داستان رویان

در کتاب آرزوهای دست‌ساز به قلم میلاد حبیبی با روند شکل‌گیری یک شرکت دانش‌بنیان در قالب یک داستان جذاب آشنا می‌شوید.
درباره کتاب آرزوهای دست‌ساز
کتاب آرزوهای دست‌ساز اولین اثر از یک مجموعه تاریخ شفاهی با موضوع پیشرفت است که به ماجرای شکل‌گیری یک شرکت دانش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بنیان می‌پردازد. شرکتی دانش‌بنیان در حوزه فناوری‌های الکترونیکی و کامپیوتری که اختراع دوربین ثبت تخلفات رانندگی یکی از معروفترین دستاوردهای آن است. این کتاب با استقبال خوب جوانان و دانشجویان باانگیزه ایرانی روبه رو شده است زیرا داستان چند جوان دانشجو را روایت می کند که برخلاف فضای رخوت‌انگیز و نامطلوب بعضی از دانشگاه‌ها، اهداف و آرزووهای خود را دنبال می‌کنند.
 خواندن کتاب آرزوهای دست‌ساز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
 جوانانی که در سر آرزوی پیشرفت دارند و راه خود را مملو از مشکلات و موانع می‌بینند، با خواندن کتاب آرزوهای دست‌ساز انگیزه‌ای نو برای تحقق رویاهایشان می‌یابند.

در کتاب آرزوهای دست‌ساز به قلم میلاد حبیبی با روند شکل‌گیری یک شرکت دانش‌بنیان در قالب یک داستان جذاب آشنا می‌شوید.<h2>درباره کتاب آرزوهای دست‌ساز</h2>کتاب آرزوهای دست‌ساز اولین اثر از یک مجموعه تاریخ شفاهی با موضوع پیشرفت است که به ماجرای شکل‌گیری یک شرکت دانش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بنیان می‌پردازد.&nbsp;شرکتی دانش‌بنیان در حوزه فناوری‌های الکترونیکی و کامپیوتری که اختراع دوربین ثبت تخلفات رانندگی یکی از معروفترین دستاوردهای آن است. این کتاب با استقبال خوب جوانان و دانشجویان باانگیزه ایرانی روبه رو شده است زیرا داستان چند جوان دانشجو را روایت می کند که برخلاف فضای رخوت‌انگیز و نامطلوب بعضی از دانشگاه‌ها، اهداف و آرزووهای خود را دنبال می‌کنند.&nbsp;خواندن کتاب آرزوهای دست‌ساز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم <h2>&nbsp;جوانانی که در سر آرزوی پیشرفت دارند و راه خود را مملو از مشکلات و موانع می‌بینند، با خواندن کتاب آرزوهای دست‌ساز انگیزه‌ای نو برای تحقق رویاهایشان می‌یابند.</h2>

«آرزوهای دست‌ساز» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/69563

روایت داستانی از شکل گیری شرکتی دانش بنیان در حوزه فناوری های الکترونیکی و کامپیوتری.

آرزوهای دست‌ساز

کتاب سلول ‌های بهاری؛ خاطرات تولید و توسعه سلول‌های بنیادی به روایت دکتر حسین بهاروند، پدر دانش سلول‌های بنیادی ایران است.
درباره کتاب سلول ‌های بهاری
سلول های بهاری، خاطرات تولید و توسعه سلول‌های بنیادی به روایت دکتر حسین بهاروند است. کسی که برای اولین بار در سال ۱۳۸۲ به همراه همکارانش در پژوهشگاه رویان موفق شد تا سلول بنیادین انسانی تولید کند و به واسطه آن علم بیولوژی را به شدت تکان دهد. بهنام باقری در طول مصاحبه‌هایی که با دکتر بهاروند انجام داده است، موفق شد تا خاطرات او را در قالب یک کتاب گردآوری کند. این کتاب هم اکنون در اختیار شما قرار دارد.
کتاب سلول ‌های بهاری را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 
سلول های بهاری اثری جالب است که مسیر پر فراز و نشیب تولید و توسعه سلول‌های بنیادی را شرح می‌دهد و خاطرات شیرین دکتر بهاروند، پژوهشگر و پدر دانش سلول‌های بنیادی در ایران را در دل خود جای داده است.
درباره حسین بهاروند 
حسین بهاروند، استاد و پژوهشگر در پژوهشکده زیست‌شناسی و فناوری سلول‌های بنیادی پژوهشگاه رویان، در اسفند ۱۳۵۰ در شهر اصفهان به دنیا آمد. اما پدر و مادرش از اهالی خرم‌آباد هستند. او در دانشگاه‌های شیراز، شهید بهشتی و خوارزمی تحصیل کرد و در سال ۱۳۷۶ به پژوهشگاه رویان پیوست و پس از چند سال پژوهش، در سال ۱۳۸۲ توانست برای اولین بار در ایران سلول‌های بنیادی رویانی انسانی و همچنین موشی را تولید کند.
در سال ۱۳۸۷ نیز به همراه همکارانش موفق به تولید سلول‌های بنیادی پرتوان القایی انسانی شد. این فعالیت‌ها او و همکارانش را قادر ساخت تا شاخه‌های مختلف پزشکی بازساختی را در ایران پایه‌گذاری کنند.
حسین بهاروند تاکنون بیش از سی جایزه ملی و بین‌المللی را از آن خود کرده است که از میان آن‌ها می‌توان به جایزه‌های رازی، خوارزمی، آیسسکو، آکادمی علوم جهان (TWAS)، یونسکو و جایزه مصطفی(نشان عالی علم‌وفناوری جهان اسلام) اشاره کرد. او همچنین لقب پدر دانش سلول‌های بنیادی ایران را دارد.
بخشی از کتاب سلول ‌های بهاری
کار من عشق من است و به ساعات و سختی هایش فکر نمی کنم؛ در ضمن بزرگ‌ترین تفریح من هم هست.
ُسعی کنبم بعد داشته باشیم؛ برای مثال، تنها مشغله مان درس نباشد و سعی کنیم به ابعاد دیگری مانند ورزش، خانواده و درک مردم هم توجه داشته باشیم.
بدین ترتیب رشد، همه جانبه و متعادل می شود. به عبارتی ا گر مغزتان بزرگ شود، دست و پایتان هم بزرگ می شود. خودتان که بزرگ شدید باید محیط اطرافتان را هم بزرگ کنید؛ وگرنه وقتی روی صندلی کوچک قبلی بنشینید می‌شکند و با این کار حتی به دیگران هم آسیب می‌زنید. در این مسیر به پیشرفت دیگران نیز کمک کنیم. بزرگ بودن به پُست و مقام نیست، بلکه کمک به ساختن آینده ای بهتر است. همە ما متعهد به کمک برای پیشرفت دیگران هستیم. قبول مسئولیت هایمان را به عنوان قبول چالش و وظیفه و تعهدی برای تسهیل پیشرفت جوانان نگاه کنیم؛ راهی برای رسیدن آن ها به روزی که بتوانند مایۀ حرکت بیشتر و پیشرفت بشریت شوند.
به قول آیت الله بهجت معتقدم «به این دنیا آمده ایم تا با زندگی کردن قیمت پیدا کنیم، نه به هر قیمتی زندگی کنیم.» از آنجا که دو بار متولد نمی شویم باید حداکثر بهره را از این فرصت ببریم. گاهی این زمان صرف تحقیق و مطالعه می شود، گاهی خواب، گاهی خورا ک، گاهی ورزش، گاهی معاشرت با خوبان و گاهی سفر و کارهایی ازاین دست. زندگی لطف خدا است و هرطور به آن بنگری همان طور می نماید. برای بعضی ها «هرچی سنگه، مال پای لنگه»، برای برخی هم «هرچی سنگه» چالشی است برای پخته ترشدن، پیروزی، پیشرفت و درنهایت مؤثر بودن. هرچه هدف بزرگ تر، مسیر بسیار سنگلاخی و پر نشیب و فرازتر...

auto-sample-91752

auto-compressed-91752

<div>کتاب سلول ‌های بهاری؛ خاطرات تولید و توسعه سلول‌های بنیادی به روایت دکتر حسین بهاروند، پدر دانش سلول‌های بنیادی ایران است.</div><h2>درباره&nbsp;کتاب سلول ‌های بهاری</h2>سلول های بهاری،&nbsp;خاطرات تولید و توسعه سلول‌های بنیادی به روایت دکتر حسین بهاروند است. کسی که برای اولین بار در سال&nbsp;۱۳۸۲ به همراه همکارانش در پژوهشگاه رویان موفق شد تا سلول بنیادین انسانی تولید کند و به واسطه آن علم بیولوژی را به شدت تکان دهد. بهنام باقری در طول مصاحبه‌هایی که با دکتر بهاروند انجام داده است، موفق شد تا خاطرات او را در قالب یک کتاب گردآوری کند. این کتاب هم اکنون در اختیار شما قرار دارد.<h2>کتاب سلول ‌های بهاری را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم&nbsp;</h2>سلول های بهاری اثری جالب است که مسیر پر فراز و نشیب تولید و توسعه سلول‌های بنیادی را شرح می‌دهد و خاطرات شیرین دکتر بهاروند، پژوهشگر و پدر دانش سلول‌های بنیادی در ایران را در دل خود جای داده است.<h2>درباره حسین بهاروند&nbsp;</h2>حسین بهاروند، استاد و پژوهشگر در پژوهشکده زیست‌شناسی و فناوری سلول‌های بنیادی پژوهشگاه رویان،&nbsp;در اسفند ۱۳۵۰ در شهر اصفهان به دنیا آمد. اما پدر و مادرش از اهالی خرم‌آباد هستند. او در دانشگاه‌های شیراز، شهید بهشتی و خوارزمی تحصیل کرد و&nbsp;در سال ۱۳۷۶ به پژوهشگاه رویان پیوست و پس از چند سال پژوهش، در سال ۱۳۸۲ توانست برای اولین بار در ایران سلول‌های بنیادی رویانی انسانی و همچنین موشی را تولید کند.در سال ۱۳۸۷ نیز به همراه همکارانش موفق به تولید سلول‌های بنیادی پرتوان القایی انسانی شد.&nbsp;این فعالیت‌ها او و همکارانش را قادر ساخت تا شاخه‌های مختلف پزشکی بازساختی را در ایران پایه‌گذاری کنند.حسین بهاروند تاکنون بیش از سی جایزه ملی و بین‌المللی را از آن خود کرده است که از میان آن‌ها می‌توان به جایزه‌های رازی، خوارزمی، آیسسکو، آکادمی علوم جهان (TWAS)، یونسکو و جایزه مصطفی(نشان عالی علم‌وفناوری جهان اسلام) اشاره کرد. او همچنین لقب&nbsp;پدر دانش سلول‌های بنیادی ایران را دارد.<h2>بخشی از&nbsp;کتاب سلول ‌های بهاری</h2>کار من عشق من است و به ساعات و سختی هایش فکر نمی کنم؛ در ضمن&nbsp;بزرگ‌ترین تفریح من هم هست.ُسعی کنبم بعد داشته باشیم؛ برای مثال، تنها مشغله مان درس نباشد و&nbsp;سعی کنیم به ابعاد دیگری مانند ورزش، خانواده و درک مردم هم توجه داشته باشیم.بدین ترتیب رشد، همه جانبه و متعادل می شود. به عبارتی ا گر مغزتان بزرگ&nbsp;شود، دست و پایتان هم بزرگ می شود. خودتان که بزرگ شدید باید محیط&nbsp;اطرافتان را هم بزرگ کنید؛ وگرنه وقتی روی صندلی کوچک قبلی بنشینید می‌شکند و با این کار حتی به دیگران هم آسیب می‌زنید. در این مسیر به پیشرفت دیگران نیز کمک کنیم. بزرگ بودن به پُست و مقام نیست، بلکه کمک به ساختن آینده ای بهتر است. همە ما متعهد به کمک برای پیشرفت&nbsp;دیگران هستیم. قبول مسئولیت هایمان را به عنوان قبول چالش و وظیفه و&nbsp;تعهدی برای تسهیل پیشرفت جوانان نگاه کنیم؛ راهی برای رسیدن آن ها به روزی که بتوانند مایۀ حرکت بیشتر و پیشرفت بشریت شوند.به قول آیت الله بهجت معتقدم «به این دنیا آمده ایم تا با زندگی کردن&nbsp;قیمت پیدا کنیم، نه به هر قیمتی زندگی کنیم.» از آنجا که دو بار متولد&nbsp;نمی شویم باید حداکثر بهره را از این فرصت ببریم. گاهی این زمان صرف&nbsp;تحقیق و مطالعه می شود، گاهی خواب، گاهی خورا ک، گاهی ورزش، گاهی&nbsp;معاشرت با خوبان و گاهی سفر و کارهایی ازاین دست. زندگی لطف خدا&nbsp;است و هرطور به آن بنگری همان طور می نماید. برای بعضی ها «هرچی&nbsp;سنگه، مال پای لنگه»، برای برخی هم «هرچی سنگه» چالشی است برای&nbsp;پخته ترشدن، پیروزی، پیشرفت و درنهایت مؤثر بودن. هرچه هدف بزرگ تر، مسیر بسیار سنگلاخی و پر نشیب و فرازتر...

«سلول های بهاری» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/91752

خاطرات تولید و توسعه سلول‌های بنیادی به روایت دکتر حسین بهاروند

سلول های بهاری

کتاب حوض خون؛ روایت زنان اندیمشک از رخت‌شویی در دفاع مقدس با تدوین و نگارش فاطمه‌سادات میرعالی به‌تازگی توسط انتشارات راهیار شده است.
درباره کتاب حوض خون
این‌کتاب که حاصل همکاری دفتر تاریخ شفاهی اندیمشک و واحد تاریخ شفاهی دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی است، خاطرات و روایت‌های ۶۴نفر از بانوان اندیمشکی درباره فعالیت‌شان در بخش رخت‌شویی البسه رزمندگان دفاع مقدس را شامل می‌شود که فاطمه‌سادات میرعالی، زهرا بختور، سمانه نیکدل، سمیه تتر، نسرین تتر، مهناز الفتی‌پور، آمنه لهراسبی و نرگس میردورقی تحقیق و گردآوری آن‌ها را بر عهده داشته‌اند.
این‌کتاب سومین‌عنوان از مجموعه‌ «پشتیبانی جنگ» و چهارمین‌عنوان مجموعه «زنان انقلاب» است که این‌ناشر چاپ کرده است.
در بخش ضمیمه کتاب، تصویر راویان کتاب به همراه تصاویری از فعالیت‌های این بانوان اندیمشکی در دفاع مقدس، شهدای منتسب به آنها و همچنین بیمارستان شهید کلانتری اندیمشک به عنوان محل رخت‌شویی البسه رزمندگان آمده است.
 مجموعه تاریخ شفاهی جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی قصد دارد به تاریخ زیربنای فرهنگی انقلاب اسلامی بپردازد. جهادگران و شهیدان فرهنگی که برای رشد تفکر انقلابی در میان مردم به ویژه جوانان تلاش کردند تا نهال انقلاب اسلامی را آبیاری کنند و به ثمر برسانند. 
توجـــه بـــه این قســـمت تاریخ، به شـــدت مهـــم، ضـــروری و فوری اســـت؛ چرا کـــه انقلاب اسلامی بـــرای حیات خـــود در عرصه‌های مختلف نیـــاز به فرهنگ موجبـــۀ انقلاب دارد و فرهنـــگ انقلاب تنیده اســـت در تاریـــخش، ممزوج با زندگـــی مردم و روایـــت مردم از آن دوران کـــه خـــود موجـــب باز تولید فرهنگ خواهد شـــد.
خواندن حوض خون را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به خواندن تاریخ شفاهی پیشنهاد می‌کنیم. 
بخشی از کتاب حوض خون
شوهرم چند ماه یک بار از جبهه می‌اومد خونه، بیچاره مرا با دست‌های زبر و زخم شده می‌دید. تازه بوی وایتکس هم می‌دادم. خدا رحم کرد طلاقم نداد! اول ِ مصاحبه‌ها درد و زجرشان توی ذهنم پررنگ بود، اما انتهای مصاحبه وقتی متوجه می‌شدم هنوز حاضر هستند پای انقلاب جان بدهند، وقتی تلاش می‌کردند راهی برای شستن لباس‌های رزمندگان جبهۀ مقاومت پیدا کنند و بعضی از آنها از من می‌پرسیدند »راهی سراغ نداری بریم سوریه لباس رزمنده‌ها رو بشوریم؟«، معادلات ذهنم دربارۀ اینکه افرادی زجرکشیده هستند به هم می‌خورد. خانم‌های رختشویی با وجود همۀ سختی‌ها و دردهایی که دیده‌اند و از نزدیک تکه‌های بدن شهدا را لمس کرده‌اند، روح زینبی دارند و با بیان تمام تلخی‌ها، از شستن لباس رزمنده‌ها به زیبایی یاد می‌کنند. ا گر غیر از این بود، اکنون با وجود ناتوانی، باز پای ثابت فعالیت‌های انقلاب نبودند. یادم هست برای هشتمین جشنوارۀ عمار در اندیمشک، همین خانم‌ها پای کار آمدند و روز افتتاحیه، خودجوش برای افراد شرکت کننده آش درست کردند. پای دیگ‌های آش صلوات می‌فرستادند و شعار می‌دادند و این حس وحال، تجلی روزهای رختشویی بود.

auto-sample-96234

کتاب حوض خون؛ روایت زنان اندیمشک از رخت‌شویی در دفاع مقدس&nbsp;با تدوین و نگارش فاطمه‌سادات میرعالی به‌تازگی توسط انتشارات راهیار شده است.<h2>درباره کتاب&nbsp;حوض خون</h2>این‌کتاب که حاصل همکاری دفتر تاریخ شفاهی اندیمشک و واحد تاریخ شفاهی دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی است، خاطرات و روایت‌های ۶۴نفر از بانوان اندیمشکی درباره فعالیت‌شان در بخش رخت‌شویی البسه رزمندگان دفاع مقدس را شامل می‌شود که فاطمه‌سادات میرعالی، زهرا بختور، سمانه نیکدل، سمیه تتر، نسرین تتر، مهناز الفتی‌پور، آمنه لهراسبی و نرگس میردورقی تحقیق و گردآوری آن‌ها را بر عهده داشته‌اند.این‌کتاب سومین‌عنوان از مجموعه‌ «پشتیبانی جنگ» و چهارمین‌عنوان مجموعه «زنان انقلاب» است که این‌ناشر چاپ کرده است.در بخش ضمیمه کتاب، تصویر راویان کتاب به همراه تصاویری از فعالیت‌های این بانوان اندیمشکی در دفاع مقدس، شهدای منتسب به آنها و همچنین بیمارستان شهید کلانتری اندیمشک به عنوان محل رخت‌شویی البسه رزمندگان آمده است.&nbsp;مجموعه تاریخ شفاهی جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی قصد دارد به تاریخ زیربنای فرهنگی انقلاب اسلامی بپردازد. جهادگران و شهیدان فرهنگی که برای رشد تفکر انقلابی در میان مردم به ویژه جوانان تلاش کردند تا نهال انقلاب اسلامی را آبیاری کنند و به ثمر برسانند. توجـــه بـــه این قســـمت تاریخ، به شـــدت مهـــم، ضـــروری و فوری اســـت؛ چرا کـــه انقلاب اسلامی بـــرای حیات خـــود در عرصه‌های مختلف نیـــاز به فرهنگ موجبـــۀ انقلاب دارد و فرهنـــگ انقلاب تنیده اســـت در تاریـــخش، ممزوج با زندگـــی مردم و روایـــت مردم از آن دوران کـــه خـــود موجـــب باز تولید فرهنگ خواهد شـــد.<h2>خواندن حوض خون را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم</h2>این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به خواندن تاریخ شفاهی پیشنهاد می‌کنیم.&nbsp;<h2>بخشی از کتاب&nbsp;حوض خون</h2>شوهرم چند ماه یک بار از جبهه می‌اومد خونه، بیچاره مرا با دست‌های زبر و زخم شده می‌دید. تازه بوی وایتکس هم می‌دادم. خدا رحم کرد طلاقم نداد! اول ِ مصاحبه‌ها درد و زجرشان توی ذهنم پررنگ بود، اما انتهای مصاحبه وقتی متوجه می‌شدم هنوز حاضر هستند پای انقلاب جان بدهند، وقتی تلاش می‌کردند راهی برای شستن لباس‌های رزمندگان جبهۀ مقاومت پیدا کنند و بعضی از آنها از من می‌پرسیدند »راهی سراغ نداری بریم سوریه لباس رزمنده‌ها رو بشوریم؟«، معادلات ذهنم دربارۀ اینکه افرادی زجرکشیده هستند به هم می‌خورد. خانم‌های رختشویی با وجود همۀ سختی‌ها و دردهایی که دیده‌اند و از نزدیک تکه‌های بدن شهدا را لمس کرده‌اند، روح زینبی دارند و با بیان تمام تلخی‌ها، از شستن لباس رزمنده‌ها به زیبایی یاد می‌کنند. ا گر غیر از این بود، اکنون با وجود ناتوانی، باز پای ثابت فعالیت‌های انقلاب نبودند. یادم هست برای هشتمین جشنوارۀ عمار در اندیمشک، همین خانم‌ها پای کار آمدند و روز افتتاحیه، خودجوش برای افراد شرکت کننده آش درست کردند. پای دیگ‌های آش صلوات می‌فرستادند و شعار می‌دادند و این حس وحال، تجلی روزهای رختشویی بود.

«حوض خون» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/96234

روایت زنان اندیمشک از رخت‌شویی در دفاع مقدس

حوض خون

کتاب دختر مو شرابی داستانی تاریخی از محمد حسین‌زاده است که در انتشارات کتابستان معرفت منتشر شده است. این داستان، روایتی از زندگی زنان و دختران این سرزمین است که گاه قربانی ساده‌اندیشی‌ها و مصلحت‌ها می‌شوند و گاهی نیز پرچمدار تغییراتی بزرگ و چشمگیر.
درباره کتاب دختر مو شرابی
دختر مو شرابی داستانی تاریخی از ایران و زندگی دختران ایران است. این کتاب هشت فصل دارد: دختر قجری، دختر گرجی، دختر میرزا، دختر مشروطه، دختر نوغان، دختر شهرنو، دختر کرد و دختر موشرابی.
محمد حسین‌زاده در این کتاب از زندگی دختران این خاک گفته است. آن‌هایی که در تاریک و روشن تاریخ گم شده‌اند و در کوچه پس‌کوچه‌های داستان‌ها، صدایشان خاموش و ساکت شده است. او در این کتاب از دخترانی می‌گوید که گاه پرچمداران تغییراتی بزرگ و عظیم در تاریخ بودند و گاهی نیز خودشان قربانی شدند. فریب خوردند و ساده اندیشی خودشان و دیگران، زندگی‌هایشان را بر باد داده است. داستانی که از خیانت و تجاوز می‌گوید. قصه‌ای که از حماسه، عشق و خروش را باهم دارد...
کتاب دختر مو شرابی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 
دختر مو شرابی داستانی است برای تمام آن‌هایی که دوست دارند به دل تاریخ ایران سفر کنند و از یک داستان زیبا لذت ببرند.
درباره محمد حسین‌زاده 
محمد حسین‌زاده در سال ۱۳۶۴ به دنیا آمد. او در رشته مدیریت تا مقطع کارشناسی ارشد تحصیل کرد و در حدود ۱۵ سال است که به نوشتن در رسانه‌های مختلف مکتوب و مجازی مشغول است. تا به حال از او صدها یادداشت و مقاله سیاسی فرهنگی منتشر شده است. به دلیل فعالیت‌هایش امروز به‌عنوان یکی از فعالان فرهنگی هنری خراسان رضوی شناخته می‌شود و مسئولیت معاونت فرهنگی سپاه امام رضا (ع) را بر عهده دارد.
بخشی از کتاب دختر مو شرابی
داخل باغ بلبشویی بود. جمعی از درباریان به نزاع برخاسته بودند و دورتر در سه ضلع معرکه، سه فرنگی شیک‌پوش به نظاره. هرکدام از درباریان نطقی می‌کرد و دیگری را متهم می‌کرد به سوءقصد به جان شاه! جمعیت بی‌خبر از حضور شاه که از دور به تماشای نزاعشان ایستاده.
- جان رعیت به جان شاه بند است! نفس شاه تنگ شود، نفس رعیت می‌ایستد! بعد شما چگونه می‌خواهید طبیب روس به دربار بیاورید؟! نسخه‌ای که روس بنویسد زهر است تا شفا! هنوز زخم روس‌ها بر پیکر ایران التیام نیافته که بخواهید به‌جای مرهم، نمک بپاشید بر آن!
ایشیک آقاسی آهسته زیر گوش شاه گفت: «ایشان همان رابط کنسول انگلیس است که به اندرونی صدراعظم رفت‌وآمد دارند و بعضی مخدرات هم از طریق ایشان با عائلهٔ سرکنسول نشست‌وبرخاست پیدا کرده‌اند. سردستهٔ انگلوفیل‌های دربار است.»
کشمکش در باغ همچنان ادامه دارد. یکی سنگ روس را به سینه می‌زند و دیگری سنگ انگلیس را! فرانسه هم سهم خودش را دارد در این غائله!
- روس جنگ‌وصلحش عیان است! پشت‌وروی قبایشان یکی است، عکس انگلیسی‌ها! فی‌الحال که روس و ایران پیمان صلح بستند، خاطر شاه ایران عزیز است برای روس‌ها! انگلیسی‌جماعت اگر پایش به دربار باز شود، باید در خوف بود از پیشامد صرع و پیسی و جنون که از این قبیل در آستین کم ندارند آن خبیث‌ها! چهار تا ولایت مثل گرجستان، داغستان، قره‌باغ و باکو را داده‌ایم به روس‌ها در عهدنامهٔ گلستان، فدای یک تار سبیل اعلیحضرت، فراموش کرده‌اید که روس‌ها در همان گلستان تعهد دادند به حمایت از ولیعهدی عباس‌میرزا؟
از پچ‌پچ منشی‌الممالک در گوش شاه دیگر مطمئن شدم شخصی که چنین سنگ روس‌ها را به سینه می‌زند، رابط کنسول روس است در دربار. رابط کنسول فرانسه کمتر حرف می‌زد و تصمیم انتخاب طبیب روس یا انگلیس یا فرانسه را بر عهدهٔ شاه می‌دانست.
- ما چاکر و بنده‌زادهٔ دربار شاه قاجاریم! نمک سفرهٔ قاجار را خورده‌ایم و شکستن نمکدان در مرام و مسلک ما راه ندارد! چند صباحی که در پاریس به تحصیل اشتغال داشتم، طبیب‌های فرانسه را حاذق‌ترین اطبای عالم یافتم، ولی فهم و شعور شاه کجا و ما چاکران کجا؟ اعلیحضرت هرآنچه امر کنند، قطعاً به صلاح نزدیک‌تر است!
منشی‌الممالک به شاه گفت: «این فرانسوی‌های لاکردار نمی‌دانم با کدام رویشان به دربار رفت‌وآمد می‌کنند؟ قربان این بی‌حیاها آمدند با ما توافق فین‌کنشتاین امضا کردند و ما آن‌همه امتیاز دادیم که از ما مقابل قشون روس حمایت کنند، بعد سر بزنگاه رفتند با روس هم سیاهه بستند علیه ما! بی‌شرف‌ها گفتند خیالتان تخت، کنارتان هستیم در مقابل هجمهٔ روس. سال نگذشت که خنجری که قرار بود بدهند تا با آن با روس بجنگیم، با همکاری روس‌ها به پشت ایران زدند.
شاه چهره بر هم کشید.
- خاطرات تلخ، اوقاتمان را هم تلخ می‌کند! از اول این فرانسوی‌ها نمکدان‌شکن بودند. دستمان را هم که تا مرفق در دبهٔ عسل کردیم، تا گاز نگرفتند، رها نکردند. حالا چه شده فرنگی‌ها دلسوز حال و احوالات ما شده‌اند؟! چه تدبیر کرده‌ای جناب ایشیک آقاسی برای این بازار شامی که درست کرده‌ای؟

کتاب&nbsp;دختر مو شرابی داستانی تاریخی از&nbsp;محمد حسین‌زاده است که در&nbsp;انتشارات کتابستان معرفت منتشر شده است. این داستان، روایتی از زندگی زنان و دختران این سرزمین است که گاه قربانی ساده‌اندیشی‌ها و مصلحت‌ها می‌شوند و گاهی نیز پرچمدار تغییراتی بزرگ و چشمگیر.<h2>درباره&nbsp;کتاب دختر مو شرابی</h2>دختر مو شرابی داستانی تاریخی از ایران و زندگی دختران ایران است. این کتاب هشت فصل دارد: دختر قجری، دختر گرجی، دختر میرزا، دختر مشروطه، دختر نوغان، دختر شهرنو، دختر کرد و دختر موشرابی.محمد حسین‌زاده در این کتاب از زندگی دختران این خاک گفته است. آن‌هایی که در تاریک و روشن تاریخ گم شده‌اند و در کوچه پس‌کوچه‌های داستان‌ها، صدایشان خاموش و ساکت شده است. او در این کتاب از دخترانی می‌گوید که گاه پرچمداران تغییراتی بزرگ و عظیم در تاریخ بودند و گاهی نیز خودشان قربانی شدند. فریب خوردند و ساده اندیشی خودشان و دیگران، زندگی‌هایشان را بر باد داده است. داستانی که از خیانت و تجاوز می‌گوید. قصه‌ای که از حماسه، عشق و خروش را باهم دارد...<h2>کتاب دختر مو شرابی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم&nbsp;</h2>دختر مو شرابی داستانی است برای تمام آن‌هایی که دوست دارند به دل تاریخ ایران سفر کنند و از یک داستان زیبا لذت ببرند.<h2>درباره محمد حسین‌زاده&nbsp;</h2>محمد حسین‌زاده در سال ۱۳۶۴ به دنیا آمد. او در رشته مدیریت تا مقطع کارشناسی ارشد تحصیل کرد و در حدود ۱۵ سال است که به نوشتن در رسانه‌های مختلف مکتوب و مجازی مشغول است. تا به حال از او صدها یادداشت و مقاله سیاسی فرهنگی منتشر شده است. به دلیل فعالیت‌هایش امروز به‌عنوان یکی از فعالان فرهنگی هنری خراسان رضوی شناخته می‌شود و مسئولیت معاونت فرهنگی سپاه امام رضا (ع) را بر عهده دارد.<h2>بخشی از&nbsp;کتاب دختر مو شرابی</h2>داخل باغ بلبشویی بود. جمعی از درباریان به نزاع برخاسته بودند و دورتر در سه ضلع معرکه، سه فرنگی شیک‌پوش به نظاره. هرکدام از درباریان نطقی می‌کرد و دیگری را متهم می‌کرد به سوءقصد به جان شاه! جمعیت بی‌خبر از حضور شاه که از دور به تماشای نزاعشان ایستاده.- جان رعیت به جان شاه بند است! نفس شاه تنگ شود، نفس رعیت می‌ایستد! بعد شما چگونه می‌خواهید طبیب روس به دربار بیاورید؟! نسخه‌ای که روس بنویسد زهر است تا شفا! هنوز زخم روس‌ها بر پیکر ایران التیام نیافته که بخواهید به‌جای مرهم، نمک بپاشید بر آن!ایشیک آقاسی آهسته زیر گوش شاه گفت: «ایشان همان رابط کنسول انگلیس است که به اندرونی صدراعظم رفت‌وآمد دارند و بعضی مخدرات هم از طریق ایشان با عائلهٔ سرکنسول نشست‌وبرخاست پیدا کرده‌اند. سردستهٔ انگلوفیل‌های دربار است.»کشمکش در باغ همچنان ادامه دارد. یکی سنگ روس را به سینه می‌زند و دیگری سنگ انگلیس را! فرانسه هم سهم خودش را دارد در این غائله!- روس جنگ‌وصلحش عیان است! پشت‌وروی قبایشان یکی است، عکس انگلیسی‌ها! فی‌الحال که روس و ایران پیمان صلح بستند، خاطر شاه ایران عزیز است برای روس‌ها! انگلیسی‌جماعت اگر پایش به دربار باز شود، باید در خوف بود از پیشامد صرع و پیسی و جنون که از این قبیل در آستین کم ندارند آن خبیث‌ها! چهار تا ولایت مثل گرجستان، داغستان، قره‌باغ و باکو را داده‌ایم به روس‌ها در عهدنامهٔ گلستان، فدای یک تار سبیل اعلیحضرت، فراموش کرده‌اید که روس‌ها در همان گلستان تعهد دادند به حمایت از ولیعهدی عباس‌میرزا؟از پچ‌پچ منشی‌الممالک در گوش شاه دیگر مطمئن شدم شخصی که چنین سنگ روس‌ها را به سینه می‌زند، رابط کنسول روس است در دربار. رابط کنسول فرانسه کمتر حرف می‌زد و تصمیم انتخاب طبیب روس یا انگلیس یا فرانسه را بر عهدهٔ شاه می‌دانست.- ما چاکر و بنده‌زادهٔ دربار شاه قاجاریم! نمک سفرهٔ قاجار را خورده‌ایم و شکستن نمکدان در مرام و مسلک ما راه ندارد! چند صباحی که در پاریس به تحصیل اشتغال داشتم، طبیب‌های فرانسه را حاذق‌ترین اطبای عالم یافتم، ولی فهم و شعور شاه کجا و ما چاکران کجا؟ اعلیحضرت هرآنچه امر کنند، قطعاً به صلاح نزدیک‌تر است!منشی‌الممالک به شاه گفت: «این فرانسوی‌های لاکردار نمی‌دانم با کدام رویشان به دربار رفت‌وآمد می‌کنند؟ قربان این بی‌حیاها آمدند با ما توافق فین‌کنشتاین امضا کردند و ما آن‌همه امتیاز دادیم که از ما مقابل قشون روس حمایت کنند، بعد سر بزنگاه رفتند با روس هم سیاهه بستند علیه ما! بی‌شرف‌ها گفتند خیالتان تخت، کنارتان هستیم در مقابل هجمهٔ روس. سال نگذشت که خنجری که قرار بود بدهند تا با آن با روس بجنگیم، با همکاری روس‌ها به پشت ایران زدند.شاه چهره بر هم کشید.- خاطرات تلخ، اوقاتمان را هم تلخ می‌کند! از اول این فرانسوی‌ها نمکدان‌شکن بودند. دستمان را هم که تا مرفق در دبهٔ عسل کردیم، تا گاز نگرفتند، رها نکردند. حالا چه شده فرنگی‌ها دلسوز حال و احوالات ما شده‌اند؟! چه تدبیر کرده‌ای جناب ایشیک آقاسی برای این بازار شامی که درست کرده‌ای؟

«دختر مو شرابی» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/101733

دختر مو شرابی

کتاب الکترونیکی «روایت یک رویش» نوشتهٔ ناصر ملایی در انتشارات جهاد دانشگاهی چاپ شده است. این کتاب شامل گفتارهایی درباره زیست جهادی دکتر سعید کاظمی آشتیانی است. این کتاب در راستای پروژه تاریخ شفاهی جهاد دانشگاهی تدوین و منتشر شده است. این اثر مجموعه‌ای از روایت‌های همکاران، دوستان و نزدیکان مرحوم کاظمی آشتیانی درباره زندگی، شخصیت و فعالیت‌ها و خدمات علمی و فرهنگی اوست که به قلم جناب آقای ناصرمالئی جمع‌آوری و نوشته شده است. 
درباره کتاب روایت یک رویش
این کتاب حاصل گفت‌وگو با ۱۷ تن از همکاران، نزدیکان و دوستان دکتر کاظمی آشتیانی است که در قالب خاطره، ابعاد شخصیتی و مدیریتی این دانشمند فرزانه را بازگو کرده‌‌اند و انشاءالله خاطرات بقیه همکاران ودوستان دکترکاظمی آشتیانی را در چاپ بعدی شاهد خواهیم بود. ذکر این نکته لازم است که ازبین ۱۷ تن از بزرگوارانی که در بیان خاطرات ما را همراهی کردند، دکتر «حسین بهاروند» پیش ازاین گفت‌وگوی کاملی با محوریت دکتر کاظمی آشتیانی داشتند و ما را به اثر چاپ‌شده‌ در این زمینه باعنوان «سلول‌های بهاری» ارجاع دادند. مطالب نقل‌شده از دکتر بهاروند در این کتاب برگرفته از اثر مذکور بوده و به تأیید خودشان رسیده است. درپایان سخن، یاد مرحومه حاجیه خانم «طیبه لباف» همسر محترم زنده‌یاد دکتر سعید کاظمی آشتیانی را که در تاریخ ۱۸ خرداد سال ۱۳۹۵ به دیار باقی شتافت، گرامی‌ می‌داریم.
درباره دکتر سعید کاظمی آشتیانی
دکتر سعید کاظمی آشتیانی (زاده ۱ فروردین ۱۳۴۰ - درگذشته ۱۴ دی ۱۳۸۴)، رئیس سابق پژوهشکده رویان و جهاد دانشگاهی دانشگاه علوم پزشکی ایران بود. وی دارای درجه دکترای تخصصی جنین‌شناسی از دانشگاه تربیت مدرس بود که پس از تشکیل پژوهشکده رویان، در رشد طب تولید مثل، فناوری سلول‌های بنیادی و همانند سازی در ایران نقش بسزایی داشت. از ایشان در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره‌های ماندگار تقدیر شد.
کتاب روایت یک رویش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
این کتاب به افرادی که به مطالعهٔ زندگی‌نامهٔ اشخاص برجسته علاقه دارند و مایل هستند با زندگی و دستاوردهای دکتر سعید کاظمی آشتیانی بیشتر آشنا شوند، پیشنهاد می‌شود.
بخشی از کتاب روایت یک رویش
عبدالحسین شاهوردی رییس پژوهشگاه رویان، رفیق گرمابه و گلستان سعید کاظمی آشتیانی درزمان حیات آن مرحوم بودکه خاطراتی شنیدنی و جذاب از این هم‌استانی خود (استان مرکزی) به یاد دارد. از جمله آرزویی که کاظمی آَشتیانی برای فروش دانش کشورمان به جای نفت داشت و برای رسیدن به این آرزو نخبگان دستچین‌شده را با خودش همراه کرد. شاهوردی ازروحیه قدرشناسی کاظمی آَشتیانی می‌گوید و اینکه چطور احترام همکارانش را حفظ می‌کرد و آن‌ها هم از هیچ تلاشی برای کمک به پیشرفت علم در کشور فروگذار نمی‌کردند. برای اینکه در کاری به نتیجه برسد به قول خودش اگر از در بیرونش می‌کردند، از پنجره وارد می‌شد. اگر از یک مسیر به جایی نمی‌رسید، ناامید نمی‌شد و راه دیگری را امتحان می‌کرد. به کارش ایمان و اعتقاد کامل داشت. احساس می‌کرد مأموریتی دارد و کاری برعهده‌اش گذاشته شده که باید آن را به سرانجام برساند.

auto-sample-117311

کتاب الکترونیکی «روایت یک رویش» نوشتهٔ ناصر ملایی&nbsp;در انتشارات جهاد دانشگاهی&nbsp;چاپ شده است. این کتاب شامل&nbsp;گفتارهایی درباره زیست جهادی دکتر سعید کاظمی آشتیانی است. این کتاب در راستای پروژه تاریخ شفاهی جهاد دانشگاهی تدوین و منتشر شده است. این اثر مجموعه‌ای از روایت‌های همکاران، دوستان و نزدیکان مرحوم کاظمی آشتیانی درباره زندگی، شخصیت و فعالیت‌ها و خدمات علمی و فرهنگی اوست که به قلم جناب آقای ناصرمالئی جمع‌آوری و نوشته شده است.&nbsp;<h2>درباره کتاب&nbsp;روایت یک رویش</h2>این کتاب حاصل گفت‌وگو با ۱۷ تن از همکاران، نزدیکان و دوستان دکتر کاظمی آشتیانی است که در قالب خاطره، ابعاد شخصیتی و مدیریتی این دانشمند فرزانه را بازگو کرده‌‌اند و انشاءالله خاطرات بقیه همکاران ودوستان دکترکاظمی آشتیانی را در چاپ بعدی شاهد خواهیم بود. ذکر این نکته لازم است که ازبین ۱۷ تن از بزرگوارانی که در بیان خاطرات ما را همراهی کردند، دکتر «حسین بهاروند» پیش ازاین گفت‌وگوی کاملی با محوریت دکتر کاظمی آشتیانی داشتند و ما را به اثر چاپ‌شده‌ در این زمینه باعنوان «سلول‌های بهاری» ارجاع دادند. مطالب نقل‌شده از دکتر بهاروند در این کتاب برگرفته از اثر مذکور بوده و به تأیید خودشان رسیده است. درپایان سخن، یاد مرحومه حاجیه خانم «طیبه لباف» همسر محترم زنده‌یاد دکتر سعید کاظمی آشتیانی را که در تاریخ ۱۸ خرداد سال ۱۳۹۵ به دیار باقی شتافت، گرامی‌ می‌داریم.<h2>درباره&nbsp;دکتر سعید کاظمی آشتیانی</h2>دکتر سعید کاظمی آشتیانی (زاده ۱ فروردین ۱۳۴۰ - درگذشته ۱۴ دی ۱۳۸۴)، رئیس سابق پژوهشکده رویان و جهاد دانشگاهی دانشگاه علوم پزشکی ایران بود. وی دارای درجه دکترای تخصصی جنین‌شناسی از دانشگاه تربیت مدرس بود که پس از تشکیل پژوهشکده رویان، در رشد طب تولید مثل، فناوری سلول‌های بنیادی و همانند سازی در ایران نقش بسزایی داشت. از ایشان در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره‌های ماندگار تقدیر شد. <h2>کتاب&nbsp;روایت یک رویش&nbsp;را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم</h2>این کتاب به افرادی که به مطالعهٔ زندگی‌نامهٔ اشخاص برجسته علاقه دارند و مایل هستند با زندگی و دستاوردهای&nbsp;دکتر سعید کاظمی آشتیانی بیشتر آشنا شوند، پیشنهاد می‌شود.<h2>بخشی از کتاب&nbsp;روایت یک رویش</h2>عبدالحسین شاهوردی رییس پژوهشگاه رویان، رفیق گرمابه و گلستان سعید کاظمی آشتیانی درزمان حیات آن مرحوم بودکه خاطراتی شنیدنی و جذاب از این هم‌استانی خود (استان مرکزی) به یاد دارد. از جمله آرزویی که کاظمی آَشتیانی برای فروش دانش کشورمان به جای نفت داشت و برای رسیدن به این آرزو نخبگان دستچین‌شده را با خودش همراه کرد. شاهوردی ازروحیه قدرشناسی کاظمی آَشتیانی می‌گوید و اینکه چطور احترام همکارانش را حفظ می‌کرد و آن‌ها هم از هیچ تلاشی برای کمک به پیشرفت علم در کشور فروگذار نمی‌کردند. برای اینکه در کاری به نتیجه برسد به قول خودش اگر از در بیرونش می‌کردند، از پنجره وارد می‌شد. اگر از یک مسیر به جایی نمی‌رسید، ناامید نمی‌شد و راه دیگری را امتحان می‌کرد. به کارش ایمان و اعتقاد کامل داشت. احساس می‌کرد مأموریتی دارد و کاری برعهده‌اش گذاشته شده که باید آن را به سرانجام برساند.

«روایت یک رویش» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/117311

گفتارهایی درباره زیست جهادی دکتر سعید کاظمی آشتیانی

روایت یک رویش

کتاب نخبگان آسمانی نوشته زهرا مجد و محسن اسدی لاری است. این کتاب یادمان شهیدان دکتر محمدحسین و زینب اسدی لاری که در فاجعه شلیک موشک به هواپیمای مسافربری در ۱۸ دی ماه ۱۳۹۸ مظلومانه به شهادت رسیدند.
درباره کتاب نخبگان آسمانی 
هدف خانواده این دو جوان از انتشار این مجموعه آن است که جوانان و آینده سازان می‌توانند به قلل رفیع علمی در دنیای امروز برسند و در عین حال شاخصه‌های اخلاقی و دینی را در کمال مورد انتظار از اشرف مخلوقات حفظ کنند. می‌توان دو بال انسانیت و علم را با هم داشت و این برای رسیدن به کمال انسانی و اعتلای جهان امروز و آینده، یک ضرورت است. این کتاب روایت دو جوان است که در شلیک موشک به هواپیمای اوکراین شهید شدند.
خواندن کتاب نخبگان آسمانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به زندگی‌نامه پیشنهاد می کنیم.
بخشی از کتاب نخبگان آسمانی
بیست و چهارسال تمام تلاش و هدفم این بوده که فرزندانی تربیت کنم که نمونه کاملی از انسانیت و الگوی عملی از اسلام و با کسب درجات بالای علمی و اجتماعی باشند و در این راه متحمل مشقات بسیاری شدیم. محمدحسین دلبندم، زینب نازنین و مظلومم؛ می‌نویسم از کودکی‌تان، تا نوجوانی و جوانی که چگونه این مسیر سخت و پر پیچ و خم را باهم طی کردیم تا بدانجا که شما گلهای خوشبو و سروهای سرافراز زندگیم را پرپر کردند. ماهها با خودم مبارزه کردم تا بتوانم خاطرات زیبای مراحل رشد و پرورش گلهای زندگی‌ام را در حالی روی کاغذ بیاورم که از بوییدنشان محرومم کرده‌اند. می‌نویسم درحالیکه اشکهایم اجازه دیدن کاغذ را نمی‌دهد، قلبم از سینه‌ام بیرون می‌جهد و بغض، گلویم را می‌فشارد. می‌نویسم تا داستان قهرمانان مظلوم زندگی‌ام را زنده نگاه دارم، تا همگان بدانند چه گلهایی را پرپر کردند. امیدوارم مسیر زندگی ان‌ها، چراغ راهی باشد برای آنان که به دنبال حقیقت هستند. 
محمدم، پسر دردانه و دلبندم، می‌نویسم از آغازین روزهای حیاتت در درونم، که چه شادی زایدالوصفی را برای ما و همه خانواده بعنوان اولین نوه و اولین نتیجه خانواده مادری، آفریدی! از آن زمان بود که تمام تلاشم رعایت اصول دینی، رعایت نکات تغذیه‌ای و روانشناسی برای رشد حداکثری فکری و جسمی تو بود. از آنجا که تمام حالات مادر بر جنین مؤثر است، هر روز برایت قرآن می‌خواندم تا از همان زمان جنینی با قرآن و کلام خدا آشنا شوی و هردومان آرامش بگیریم. محمدجان! از آن کشیکهای سخت دوران انترنی در بخشهای داخلی و زنان بگویم که صبورانه همراه و یاورم بودی تا زمانی که تنها یک ماه به پاگذاشتنت به این دنیای پرتلاطم مانده بود.
عزیزدلم! آنقدر یار و همراه صبوری بودی که باورش برای دیگران سخت بود که چگونه مادرت موجود کوچک (و بغایت بزرگ) را حمل می‌کند و چگونه می‌توانم با وجود حمل جنین نازنین، وظایفم را انجام دهم. از آن زمان همدمم بودی و از نقشه‌هایی که برایت داشتم با تو صحبت می‌کردم؛ اینکه آرزو داشتم انسان بزرگی بشوی، به درجات بالای علمی و معنوی برسی تا آنکه از یاران امام غایبمان (عج الله تعالی فرجه) بشوی.
آنگاه که در بیمارستان خاتم الانبیاء برای اولین بار برای شیردادن در کنارم قرارت دادند و چشمانم به صورت زیبایت افتاد، حس زیبا و غیرقابل توصیف مادری را برای اولین بار به من چشاندی.

کتاب&nbsp;نخبگان آسمانی نوشته زهرا مجد و محسن اسدی لاری است. این کتاب&nbsp;یادمان شهیدان دکتر محمدحسین و زینب اسدی لاری که در فاجعه شلیک موشک به هواپیمای مسافربری در ۱۸ دی ماه ۱۳۹۸ مظلومانه به شهادت رسیدند.<h2>درباره کتاب&nbsp;نخبگان آسمانی&nbsp;</h2>هدف خانواده این دو جوان از انتشار این مجموعه آن است که جوانان و آینده سازان می‌توانند به قلل رفیع علمی در دنیای امروز برسند و در عین حال شاخصه‌های اخلاقی و دینی را در کمال مورد انتظار از اشرف مخلوقات حفظ کنند. می‌توان دو بال انسانیت و علم را با هم داشت و این برای رسیدن به کمال انسانی و اعتلای جهان امروز و آینده، یک ضرورت است. این کتاب روایت دو جوان است که در شلیک موشک به هواپیمای اوکراین شهید شدند.<h2>خواندن کتاب&nbsp;نخبگان آسمانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم</h2>این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به زندگی‌نامه پیشنهاد می کنیم.<h2>بخشی از کتاب&nbsp;نخبگان آسمانی</h2>بیست و چهارسال تمام تلاش و هدفم این بوده که فرزندانی تربیت کنم که نمونه کاملی از انسانیت و الگوی عملی از اسلام و با کسب درجات بالای علمی و اجتماعی باشند و در این راه متحمل مشقات بسیاری شدیم. محمدحسین دلبندم، زینب نازنین و مظلومم؛ می‌نویسم از کودکی‌تان، تا نوجوانی و جوانی که چگونه این مسیر سخت و پر پیچ و خم را باهم طی کردیم تا بدانجا که شما گلهای خوشبو و سروهای سرافراز زندگیم را پرپر کردند. ماهها با خودم مبارزه کردم تا بتوانم خاطرات زیبای مراحل رشد و پرورش گلهای زندگی‌ام را در حالی روی کاغذ بیاورم که از بوییدنشان محرومم کرده‌اند. می‌نویسم درحالیکه اشکهایم اجازه دیدن کاغذ را نمی‌دهد، قلبم از سینه‌ام بیرون می‌جهد و بغض، گلویم را می‌فشارد. می‌نویسم تا داستان قهرمانان مظلوم زندگی‌ام را زنده نگاه دارم، تا همگان بدانند چه گلهایی را پرپر کردند. امیدوارم مسیر زندگی ان‌ها، چراغ راهی باشد برای آنان که به دنبال حقیقت هستند.&nbsp; محمدم، پسر دردانه و دلبندم، می‌نویسم از آغازین روزهای حیاتت در درونم، که چه شادی زایدالوصفی را برای ما و همه خانواده بعنوان اولین نوه و اولین نتیجه خانواده مادری، آفریدی! از آن زمان بود که تمام تلاشم رعایت اصول دینی، رعایت نکات تغذیه‌ای و روانشناسی برای رشد حداکثری فکری و جسمی تو بود. از آنجا که تمام حالات مادر بر جنین مؤثر است، هر روز برایت قرآن می‌خواندم تا از همان زمان جنینی با قرآن و کلام خدا آشنا شوی و هردومان آرامش بگیریم. محمدجان! از آن کشیکهای سخت دوران انترنی در بخشهای داخلی و زنان بگویم که صبورانه همراه و یاورم بودی تا زمانی که تنها یک ماه به پاگذاشتنت به این دنیای پرتلاطم مانده بود.عزیزدلم! آنقدر یار و همراه صبوری بودی که باورش برای دیگران سخت بود که چگونه مادرت موجود کوچک (و بغایت بزرگ) را حمل می‌کند و چگونه می‌توانم با وجود حمل جنین نازنین، وظایفم را انجام دهم. از آن زمان همدمم بودی و از نقشه‌هایی که برایت داشتم با تو صحبت می‌کردم؛ اینکه آرزو داشتم انسان بزرگی بشوی، به درجات بالای علمی و معنوی برسی تا آنکه از یاران امام غایبمان (عج الله تعالی فرجه) بشوی.آنگاه که در بیمارستان خاتم الانبیاء برای اولین بار برای شیردادن در کنارم قرارت دادند و چشمانم به صورت زیبایت افتاد، حس زیبا و غیرقابل توصیف مادری را برای اولین بار به من چشاندی.

«نخبگان آسمانی» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/100850

یادمان شهیدان دکتر محمدحسین و زینب اسدی لاری که در فاجعه شلیک موشک به هواپیمای مسافربری در ۱۸ دی ماه ۱۳۹۸ مظلومانه به شهادت رسیدند

نخبگان آسمانی

کتاب این است گرام نوشته مصطفی امینی‌خواه است که در دفتر نشر معارف به چاپ رسیده است. این کتاب دربردارنده ناگفته‌هایی از اینستاگرام است و سعی دارد قضاوت عادلانه‌ای درباره اینستاگرام ارائه دهد.
دفتر نشر معارف وابسته به نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‏‌ها، در سال ۱۳۷۶ تأسیس شد و در سال ۱۳۷۹ به صورت رسمی آغاز به کار کرد. این انتشارات تلاش می‌کند از دریچه اسلام ناب به بازخوانى، بررسى، نقد و تولید اندیشه در عرصه‌هاى مختلف بپردازد.
از جمله این فعالیت‏‌ها می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان به چاپ بیش از ۱۱۰۰عنوان کتاب در زمینه دروس معارف اسلامى دانشگاه‌ها، اندیشه‏‌های امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبرى، پرسش‌ها و پاسخ‌هاى دانشجویى، معارف قرآن و اهل‏ بیت (ع)، دین‌پژوهى، اخلاق و عرفان، انقلاب اسلامى و تاریخ معاصر، مسائل جهان اسلام، غرب‏‌شناسی، شبهات فکری و عقیدتی، مسایل تاریخی و فلسفی، علوم انسانی، مسائل تربیتى، زن، خانواده و نقد فمینیسم و… اشاره کرد.
نشر معارف اخیراً نیز گام‌‏هایی در حوزه ادبیات داستانی برداشته است. این انتشارات با راه ‏اندازی ۳۰ مرکز فروشگاهی با عنوان تجاری «پاتوق کتاب» و همچنین برگزاری ۱۲ دوره مسابقات کتابخوانی «پویش روشنا» در سطح ملی، توانسته است گام‏‌های مفید و موثری در توزیع و ترویج کتابخوانی کشور بردارد.
آنچه این روزها بیش از هرچیز دغدغه نسل انقلابی است آشنایی جوانان و دانشجویان با حقیقت دین و معارف اسلام است، انتشارات در این زمینه پیشرو است و تلاش دارد پاسخی علمی و دینی برای تمام سوالات این نسل داشته باشد.
درباره کتاب این است گرام
اینستاگرام یکی از برنامه‌ها و شبکه‌های اجتماعی محبوب میان تمام مردم است. تعداد آدم‌هایی که از این برنامه استفاده می‌کنند بسیار بالاست و همین اپلیکیشن به محلی برای کسب درآمد مردم نیز بدل شده است. اما آیا چنین برنامه‌ای که حجم وسیعی مخاطب ندارد، نمی‌تواند آسیب‌رسان باشد؟ 
در کتاب این است گرام به قضاوتی عادلانه درباره این موضوع پرداختیم. در این کتاب در سه بخش، ابتدا به چیستی این برنامه محبوب و پرطرفدار می‌پردازیم. در بخش دوم آفت‌ها و مشکلاتی را مرور می‌کنیم که چنین برنامه‌ای می‌تواند به وجود بیاورد و بخش سوم به بررسی فرصت‌هایی می‌پردازیم که مردم با کمک اینستاگرام توانسته‌اند کسب کنند. 
کتاب این است گرام را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 
این است گرام کتابی است برای تمام علاقه‌مندان به مطالعات جامعه‌شناسی. اگر دوست دارید این برنامه اجتماعی و اثرات آن را از منظرهای گوناگون ببینید، این کتاب انتخاب خوبی برای شما است. 
درباره مصطفی امینی‌خواه
مصطفی امینی‌خواه در سال ۱۳۶۷ به دنیا آمد. او از اعضای هیات موسس دبیرستان علم و فرهنگ قم است. همچنین به عنوان نویسنده آیتم های مذهبی برنامه‌های تلویزیونی و مشاور و کارشناس مذهبی برنامه تلویزیونی فعالیت می‌کند. امینی‌خواه نماینده نهاد رهبری در دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد است.
بخشی از کتاب این است گرام
تأیید اجتماعی، یا دنیا را از نگاه دیگران دیدن، نشانگر آن است که شما به گروهی از افراد همدل و هم‌مشرب تعلق دارید. با ادبیات تکاملی می‌توانیم بگوییم: در حالی که افراد تنها دارند یکی یکی مثل برگ پاییزی می‌ریزند، اعضای گروه تمایل دارند که به بقای خود ادامه دهند. لذا کشف کردن این واقعیت که شما خیلی به دیگران شباهت دارید به شما قوت قلب می‌دهد. 
 وقتی انسان‌ها از این پیوند و بستگی محروم می‌شوند دردی چنان جان‌کاه را تجربه می‌کنند که گاه «اعدام اجتماعی» نامیده می‌شود. اثر این محرومیت آنقدر پایدار است که صرف یادآوری آن، همان رنج و عذاب را زنده می‌کند. انسان‌ها موارد محرومیت اجتماعی را در زمره تاریک‌ترین خاطراتشان فهرست می‌کنند. وقتی کشف می‌کنید که چهره‌ای را به همان ترتیب می‌بینید که دیگران می‌ بینند، راهی به سوی تعلق داشتن پیدا می‌کنید. این امر مؤید آن است که کسان دیگر در دیدگاهی که شما به واقعیت دارید سهیم هستند. تأیید اجتماعی عمر کوتاهی دارد و ما مرتبا به مقادیر تازه‌ای از آن نیاز داریم. با اینحال، مخالفت‌های گهگاهی نیز نافع است. چون به یادتان می‌آورد که شما مثل بقیه نیستید. روانشناسان این نوع توازن تکامل میان همرنگی و تفاوت را «سطح بهینه تمایز» می‌نامند و ما وقتی که درباره بیشتر موارد، و نه تمام موارد، با دیگران موافق هستیم در سطح بهینه تمایز قرار داریم.

auto-sample-95340

کتاب این است گرام نوشته مصطفی امینی‌خواه است که در دفتر نشر معارف به چاپ رسیده است. این کتاب دربردارنده ناگفته‌هایی از اینستاگرام است و سعی دارد&nbsp;قضاوت عادلانه‌ای درباره اینستاگرام ارائه دهد.دفتر نشر معارف وابسته به نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‏‌ها، در سال ۱۳۷۶ تأسیس شد و در سال ۱۳۷۹ به صورت رسمی آغاز به کار کرد. این انتشارات تلاش می‌کند از دریچه اسلام ناب به بازخوانى، بررسى، نقد و تولید اندیشه در عرصه‌هاى مختلف بپردازد.از جمله این فعالیت‏‌ها می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان به چاپ بیش از ۱۱۰۰عنوان کتاب در زمینه دروس معارف اسلامى دانشگاه‌ها، اندیشه‏‌های امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبرى، پرسش‌ها و پاسخ‌هاى دانشجویى، معارف قرآن و اهل‏ بیت (ع)، دین‌پژوهى، اخلاق و عرفان، انقلاب اسلامى و تاریخ معاصر، مسائل جهان اسلام، غرب‏‌شناسی، شبهات فکری و عقیدتی، مسایل تاریخی و فلسفی، علوم انسانی، مسائل تربیتى، زن، خانواده و نقد فمینیسم و… اشاره کرد.نشر معارف اخیراً نیز گام‌‏هایی در حوزه ادبیات داستانی برداشته است. این انتشارات با راه ‏اندازی ۳۰ مرکز فروشگاهی با عنوان تجاری «پاتوق کتاب» و همچنین برگزاری ۱۲ دوره مسابقات کتابخوانی «پویش روشنا» در سطح ملی، توانسته است گام‏‌های مفید و موثری در توزیع و ترویج کتابخوانی کشور بردارد.آنچه این روزها بیش از هرچیز دغدغه نسل انقلابی است آشنایی جوانان و دانشجویان با حقیقت دین و معارف اسلام است، انتشارات در این زمینه پیشرو است و تلاش دارد پاسخی علمی و دینی برای تمام سوالات این نسل داشته باشد.<h2>درباره&nbsp;کتاب این است گرام</h2>اینستاگرام یکی از برنامه‌ها و شبکه‌های اجتماعی محبوب میان تمام مردم است. تعداد آدم‌هایی که از این برنامه استفاده می‌کنند بسیار بالاست و همین اپلیکیشن به محلی برای کسب درآمد مردم نیز بدل شده است. اما آیا چنین برنامه‌ای که حجم وسیعی مخاطب ندارد، نمی‌تواند آسیب‌رسان باشد؟&nbsp;در کتاب این است گرام به قضاوتی عادلانه درباره این موضوع پرداختیم. در این کتاب در سه بخش، ابتدا به چیستی این برنامه محبوب و پرطرفدار می‌پردازیم. در بخش دوم آفت‌ها و مشکلاتی را مرور می‌کنیم که چنین برنامه‌ای می‌تواند به وجود بیاورد و بخش سوم به بررسی فرصت‌هایی می‌پردازیم که مردم با کمک اینستاگرام توانسته‌اند کسب کنند.&nbsp;<h2>کتاب این است گرام را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم&nbsp;</h2>این است گرام کتابی است برای تمام علاقه‌مندان به مطالعات جامعه‌شناسی. اگر دوست دارید این برنامه اجتماعی و اثرات آن را از منظرهای گوناگون ببینید، این کتاب انتخاب خوبی برای شما است.&nbsp;<h2>درباره مصطفی امینی‌خواه</h2>مصطفی امینی‌خواه در سال ۱۳۶۷ به دنیا آمد. او از اعضای هیات موسس دبیرستان علم و فرهنگ قم است. همچنین به عنوان نویسنده آیتم های مذهبی برنامه‌های تلویزیونی و مشاور و کارشناس مذهبی برنامه تلویزیونی فعالیت می‌کند. امینی‌خواه نماینده نهاد رهبری در دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد است. <h2>بخشی از&nbsp;کتاب این است گرام</h2>تأیید اجتماعی، یا دنیا را از نگاه دیگران دیدن، نشانگر آن است که شما به گروهی از افراد همدل و هم‌مشرب تعلق دارید. با ادبیات تکاملی می‌توانیم بگوییم: در حالی که افراد تنها دارند یکی یکی مثل برگ پاییزی می‌ریزند، اعضای گروه تمایل دارند که به بقای خود ادامه دهند. لذا کشف کردن این واقعیت که شما خیلی به دیگران شباهت دارید به شما قوت قلب می‌دهد.&nbsp;&nbsp;وقتی انسان‌ها از این پیوند و بستگی محروم می‌شوند دردی چنان جان‌کاه را تجربه می‌کنند که گاه «اعدام اجتماعی» نامیده می‌شود. اثر این محرومیت آنقدر پایدار است که صرف یادآوری آن، همان رنج و عذاب را زنده می‌کند. انسان‌ها موارد محرومیت اجتماعی را در زمره تاریک‌ترین خاطراتشان فهرست می‌کنند. وقتی کشف می‌کنید که چهره‌ای را به همان ترتیب می‌بینید که دیگران می‌ بینند، راهی به سوی تعلق داشتن پیدا می‌کنید. این امر مؤید آن است که کسان دیگر در دیدگاهی که شما به واقعیت دارید سهیم هستند. تأیید اجتماعی عمر کوتاهی دارد و ما مرتبا به مقادیر تازه‌ای از آن نیاز داریم. با اینحال، مخالفت‌های گهگاهی نیز نافع است. چون به یادتان می‌آورد که شما مثل بقیه نیستید. روانشناسان این نوع توازن تکامل میان همرنگی و تفاوت را «سطح بهینه تمایز» می‌نامند و ما وقتی که درباره بیشتر موارد، و نه تمام موارد، با دیگران موافق هستیم در سطح بهینه تمایز قرار داریم.&nbsp;

صفحه‌آرایی

«این است گرام» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/95340

ناگفته‌هایی از اینستاگرام

این است گرام

اِجاره‌نشین خیابان اَلاَمین، هشت سال معرکهٔ سوریه با جمال فیض‌اللهی کتابی از علی اصغر عزتی‌پاک درباره احوال جمال فیض‌اللهی است. شخصیتی که کراماتی از حضرت رقیه (س) او را متحول می‌کند و مجاور حرم ایشان می‌شود. بعدها این فرد در جبهه مدافعان حرم درمی‌آید. 
درباره کتاب اِجاره‌نشین خیابان اَلاَمین، هشت سال معرکهٔ سوریه با جمال فیض‌اللهی
 این کتاب رمان گونه اما کاملا مستند است. رمانی درباره زندگی یک ایرانی که به عنوان قاچاقچی به ترکیه می‌رود اما سرنوشت دیگری برایش رقم می‌خورد. سرنوشتی که حصرت رقیه (س) با کرامات خود برایش رقم می‌زند و باعث می شود او همه‌چیز را رها کند و مجاور حرم شود. این رمان روایتی است از حقایق تلخی که جمال فیض الهی، سرباز مدافع حرم از جنایات داعش دیده و روایات اوست از شکل‌گیری هسته اولیه مدافعان حرم و ماجراهای مستند و شگفت‌انگیز دیگر که با نثر روان و جذاب علی اصغر عزتی‌پاک بسیار جذاب شده است. روایت صادقانه، و روبه‌رو کردن مستقیم خواننده با حوادث و اوضاع سوریه از ویژگی های برجسته این کتاب است.
خواندن کتاب اِجاره‌نشین خیابان اَلاَمین، هشت سال معرکهٔ سوریه با جمال فیض‌اللهی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
 علاقه‌مندان به داستان‌های واقعی را به خواندن این کتاب دعوت می‌کنیم.
 بخشی از کتاب اِجاره‌نشین خیابان اَلاَمین، هشت سال معرکهٔ سوریه با جمال فیض‌اللهی
شروع این هشت سال عجیب از آن‌جا بود که من فارغ از تمام گذشته‌ام در ایران و ایلام، نشسته بودم در دفتر کارم در دیاربکرِ ترکیه که شاگرد ارسلان آمد گفت: «یک نفر دنبالت می‌گردد آقاجمال.» گفتم: «چه‌کار دارد؟» گفت: «نمی‌دانم. فقط گفت با جمال فیض‌اللهی کار دارم.» گفتم: «بیاورش این‌جا!» ارسلان گفت: «نمی‌خواهد بیاید این‌جا.» و به ریخت‌وپاش از هر نوع در دفتر اشاره کرد و گفت:‌ «نمی‌بینی وضعیت را؟!» راست هم می‌گفت؛ خودش و یکی - دو تای دیگر داشتند مواد می‌کشیدند، و دو - سه نفر دیگر سرشان به نوشیدن گرم بود. خُب، پاتوق بود آن‌جا. رفیق‌ها می‌آمدند؛ آشناها می‌آمدند. ارسلان گفت: «اگر دیدی آدمِ درست‌وحسابی است، نیاورش این‌طرف‌ها.» گفتم: «اگر آن کسی است که حدس می‌زنم، آدمِ محترمی است.» گفت: «پس بروید یک جای دیگر!» رفتم و دیدم بله؛ خودش است. آشنایی قدیمی که برادرِ دوستِ شهیدم بود؛ دوستی که عزیزِ من بود و چند سال بعد از جنگ، شهید شده بود به خاطر جانبازی. هم قطع نخاع شده بود در جبهه و هم شیمیایی. مرحوم یکی - دو سالی از من بزرگ‌تر بود و همیشه برایم احترام داشت. آدم خاصی بود. با این‌که برای خودش در سپاه کسی بود، تا روز شهادتش هیچ‌کس نمی‌دانست کجاست و چه‌کاره است. مثل یک آدم عادی در محله و شهر می‌گشت و قاتی مردم بود. همه،‌ حتی ما که دوستش بودیم، تازه بعد از شهادتش فهمیدیم فرماندهٔ مهمی در غرب کشور بوده، و چه و چه. در واقعیت هم چه کسی باور می‌کند یکی که روی ویلچر است، فرماندهٔ امنیّتی باشد و جایگاه بالا و مهمی داشته باشد؟! من خیلی باهاش دوست بودم، و دوستش می‌داشتم. از برادرِ دوست شهیدم پرسیدم: «شما کجا، این‌جا کجا حاجی؟!» گفت: «والله داریم می‌رویم سوریه. گفتیم سری هم به تو بزنم.»
تشکر کردم و گفتم لطف کرده. خبر و احوالِ ایلام و دوستان مشترک را پرسیدم و خودم را دربارهٔ شهر و دیارم به‌روز کردم. آخر سر، این آشنای قدیمی برگشت گفت: «حاجی دو بار پشت سر هم آمده به خوابم. حرفش هم این است که تو چه‌جور برادری هستی که این رفیق من جمال دارد توی آتش می‌سوزد و هیچ کمکش نمی‌کنی؟!» گفت دفعهٔ اول رفته از دوست و آشنا پرسیده که خبر دارید جمال، رفیق حاجی، کجاست و چه‌کاره است؟ یکی پاسخش می‌دهد: «بابا بهترین اوضاع را دارد در ترکیه. هرچه اتوبوس از ایران می‌رود، با این‌ها کاسبی می‌کند. میلیاردرند برای خودشان. غمی ندارد.» آشنای ما اما برمی‌گردد می‌گوید: «از کجا معلوم؟ آدم که بی‌مشکل نمی‌شود!» جواب می‌شنود: «نه، هیچ مشکلی ندارد!» این بنده‌خدا راضی‌ناراضی می‌رود پیِ کارش و بی‌خیال می‌شود. اما خواب برایش تکرار می‌شود روز بعدش. دوباره حاجی را خواب می‌بیند و می‌شنود که: «چرا دست روی دست گذاشتی و کمکش نمی‌کنی؟» آشنای ما دیگر خیلی جدی مشکوک می‌شود؛ و چون عازم سوریه بوده در همان ایام، نشانی‌ام را از کَس و کارم می‌گیرد و می‌آید سراغم. من در جوابش گفتم: «بابا این چه حرفی است؟ حاجی از آن دنیا، چه کارِ ما دارد؟! تازه‌شم، من تو هیچ آتشی نیستم و وضعم هم خوب است.» یک شوخی هم کردم و گفتم: «ببینم، شب چه خوردی که همچین خوابی دیدی؟!» گفت: «نه؛ جدی بگیر! شهید است طرف.» گفتم: «می‌دانم شهید است.» و بعد سرِ درددل را باز کردم و گلایه کردم که: «اصلاً چرا شهید باید بیاید به خواب تو؟!» و همهٔ حرف‌های تلنبارشده در دلم را هوار کردم روی سرش که: «امثال تو بابت خون او شدید همه‌کاره و مرام‌شان را فراموش کردید!» بعد یادش آوردم که طفلک حاجی می‌آمد پیش من درددل می‌کرد که کسی نیست کمک کند سوندش را عوض کند؛ و از همین آدم هم گِله می‌کرد که تنهایش گذاشته. گفتم: «اما می‌دانی که من خودم این‌طور نبودم. یادم است یک بار که داشتم کمکش می‌کردم، سوندش پاره شد. خجالت کشید از این‌که ادرارش ریخت روی دست و پایم. گفتم: حاجی این ادرار نجس نیست. گفت: هست! گفتم: من فکر می‌کنم نجس نیست! و بعد شوخی‌ای کردم باهاش که افتاد به خنده. گفتم: اگر اصرار کنی نجس است، باهاش صورتم را می‌شویم‌ها! متأثر شد از این هم‌دلی و افتاد به گریه. گفت: اگر رفیقی مثل تو نداشتم...»

auto-sample-93012

auto-compressed-93012

اِجاره‌نشین خیابان اَلاَمین،&nbsp;هشت سال معرکهٔ سوریه با جمال فیض‌اللهی کتابی از علی اصغر عزتی‌پاک درباره&nbsp;احوال جمال فیض‌اللهی است. شخصیتی که کراماتی از حضرت رقیه (س) او را متحول می‌کند و مجاور حرم ایشان می‌شود. بعدها این فرد در جبهه مدافعان حرم درمی‌آید.&nbsp;<h2>درباره کتاب&nbsp;اِجاره‌نشین خیابان اَلاَمین، هشت سال معرکهٔ سوریه با جمال فیض‌اللهی</h2>&nbsp;این کتاب رمان گونه اما کاملا مستند است. رمانی درباره زندگی یک ایرانی که به عنوان قاچاقچی به ترکیه می‌رود اما سرنوشت دیگری برایش رقم می‌خورد. سرنوشتی که حصرت رقیه (س) با کرامات خود برایش رقم می‌زند و باعث می شود او همه‌چیز را رها کند و مجاور حرم شود. این رمان روایتی است از حقایق تلخی که جمال فیض الهی، سرباز مدافع حرم از جنایات داعش دیده و روایات اوست از شکل‌گیری هسته اولیه مدافعان حرم و ماجراهای مستند و شگفت‌انگیز دیگر که با نثر روان و جذاب علی اصغر عزتی‌پاک بسیار جذاب شده است. روایت صادقانه، و روبه‌رو کردن مستقیم خواننده با حوادث و اوضاع سوریه از ویژگی های برجسته این کتاب است.<h2>خواندن کتاب&nbsp;اِجاره‌نشین خیابان اَلاَمین، هشت سال معرکهٔ سوریه با جمال فیض‌اللهی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم</h2>&nbsp;علاقه‌مندان به داستان‌های واقعی را به خواندن این کتاب دعوت می‌کنیم.<h2>&nbsp;بخشی از کتاب&nbsp;اِجاره‌نشین خیابان اَلاَمین، هشت سال معرکهٔ سوریه با جمال فیض‌اللهی</h2>شروع این هشت سال عجیب از آن‌جا بود که من فارغ از تمام گذشته‌ام در ایران و ایلام، نشسته بودم در دفتر کارم در دیاربکرِ ترکیه که شاگرد ارسلان آمد گفت: «یک نفر دنبالت می‌گردد آقاجمال.» گفتم: «چه‌کار دارد؟» گفت: «نمی‌دانم. فقط گفت با جمال فیض‌اللهی کار دارم.» گفتم: «بیاورش این‌جا!» ارسلان گفت: «نمی‌خواهد بیاید این‌جا.» و به ریخت‌وپاش از هر نوع در دفتر اشاره کرد و گفت:‌ «نمی‌بینی وضعیت را؟!» راست هم می‌گفت؛ خودش و یکی - دو تای دیگر داشتند مواد می‌کشیدند، و دو - سه نفر دیگر سرشان به نوشیدن گرم بود. خُب، پاتوق بود آن‌جا. رفیق‌ها می‌آمدند؛ آشناها می‌آمدند. ارسلان گفت: «اگر دیدی آدمِ درست‌وحسابی است، نیاورش این‌طرف‌ها.» گفتم: «اگر آن کسی است که حدس می‌زنم، آدمِ محترمی است.» گفت: «پس بروید یک جای دیگر!» رفتم و دیدم بله؛ خودش است. آشنایی قدیمی که برادرِ دوستِ شهیدم بود؛ دوستی که عزیزِ من بود و چند سال بعد از جنگ، شهید شده بود به خاطر جانبازی. هم قطع نخاع شده بود در جبهه و هم شیمیایی. مرحوم یکی - دو سالی از من بزرگ‌تر بود و همیشه برایم احترام داشت. آدم خاصی بود. با این‌که برای خودش در سپاه کسی بود، تا روز شهادتش هیچ‌کس نمی‌دانست کجاست و چه‌کاره است. مثل یک آدم عادی در محله و شهر می‌گشت و قاتی مردم بود. همه،‌ حتی ما که دوستش بودیم، تازه بعد از شهادتش فهمیدیم فرماندهٔ مهمی در غرب کشور بوده، و چه و چه. در واقعیت هم چه کسی باور می‌کند یکی که روی ویلچر است، فرماندهٔ امنیّتی باشد و جایگاه بالا و مهمی داشته باشد؟! من خیلی باهاش دوست بودم، و دوستش می‌داشتم. از برادرِ دوست شهیدم پرسیدم: «شما کجا، این‌جا کجا حاجی؟!» گفت: «والله داریم می‌رویم سوریه. گفتیم سری هم به تو بزنم.»تشکر کردم و گفتم لطف کرده. خبر و احوالِ ایلام و دوستان مشترک را پرسیدم و خودم را دربارهٔ شهر و دیارم به‌روز کردم. آخر سر، این آشنای قدیمی برگشت گفت: «حاجی دو بار پشت سر هم آمده به خوابم. حرفش هم این است که تو چه‌جور برادری هستی که این رفیق من جمال دارد توی آتش می‌سوزد و هیچ کمکش نمی‌کنی؟!» گفت دفعهٔ اول رفته از دوست و آشنا پرسیده که خبر دارید جمال، رفیق حاجی، کجاست و چه‌کاره است؟ یکی پاسخش می‌دهد: «بابا بهترین اوضاع را دارد در ترکیه. هرچه اتوبوس از ایران می‌رود، با این‌ها کاسبی می‌کند. میلیاردرند برای خودشان. غمی ندارد.» آشنای ما اما برمی‌گردد می‌گوید: «از کجا معلوم؟ آدم که بی‌مشکل نمی‌شود!» جواب می‌شنود: «نه، هیچ مشکلی ندارد!» این بنده‌خدا راضی‌ناراضی می‌رود پیِ کارش و بی‌خیال می‌شود. اما خواب برایش تکرار می‌شود روز بعدش. دوباره حاجی را خواب می‌بیند و می‌شنود که: «چرا دست روی دست گذاشتی و کمکش نمی‌کنی؟» آشنای ما دیگر خیلی جدی مشکوک می‌شود؛ و چون عازم سوریه بوده در همان ایام، نشانی‌ام را از کَس و کارم می‌گیرد و می‌آید سراغم. من در جوابش گفتم: «بابا این چه حرفی است؟ حاجی از آن دنیا، چه کارِ ما دارد؟! تازه‌شم، من تو هیچ آتشی نیستم و وضعم هم خوب است.» یک شوخی هم کردم و گفتم: «ببینم، شب چه خوردی که همچین خوابی دیدی؟!» گفت: «نه؛ جدی بگیر! شهید است طرف.» گفتم: «می‌دانم شهید است.» و بعد سرِ درددل را باز کردم و گلایه کردم که: «اصلاً چرا شهید باید بیاید به خواب تو؟!» و همهٔ حرف‌های تلنبارشده در دلم را هوار کردم روی سرش که: «امثال تو بابت خون او شدید همه‌کاره و مرام‌شان را فراموش کردید!» بعد یادش آوردم که طفلک حاجی می‌آمد پیش من درددل می‌کرد که کسی نیست کمک کند سوندش را عوض کند؛ و از همین آدم هم گِله می‌کرد که تنهایش گذاشته. گفتم: «اما می‌دانی که من خودم این‌طور نبودم. یادم است یک بار که داشتم کمکش می‌کردم، سوندش پاره شد. خجالت کشید از این‌که ادرارش ریخت روی دست و پایم. گفتم: حاجی این ادرار نجس نیست. گفت: هست! گفتم: من فکر می‌کنم نجس نیست! و بعد شوخی‌ای کردم باهاش که افتاد به خنده. گفتم: اگر اصرار کنی نجس است، باهاش صورتم را می‌شویم‌ها! متأثر شد از این هم‌دلی و افتاد به گریه. گفت: اگر رفیقی مثل تو نداشتم...»

«اجاره نشین خیابان الامین» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/93012

هشت سال معرکه سوریه با جمال فیض اللهی

اجاره نشین خیابان الامین

کتاب دل‌ پلاس اثری نوشته محمدعلی جعفری است که در نشر شهید کاظمی منتشر شده است. این کتاب دربردارنده جهادگرانه‌ هایی علیه کرونا است.
درباره کتاب دل‌ پلاس
بیماری کرونا، ویروسی بود که با حضور غافلگیر کننده‌اش، جهان را به تعطیلی کشاند. با همه گیری بیماری کرونا، بسیاری به آن مبتلا شدند و بسیاری دیگر جان خود را از دست دادند، کسب و کارها ضربه خوردند و ایده‌ها و اندیشه‌های نو و جدیدی فرصتی برای بروز و ظهور پیدا کردند. در این میان، تنها کادر درمانی و گروه‌هایی که به صورت داوطلبانه مشغول فعالیت بودند از کار خود دست نکشیدند و با شجاعت در مسیری قدم گذاشتند که هر کسی توان گام برداشتن در آن را ندارد.
دل پلاس، روایتی است از این افراد. کسانی که شاید بیشتر از همه ما، ویروس کرونا را به چشم دیده‌اند و با آن زندگی کردند. لحظه لحظه‌های خود را با فداکاری صرف خدمت کردن کردند تا در این روزهای سخت، باری از دوش دیگران برداشته باشند. 
کتاب دل‌ پلاس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
خواندن کتاب دل پلاس را به تمام علاقه‌مندان به مطالعه کتاب‌های روایت گونه پیشنهاد می‌کنیم. 
بخشی از کتاب دل‌ پلاس
تماس را وصل کردم. آقای مرادی گفت که یک مورد فوتی کرونا پیش آمده و باید تیممش را در بخش آی‌سی‌یوی بیمارستان افشار انجام دهیم. مانده بودم چه کنم. فکری کردم و تیر خلاص را زدم: «آخه من این موقع شب وسیله ندارم!» آب پاکی را ریخت روی دستم که «خودم میام دنبالت.» تسلیم شدم. حالا من مانده بودم با مامانی که هر لحظه ممکن بود بیدار شود. عین پروسهٔ رسیدن به زیرزمین را دوباره تکرار کردم. رختخوابم که وسط هال برایم چشمک می‌زد، سریع جمع کردم بردم چپاندم گوشهٔ اتاق. اگر مامان بیدار می‌شد، یک‌درصد شاید فکر می‌کرد رفته‌ام توی اتاق و از نبودم بویی نمی‌برد. با خودم دوره کردم چه وسایلی لازم دارم. اگر چیزی را از قلم می‌انداختم، دیگر نمی‌توانستم برگردم و بردارم و دستم می‌ماند در پوست گردو. قرار بود آقای مرادی نیم ساعت دیگر تماس بگیرد بروم دم در خانه. باید لباس‌هایم را در زیرزمین می‌پوشیدم. از آن پایین، صدا به گوش مامان نمی‌رسید. کاری که در حالت عادی در پنج دقیقه انجام می‌دادم، بیست دقیقه طول کشید. تازه یادم آمده بود که به مریم خبر نداده‌ام. پایین زیرزمین گوشی آنتن نمی‌داد. شیری بودم گیرافتاده در قیر. روی نوک پا رفتم تا بالای پله‌ها. به کوچه که رسیدم، شمارهٔ مریم را گرفتم. انگار دستش روی گوشی بود. بلافاصله جواب داد. قرار شد با شوهرش بیاید دم در بیمارستان. از اولین تماس‌های آقای مرادی و شک‌وشبههٔ من تا وقتی که بیاید دنبالم و برویم بیمارستان، دو ساعتی گذشت. از ماشین آقای مرادی که پیاده شدم، مریم را دیدم. با شوهرش می‌آمدند سمتم. باید زودتر می‌رفتیم برای تیمم. خواستیم خداحافظی کنیم که شوهرش گفت مراقب مریم باشم. هیچ تضمینی برای کرونانگرفتنمان نبود. خودم هم می‌ترسیدم. داشتیم می‌رفتیم مهمانی کرونا. تنهایی از پس اولین تجربهٔ تیمم برنمی‌آمدم. در بیمارستان، در قلب کرونایی‌ها. اگر میت سنگین بود، جابه‌جاکردنش مکافات می‌شد. با شک‌وتردید، چشمی پراندم و چشم امید بستم به خدا.
در بیمارستان باید گان و دستکش و ماسک و چکمه می‌پوشیدیم. یک آدم فضایی شش‌دانگ. دو تا خانم پنجاه‌شصت‌کیلوییِ قلمی را فرض کنید. چکمه‌های سلاخیِ اُورسایز روی سنگ‌فرش‌های براق و الکل‌خورده در پایمان لق می‌خوردند. دستکش‌ها تا لایهٔ دوم همراهی می‌کردند. اول دستکش یک‌بارمصرف و بعد پلاستیکیِ آشپزخانه‌ای. اما دستکش گاوی به‌عنوان لایهٔ سوم بدقلقی می‌کرد. هرجور حساب می‌کردم این دستکش برای گونهٔ آدمیزاد ساخته نشده بود. هر دو دستم در یک لنگش جا می‌شد. با لطایف‌الحیلِ پیچاندن کش و چسباندن نوارچسب پنج‌سانتی، روی دو دستکش قبلی محکمش کردم که لیز نخورد. وضعیت ماسک بهتر از دستکش بود. روی صورتم شده بود مثل لایه‌های پیاز، ورق اول ماسک طبی، ورق دوم ماسک فیلتردار و آخر هم شیلد. به سه لایه دستکش و ماسک و دو لایه گان، یک دست لباس چرمی هم اضافه شد محض احتیاط.
احساس می‌کردم یکهو چند کیلو به وزنم اضافه شده. نفس‌کشیدن برایم سخت بود. صدایم به‌زور به گوش مریم می‌رسید. پنگوئنی راهروها را رد کردیم. از پچ‌پچ‌ها و نگاه‌های زیرچشمی، حدس می‌زدم بقیه بو برده‌اند برای چه کاری اینجا آفتابی شده‌ایم. ناخودآگاه نفسم را حبس کردم. باید آماده می‌شدم کمتر از حالت عادی نفس بکشم. انگار پریده‌ام وسط یک استخر ویروس. تصور اینکه از میتی کرونا بگیرم می‌ترساندم. میتی که قرار بود با دست خودم تیممش بدهم. نگران مریم هم بودم. وضعیت بیمارستان نسبت به شرایط عادی تغییر کرده بود. ایستگاه‌های پرستاریِ شلوغ. صداهای بمی که از زیر چند لایه ماسک توی گوشم می‌پیچید، ورودممنوع‌ها و توصیه‌های رعایت دستورات بهداشتی، کادرِ سرتاپا سفیدپوشی که نمی‌شد تشخیص داد زن هستند یا مرد.

کتاب&nbsp;دل‌ پلاس اثری نوشته&nbsp;محمدعلی جعفری است که در&nbsp;نشر شهید کاظمی منتشر شده است. این کتاب دربردارنده&nbsp;جهادگرانه‌ هایی علیه کرونا است.<h2>درباره کتاب دل‌ پلاس </h2>بیماری کرونا، ویروسی بود که با حضور غافلگیر کننده‌اش، جهان را به تعطیلی کشاند. با همه گیری بیماری کرونا، بسیاری به آن مبتلا شدند و بسیاری دیگر جان خود را از دست دادند، کسب و کارها ضربه خوردند و ایده‌ها و اندیشه‌های نو و جدیدی فرصتی برای بروز و ظهور پیدا کردند. در این میان، تنها کادر درمانی و گروه‌هایی که به صورت داوطلبانه مشغول فعالیت بودند از کار خود دست نکشیدند و با شجاعت در مسیری قدم گذاشتند که هر کسی توان گام برداشتن در آن را ندارد.دل پلاس، روایتی است از این افراد. کسانی که شاید بیشتر از همه ما، ویروس کرونا را به چشم دیده‌اند و با آن زندگی کردند. لحظه لحظه‌های خود را با فداکاری صرف خدمت کردن کردند تا در این روزهای سخت، باری از دوش دیگران برداشته باشند.&nbsp;<h2>کتاب دل‌ پلاس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم</h2>خواندن کتاب دل پلاس را به تمام علاقه‌مندان به مطالعه کتاب‌های روایت گونه پیشنهاد می‌کنیم.&nbsp;<h2>بخشی از&nbsp;کتاب دل‌ پلاس</h2>تماس را وصل کردم. آقای مرادی گفت که یک مورد فوتی کرونا پیش آمده و باید تیممش را در بخش آی‌سی‌یوی بیمارستان افشار انجام دهیم. مانده بودم چه کنم. فکری کردم و تیر خلاص را زدم: «آخه من این موقع شب وسیله ندارم!» آب پاکی را ریخت روی دستم که «خودم میام دنبالت.» تسلیم شدم. حالا من مانده بودم با مامانی که هر لحظه ممکن بود بیدار شود. عین پروسهٔ رسیدن به زیرزمین را دوباره تکرار کردم. رختخوابم که وسط هال برایم چشمک می‌زد، سریع جمع کردم بردم چپاندم گوشهٔ اتاق. اگر مامان بیدار می‌شد، یک‌درصد شاید فکر می‌کرد رفته‌ام توی اتاق و از نبودم بویی نمی‌برد. با خودم دوره کردم چه وسایلی لازم دارم. اگر چیزی را از قلم می‌انداختم، دیگر نمی‌توانستم برگردم و بردارم و دستم می‌ماند در پوست گردو. قرار بود آقای مرادی نیم ساعت دیگر تماس بگیرد بروم دم در خانه. باید لباس‌هایم را در زیرزمین می‌پوشیدم. از آن پایین، صدا به گوش مامان نمی‌رسید. کاری که در حالت عادی در پنج دقیقه انجام می‌دادم، بیست دقیقه طول کشید. تازه یادم آمده بود که به مریم خبر نداده‌ام. پایین زیرزمین گوشی آنتن نمی‌داد. شیری بودم گیرافتاده در قیر. روی نوک پا رفتم تا بالای پله‌ها. به کوچه که رسیدم، شمارهٔ مریم را گرفتم. انگار دستش روی گوشی بود. بلافاصله جواب داد. قرار شد با شوهرش بیاید دم در بیمارستان. از اولین تماس‌های آقای مرادی و شک‌وشبههٔ من تا وقتی که بیاید دنبالم و برویم بیمارستان، دو ساعتی گذشت. از ماشین آقای مرادی که پیاده شدم، مریم را دیدم. با شوهرش می‌آمدند سمتم. باید زودتر می‌رفتیم برای تیمم. خواستیم خداحافظی کنیم که شوهرش گفت مراقب مریم باشم. هیچ تضمینی برای کرونانگرفتنمان نبود. خودم هم می‌ترسیدم. داشتیم می‌رفتیم مهمانی کرونا. تنهایی از پس اولین تجربهٔ تیمم برنمی‌آمدم. در بیمارستان، در قلب کرونایی‌ها. اگر میت سنگین بود، جابه‌جاکردنش مکافات می‌شد. با شک‌وتردید، چشمی پراندم و چشم امید بستم به خدا.در بیمارستان باید گان و دستکش و ماسک و چکمه می‌پوشیدیم. یک آدم فضایی شش‌دانگ. دو تا خانم پنجاه‌شصت‌کیلوییِ قلمی را فرض کنید. چکمه‌های سلاخیِ اُورسایز روی سنگ‌فرش‌های براق و الکل‌خورده در پایمان لق می‌خوردند. دستکش‌ها تا لایهٔ دوم همراهی می‌کردند. اول دستکش یک‌بارمصرف و بعد پلاستیکیِ آشپزخانه‌ای. اما دستکش گاوی به‌عنوان لایهٔ سوم بدقلقی می‌کرد. هرجور حساب می‌کردم این دستکش برای گونهٔ آدمیزاد ساخته نشده بود. هر دو دستم در یک لنگش جا می‌شد. با لطایف‌الحیلِ پیچاندن کش و چسباندن نوارچسب پنج‌سانتی، روی دو دستکش قبلی محکمش کردم که لیز نخورد. وضعیت ماسک بهتر از دستکش بود. روی صورتم شده بود مثل لایه‌های پیاز، ورق اول ماسک طبی، ورق دوم ماسک فیلتردار و آخر هم شیلد. به سه لایه دستکش و ماسک و دو لایه گان، یک دست لباس چرمی هم اضافه شد محض احتیاط.احساس می‌کردم یکهو چند کیلو به وزنم اضافه شده. نفس‌کشیدن برایم سخت بود. صدایم به‌زور به گوش مریم می‌رسید. پنگوئنی راهروها را رد کردیم. از پچ‌پچ‌ها و نگاه‌های زیرچشمی، حدس می‌زدم بقیه بو برده‌اند برای چه کاری اینجا آفتابی شده‌ایم. ناخودآگاه نفسم را حبس کردم. باید آماده می‌شدم کمتر از حالت عادی نفس بکشم. انگار پریده‌ام وسط یک استخر ویروس. تصور اینکه از میتی کرونا بگیرم می‌ترساندم. میتی که قرار بود با دست خودم تیممش بدهم. نگران مریم هم بودم. وضعیت بیمارستان نسبت به شرایط عادی تغییر کرده بود. ایستگاه‌های پرستاریِ شلوغ. صداهای بمی که از زیر چند لایه ماسک توی گوشم می‌پیچید، ورودممنوع‌ها و توصیه‌های رعایت دستورات بهداشتی، کادرِ سرتاپا سفیدپوشی که نمی‌شد تشخیص داد زن هستند یا مرد.

کاربردی بودن

«دل پلاس» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/93649

جهادگرانه‌هایی علیه کرونا

دل پلاس

کتاب الکترونیکی «جهاد تبیین» در اندیشه حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی) در انتشارات انقلاب اسلامی چاپ شده است. گردآوری این اثر را حجت‌الاسلام سعید صلح میرزایی به‌عهده داشته است. «جهاد تبیین» موضوعی است که در بیانات حضرت آیت‌اللّه خامنه‌ای بارها مورد تأکید و اشاره قرار گرفته و رهبر انقلاب اسلامی ابعاد مختلف آن را توصیف کرده‌اند. ایشان «جهاد تبیین» را یک فریضه‌ٔ قطعی و فوری می‌دانند و در این عرصه، هر کسی که می‌تواند باید اقدام کند و سکوت در برابر تحریفات جایز نیست.
درباره کتاب جهاد تبیین
این کتاب در پنج فصل با عناوین و موضوعات زیر تدوین شده است:
فصل اول: کلیات؛ به تعریف جهاد و جهاد تبیین و همچنین فواید و آثار تبیین و مطالبی از این دست، پرداخته است.
فصل دوم: الزامات جهاد تبیین؛ به سیاست‌ها و بایدها و نبایدهای این فریضه اختصاص دارد.
فصل سوم: روش‌ها و انحاء؛ مربوط به برخی از روش‌هایی است که در بیانات رهبر انقلاب، به آن اشاره شده است.
فصل چهارم: موضوعات نیازمند تبیین؛ در بیانات رهبر، موضوعاتی مورد مطالبه قرار گرفته است که مجاهدان این عرصه لازم است تبیین این موضوعات را در اولویّت قرار دهند و در این فصل به بیش از سی مورد از این موارد، پرداخته شده است.
فصل پنجم: وظایف اقشار خاص؛ به وظایف اقشار و نهادهای مختلف در این زمینه اختصاص یافته است.
کتاب جهاد تبیین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
این کتاب به همهٔ افرادی که مایل هستند دربارهٔ اصطلاح جهاد تبیین اطلاعات بیشتری کسب کنند، پیشنهاد می‌شود.
بخشی از کتاب جهاد تبیین
در قبال این حرکت گمراه‌کننده‌ای که از صد طرف به سمت ملت ایران سرازیر است و تاثیرگذاری بر افکار عمومی که یکی از هدف‌های بزرگ دشمنان ایران و اسلام و انقلاب اسلامی است و دچار ابهام نگه داشتن افکار و رها‌کردن اذهان مردم و به‌خصوص جوان‌ها، «جهاد تبیین» خنثی‌کنندهٔ این توطئهٔ دشمن و این حرکت دشمن است.
هر کدام از شما به عنوان یک وظیفه، مثل یک چراغی، مثل یک نوری پیرامون خودتان را روشن کنید… و می‌توانید در این زمینه به‌معنای واقعی کلمه جهاد کنید.

auto-sample-117659

کتاب الکترونیکی «جهاد تبیین» در اندیشه حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی)&nbsp;در انتشارات انقلاب اسلامی چاپ شده است. گردآوری این اثر را حجت‌الاسلام سعید صلح میرزایی به‌عهده داشته است.&nbsp;«جهاد تبیین» موضوعی است که در بیانات حضرت آیت‌اللّه خامنه‌ای بارها مورد تأکید و اشاره قرار گرفته و رهبر انقلاب اسلامی ابعاد مختلف آن را توصیف کرده‌اند. ایشان «جهاد تبیین» را یک فریضه‌ٔ قطعی و فوری می‌دانند و در این عرصه، هر کسی که می‌تواند باید اقدام کند و سکوت در برابر تحریفات جایز نیست.<h2>درباره کتاب&nbsp;جهاد تبیین</h2>این کتاب در پنج فصل با عناوین و موضوعات زیر تدوین شده است:فصل اول: کلیات؛ به&nbsp;تعریف جهاد و جهاد تبیین و همچنین فواید و آثار تبیین و مطالبی از این دست، پرداخته است.فصل دوم: الزامات جهاد تبیین؛ به سیاست‌ها و بایدها و نبایدهای این فریضه اختصاص دارد.فصل سوم: روش‌ها و انحاء؛&nbsp;مربوط به برخی از روش‌هایی است که در بیانات رهبر انقلاب، به آن اشاره شده است. فصل چهارم: موضوعات نیازمند تبیین؛&nbsp;در بیانات رهبر، موضوعاتی مورد مطالبه قرار گرفته است که مجاهدان این عرصه لازم است تبیین این موضوعات را در اولویّت قرار دهند و در این فصل به بیش از سی مورد از این موارد، پرداخته شده است. فصل پنجم: وظایف اقشار خاص؛&nbsp;به وظایف اقشار و نهادهای مختلف در این زمینه اختصاص یافته است. <h2>کتاب&nbsp;جهاد تبیین&nbsp;را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم</h2>این کتاب به همهٔ افرادی که مایل هستند دربارهٔ اصطلاح جهاد تبیین اطلاعات بیشتری کسب کنند، پیشنهاد می‌شود.<h2>بخشی از کتاب&nbsp;جهاد تبیین</h2>در قبال این حرکت گمراه‌کننده‌ای که از صد طرف به سمت ملت ایران سرازیر است و تاثیرگذاری بر افکار عمومی که یکی از هدف‌های بزرگ دشمنان ایران و اسلام و انقلاب اسلامی است و دچار ابهام نگه داشتن افکار و رها‌کردن اذهان مردم و به‌خصوص جوان‌ها، «جهاد تبیین» خنثی‌کنندهٔ این توطئهٔ دشمن و این حرکت دشمن است.هر کدام از شما به عنوان یک وظیفه، مثل یک چراغی، مثل یک نوری پیرامون خودتان را روشن کنید… و می‌توانید در این زمینه به‌معنای واقعی کلمه جهاد کنید.

«جهاد تبیین» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/117659

در اندیشه حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی)

جهاد تبیین

کتاب الکترونیکی «تو زودتر بکش۲» از رونین برگمن و وحید خضاب در نشر شهید کاظمی به چاپ رسیده است. این کتاب جلد دوم روایت نیروهای عملیاتی و اطلاعاتی اسرائیل از  ۶۰ سال ترورهای موساد از ترور مبارزین فلسطینی تا ترور عماد مغنیه و دانشمندان هسته‌ای و موشکی ایران است. گرچه موضوع فلسطین و رژیم صهیونیستی، در اخبار جامعهٔ ما حضوری هر روزه دارد و با وجود اینکه ده‌ها کتاب و مقاله دربارهٔ این قضایا نوشته شده، هنوز هم جای کار فراوانی در این حوزه به چشم می‌خورد. یکی از ابعادی که خلأ موجود در آن به طور ملموس حس می‌شود، بررسی روایت طرف مقابل است. بررسی روایت صهیونیست‌ها فایده‌های متعددی دارد. حداقل اهمیت آن را می‌توان در این نکته جست که «مقابله» با دشمن، یقیناً فرعِ بر «شناخت» دشمن است و شناخت دشمن نیز، هرگز بدون بررسی روایت او کامل نخواهد بود.
 درباره مجموعه تو زودتر بکُش
مجموعه تو زودتر بکُش که در چهار جلد نوشته شده را یکی از سرشناس‌ترین نویسندگان به اصطلاح «اسرائیلی» به نام رونین برگمن نوشته است. برگمن سالیان طولانی است که در عرصهٔ «ژورنالیسم تحقیقی» فعالیت دارد و مقالات و کتب او (خصوصا آنها که به زبان انگلیسی منتشر می‌شود) در سراسر جهان خوانندگان فراوانی دارد. 
کتاب حاضر، آخرین اثر تحقیقی برگمن که سال گذشته منتشر شده و از همان آغاز، نظرهای فراوانی را به خود جلب کرده است. کتاب، روایتی «اسرائیلی» از پیش‌زمینه‌ها و روند تشکیل سازمان‌های اطلاعاتی این رژیم است و در این بین بیش از هرچیز بر ترورهای صورت گرفته از سوی این دستگاه‌ها (یا به تعبیر خود کتاب، «قتل‌های هدفمند» آنها) تمرکز دارد.
برگمن، برای به دست آوردن تصویری از سیر و عملکرد این دستگاه‌ها، هزاران سند (که برخی از آنها، محرمانه بوده و به صورت غیرقانونی در اختیار او قرار گرفته) و تعداد بی‌شماری کتاب و مقاله را بررسی کرده است. اما اهمیت بیشتر این کتاب، به صدها مصاحبهٔ اختصاصی نویسنده با کسانی برمی‌گردد که خود به صورت مستقیم در این سازمان‌ها (یا در وقایع مورد اشاره در کتاب) حضور داشته‌اند و رتبهٔ سازمانی یا عملیاتی برخی از آنها نیز در بالاترین سطح بوده و همین، اطلاعات آنها را به معنای دقیق کلمه «دست اول» کرده است.
نویسندهٔ کتاب و تک‌تک راویانش، از صمیم قلب به حقانیت اسرائیل و ضرورت استمرار حیاتش ایمان دارند (و برخی از آنها، برای این باورشان دست به قتل‌های متعدد، آدم‌ربایی، شکنجه و ... هم زده و بی‌پروا و بدون خجالت، آنها را در همین کتاب بازگو هم نموده‌اند) ولی با تمام اینها، آنچه در کتاب آمده ضرورتا به نفع اسرائیل نیست. شاید خود نویسنده نظری جز این داشته و گمان می‌کرده با این کار، مسیر «اصلاح» دستگاه‌های اطلاعاتی‌شان را نمایان می‌کند، ولی نمی‌دانسته که اقدام او، چطور از وحشی‌گری و «خونسردی در جنایت» و «بی‌پروایی در آدم‌کشی» صهیونیست‌ها (در طول تاریخشان) پرده برداشته و چقدر هم این پرده‌برداری را (به صورت ناخواسته) متقن و مستدل انجام داده است!
اما در هر حال نباید از یاد برد که این کتاب، «روایت صهیونیست‌ها» از تاریخ معاصر منطقه است. بر همین اساس، می‌توان این کتاب و ترجمه را، روایتی «از چشم دشمن» خواند. همانطور که پیشتر ذکر شد، دلایلی منطقی برای ارائهٔ این «دیدگاه» به خوانندگان وجود داشته (و طبق همان‌ها اقدام به این ترجمه شده است) اما در هنگام خواندن تک‌تک کلمات این کتاب، باید این نکته را در گوشهٔ ذهن داشت و فراموش نکرد که با خواندن این سطور، در حال نگاه به تاریخ منطقه «از چشم دشمن» هستیم.
 خواندن کتاب تو زودتر بکُش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
 پژوهشگران علوم سیاسی و روابط بین‌الممل و علاقه‌مندان به مسائل اطلاعاتی و امنیتی مخاطب این کتاب هستند.

کتاب الکترونیکی «تو زودتر بکش۲» از رونین برگمن و وحید خضاب در نشر شهید کاظمی به چاپ رسیده است. این کتاب جلد دوم روایت نیروهای عملیاتی و اطلاعاتی اسرائیل از ۶۰ سال ترورهای موساد از ترور مبارزین فلسطینی تا ترور عماد مغنیه و دانشمندان هسته‌ای و موشکی ایران است.&nbsp;گرچه موضوع فلسطین و رژیم صهیونیستی، در اخبار جامعهٔ ما حضوری هر روزه دارد و با وجود اینکه ده‌ها کتاب و مقاله دربارهٔ این قضایا نوشته شده، هنوز هم جای کار فراوانی در این حوزه به چشم می‌خورد. یکی از ابعادی که خلأ موجود در آن به طور ملموس حس می‌شود، بررسی روایت طرف مقابل است. بررسی روایت صهیونیست‌ها فایده‌های متعددی دارد. حداقل اهمیت آن را می‌توان در این نکته جست که «مقابله» با دشمن، یقیناً فرعِ بر «شناخت» دشمن است و شناخت دشمن نیز، هرگز بدون بررسی روایت او کامل نخواهد بود.<h2> درباره مجموعه تو زودتر بکُش</h2>مجموعه تو زودتر بکُش که در چهار جلد نوشته شده را یکی از سرشناس‌ترین نویسندگان به اصطلاح «اسرائیلی» به نام رونین برگمن نوشته است. برگمن سالیان طولانی است که در عرصهٔ «ژورنالیسم تحقیقی» فعالیت دارد و مقالات و کتب او (خصوصا آنها که به زبان انگلیسی منتشر می‌شود) در سراسر جهان خوانندگان فراوانی دارد. کتاب حاضر، آخرین اثر تحقیقی برگمن که سال گذشته منتشر شده و از همان آغاز، نظرهای فراوانی را به خود جلب کرده است. کتاب، روایتی «اسرائیلی» از پیش‌زمینه‌ها و روند تشکیل سازمان‌های اطلاعاتی این رژیم است و در این بین بیش از هرچیز بر ترورهای صورت گرفته از سوی این دستگاه‌ها (یا به تعبیر خود کتاب، «قتل‌های هدفمند» آنها) تمرکز دارد.برگمن، برای به دست آوردن تصویری از سیر و عملکرد این دستگاه‌ها، هزاران سند (که برخی از آنها، محرمانه بوده و به صورت غیرقانونی در اختیار او قرار گرفته) و تعداد بی‌شماری کتاب و مقاله را بررسی کرده است. اما اهمیت بیشتر این کتاب، به صدها مصاحبهٔ اختصاصی نویسنده با کسانی برمی‌گردد که خود به صورت مستقیم در این سازمان‌ها (یا در وقایع مورد اشاره در کتاب) حضور داشته‌اند و رتبهٔ سازمانی یا عملیاتی برخی از آنها نیز در بالاترین سطح بوده و همین، اطلاعات آنها را به معنای دقیق کلمه «دست اول» کرده است.نویسندهٔ کتاب و تک‌تک راویانش، از صمیم قلب به حقانیت اسرائیل و ضرورت استمرار حیاتش ایمان دارند (و برخی از آنها، برای این باورشان دست به قتل‌های متعدد، آدم‌ربایی، شکنجه و ... هم زده و بی‌پروا و بدون خجالت، آنها را در همین کتاب بازگو هم نموده‌اند) ولی با تمام اینها، آنچه در کتاب آمده ضرورتا به نفع اسرائیل نیست. شاید خود نویسنده نظری جز این داشته و گمان می‌کرده با این کار، مسیر «اصلاح» دستگاه‌های اطلاعاتی‌شان را نمایان می‌کند، ولی نمی‌دانسته که اقدام او، چطور از وحشی‌گری و «خونسردی در جنایت» و «بی‌پروایی در آدم‌کشی» صهیونیست‌ها (در طول تاریخشان) پرده برداشته و چقدر هم این پرده‌برداری را (به صورت ناخواسته) متقن و مستدل انجام داده است!اما در هر حال نباید از یاد برد که این کتاب، «روایت صهیونیست‌ها» از تاریخ معاصر منطقه است. بر همین اساس، می‌توان این کتاب و ترجمه را، روایتی «از چشم دشمن» خواند. همانطور که پیشتر ذکر شد، دلایلی منطقی برای ارائهٔ این «دیدگاه» به خوانندگان وجود داشته (و طبق همان‌ها اقدام به این ترجمه شده است) اما در هنگام خواندن تک‌تک کلمات این کتاب، باید این نکته را در گوشهٔ ذهن داشت و فراموش نکرد که با خواندن این سطور، در حال نگاه به تاریخ منطقه «از چشم دشمن» هستیم.<h2> خواندن کتاب تو زودتر بکُش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم</h2> پژوهشگران علوم سیاسی و روابط بین‌الممل و علاقه‌مندان به مسائل اطلاعاتی و امنیتی مخاطب این کتاب هستند.

«تو زودتر بکش۲» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/112686

روایت نیروهای عملیاتی و اطلاعاتی اسرائیل از  ۶۰ سال ترورهای موساد از ترور مبارزین فلسطینی تا ترور عماد مغنیه و دانشمندان هسته‌ای و موشکی ایران

تو زودتر بکش۲

من هیچ کاره بودم خاطرات حاج حسن روحانی‌نژاد به قلم خودش است که در انتشارات سوره مهر به چاپ رسیده است.
 حسن روحانی‌نژاد یک جهادگر خستگی‌ناپذیر از اهالی شهر تبریز است که اکنون دهه نهم زندگی‌ پربارش را می‌گذراند. کسی که رنج  ها و کمبودهای دیگران همیشه و هر لحظه جلوی چشمانش بوده و تا تنوانسته برای برداشتن باری از دوش مردم کوشیده است. او برای کارهایی که در زندگی جهادی خود کرده دست طلب پیش هیچ نهاد و ارگانی دراز نکرده و با دست خالی اما معجزه‌گرش پیش رفته است.مدرسه ساخته، معلولان را سروسامان داده، مساجد بناکرده، نمازخانه و ورزشگاه ساخته و خانه‌های امن برای محرومان برپا کرده است. او بیش از زمین، دل‌های مردم را آباد کرده و بیش از دنیا، آخرتش را.
 خواندن کتاب من هیچ کاره بودم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
 علاقه‌مندان به خواندن خاطرات و زندگی‌نامه مخاطبان این کتاب‌اند.
 بخشی از کتاب من هیچ کاره بودم
سال ۱۳۱۸ هجری شمسی در تبریز به دنیا آمدم. فرزند اول خانواده بودم. اسمم را حسن گذاشتند. خانواده‌ام از نظر اقتصادی معمولی بود، اما علاقه به دین و مذهب و حب اهل‌بیت در دیوار به دیوار خانه‌مان موج می‌زد. پدرم با دسترنج خود ما را بزرگ می‌کرد. او در کوچه حرم‌خانه، مغازه خیاطی داشت و با مرحوم میرعلی اکبر میرچوپان که از بانیان هیئت میرچوپان بود، شریک بودند. محسن‌آقا نامی هم در آن‌جا پیراهن‌دوزی داشت. پدرم پالتو، کت و شلوار می‌دوخت و اغلب سفارشات لباس‌فروشان بازار «دلاله زن»۱ را تهیه می‌کرد.
روزی پدرم دست راستش را که به خاطر کار طولانی و طاقت‌فرسا با قیچی بزرگ خیاطی، پینه بسته بود به من نشان داد و گفت: ببین پسرم، من شما را با این وضع بزرگ کرده‌ام. من تاجر و اهل خریدوفروش نبودم بلکه هرچه به دست آورده‌ام حاصل دست‌رنج و تلاش شبانه‌روزی‌ام بوده است. او همواره به من توصیه می‌کرد که خیاط نشوم. می‌گفت: حسن! اگر از سوراخ سوزن خیاطی طلا هم رد شود، باز موقع غروب چیزی از آن باقی نخواهد ماند.
مادرم نیز بسیار متدین و اهل حلال و حرام بود. مطمئنم تا آخر عمر به کسی مدیون نشد و مال کسی را بدون اجازه تصاحب نکرد. بیش‌ازحد به این مسئله دقت می‌کرد. سواد نداشت ولی قرآن را با سئوال از این‌وآن، کلمه به کلمه یاد گرفته بود.
مادرم جوان بود که به مرض سل مبتلا شد. ابتدا دکترها نتوانستند بیماری او را درست تشخیص بدهند و به او مدت‌ها داروهای اعصاب و معده تجویز کردند. این داروها وضع مزاج او را به‌تدریج تحلیل برد. هر روز در خانه شاهد غم و غصه اطرافیان بودیم و درآمد ناچیز پدرم صرف دوا و درمان او می‌شد.
پارتیِ محله
در محله اوچ دیرمانلار۲ چایکنار، خانه‌ای داشتیم که خیلی بزرگ و قدیمی بود. آن‌قدر که یادم هست مثل باغچه بود. پدر و مادر، مادربزرگ و پدربزرگ، دایی و خاله، همه در آن خانه بودیم. یک روز صبح، پابرهنه برای بازی به کوچه آمدم. آن‌وقت‌ها بیشتر بچه‌ها در کوچه پابرهنه بازی می‌کردند. مادرم همیشه از این بابت دلخور و عصبانی می‌شد. موقعی که به خانه می‌آمدیم می‌گفت: اول پاهایتان را در حیاط بشویید، بعد داخل خانه بیایید.
کوچک‌تر که بودیم، بلد نبودیم پایمان را خوب بشوییم. بیچاره مادرم خودش آب می‌ریخت و پاهایمان را می‌شست. خوب یادم هست که مادر با آفتابه آب می ریخت و از ما می خواست پاها را به هم بمالیم.
یک روز در کوچه به ابراهیم، پسر همسایه دیواربه‌دیوارمان که پای دیوار کز کرده بود، گفتم: ابراهیم بازی نمی‌کنی؟ با سرش جواب داد: نه. پرسیدم: چرا؟ گفت: مریضم، همه جای بدنم مخصوصا سرم درد می‌کند. گفتم: دکتر نرفتی؟ گفت: نه، پول نداشتیم.
گفتم: خب بیا باهم بریم دکتر.
چیزی نگفت. با هم راهی چایکنار و کوچه ملاباشی شدیم. تقریباً نزدیک مغازه پدرم...

من هیچ کاره بودم&nbsp;خاطرات حاج حسن روحانی‌نژاد به قلم خودش است که در انتشارات سوره مهر به چاپ رسیده است.&nbsp;حسن روحانی‌نژاد یک جهادگر خستگی‌ناپذیر از اهالی شهر تبریز است که اکنون دهه نهم زندگی‌ پربارش را می‌گذراند. کسی که رنج&nbsp; ها و کمبودهای دیگران همیشه و هر لحظه جلوی چشمانش بوده و تا تنوانسته برای برداشتن باری از دوش مردم کوشیده است. او برای کارهایی که در زندگی جهادی خود کرده دست طلب پیش هیچ نهاد و ارگانی دراز نکرده و با دست خالی اما معجزه‌گرش پیش رفته است.مدرسه ساخته، معلولان را سروسامان داده، مساجد بناکرده، نمازخانه و ورزشگاه ساخته و خانه‌های امن برای محرومان برپا کرده است. او بیش از زمین، دل‌های مردم را آباد کرده و بیش از دنیا، آخرتش را.<h2>&nbsp;خواندن کتاب من هیچ کاره بودم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم</h2>&nbsp;علاقه‌مندان به خواندن خاطرات و زندگی‌نامه مخاطبان این کتاب‌اند.<h2>&nbsp;بخشی از کتاب من هیچ کاره بودم</h2>سال ۱۳۱۸ هجری شمسی در تبریز به دنیا آمدم. فرزند اول خانواده بودم. اسمم را حسن گذاشتند. خانواده‌ام از نظر اقتصادی معمولی بود، اما علاقه به دین و مذهب و حب اهل‌بیت در دیوار به دیوار خانه‌مان موج می‌زد. پدرم با دسترنج خود ما را بزرگ می‌کرد. او در کوچه حرم‌خانه، مغازه خیاطی داشت و با مرحوم میرعلی اکبر میرچوپان که از بانیان هیئت میرچوپان بود، شریک بودند. محسن‌آقا نامی هم در آن‌جا پیراهن‌دوزی داشت. پدرم پالتو، کت و شلوار می‌دوخت و اغلب سفارشات لباس‌فروشان بازار «دلاله زن»۱ را تهیه می‌کرد.روزی پدرم دست راستش را که به خاطر کار طولانی و طاقت‌فرسا با قیچی بزرگ خیاطی، پینه بسته بود به من نشان داد و گفت: ببین پسرم، من شما را با این وضع بزرگ کرده‌ام. من تاجر و اهل خریدوفروش نبودم بلکه هرچه به دست آورده‌ام حاصل دست‌رنج و تلاش شبانه‌روزی‌ام بوده است. او همواره به من توصیه می‌کرد که خیاط نشوم. می‌گفت: حسن! اگر از سوراخ سوزن خیاطی طلا هم رد شود، باز موقع غروب چیزی از آن باقی نخواهد ماند.مادرم نیز بسیار متدین و اهل حلال و حرام بود. مطمئنم تا آخر عمر به کسی مدیون نشد و مال کسی را بدون اجازه تصاحب نکرد. بیش‌ازحد به این مسئله دقت می‌کرد. سواد نداشت ولی قرآن را با سئوال از این‌وآن، کلمه به کلمه یاد گرفته بود.مادرم جوان بود که به مرض سل مبتلا شد. ابتدا دکترها نتوانستند بیماری او را درست تشخیص بدهند و به او مدت‌ها داروهای اعصاب و معده تجویز کردند. این داروها وضع مزاج او را به‌تدریج تحلیل برد. هر روز در خانه شاهد غم و غصه اطرافیان بودیم و درآمد ناچیز پدرم صرف دوا و درمان او می‌شد.پارتیِ محلهدر محله اوچ دیرمانلار۲ چایکنار، خانه‌ای داشتیم که خیلی بزرگ و قدیمی بود. آن‌قدر که یادم هست مثل باغچه بود. پدر و مادر، مادربزرگ و پدربزرگ، دایی و خاله، همه در آن خانه بودیم. یک روز صبح، پابرهنه برای بازی به کوچه آمدم. آن‌وقت‌ها بیشتر بچه‌ها در کوچه پابرهنه بازی می‌کردند. مادرم همیشه از این بابت دلخور و عصبانی می‌شد. موقعی که به خانه می‌آمدیم می‌گفت: اول پاهایتان را در حیاط بشویید، بعد داخل خانه بیایید.کوچک‌تر که بودیم، بلد نبودیم پایمان را خوب بشوییم. بیچاره مادرم خودش آب می‌ریخت و پاهایمان را می‌شست. خوب یادم هست که مادر با آفتابه آب می ریخت و از ما می خواست پاها را به هم بمالیم.یک روز در کوچه به ابراهیم، پسر همسایه دیواربه‌دیوارمان که پای دیوار کز کرده بود، گفتم: ابراهیم بازی نمی‌کنی؟ با سرش جواب داد: نه. پرسیدم: چرا؟ گفت: مریضم، همه جای بدنم مخصوصا سرم درد می‌کند. گفتم: دکتر نرفتی؟ گفت: نه، پول نداشتیم.گفتم: خب بیا باهم بریم دکتر.چیزی نگفت. با هم راهی چایکنار و کوچه ملاباشی شدیم. تقریباً نزدیک مغازه پدرم...

«من هیچ کاره بودم» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/86843

خاطرات حاج حسن روحانی‌نژاد

من هیچ کاره بودم

کتاب جاده یوتیوب نوشته محمد علی جعفری است. این کتاب مسیر سفر به دمشق است، راهی که مدافعان حرم می‌روند و در آن تجربیات یک مسافر را می‌خوانیم. کتاب جاده یوتیوب روایتی روان و جذا است که گاه با ترس و گاه با تعلیق امیخته می‌شود تا ما را با خود همراه کند.
 از جذابیت‌های کتاب جاده یوتیوب، زاویه نگاه راوی از دریچه نویسنده‌ای دغدغه‌مند، پیگیر و کمی بازیگوش است! برای راوی نوشتن اصالت دارد و او سفر می‌کند تا بنویسد.
خواندن کتاب جاده یوتیوب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به سفرنامه پیشنهاد می‌کنیم.
بخشی از کتاب جاده یوتیوب
شنبه‌شب محمدباقر زنگ زد که: «فردا شب فرودگاه امام باش!» با تعجب پرسیدم: «چرا زودتر خبر ندادین؟ من الآن مشهدم.» گفت: «خرجش یه بلیته تا تهران.» رفتم توی اتاق که کسی صدایم را نشنود: «با خانواده و ماشین شخصی اومدم.» سکوتی بینمان اتفاق افتاد. پیشنهاد دادم: «نمی‌شه دو روز عقب بندازین؟» گفت: «باید بپرسم.» تجربهٔ تا پای پرواز رفتن و کنسل شدن و دست از پا درازتر برگشتن را داشتم. تأکید کردم اگر می‌بینی کل سفر هوا می‌رود، زن و بچه را می‌فرستم و جایی برای ماشینم دست و پا می‌کنم و هر طور شده خودم را می‌رسانم. ساعتِ دوازده شب، مجید را از خواب، زا به راه کردم که چطور راحت خوابیدی؟ پاشو وسایلت را آماده کن که شتر درِ خانه‌ات خوابیده. طفلی توی حالت آلفا، دستپاچه شد که حالا توی این تعطیلی عید از کجا تجهیزات کرایه کنم؟ بهش فهماندم مشکل خودت هست و در این مواقع اصلاً نمی‌شود ناز نخودکشمشی آمد.
پای خبرِ محمدباقر صبر نکردم. کلهٔ سحر، وسایل را ریختم عقب ماشین و راه افتادم سمت یزد. وسط کویرِ طبس زنگ زد که: «هماهنگ شده برای سه‌شنبه. آماده باش تا بهت خبر قطعی بدم!»
تا دوشنبه صبح پی‌گیر بودیم. جوابی نرسید. توی شلوغی عید، بلیت گرفتن کار حضرت فیل بود. ثانیه به ثانیه سایت‌ها را چک می‌کردیم که چندتا خالی مانده. تا سه‌شنبه دستمان توی پوست گرد و خشک شد. دست آخر، نزدیکی‌های ظهر محمدباقر پیامک فرستاد: «پروازتون افتاده برای پنج‌شنبه‌شب.» بهش پیام دادم: «قطعیه؟» جواب داد: «خبر می‌دم.»
به مجید پیام دادم: «وسایلت رو آماده کن برای پنج‌شنبه؛ ولی گوشم آب نمی‌خوره!»
باز تا چهارشنبه هرچه نشستیم، کسی زنگ نزد. توی مهمانی و دید و بازدیدها، دائم چشمم به صفحهٔ گوشی بود و گوشم به زنگ. هرچه هم به محمدباقر زنگ می‌زدم، در دسترس نبود. از طرفی هم مجید مدام پی‌گیر بود که جمع کنم یا نه؟ باید کلی دوربین و متعلقاتش را کرایه می‌کرد. هر روز که سفر عقب می‌افتاد، چوب‌خطّ حسابش بیشتر می‌شد.
محمدباقر، ظهرِ چهارشنبه زنگ زد که: «هنوز قطعی نیست، ولی راه بیفتین.» ظرفیت تمام قطارها تکمیل بود. اتوبوس که نمی‌شد حرفش را زد. تا غروب دوتایی چشم از صفحهٔ لپ‌تاپ برنداشتیم برای شکار صندلیِ خالی که روی هوا بقاپیم. با هزار سلام و صلوات و کلی نذر و نیاز، دوتا بلیت گرفتیم؛ آن هم تکی تکی: من برای همان شب؛ مجید هم با سریع‌السیر صبح پنج‌شنبه.
دم حرکت قطار، به محمدباقر زنگ زدم: «قطعیه؟ بشینم تو قطار؟» گفت: «امید با خدا.» و شمارهٔ یکی به نام «روشن» را فرستاد که زنگ بزنم بپرسم قرارمان در تهران کجاست.
سوت قطار که بلند شد، زنگ زدم به روشن. حاشا کرد که اصلاً کسی با من هماهنگ نکرده و اسمتان توی لیست پرواز فردا نیست. محکم و کوبنده گفت: «آقاجان برگرد! کجا داری میای؟ به دوستت هم زنگ بزن صبح راه نیفته!» گفتم: «راه افتادم. اتوبوس که نیست وسطِ راه پیاده شم!»

کتاب&nbsp;جاده یوتیوب نوشته محمد علی جعفری است. این کتاب مسیر سفر به دمشق است، راهی که مدافعان حرم می‌روند و در آن تجربیات یک مسافر را می‌خوانیم. کتاب&nbsp;جاده یوتیوب روایتی روان و جذا است که گاه با ترس و گاه با تعلیق امیخته می‌شود تا ما را با خود همراه کند.&nbsp;از جذابیت‌های کتاب جاده یوتیوب، زاویه نگاه راوی از دریچه نویسنده‌ای دغدغه‌مند، پیگیر و کمی بازیگوش است! برای راوی نوشتن اصالت دارد و او سفر می‌کند تا بنویسد. <h2>خواندن کتاب&nbsp;جاده یوتیوب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم</h2>این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به سفرنامه پیشنهاد می‌کنیم.<h2>بخشی از کتاب&nbsp;جاده یوتیوب</h2>شنبه‌شب محمدباقر زنگ زد که: «فردا شب فرودگاه امام باش!» با تعجب پرسیدم: «چرا زودتر خبر ندادین؟ من الآن مشهدم.» گفت: «خرجش یه بلیته تا تهران.» رفتم توی اتاق که کسی صدایم را نشنود: «با خانواده و ماشین شخصی اومدم.» سکوتی بینمان اتفاق افتاد. پیشنهاد دادم: «نمی‌شه دو روز عقب بندازین؟» گفت: «باید بپرسم.» تجربهٔ تا پای پرواز رفتن و کنسل شدن و دست از پا درازتر برگشتن را داشتم. تأکید کردم اگر می‌بینی کل سفر هوا می‌رود، زن و بچه را می‌فرستم و جایی برای ماشینم دست و پا می‌کنم و هر طور شده خودم را می‌رسانم. ساعتِ دوازده شب، مجید را از خواب، زا به راه کردم که چطور راحت خوابیدی؟ پاشو وسایلت را آماده کن که شتر درِ خانه‌ات خوابیده. طفلی توی حالت آلفا، دستپاچه شد که حالا توی این تعطیلی عید از کجا تجهیزات کرایه کنم؟ بهش فهماندم مشکل خودت هست و در این مواقع اصلاً نمی‌شود ناز نخودکشمشی آمد.پای خبرِ محمدباقر صبر نکردم. کلهٔ سحر، وسایل را ریختم عقب ماشین و راه افتادم سمت یزد. وسط کویرِ طبس زنگ زد که: «هماهنگ شده برای سه‌شنبه. آماده باش تا بهت خبر قطعی بدم!»تا دوشنبه صبح پی‌گیر بودیم. جوابی نرسید. توی شلوغی عید، بلیت گرفتن کار حضرت فیل بود. ثانیه به ثانیه سایت‌ها را چک می‌کردیم که چندتا خالی مانده. تا سه‌شنبه دستمان توی پوست گرد و خشک شد. دست آخر، نزدیکی‌های ظهر محمدباقر پیامک فرستاد: «پروازتون افتاده برای پنج‌شنبه‌شب.» بهش پیام دادم: «قطعیه؟» جواب داد: «خبر می‌دم.»به مجید پیام دادم: «وسایلت رو آماده کن برای پنج‌شنبه؛ ولی گوشم آب نمی‌خوره!»باز تا چهارشنبه هرچه نشستیم، کسی زنگ نزد. توی مهمانی و دید و بازدیدها، دائم چشمم به صفحهٔ گوشی بود و گوشم به زنگ. هرچه هم به محمدباقر زنگ می‌زدم، در دسترس نبود. از طرفی هم مجید مدام پی‌گیر بود که جمع کنم یا نه؟ باید کلی دوربین و متعلقاتش را کرایه می‌کرد. هر روز که سفر عقب می‌افتاد، چوب‌خطّ حسابش بیشتر می‌شد.محمدباقر، ظهرِ چهارشنبه زنگ زد که: «هنوز قطعی نیست، ولی راه بیفتین.» ظرفیت تمام قطارها تکمیل بود. اتوبوس که نمی‌شد حرفش را زد. تا غروب دوتایی چشم از صفحهٔ لپ‌تاپ برنداشتیم برای شکار صندلیِ خالی که روی هوا بقاپیم. با هزار سلام و صلوات و کلی نذر و نیاز، دوتا بلیت گرفتیم؛ آن هم تکی تکی: من برای همان شب؛ مجید هم با سریع‌السیر صبح پنج‌شنبه.دم حرکت قطار، به محمدباقر زنگ زدم: «قطعیه؟ بشینم تو قطار؟» گفت: «امید با خدا.» و شمارهٔ یکی به نام «روشن» را فرستاد که زنگ بزنم بپرسم قرارمان در تهران کجاست.سوت قطار که بلند شد، زنگ زدم به روشن. حاشا کرد که اصلاً کسی با من هماهنگ نکرده و اسمتان توی لیست پرواز فردا نیست. محکم و کوبنده گفت: «آقاجان برگرد! کجا داری میای؟ به دوستت هم زنگ بزن صبح راه نیفته!» گفتم: «راه افتادم. اتوبوس که نیست وسطِ راه پیاده شم!»

«جاده یوتیوب» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/94186

سفرنامه سوریه

جاده یوتیوب

کتاب دکل، داستانی نوشته روح‌الله ولی ابرقویی است. این داستان که اولین مستند داستانی گام دوم انقلاب است، با همین محوریت و در یک دبیرستان رخ می‌دهد و هدف آن، آشنایی جوانان با بیانیه گام دوم انقلاب است.
درباره کتاب دکل
بیانیه گام دوم انقلاب بیانیه‌ای است که از سوی رهبر جمهوری اسلامی ایران، به مناسبت چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب ۵۷ در تاریخ ۲۲ بهمن ۱۳۹۷ صادر شده‌ است.
دکل، اولین کتاب داستانی است که با محوریت بیانیه گام دوم انقلاب نوشته شده است. این داستان در یک دبیرستان اتفاق می‌افتد و هدف آن آشنایی جوانان با بیانیه در قالب داستانی با درونمایه انقلابی است.
روح‌الله ولی ابرقویی در جای جای داستان، و در پاسخ به سوالات دانش‌آموزان، تمام فرازها و متن بیانیه را آورده است و به تحلیل و تفسیر آن پرداخته است. 
کتاب دکل را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 
خواندن کتاب دکل را به جوانان و دوست‌داران داستان‌هایی با درون‌مایه انقلابی پیشنهاد می‌کنیم.
بخشی از کتاب دکل 
بابت مطالبی که باید سر کلاس میگفتم بدجور توی فکر بودم. به آخرین پله طبقه دوم که رسیدم، صدای کشیده شدن ته کفش یکی از دانش‌آموزان به کف سالن، مرا به خودم آورد. صدا آنقدری بود که غده‌های فوق کلیوی‌ام را به زحمت انداخت و بیچاره‌ها مجبور شدند آدرنالین ترشح کنند. چشم‌هایم را گرد کردم سمت خط ترمزش؛ تقریبا یکی- دو متری کشیده شده بود. کمی ابروهایم را درهم کشیدم. نگاهش کردم و خیلی رسمی پرسیدم: ترمزت ای‌بی‌اس نیست؟
طفلی وقیت دید مثل اجل معلق سر راهش سبز شدم، جا خورد، اما دیگر انتظار چنین سؤالی را نداشت و نزدیک بود از پرسشم شاخ در بیاورد؛ آخر ، یک حاج آقا معمولا اصول دین میپرسد، چه‌کارش به ترمز ای‌بی‌اس!
قشنگ پیدا بود که آخوند باحال ندیده است. همین طور هاج و واج به من زل زده بود؛ مثل آدم برق گرفته یا جن دیده، خشک و بی حرکت ماند. دستم را گذاشتم روی سینه‌ام و با تقلید از بازیگر فرشته وحی در سریال یوسف پیامبر، گفتم: سلام خدا بر شما!
دست و ِ پایش را گم کرد و گفت: ا، حاج آقا شمایید، ببخشید!
لبخند زدم و با لحن داشمشدی گفتم: داداش! این ِسری بخشیدمت ولی دیگر اینجوری تخته گاز نرو تا مجبور نیش خط ترمز بکشی. هم لنت‌هایت صاف می‌شوند و هم عابر پیاده از ترس کپ می‌کند.
حس کردم موعظه لاتی‌ام زمینه تحول اساسی را در وجودش رقم زدم اما احتمال دادم در تشخیص شخصیت من دچار تحیر شده و از اساس بین آخوند یا مکانیک بودن بنده حقیری بدجور گیر کرده. گمانم ایندفعه دچار مشکل هنگ کردن سیستم مغزی شده بود. حالا برای اینکه زیاد فسفر نسوزاند، دستم را بردم جلوی صورتش و بشکن صداداری حواله‌اش کردم.

auto-sample-96044

کتاب&nbsp;دکل، داستانی نوشته روح‌الله ولی ابرقویی است. این داستان که اولین مستند داستانی گام دوم انقلاب است، با همین محوریت و در یک دبیرستان رخ می‌دهد و هدف آن، آشنایی جوانان با بیانیه گام دوم انقلاب است.<h2>درباره&nbsp;کتاب دکل</h2>بیانیه گام دوم انقلاب بیانیه‌ای است که از سوی رهبر جمهوری اسلامی ایران، به مناسبت چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب ۵۷ در تاریخ ۲۲ بهمن ۱۳۹۷ صادر شده‌ است. دکل، اولین کتاب داستانی است که با&nbsp;محوریت بیانیه گام دوم انقلاب نوشته شده است. این داستان در یک دبیرستان اتفاق می‌افتد و هدف آن آشنایی جوانان با بیانیه در قالب داستانی با درونمایه انقلابی است.روح‌الله ولی ابرقویی در جای جای داستان، و در پاسخ به سوالات دانش‌آموزان، تمام فرازها و متن بیانیه را آورده است و به تحلیل و تفسیر آن پرداخته است.&nbsp;<h2>کتاب دکل را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم&nbsp;</h2>خواندن کتاب دکل را به جوانان و دوست‌داران داستان‌هایی با درون‌مایه انقلابی پیشنهاد می‌کنیم.<h2>بخشی از&nbsp;کتاب دکل&nbsp;</h2>بابت مطالبی که باید سر کلاس میگفتم بدجور توی فکر بودم. به&nbsp;آخرین پله طبقه دوم که رسیدم، صدای کشیده شدن ته کفش یکی از&nbsp;دانش‌آموزان به کف سالن، مرا به خودم آورد. صدا آنقدری بود که غده‌های&nbsp;فوق کلیوی‌ام را به زحمت انداخت و بیچاره‌ها مجبور شدند آدرنالین ترشح&nbsp;کنند. چشم‌هایم را گرد کردم سمت خط ترمزش؛ تقریبا&nbsp;یکی- دو متری&nbsp;کشیده شده بود. کمی ابروهایم را درهم کشیدم. نگاهش کردم و خیلی&nbsp;رسمی پرسیدم: ترمزت ای‌بی‌اس نیست؟طفلی وقیت دید مثل اجل معلق سر راهش سبز شدم، جا خورد، اما&nbsp;دیگر انتظار چنین سؤالی را نداشت و نزدیک بود از پرسشم شاخ در بیاورد؛&nbsp;آخر ، یک حاج آقا معمولا اصول دین میپرسد، چه‌کارش به ترمز ای‌بی‌اس!قشنگ پیدا بود که آخوند باحال ندیده است. همین طور هاج و واج به من&nbsp;زل زده بود؛ مثل آدم برق گرفته یا جن دیده، خشک و بی حرکت ماند.&nbsp;دستم را گذاشتم روی سینه‌ام و با تقلید از بازیگر فرشته وحی در&nbsp;سریال یوسف پیامبر، گفتم: سلام خدا بر شما!دست و ِ پایش را گم کرد و گفت: ا، حاج آقا شمایید، ببخشید!لبخند زدم و با لحن داشمشدی گفتم: داداش! این ِسری بخشیدمت&nbsp;ولی دیگر اینجوری تخته گاز نرو تا مجبور نیش خط ترمز بکشی. هم&nbsp;لنت‌هایت صاف می‌شوند و هم عابر پیاده از ترس کپ می‌کند.حس کردم موعظه لاتی‌ام زمینه تحول اساسی را در وجودش رقم زدم&nbsp;اما احتمال دادم در تشخیص شخصیت من دچار تحیر&nbsp;شده و از اساس&nbsp;بین آخوند یا مکانیک بودن بنده حقیری بدجور گیر کرده. گمانم ایندفعه&nbsp;دچار مشکل هنگ کردن سیستم مغزی شده بود. حالا برای اینکه زیاد&nbsp;فسفر نسوزاند، دستم را بردم جلوی صورتش و بشکن صداداری حواله‌اش&nbsp;کردم.

«دکل» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/96044

مستند داستانی گام دوم انقلاب

دکل

کتاب دیالمه نوشته محمد مهدی خالقی و مریم قربان‌زاده است. این کتاب داستان زندگی مرد بزرگی است که بسیاری او را نمی‌شناسند، عبدالحمید دیالمه.
درباره کتاب دیالمه 
دکتر عبدالحمید دیالمه در زمره نام‌آوران گمنامی است که تاکنون کاری در شأنش انجام نشده است. کمتر انقلابی‌ای در حد شهید دیالمه ناشناخته مانده است. مردم مشهد نیز که دیالمه یکی از سران انقلابشان بود، شناختشان از دیالمه محدود می‌شود به یک نقاشی روی دیوار دانشکده پزشکی سابق با این زیر نویس: «شهید عبدالحمید دیالمه، نماینده مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی». 
شهید دیالمه با طرح مباحثی چون: انسان خلوت وخلوت انسان، طراح هدایتی، مذهب در بوته تاریخ، انسان درقالب زمان، الیناسیون (از خود بیگانگی جامعه) و.... در پی ترسیم انسان شناسی اسلامی و نقش مذهب در زندگی آدمی بود ودر این راستا نظریات و دیدگاههایی که نیاز به مذهب را در نظریاتی چون نظریه ترس؛ طبقه حاکم؛ طبقه محکوم؛ نظریه فروید و ...مطرح می کردند؛ به چالش کشید.
او برای اولین بار در سطح دانشگاه به جای مباحثی همچون: جامعهٔ بی طبقه توحیدی، خود سازی انقلابی و ......که عناوین رایج در آن روز بود از " صیرورت انسان بر صراط مستقیم " سخن گفت و با طرح ضوابط حرکت بر این راه ازجمله زهد و آزاد اندیشی، صبر، توکل، شفاعت، فقر، قضا و قدر، امام و انتظار، مفاهیم اصیل و دقیق شیعی و تفاوت آن با مفاهیم دیگر را بازخوانی کند، تا هم نقشهٔ راهی که قران کریم برای سعادت انسان بیان داشته ترسیم شود وهم نشان دهد که دغدغه‌ها و دل مشغولی‌های او از سنخ دیگری است. این کتاب سعی دارد این شهید بزرگوار را به تمام جوانان انقلابی معرفی کند.
خواندن کتاب دیالمه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به زندگی شهدا پیشنهاد می‌‌کنیم
بخشی از کتاب دیالمه
بچه هر چه باشد برای پدر و مادرش زیباترین است. وحید لاغر بود، با چشمانی درشت. وقتی به دنیا آمد، مادرش را یک روز در بیمارستان نگه داشتند، اما پدرش به خانه برگشت تا مقدمات را آماده کند. برای شروع یک زندگی سه نفره. مادر وحید از خانواده‌های اصیل تهرانی بود. نوه آیت‌الله افجه‌ای از انقلابیون صدر مشروطه. طاهره خانم؛ زنی متدین و کدبانو که سعی می‌کرد یک بار هم بدون وضو وحید را شیر ندهد. او اعتقادات دینی‌اش را به بهترین حالت به فرزندانش منتقل کرد.
آن روزها منزلشان محل رتق و فتق امور همسایگان هم بود. جناب سرهنگ دیالمه، پزشک بود. آدمی کاردان و مقید که به دلیل همین خصوصیاتش به سرعت ترقی کرد و رئیس یکی از بیمارستان‌های ارتش شد.
نظم پدر زبان زد بود. می‌توانستی ساعتت را با کارهایش تنظیم کنی. وحید میراث‌دار همین ویژگی‌های پدرش شد، پُر کار و با اراده و مهم‌تر از همه، شجاع در انجام دستورات دین. پدرش یک ارتشی بود و امثال او در ارتش شاهنشاهی کم بودند. مردی که در دوران سربازی‌اش در زمان دین ستیزی رضاخانی، اذان پادگان را می‌گفت، مربی پسری شد که سخنران منابر ضد ظلم دوران محمدرضا شاه بود. 
لقمه حلال، چیزی نبود که به راحتی به دست بیاید. آن هم در ارتش بی در و پیکر محمدرضا. پارتی‌های شبانه افسران و ماجرای فسادهای آن‌ها، کوچک‌ترین تأثیری در پاک زیستی جناب سرهنگ نداشت. پدر هیچ وقت از ماشین بیت‌المال استفاده شخصی نمی‌کرد. همان زمان شاه هم. آدم بی‌سروصدا و بی‌ادعا و مخلصی بود. پُرکار و بااراده.
اقوام و خویشان، سرهنگ دیالمه را به عنوان یک فرد متدین می‌شناختند. جوری که وقتی به خانه سرهنگ می‌رفتند و قصد دید و بازدید داشتند، به جهت احترام او مراعات مسائل شرعی را می‌کردند. وحید و خواهرانش، شب‌هایی که پدر در خانه بود، با صدای اذان و قرآن او از خواب بیدار می‌شدند.
وحید بزرگ شد. مربی آداب و اخلاق نوجوانی‌اش، پدر بود. گرچه او را کمتر می‌دید، اما استحکام اعتقادات و اراده‌اش را از پدر به ارث برد. پدر آخر شب به خانه می‌آمد و باز با راننده‌ای برای سرکشی به بیمارستان می‌رفت. به تک تک اتاق‌ها سر می‌کشید و از غذای بیمارستان می‌خورد. همیشه به فکر مستضعفان بود. وحید این‌ها را می‌دید و یاد می‌گرفت.

کتاب&nbsp;دیالمه نوشته محمد مهدی خالقی و مریم قربان‌زاده است. این کتاب داستان زندگی مرد بزرگی است که بسیاری او را نمی‌شناسند، عبدالحمید دیالمه.<h2>درباره کتاب دیالمه&nbsp;</h2>دکتر عبدالحمید دیالمه در زمره نام‌آوران گمنامی است که تاکنون کاری در شأنش انجام نشده است. کمتر انقلابی‌ای در حد شهید دیالمه ناشناخته مانده است. مردم مشهد نیز که دیالمه یکی از سران انقلابشان بود، شناختشان از دیالمه محدود می‌شود به یک نقاشی روی دیوار دانشکده پزشکی سابق با این زیر نویس: «شهید عبدالحمید دیالمه، نماینده مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی».&nbsp;شهید دیالمه با طرح مباحثی چون: انسان خلوت وخلوت انسان، طراح هدایتی، مذهب در بوته تاریخ، انسان درقالب زمان، الیناسیون (از خود بیگانگی جامعه) و.... در پی ترسیم انسان شناسی اسلامی و نقش مذهب در زندگی آدمی بود ودر این راستا نظریات و دیدگاههایی که نیاز به مذهب را در نظریاتی چون نظریه ترس؛ طبقه حاکم؛ طبقه محکوم؛ نظریه فروید و ...مطرح می کردند؛ به چالش کشید.او برای اولین بار در سطح دانشگاه به جای مباحثی همچون: جامعهٔ بی طبقه توحیدی، خود سازی انقلابی و ......که عناوین رایج در آن روز بود از " صیرورت انسان بر صراط مستقیم " سخن گفت و با طرح ضوابط حرکت بر این راه ازجمله زهد و آزاد اندیشی، صبر، توکل، شفاعت، فقر، قضا و قدر، امام و انتظار، مفاهیم اصیل و دقیق شیعی و تفاوت آن با مفاهیم دیگر را بازخوانی کند، تا هم نقشهٔ راهی که قران کریم برای سعادت انسان بیان داشته ترسیم شود وهم نشان دهد که دغدغه‌ها و دل مشغولی‌های او از سنخ دیگری است. این کتاب سعی دارد این شهید بزرگوار را به تمام جوانان انقلابی معرفی کند.<h2>خواندن کتاب&nbsp;دیالمه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم</h2>این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به زندگی شهدا پیشنهاد می‌‌کنیم<h2>بخشی از کتاب&nbsp;دیالمه</h2>بچه هر چه باشد برای پدر و مادرش زیباترین است. وحید لاغر بود، با چشمانی درشت. وقتی به دنیا آمد، مادرش را یک روز در بیمارستان نگه داشتند، اما پدرش به خانه برگشت تا مقدمات را آماده کند. برای شروع یک زندگی سه نفره. مادر وحید از خانواده‌های اصیل تهرانی بود. نوه آیت‌الله افجه‌ای از انقلابیون صدر مشروطه. طاهره خانم؛ زنی متدین و کدبانو که سعی می‌کرد یک بار هم بدون وضو وحید را شیر ندهد. او اعتقادات دینی‌اش را به بهترین حالت به فرزندانش منتقل کرد.آن روزها منزلشان محل رتق و فتق امور همسایگان هم بود. جناب سرهنگ دیالمه، پزشک بود. آدمی کاردان و مقید که به دلیل همین خصوصیاتش به سرعت ترقی کرد و رئیس یکی از بیمارستان‌های ارتش شد.نظم پدر زبان زد بود. می‌توانستی ساعتت را با کارهایش تنظیم کنی. وحید میراث‌دار همین ویژگی‌های پدرش شد، پُر کار و با اراده و مهم‌تر از همه، شجاع در انجام دستورات دین. پدرش یک ارتشی بود و امثال او در ارتش شاهنشاهی کم بودند. مردی که در دوران سربازی‌اش در زمان دین ستیزی رضاخانی، اذان پادگان را می‌گفت، مربی پسری شد که سخنران منابر ضد ظلم دوران محمدرضا شاه بود.&nbsp;لقمه حلال، چیزی نبود که به راحتی به دست بیاید. آن هم در ارتش بی در و پیکر محمدرضا. پارتی‌های شبانه افسران و ماجرای فسادهای آن‌ها، کوچک‌ترین تأثیری در پاک زیستی جناب سرهنگ نداشت. پدر هیچ وقت از ماشین بیت‌المال استفاده شخصی نمی‌کرد. همان زمان شاه هم. آدم بی‌سروصدا و بی‌ادعا و مخلصی بود. پُرکار و بااراده.اقوام و خویشان، سرهنگ دیالمه را به عنوان یک فرد متدین می‌شناختند. جوری که وقتی به خانه سرهنگ می‌رفتند و قصد دید و بازدید داشتند، به جهت احترام او مراعات مسائل شرعی را می‌کردند. وحید و خواهرانش، شب‌هایی که پدر در خانه بود، با صدای اذان و قرآن او از خواب بیدار می‌شدند.وحید بزرگ شد. مربی آداب و اخلاق نوجوانی‌اش، پدر بود. گرچه او را کمتر می‌دید، اما استحکام اعتقادات و اراده‌اش را از پدر به ارث برد. پدر آخر شب به خانه می‌آمد و باز با راننده‌ای برای سرکشی به بیمارستان می‌رفت. به تک تک اتاق‌ها سر می‌کشید و از غذای بیمارستان می‌خورد. همیشه به فکر مستضعفان بود. وحید این‌ها را می‌دید و یاد می‌گرفت.

«دیالمه» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/106861

دیالمه

در کتاب مردی که تعطیلی نداشت نوشته محسن مؤمنی، خاطراتی از طلبه خستگی‌ناپذیر و اندیشمند مجاهد دکتر محمدحسین فرج‌نژاد را می‌خوانید.
 درباره کتاب مردی که تعطیلی نداشت
دکتر محمدحسین فرج‌نژاد، اندیشمند و مجاهد خستگی‌ناپذیر در بیست و نهم تیرماه سال ۱۴۰۰ مصادف با شب عید قربان، در سانحه تصادف به همراه خانواده‌اش با دنیای خاکی وداع کرد و آسمانی شد. او از پژوهشگران برتر کشور در حوزه رسانه بود و آثار تحسین‌شده‌ای را در این زمینه از خود به یادگار گذاشت. ایشان یکی از فعالان عرصه صهیونیزم‌پژوهی نیز بود و تحقیقاتش در این زمینه نیز بسیار ارزشمند است.
مرحوم فرج‌نژاد در سال ۱۳۵۹ در شهر ابرقو استان یزد متولد شد و همواره در مسیر ترویج فرهنگ انقلابی کوشا بود. با این که سال‌ها در قم ساکن بود از زادگاهش نیز غافل نبود و در شهر یزد تشکیلات بزرگی تبلیغی و فرهنگی ایجاد کرده بود و برنامه‌های منسجمی همراه اردوهای آموزشی و تفریحی برگزار می‌کرد. در جامعة‌المصطفی نیز درس می‌داد. تعداد انبوهی دانشجوی خارجی از کشورهای گوناگون، از کلاس‌هایش بهره می‌بردند. زندگی بسیار ساده‌ای داشت و بیشتر درآمدش صرف ترویج اندیشه انقلاب اسلامی می‌شد. روحش شاد و با اولیاء الهی محشور باد.
بخشی از رزومه علمی و اجرایی مرحوم محمدحسین فرج‌نژاد
- دکترای حکمت هنر دینی (دانشگاه ادیان)؛
- کارشناسی‌ارشد فلسفۀ غرب (دانشگاه مفید)؛
- کارشناسی اقتصاد (مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی)؛
- مدیر گروهِ علمی فقهِ رسانه مؤسسۀ فتوح اندیشه؛
- پژوهشگر برتر در زمینۀ صهیونیسم‌شناسی؛
- عضو مرکز مطالعات راهبردی حوزه؛
- مدیر دورۀ تخصصی آموزشی و پژوهشیِ فقه رسانه؛
- مدیر دورۀ آموزشی «خاکریز اقتصاد»؛
- مدیر سایت تیه، خیبر، تبیین و …؛
- مدیر وبلاگ صهیون‌پژوه (شروع‌به‌کار از سال ۸۴)؛
- عضو هیئت مؤسس گروه فرهنگی‌تبلیغی «ندای بهشت» شهرستان ابرکوه؛
- مدیر اردوی «اولی‌الأبصار» ۱ تا ۳، ویژۀ دانش‌آموزان با موضوعاتی همچون: «عبرت‌ها و تحلیل تاریخ معاصر»، «دشمن‌شناسی قرآنی»، «استکبارستیزی» و «تفکر انقلابی در مکتب قرآن»؛
- مدیر اردوی «طلیعۀ حکمت»، ویژۀ نخبگان با موضوع «علم تمدن‌ساز»؛
- برگزارکنندۀ دورۀ آموزشی «طلیعۀ تاریخ تمدن»، ویژۀ طلاب و دانشجویان با موضوع «تاریخ تمدن، با نظری به تاریخ معاصر ایران»؛
- برگزارکنندۀ اردوی «طلیعۀ معرفت»، ویژۀ طلاب و دانشجویان با موضوع «سکولاریسم در نظام تعلیم‌و‌تربیت»؛
- مدیر برگزاری دورۀ سواد رسانه در مسجد اهل بیت قم؛
- مدیر برگزاری دورۀ تخصصی «سواد رسانه» با همکاری انجمن سواد رسانه‌ای مرکز فرهنگی‌هنری دفتر تبلیغات اسلامی حوزۀ علمیۀ قم؛
- راه‌اندازی مرکز راهبردی مطالعات اسلامی اقتصاد مقاومتی حوزۀ علمیۀ قم؛
- عضو هیئت مؤسس مؤسسۀ عروج اندیشه یزد؛
- عضو هیئت امنای مؤسسۀ عروج دارالعباده یزد؛
- مشاور و برنامه‌ریز مؤسسۀ آینده‌سازان، وابسته به دفتر نمایندگی مقام معظم رهبری در اتحادیۀ انجمن‌های اسلامی دانش‌آموزان؛
- معاون پژوهش مؤسسۀ شناخت؛
- استاد مدعو دانشگاه باقرالعلوم (ع)؛
- استاد ممتاز نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها.
 
مهم‌ترین آثار مرحوم محمدحسین فرج‌نژاد:
کتاب‌ها:
-- دین در سینمای شرق و غرب، با همکاری جمعی از نویسندگان، انتشارات مرکز پژوهش و سنجش افکار صدا و سیما اداره کل پژوهشهای اسلامی، ۱۳۹۶؛
-- تحلیل نفوذ فرهنگ کابالیستی(عرفان یهودی) در سینما، با همکاری رفیع الدین اسماعیلی، انتشارات دانشگاه امام حسین(ع)، ۱۳۹۶؛ 
--دست پنهان(نگاهي به تاريخچه، مباني فقهي و بازتاب‏های قمه‏ زنی در افكار عمومی و رسانه‏ های بين ‏المللی)، تهیه و تدوین: موسسه فرهنگی فخرالائمه، ۱۳۹۶؛
-- اسطوره‌های صهیونیستی در سینما، انتشارات هلال،۱۳۸۴؛
کتابهای در دست چاپ:
(این کتابها توسط مجموعه ای از نویسندگان با مدیریت و نظارت مرحوم فرج نژاد تهیه شده که در دست چاپ است)
-	دین و سبک زندگی در پویانمایی
-	وضعیت شناسی و آسیب شناسی فقه رسانه در ساحت جمهوری اسلامی
-	قواعد پر کاربرد در فقه رسانه
مقالات:
- «سیمای معنویت در رسانه‌های غربی»، فصلنامۀ فرهنگ پویا، شمارۀ ۴۰ (تابستان ۱۳۹۸)؛
- «اساطیر، پیام‌ها و الگوهای یهودیت در انیمیشن امروز جهان با مطالعۀ موردی پویانمایی «شاهزادۀ مصر»،  مجلۀ کودک، نوجوان و رسانه، شمارۀ ۶۴ ( بهار ۱۳۹۵)؛
- «اسلام‌هراسی در نظر اندیشه‌پردازان و رسانه‌های غربی»، فصلنامۀ فرهنگ پویا، شمارۀ ۳۰ (پاییز ۱۳۹۴)؛
- «بررسی انتقادی کابالیسم در سینمای هالیوود (مطالعۀ موردی انیمیشین سینمایی ناین(»، فصلنامۀ معرفت فرهنگی‌اجتماعی، شمارۀ ۲۰، (پاییز ۱۳۹۳)؛
- «جریان‌های انحرافی زیر پوست اعتدال‌های سینمایی»، فصلنامۀ فرهنگ پویا، شماره ۲۵ (پاییز ۱۳۹۲)؛
- «معنویت عصر نوین، راهی برای کنترل بیداری اسلامی جهانی»،‌ فصلنامۀ فرهنگ پویا، شماره ۲۱ (زمستان ۱۳۹۰)؛
-«انفطار صورت: اسطوره‌های صهیونیستی»، نشریۀ رواق هنر و اندیشه، اردیبهشت ۱۳۸۷شماره ۲۲؛ «چشم سوم: جادوییسم و سینما»، مصاحبۀ محمدحسین فرج‌نژاد با سعید مستغاثی در نشریۀ رواق هنر و اندیشه؛ خرداد ۱۳۸۷ شماره ۲۳ «سینما، ساحل نجات صهیون»، فصلنامۀ فرهنگ پویا، شمارۀ ۸-۹ (شهریور ۱۳۸۷)؛
- «تعدد و نفوذ گستردۀ رسانه‌های صهیونیستی»،‌ فصلنامۀ فرهنگ پویا، پیاپی ۸-۹ (شهریور ۱۳۸۷)؛
- «مسیحیت صهیونیستی، سیطرۀ اختاپوس رسانه‌ای بر دنیا»، فصلنامۀ فرهنگ پویا، پیاپی ۸-۹ (شهریور ۱۳۸۷)؛ 
- «اسطوره‌های صهیونیستی»، ماهنامۀ رواق هنر و اندیشه، شماره‌های ۶۹، ۷۰، ۷۱،  ۷۲، ۷۳و ۷۴؛
- «عرفان یا حرمان»، فصلنامۀ فرهنگ پویا، شماره ۶ (دی ۱۳۸۶)؛
- «پروژۀ آخرالزمان‌سازی»، فصلنامۀ فرهنگ پویا، شماره ۵ (شهریور ۱۳۸۶)؛
- «وحی و پیامبری با طعم هالیوودی»، فصلنامۀ فرهنگ پویا، شماره ۱ (شهریور ۱۳۸۵)؛
- «فلسفه و سینما؛ شک‌گرایی و صهیون / نقد محتوایی فیلم ماتریکس»، ماهنامۀ معرفت، شماره ۱۰ (دی ۱۳۸۳).
خواندن کتاب مردی که تعطیلی نداشت را به جه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
 علاقه مندان خواندن خاطرات و سرگذشت‌نامه شخصیت‌های تاثیرگذار مخاطبان این کتاب‌اند.
 بخشی از کتاب مردی که تعطیلی نداشت
در سال‌های اول طلبگی، زمانِ سکونت در قم، مقید بودم که پای منبر حاج‌آقای پناهیان در هیئت محبین اهل‌بیت(علیهم السلام) بروم. حسین آقا را دیدم و گفتم: «فرصت کردی بیا هیئت محبین». گفت: «باشه. میام».
کم کم حضورش در هیئت زیاد شد. با نکته‌سنجی و دقتی که داشت، مباحث استاد پناهیان را دنبال می‌کرد. یادم است که واکمنی خریده بود، وقتی به هیئت می‌آمد، کنار باند می‌نشست و خودش با دقتِ خاصی سخنرانی‌های حاج‌آقا را ضبط می‌کرد.
مباحث بسیار خوبی را دربارۀ دشمن‌شناسی و صهیونیسم از سخنرانی‌های استاد پناهیان درآورده و بادقت یادداشت کرده بود. حتی خود بچه‌های هیئت محبین که نتوانسته بودند برخی از نشست‌ها را ضبط کنند، مطالب را از حسین می‌گرفتند. چند تا جعبه را از نوار کاست پر کرده بود. خودش نوارخانۀ سیار شده بود. در آن زمان نوار کاست مرسوم بود و حسین با نوارهایی که در موضوعات گوناگون جمع‌آوری کرده بود، به هرکسی متناسب با علاقه‌اش نوار می‌داد تا گوش کند.
استفاده‌ای که حسین از هیئت می‌کرد بسیار بیشتر از دیگران بود. شاید در هیئت بود که مسیرها و افق‌های کار طلبگی‌اش ترسیم شد. بعد از آن من به یزد رفتم و دیگر ارتباط چندانی با حسین نداشتم؛ اما او هربار که به یزد می‌آمد، بچه‌های هیئت انصار را تشویق می‌کرد که با دقت بیشتری پای منبر حاضر شوند. حتی بادقت سایت هیئت را رصد می‌کرد و هربار که مرا می‌دید، می‌گفت: «برای سایت فلان‌کار رو انجام بدین تا تقویت بشه». حواسش به همه‌جا بود.
در همان سال‌های نخست که پیاده‌روی اربعین راه افتاده بود، ناگهان او را در مسیر نجف به کربلا دیدم. در همان فرصت پیاده‌روی شروع کرد به تحلیل اوضاع عراق و سوریه. آن زمان با حرارت خاصی از حاج‌قاسم و خدماتش برایمان می‌گفت. صحبت‌های حسین مرا به فکر فرو برد. انگار نگاه عمیق‌تری به انسان می‌داد.
در ظاهر طلبۀ ساده‌ای بود، اما وقتی چند قدم با او پیاده می‌رفتی، دغدغه‌های جدیدی برایت ایجاد می‌شد.
مهدی مهدوی‌نژاد

auto-sample-105333

در کتاب&nbsp;مردی که تعطیلی نداشت نوشته محسن مؤمنی،&nbsp;خاطراتی از طلبه خستگی‌ناپذیر و اندیشمند مجاهد دکتر محمدحسین فرج‌نژاد را می‌خوانید.<h2>&nbsp;درباره کتاب&nbsp;مردی که تعطیلی نداشت</h2>دکتر محمدحسین فرج‌نژاد، اندیشمند و مجاهد خستگی‌ناپذیر در بیست و نهم تیرماه سال ۱۴۰۰ مصادف با شب عید قربان، در سانحه تصادف به همراه خانواده‌اش با دنیای خاکی وداع کرد و آسمانی شد.&nbsp;او از پژوهشگران برتر کشور در حوزه رسانه بود و آثار تحسین‌شده‌ای را در این زمینه از خود به یادگار گذاشت. ایشان یکی از فعالان عرصه صهیونیزم‌پژوهی نیز بود و تحقیقاتش در این زمینه نیز بسیار ارزشمند است.مرحوم فرج‌نژاد در سال ۱۳۵۹ در شهر ابرقو استان یزد متولد شد و همواره در مسیر ترویج فرهنگ انقلابی کوشا بود. با این که سال‌ها در قم ساکن بود از زادگاهش نیز غافل نبود و در شهر یزد تشکیلات بزرگی تبلیغی و فرهنگی ایجاد کرده بود و برنامه‌های منسجمی همراه اردوهای آموزشی و تفریحی برگزار می‌کرد.&nbsp;در جامعة‌المصطفی نیز درس می‌داد. تعداد انبوهی دانشجوی خارجی از کشورهای گوناگون، از کلاس‌هایش بهره می‌بردند.&nbsp;زندگی بسیار ساده‌ای داشت و بیشتر درآمدش صرف ترویج اندیشه انقلاب اسلامی می‌شد. روحش شاد و با اولیاء الهی محشور باد.بخشی از رزومه علمی و اجرایی مرحوم محمدحسین فرج‌نژاد - دکترای حکمت هنر دینی (دانشگاه ادیان)؛- کارشناسی‌ارشد فلسفۀ غرب (دانشگاه مفید)؛- کارشناسی اقتصاد (مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی)؛- مدیر گروهِ علمی فقهِ رسانه مؤسسۀ فتوح اندیشه؛- پژوهشگر برتر در زمینۀ صهیونیسم‌شناسی؛- عضو مرکز مطالعات راهبردی حوزه؛- مدیر دورۀ تخصصی آموزشی و پژوهشیِ فقه رسانه؛- مدیر دورۀ آموزشی «خاکریز اقتصاد»؛- مدیر سایت تیه، خیبر، تبیین و …؛- مدیر وبلاگ صهیون‌پژوه (شروع‌به‌کار از سال ۸۴)؛- عضو هیئت مؤسس گروه فرهنگی‌تبلیغی «ندای بهشت» شهرستان ابرکوه؛- مدیر اردوی «اولی‌الأبصار» ۱ تا ۳، ویژۀ دانش‌آموزان با موضوعاتی همچون: «عبرت‌ها و تحلیل تاریخ معاصر»، «دشمن‌شناسی قرآنی»، «استکبارستیزی» و «تفکر انقلابی در مکتب قرآن»؛- مدیر اردوی «طلیعۀ حکمت»، ویژۀ نخبگان با موضوع «علم تمدن‌ساز»؛- برگزارکنندۀ دورۀ آموزشی «طلیعۀ تاریخ تمدن»، ویژۀ طلاب و دانشجویان با موضوع «تاریخ تمدن، با نظری به تاریخ معاصر ایران»؛- برگزارکنندۀ اردوی «طلیعۀ معرفت»، ویژۀ طلاب و دانشجویان با موضوع «سکولاریسم در نظام تعلیم‌و‌تربیت»؛- مدیر برگزاری دورۀ سواد رسانه در مسجد اهل بیت قم؛- مدیر برگزاری دورۀ تخصصی «سواد رسانه» با همکاری انجمن سواد رسانه‌ای مرکز فرهنگی‌هنری دفتر تبلیغات اسلامی حوزۀ علمیۀ قم؛- راه‌اندازی مرکز راهبردی مطالعات اسلامی اقتصاد مقاومتی حوزۀ علمیۀ قم؛- عضو هیئت مؤسس مؤسسۀ عروج اندیشه یزد؛- عضو هیئت امنای مؤسسۀ عروج دارالعباده یزد؛- مشاور و برنامه‌ریز مؤسسۀ آینده‌سازان، وابسته به دفتر نمایندگی مقام معظم رهبری در اتحادیۀ انجمن‌های اسلامی دانش‌آموزان؛- معاون پژوهش مؤسسۀ شناخت؛- استاد مدعو دانشگاه باقرالعلوم (ع)؛- استاد ممتاز نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها. مهم‌ترین آثار مرحوم محمدحسین فرج‌نژاد:کتاب‌ها:-- دین در سینمای شرق و غرب، با همکاری جمعی از نویسندگان، انتشارات مرکز پژوهش و سنجش افکار صدا و سیما اداره کل پژوهشهای اسلامی، ۱۳۹۶؛-- تحلیل نفوذ فرهنگ کابالیستی(عرفان یهودی) در سینما، با همکاری رفیع الدین اسماعیلی، انتشارات دانشگاه امام حسین(ع)، ۱۳۹۶؛ --دست پنهان(نگاهي به تاريخچه، مباني فقهي و بازتاب‏های قمه‏ زنی در افكار عمومی و رسانه‏ های بين ‏المللی)، تهیه و تدوین: موسسه فرهنگی فخرالائمه، ۱۳۹۶؛-- اسطوره‌های صهیونیستی در سینما، انتشارات هلال،۱۳۸۴؛کتابهای در دست چاپ:(این کتابها توسط مجموعه ای از نویسندگان با مدیریت و نظارت مرحوم فرج نژاد تهیه شده که در دست چاپ است)-	دین و سبک زندگی در پویانمایی-	وضعیت شناسی و آسیب شناسی فقه رسانه در ساحت جمهوری اسلامی-	قواعد پر کاربرد در فقه رسانهمقالات:- «سیمای معنویت در رسانه‌های غربی»، فصلنامۀ فرهنگ پویا، شمارۀ ۴۰ (تابستان ۱۳۹۸)؛- «اساطیر، پیام‌ها و الگوهای یهودیت در انیمیشن امروز جهان با مطالعۀ موردی پویانمایی «شاهزادۀ مصر»، مجلۀ کودک، نوجوان و رسانه، شمارۀ ۶۴ ( بهار ۱۳۹۵)؛- «اسلام‌هراسی در نظر اندیشه‌پردازان و رسانه‌های غربی»، فصلنامۀ فرهنگ پویا، شمارۀ ۳۰ (پاییز ۱۳۹۴)؛- «بررسی انتقادی کابالیسم در سینمای هالیوود (مطالعۀ موردی انیمیشین سینمایی ناین(»، فصلنامۀ معرفت فرهنگی‌اجتماعی، شمارۀ ۲۰، (پاییز ۱۳۹۳)؛- «جریان‌های انحرافی زیر پوست اعتدال‌های سینمایی»، فصلنامۀ فرهنگ پویا، شماره ۲۵ (پاییز ۱۳۹۲)؛- «معنویت عصر نوین، راهی برای کنترل بیداری اسلامی جهانی»،‌ فصلنامۀ فرهنگ پویا، شماره ۲۱ (زمستان ۱۳۹۰)؛-«انفطار صورت: اسطوره‌های صهیونیستی»، نشریۀ رواق هنر و اندیشه، اردیبهشت ۱۳۸۷شماره ۲۲؛ «چشم سوم: جادوییسم و سینما»، مصاحبۀ محمدحسین فرج‌نژاد با سعید مستغاثی در نشریۀ رواق هنر و اندیشه؛ خرداد ۱۳۸۷ شماره ۲۳ «سینما، ساحل نجات صهیون»، فصلنامۀ فرهنگ پویا، شمارۀ ۸-۹ (شهریور ۱۳۸۷)؛- «تعدد و نفوذ گستردۀ رسانه‌های صهیونیستی»،‌ فصلنامۀ فرهنگ پویا، پیاپی ۸-۹ (شهریور ۱۳۸۷)؛- «مسیحیت صهیونیستی، سیطرۀ اختاپوس رسانه‌ای بر دنیا»، فصلنامۀ فرهنگ پویا، پیاپی ۸-۹ (شهریور ۱۳۸۷)؛ - «اسطوره‌های صهیونیستی»، ماهنامۀ رواق هنر و اندیشه، شماره‌های ۶۹، ۷۰، ۷۱، ۷۲، ۷۳و ۷۴؛- «عرفان یا حرمان»، فصلنامۀ فرهنگ پویا، شماره ۶ (دی ۱۳۸۶)؛- «پروژۀ آخرالزمان‌سازی»، فصلنامۀ فرهنگ پویا، شماره ۵ (شهریور ۱۳۸۶)؛- «وحی و پیامبری با طعم هالیوودی»، فصلنامۀ فرهنگ پویا، شماره ۱ (شهریور ۱۳۸۵)؛- «فلسفه و سینما؛ شک‌گرایی و صهیون / نقد محتوایی فیلم ماتریکس»، ماهنامۀ معرفت، شماره ۱۰ (دی ۱۳۸۳).<h2>خواندن کتاب&nbsp;مردی که تعطیلی نداشت را به جه کسانی پیشنهاد می‌کنیم</h2>&nbsp;علاقه مندان خواندن خاطرات و سرگذشت‌نامه شخصیت‌های تاثیرگذار مخاطبان این کتاب‌اند.<h2>&nbsp;بخشی از کتاب&nbsp;مردی که تعطیلی نداشت</h2>در سال‌های اول طلبگی، زمانِ سکونت در قم، مقید بودم که پای منبر حاج‌آقای پناهیان در هیئت محبین اهل‌بیت(علیهم السلام) بروم. حسین آقا را دیدم و گفتم: «فرصت کردی بیا هیئت محبین». گفت: «باشه. میام».کم کم حضورش در هیئت زیاد شد. با نکته‌سنجی و دقتی که داشت، مباحث استاد پناهیان را دنبال می‌کرد. یادم است که واکمنی خریده بود، وقتی به هیئت می‌آمد، کنار باند می‌نشست و خودش با دقتِ خاصی سخنرانی‌های حاج‌آقا را ضبط می‌کرد.مباحث بسیار خوبی را دربارۀ دشمن‌شناسی و صهیونیسم از سخنرانی‌های استاد پناهیان درآورده و بادقت یادداشت کرده بود. حتی خود بچه‌های هیئت محبین که نتوانسته بودند برخی از نشست‌ها را ضبط کنند، مطالب را از حسین می‌گرفتند. چند تا جعبه را از نوار کاست پر کرده بود. خودش نوارخانۀ سیار شده بود. در آن زمان نوار کاست مرسوم بود و حسین با نوارهایی که در موضوعات گوناگون جمع‌آوری کرده بود، به هرکسی متناسب با علاقه‌اش نوار می‌داد تا گوش کند.استفاده‌ای که حسین از هیئت می‌کرد بسیار بیشتر از دیگران بود. شاید در هیئت بود که مسیرها و افق‌های کار طلبگی‌اش ترسیم شد. بعد از آن من به یزد رفتم و دیگر ارتباط چندانی با حسین نداشتم؛ اما او هربار که به یزد می‌آمد، بچه‌های هیئت انصار را تشویق می‌کرد که با دقت بیشتری پای منبر حاضر شوند. حتی بادقت سایت هیئت را رصد می‌کرد و هربار که مرا می‌دید، می‌گفت: «برای سایت فلان‌کار رو انجام بدین تا تقویت بشه». حواسش به همه‌جا بود.در همان سال‌های نخست که پیاده‌روی اربعین راه افتاده بود، ناگهان او را در مسیر نجف به کربلا دیدم. در همان فرصت پیاده‌روی شروع کرد به تحلیل اوضاع عراق و سوریه. آن زمان با حرارت خاصی از حاج‌قاسم و خدماتش برایمان می‌گفت. صحبت‌های حسین مرا به فکر فرو برد. انگار نگاه عمیق‌تری به انسان می‌داد.در ظاهر طلبۀ ساده‌ای بود، اما وقتی چند قدم با او پیاده می‌رفتی، دغدغه‌های جدیدی برایت ایجاد می‌شد.مهدی مهدوی‌نژاد

«مردی که تعطیلی نداشت» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/105333

خاطراتی از طلبه خستگی‌ناپذیر و اندیشمند مجاهد دکتر محمدحسین فرج‌نژاد

مردی که تعطیلی نداشت

تندتر از عقربه ها حرکت کن؛ روایت حرکت به سوی یک اتفاق بزرگ کتابی از بهزاد دانشگر است که  زندگی مدیر جوان موفق یک شرکت دانش‌بنیان به نام نوید نجات‌بخش را روایت می‌کند.
 درباره کتاب تندتر از عقربه ها حرکت کن
این کتاب حاصل گفت‌وگوهای دانشگر و نوید نجات‌بخش و دیدارهای مکرر دانشگر از بهیار صنعت سپاهان در سال ۱۳۹۵ است.
شرکت دانش بنیان بهیار صنعت سپاهان با بیش از بیست سال سابقه در زمینه تولید تجهیزات پزشکی با فناوری بالا در شهرک علمی و تحقیاتی اصفهان مشغول به فعالیت است.
تندتر از عقربه‌ها حرکت کن روایتی از مسیر پر فراز و نشیب و پر چالش جوانی است که در جامعه امروزی نه ارثیه چندانی دارد و نه حاضر است برای موفق شدن شرکتش به احدی باج بدهد و رشوه بگیرد. چارچوب‌های خودش را دارد و با همان چارچوب‌ها که برگرفته شده از روایات بزرگان دین اسلام  و راهنمایی های علما و رهبر انقلاب است، تلاش می‌کندتا شرکتش را گسترش دهد. اما همه اطرافیان او  و مدیران دولتی دیگر چنین کاری را غیرممکن می‌دانند.
خواندن کتاب تندتر از عقربه‌ها حرکت کن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
تندتر از عقربه‌ها حرکت کن می‌تواند برای دانشجوهیان، مدیران اقتصادی و فرهنگی، استادان دانشگاه، شرکت‌های صنعتی  جذاب باشد و نقطه عطفی در پرشتاب‌تر شدن حرکت رو به جلوی‌ آنها ایجاد کند.
 بخشی از کتاب تندتر از عقربه ها حرکت کن
راهنمایی که بودم، یک کیف داشتم که بیشتر به توبره شبیه بود. ظرف غذا و توپ فوتبال را می‌گذاشتم تهش و کتاب‌هایم را می‌گذاشتم کنارش. مدرسه‌مان خیابان مرداویج بود و تا خانه‌مان توی خیابان مسجد سید، خیلی راه بود که بخش زیادی‌اش را پیاده می‌رفتم. بعدازظهرها هم کلاس داشتیم و چون راهمان دور بود، ظهر مدرسه می‌ماندیم. توی مدرسه، یک زمین هندبال بود که هرکس زودتر می‌رسید، می‌توانست بایستد بازی. بیشتر وقت آن دوره به بازی فوتبال گذشت.
توی مدرسه‌مان، بسیج دانش‌آموزی هم بود که مسئولش معلم علوممان بود. برایمان دوره‌هایی گذاشته بودند تا با اسلحه آشنا شویم. یک روز هم قرار بود برویم مانور. روز قبلش گفتند بیایید، می‌خواهیم برویم گونی پر کنیم.
گونی‌ها را از خاک اره پر می‌کردیم تا با آن سنگر درست کنیم. این‌طوری سبک‌تر بود و جابه‌جایی‌اش برای ما که جثه‌هایمان کوچک بود، راحت‌تر بود. بسیج آن روزها توی خیابان توحید بود. ما با چند تای دیگر از بچه‌ها رفتیم توی یک نجاری و گونی‌ها را پر کردیم. بعد آمدیم پایگاه بسیج که گونی‌ها را خالی کنیم. درِ پایگاه را بستند و گفتند امشب همین جا بخوابید. من تا آن روز، سابقه نداشت بعد از عصر برگردم خانه. یکی گیر داد که برای چه باید بمانیم؟ گفتند کار زیاد است و باید بمانید تا فردا اینجا را آماده کنید. کمی هم از شهدا مایه گذاشتند. من خوشم نیامد که می‌خواهند به زور نگهمان دارند. حالا اگر قبلش گفته بودند، یک چیزی؛ اما این‌طوری برایم گران تمام شد. یکی‌دو ساعت بعد، کولی‌بازی راه انداختم تا گذاشتند بروم. حالا می‌فهمم که آن روز، با همهٔ بچگی‌ام خوشم نیامده بوده ضعف مدیریتشان را با مایه‌گذاشتن از شهدا بپوشانند. از همان موقع‌ها برای خودم خط قرمزهایی داشتم. یکی‌اش همین بود که زیر بار حرف زور نروم.
چند وقت بعد بردندمان اردو. چهل‌پنجاه نفری بودیم. شب که شد، بچه‌ها خواستند بخوابند. یکی‌دو نفر که بازیگوش و پرهیجان‌تر بودند، شروع کردند به بازی‌درآوردن. یکی‌دو تایی پتو بیشتر برداشتند و به چند نفر پتو نرسید. تا آمد خوابمان ببرد، یکهو همه‌جا لرزید. با سروصدای انفجار و رگبار تیر از خواب پریدیم. همان معلم مهربان مدرسه را دیدم که حالا سر اسلحه‌اش را بالا گرفته بود و داشت تیر می‌زد. بعدها فهمیدم تیرهایش مشقی بوده و فقط سروصدا داشته. چنان می‌زد که حتی نشد کفشمان را بپوشیم و ریختمان بیرون.
بدجور برخورد بهم. مثلاً که چی؟ مگر با همین یک شب و این‌همه خشونت، ما نظامی می‌شدیم؟ حالا بین این‌همه ویژگی‌های نظامیگری باید قاطعیت را این‌جوری قاطی خشونت می‌کردند و نشانمان می‌دادند؟ بدترش این بود که من آن روزها دلیل این کارها را نمی‌فهمیدم. من الان ممکن است تا ساعت ۳ نیمه‌شب یا حتی صبح بمانم شرکت و کار کنم و می‌فهمم دارم کار مفیدی انجام می‌دهم. صرف اینکه یک اردوی نظامی است، دلیل نمی‌شود با خشونت به جان بچه‌ها بیفتیم. اصلاً فرق بسیج با برخی ارگان‌های نظامی دیگر همین بود؛ اینکه خشکی قانون تویش نبود. آدم‌ها با عشق و ارادت تویش می‌ماندند، نه به ضرب قانون.

تندتر از عقربه ها حرکت کن؛&nbsp;روایت حرکت به سوی یک اتفاق بزرگ کتابی از بهزاد دانشگر است که&nbsp; زندگی مدیر جوان موفق یک شرکت دانش‌بنیان به نام نوید نجات‌بخش را روایت می‌کند.<h2>&nbsp;درباره کتاب&nbsp;تندتر از عقربه ها حرکت کن</h2>این کتاب حاصل گفت‌وگوهای دانشگر و نوید نجات‌بخش و دیدارهای مکرر دانشگر از بهیار صنعت سپاهان در سال ۱۳۹۵ است. شرکت دانش بنیان بهیار صنعت سپاهان با بیش از بیست سال سابقه در زمینه تولید تجهیزات پزشکی با فناوری بالا در شهرک علمی و تحقیاتی اصفهان مشغول به فعالیت است. تندتر از عقربه‌ها حرکت کن روایتی از مسیر پر فراز و نشیب و پر چالش جوانی است که در جامعه امروزی نه ارثیه چندانی دارد و نه حاضر است برای موفق شدن شرکتش به احدی باج بدهد و رشوه بگیرد. چارچوب‌های خودش را دارد و با همان چارچوب‌ها که برگرفته شده از روایات بزرگان دین اسلام&nbsp; و راهنمایی های علما و رهبر انقلاب است، تلاش می‌کندتا شرکتش را گسترش دهد. اما همه اطرافیان او&nbsp; و مدیران دولتی دیگر چنین کاری را غیرممکن می‌دانند. <h2>خواندن کتاب&nbsp;تندتر از عقربه‌ها حرکت کن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم</h2>تندتر از عقربه‌ها حرکت کن می‌تواند برای دانشجوهیان، مدیران اقتصادی و فرهنگی، استادان دانشگاه، شرکت‌های صنعتی&nbsp; جذاب باشد و نقطه عطفی در پرشتاب‌تر شدن حرکت رو به جلوی‌ آنها ایجاد کند. <h2>&nbsp;بخشی از کتاب&nbsp;تندتر از عقربه ها حرکت کن</h2>راهنمایی که بودم، یک کیف داشتم که بیشتر به توبره شبیه بود. ظرف غذا و توپ فوتبال را می‌گذاشتم تهش و کتاب‌هایم را می‌گذاشتم کنارش. مدرسه‌مان خیابان مرداویج بود و تا خانه‌مان توی خیابان مسجد سید، خیلی راه بود که بخش زیادی‌اش را پیاده می‌رفتم. بعدازظهرها هم کلاس داشتیم و چون راهمان دور بود، ظهر مدرسه می‌ماندیم. توی مدرسه، یک زمین هندبال بود که هرکس زودتر می‌رسید، می‌توانست بایستد بازی. بیشتر وقت آن دوره به بازی فوتبال گذشت.توی مدرسه‌مان، بسیج دانش‌آموزی هم بود که مسئولش معلم علوممان بود. برایمان دوره‌هایی گذاشته بودند تا با اسلحه آشنا شویم. یک روز هم قرار بود برویم مانور. روز قبلش گفتند بیایید، می‌خواهیم برویم گونی پر کنیم.گونی‌ها را از خاک اره پر می‌کردیم تا با آن سنگر درست کنیم. این‌طوری سبک‌تر بود و جابه‌جایی‌اش برای ما که جثه‌هایمان کوچک بود، راحت‌تر بود. بسیج آن روزها توی خیابان توحید بود. ما با چند تای دیگر از بچه‌ها رفتیم توی یک نجاری و گونی‌ها را پر کردیم. بعد آمدیم پایگاه بسیج که گونی‌ها را خالی کنیم. درِ پایگاه را بستند و گفتند امشب همین جا بخوابید. من تا آن روز، سابقه نداشت بعد از عصر برگردم خانه. یکی گیر داد که برای چه باید بمانیم؟ گفتند کار زیاد است و باید بمانید تا فردا اینجا را آماده کنید. کمی هم از شهدا مایه گذاشتند. من خوشم نیامد که می‌خواهند به زور نگهمان دارند. حالا اگر قبلش گفته بودند، یک چیزی؛ اما این‌طوری برایم گران تمام شد. یکی‌دو ساعت بعد، کولی‌بازی راه انداختم تا گذاشتند بروم. حالا می‌فهمم که آن روز، با همهٔ بچگی‌ام خوشم نیامده بوده ضعف مدیریتشان را با مایه‌گذاشتن از شهدا بپوشانند. از همان موقع‌ها برای خودم خط قرمزهایی داشتم. یکی‌اش همین بود که زیر بار حرف زور نروم.چند وقت بعد بردندمان اردو. چهل‌پنجاه نفری بودیم. شب که شد، بچه‌ها خواستند بخوابند. یکی‌دو نفر که بازیگوش و پرهیجان‌تر بودند، شروع کردند به بازی‌درآوردن. یکی‌دو تایی پتو بیشتر برداشتند و به چند نفر پتو نرسید. تا آمد خوابمان ببرد، یکهو همه‌جا لرزید. با سروصدای انفجار و رگبار تیر از خواب پریدیم. همان معلم مهربان مدرسه را دیدم که حالا سر اسلحه‌اش را بالا گرفته بود و داشت تیر می‌زد. بعدها فهمیدم تیرهایش مشقی بوده و فقط سروصدا داشته. چنان می‌زد که حتی نشد کفشمان را بپوشیم و ریختمان بیرون.بدجور برخورد بهم. مثلاً که چی؟ مگر با همین یک شب و این‌همه خشونت، ما نظامی می‌شدیم؟ حالا بین این‌همه ویژگی‌های نظامیگری باید قاطعیت را این‌جوری قاطی خشونت می‌کردند و نشانمان می‌دادند؟ بدترش این بود که من آن روزها دلیل این کارها را نمی‌فهمیدم. من الان ممکن است تا ساعت ۳ نیمه‌شب یا حتی صبح بمانم شرکت و کار کنم و می‌فهمم دارم کار مفیدی انجام می‌دهم. صرف اینکه یک اردوی نظامی است، دلیل نمی‌شود با خشونت به جان بچه‌ها بیفتیم. اصلاً فرق بسیج با برخی ارگان‌های نظامی دیگر همین بود؛ اینکه خشکی قانون تویش نبود. آدم‌ها با عشق و ارادت تویش می‌ماندند، نه به ضرب قانون.

«تندتر از عقربه ها حرکت کن» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/95215

روایت حرکت به سوی یک اتفاق بزرگ

تندتر از عقربه ها حرکت کن

دیگران دریافت کرده‌اند

کتاب تو شهید نمی‌شوی روایت‌هایی از زندگی شهید مدافع حرم، شهید محمودرضا بیضایی به قلم احمدرضا بیضایی؛ برادر شهید  است.
درباره کتاب تو شهید نمی‌شوی
این کتاب پر است از فراز و فرودهای زندگی با برکت محمودرضا بیضایی. کودکی و نوجوانی، مسجد و مدرسه تا دانشگاه و پادگان، تبریز تا تهران و از تهران تا شام. 
محمودرضا که به آرمان جهانی امام خمینی(ره) یعنی تشکیل حکومت جهانی اسلام می‌اندیشید، مطالعات دینی و سیاسی‌اش تعطیل نمی‌شد و با زبان عربی و لهجه‌های عراقی و سوری آشنایی داشت. با آغاز جنگ در سوریه از سال ۱۳۹۰ برای یاری جبهه مقاومت و دفاع از حریم آل‌الله(ع) عازم سوریه شد. او در آخرین اعزامش که دی ۱۳۹۲ بود، به یکی از یاران نزدیکش گفته بود این سفرش بی‌بازگشت است.
سرانجام در ۲۹ دی ۱۳۹۲ همزمان با سالروز میلاد پیامبر اعظم(ص) و امام جعفرصادق(ع) در منطقه «قاسمیه» دمشق در مقابله تروریست‌های تکفیری به شهادت می‌رسد.
 خواندن کتاب تو شهید نمی‌شوی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
 علاقه‌مندان به ادبیات پایداری و سرگذشت‌نامه‌های شهدا
بخشی از کتاب تو شهید نمی‌شوی
آن روز که با بچه‌های بسیج محل‌شان رفتیم پادگان، اسلحه «ام ۱۶» و «کلاشینکف» را تدریس کرد. بعد از کلاس از من پرسید: «تدریسم چطور بود؟» گفتم: «خیلی تپق زدی. روان صحبت نمی‌کنی.» گفت: «باورت می‌شود من تا حالا فارسی تدریس نکرده بودم؟ فارسی این چیزهایی که همیشه به عربی می‌گویم پیدا نمی‌کردم بگویم.» گفتم: «مگر به عربی تدریس می‌کنی؟» گفت: «حاج قاسم [سلیمانی] گفته هر کس مترجم با خودش می‌برد سر کلاس، اصلاً کلاس نرود.»
با نیروهای مقاومت کار کرده بود و عربی را کمی از آن‌ها و کمی هم از یکی از دوستان خوزستانی‌اش که عربی تدریس می‌کرد، یاد گرفته بود. عربی محاوره‌ای را خوب صحبت می‌کرد و می‌فهمید...
آن روزها محاوره عربی را تازه شروع کرده بودم و لهجه‌های شامی، عراقی، خلیجی و مصری را با هم مقایسه می‌کردم. یک بار به او گفتم لهجه عراقی را خیلی دوست دارم و کم و بیش می‌فهمم، ولی عربی لبنانی‌ها را نمی‌فهمم و علاقه‌ای هم به یادگیری‌اش ندارم. گفت: «اتفاقا عربی لبنانی‌ها و سوری‌ها خیلی شیرین است.» و بعد تعریف کرد که یک بار با تقلید لهجه آن‌ها از ایست بازرسی‌شان در یکی از مناطق سوریه به راحتی گذشته است. کتابی بود به نام «قصة‌الانشاء للاطفال» مخصوص آموزش عربی در مدارس سوریه. من کپی این کتاب را از کلاس یکی از اساتید زبان عربی در تهران که در آن شرکت می‌کردم به دست آورده بودم. محمودرضا نسخه اصلی‌اش را از سوریه آورد و داد به من. من هم در قبالش یکی از کتاب‌های خودم را به او دادم.

کتاب تو شهید نمی‌شوی&nbsp;روایت‌هایی از زندگی&nbsp;شهید مدافع حرم، شهید محمودرضا بیضایی به قلم احمدرضا بیضایی؛ برادر شهید&nbsp; است.<h2>درباره کتاب تو شهید نمی‌شوی</h2>این کتاب پر است از فراز و فرودهای زندگی با برکت محمودرضا بیضایی. کودکی و نوجوانی، مسجد و مدرسه تا دانشگاه و پادگان، تبریز تا تهران و از تهران تا شام.&nbsp;محمودرضا که به آرمان جهانی امام خمینی(ره) یعنی تشکیل حکومت جهانی اسلام می‌اندیشید، مطالعات دینی و سیاسی‌اش تعطیل نمی‌شد و با زبان عربی و لهجه‌های عراقی و سوری آشنایی داشت. با آغاز جنگ در سوریه از سال ۱۳۹۰ برای یاری جبهه مقاومت و دفاع از حریم آل‌الله(ع) عازم سوریه شد. او در آخرین اعزامش که دی ۱۳۹۲ بود، به یکی از یاران نزدیکش گفته بود این سفرش بی‌بازگشت است.سرانجام در ۲۹ دی ۱۳۹۲ همزمان با سالروز میلاد پیامبر اعظم(ص) و امام جعفرصادق(ع) در منطقه «قاسمیه» دمشق در مقابله تروریست‌های تکفیری به شهادت می‌رسد.<h2>&nbsp;خواندن کتاب تو شهید نمی‌شوی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم</h2>&nbsp;علاقه‌مندان به ادبیات پایداری و سرگذشت‌نامه‌های شهدا<h2>بخشی از کتاب تو شهید نمی‌شوی</h2>آن روز که با بچه‌های بسیج محل‌شان رفتیم پادگان، اسلحه «ام ۱۶» و «کلاشینکف» را تدریس کرد. بعد از کلاس از من پرسید: «تدریسم چطور بود؟» گفتم: «خیلی تپق زدی. روان صحبت نمی‌کنی.» گفت: «باورت می‌شود من تا حالا فارسی تدریس نکرده بودم؟ فارسی این چیزهایی که همیشه به عربی می‌گویم پیدا نمی‌کردم بگویم.» گفتم: «مگر به عربی تدریس می‌کنی؟» گفت: «حاج قاسم [سلیمانی] گفته هر کس مترجم با خودش می‌برد سر کلاس، اصلاً کلاس نرود.» با نیروهای مقاومت کار کرده بود و عربی را کمی از آن‌ها و کمی هم از یکی از دوستان خوزستانی‌اش که عربی تدریس می‌کرد، یاد گرفته بود. عربی محاوره‌ای را خوب صحبت می‌کرد و می‌فهمید...آن روزها محاوره عربی را تازه شروع کرده بودم و لهجه‌های شامی، عراقی، خلیجی و مصری را با هم مقایسه می‌کردم. یک بار به او گفتم لهجه عراقی را خیلی دوست دارم و کم و بیش می‌فهمم، ولی عربی لبنانی‌ها را نمی‌فهمم و علاقه‌ای هم به یادگیری‌اش ندارم. گفت: «اتفاقا عربی لبنانی‌ها و سوری‌ها خیلی شیرین است.» و بعد تعریف کرد که یک بار با تقلید لهجه آن‌ها از ایست بازرسی‌شان در یکی از مناطق سوریه به راحتی گذشته است. کتابی بود به نام «قصة‌الانشاء للاطفال» مخصوص آموزش عربی در مدارس سوریه. من کپی این کتاب را از کلاس یکی از اساتید زبان عربی در تهران که در آن شرکت می‌کردم به دست آورده بودم. محمودرضا نسخه اصلی‌اش را از سوریه آورد و داد به من. من هم در قبالش یکی از کتاب‌های خودم را به او دادم.

«تو شهید نمی‌شوی» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/71421

حیات جاودانه‌ی شهید محمودرضا بیضایی به روایت برادر

تو شهید نمی‌شوی

در کتاب دختر تبریز، خاطرات صدیقه صارمی رزمنده، مربی نهضت سوادآموزی، و مربی پرورشی را از زبان خود او می خوانید.
 درباره کتاب دختر تبریز
کتاب دختر تبریز خاطرات دختر جسور و پر جنب و جوشی به اسم صدیقه است که از دل حوادث و ماجراهای تلخ و شیرین دهه ی ۶۰ می‌گذرد  و جوانی و میانسالی‌اش دستخوش ماجراهایی آموزنده و جذاب است. صدیقه صارمی، رزمنده، مربی نهضت سوادآموزی و مربی پرورشی دهه ۶۰ شهر تبریز است که در این کتاب خاطرات و تجربه‌هایش را از روزهای سخت جنگ با شما درمیان می‌گذارد.
 خواندن کتاب دختر تبریز را به چه کسانی یپشنهاد می‌کنیم
 علاقه‌مندان به تاریخ معاصر و دوست‌داران خاطرات دوران جنگ و دفاع مقدس می توانند ضمن لذت بردن از خاطرات صدیقه صارمی با گوشه‌ای از تاریخ اجتماعی و سیاسی ایران آشنا شوند.
 بخشی از کتاب دختر تبریز
در تمام دورۀ ابتدایی درسخوان بودم و هر سال معدلم بیست میشد. هر سال مبصر میشدم. این انتخاب، پوششی بود تا شیطنت و شلوغی‌ام زیاد به چشم نیاید. هرچند فایده‌ای هم نداشت. وسط کلاس که هوایِ آبخوردن به سرم میزد، چنانچه معلم اجازه میداد بروم حیاط، قضیه حل بود، وگرنه با یک بهانه‌ای میرفتم بیرون. مثلاً تخته‌پاک‌کن را بهانه میکردم که باید خیس شود و چون مبصر کلاس بودم هیچکدام از بچه‌ها اعتراضی نمیکردند. 
ناظم‌های مدرسه به مرتب بودن صف‌ها و نظافت کلاس‌ها خیلی اهمیت میدادند و همیشه از مبصرهای نمونه با جوایزی مثل مدادرنگی و پاک‌کن تقدیر میکردند. من هم سالی یک یا دو بار از این جوایز سهم میبردم. بچه‌ها خیلی از من حساب میبردند. سر صف همه به یک خط می‌ایستادند و باید دستشان را چفت‌شده پشت کمرشان میگرفتند. سر کلاس هیچکس حق نداشت روی زمین آشغال بریزد. اگر هم زیر نیمکتِ کسی کثیف بود، ساعت آخر قبل از ترک کلاس باید با دستمال پاک میکرد و میرفت. یک روز یکی از دخترها زیر نیمکتش پُر از تراشه‌های مداد و نان‌خُرده بود. گفتم: «زیر میزت را با دستمال تمیز کن.» شانه بالا انداخت و با پُررویی گفت: «دستمال ندارم.» گفتم: «با جورابت تمیز کن. تا تمیز نکنی حق نداری پایت را از کلاس بیرون بگذاری!» فردای آن روز مادرش را آورده بود. ناظم پرسید: «چرا این کار را کرده‌ای؟» خیلی مطمئن و با اعتمادبه‌نفس گفتم: «زیر میزش پُر بود از آشغال. قرار نبود که آشغال‌های او را کس دیگری تمیز کند. اگر هم همانطور می‌ماند، شما امروز همۀ کلاس را توبیخ میکردید. این انصاف است؟» مادر دختره خیلی عصبانی نگاهم میکرد. قطعاً اگر ناظم پیشم نبود یک سیلی میخواباند توی گوشم، اما خدا را شکر جوابم برای خانم ناظم قانع کننده بود و قضیه به خوبی تمام شد.

در کتاب&nbsp;دختر تبریز،&nbsp;خاطرات صدیقه صارمی رزمنده، مربی نهضت سوادآموزی، و مربی پرورشی را از زبان خود او می خوانید.<h2>&nbsp;درباره کتاب دختر تبریز</h2>کتاب دختر تبریز خاطرات دختر جسور و پر جنب و جوشی به اسم صدیقه است که از دل حوادث و ماجراهای تلخ و شیرین دهه ی ۶۰ می‌گذرد&nbsp; و جوانی و میانسالی‌اش دستخوش ماجراهایی آموزنده و جذاب است.&nbsp;صدیقه صارمی، رزمنده، مربی نهضت سوادآموزی و مربی پرورشی دهه ۶۰ شهر تبریز است که در این کتاب خاطرات و تجربه‌هایش را از روزهای سخت جنگ با شما درمیان می‌گذارد.<h2>&nbsp;خواندن کتاب دختر تبریز را به چه کسانی یپشنهاد می‌کنیم</h2>&nbsp;علاقه‌مندان به تاریخ معاصر و دوست‌داران خاطرات دوران جنگ و دفاع مقدس می توانند ضمن لذت بردن از خاطرات صدیقه صارمی با گوشه‌ای از تاریخ اجتماعی و سیاسی ایران آشنا شوند.<h2>&nbsp;بخشی از کتاب دختر تبریز</h2>در تمام دورۀ ابتدایی درسخوان بودم و هر سال معدلم بیست میشد. هر سال مبصر میشدم. این انتخاب، پوششی بود تا شیطنت و شلوغی‌ام زیاد به چشم نیاید. هرچند فایده‌ای هم نداشت. وسط کلاس که هوایِ آبخوردن به سرم میزد، چنانچه معلم اجازه میداد بروم حیاط، قضیه حل بود، وگرنه با یک بهانه‌ای میرفتم بیرون. مثلاً تخته‌پاک‌کن را بهانه میکردم که باید خیس شود و چون مبصر کلاس بودم هیچکدام از بچه‌ها اعتراضی نمیکردند. ناظم‌های مدرسه به مرتب بودن صف‌ها و نظافت کلاس‌ها خیلی اهمیت میدادند و همیشه از مبصرهای نمونه با جوایزی مثل مدادرنگی و پاک‌کن تقدیر میکردند. من هم سالی یک یا دو بار از این جوایز سهم میبردم. بچه‌ها خیلی از من حساب میبردند. سر صف همه به یک خط می‌ایستادند و باید دستشان را چفت‌شده پشت کمرشان میگرفتند. سر کلاس هیچکس حق نداشت روی زمین آشغال بریزد. اگر هم زیر نیمکتِ کسی کثیف بود، ساعت آخر قبل از ترک کلاس باید با دستمال پاک میکرد و میرفت. یک روز یکی از دخترها زیر نیمکتش پُر از تراشه‌های مداد و نان‌خُرده بود. گفتم: «زیر میزت را با دستمال تمیز کن.» شانه بالا انداخت و با پُررویی گفت: «دستمال ندارم.» گفتم: «با جورابت تمیز کن. تا تمیز نکنی حق نداری پایت را از کلاس بیرون بگذاری!» فردای آن روز مادرش را آورده بود. ناظم پرسید: «چرا این کار را کرده‌ای؟» خیلی مطمئن و با اعتمادبه‌نفس گفتم: «زیر میزش پُر بود از آشغال. قرار نبود که آشغال‌های او را کس دیگری تمیز کند. اگر هم همانطور می‌ماند، شما امروز همۀ کلاس را توبیخ میکردید. این انصاف است؟» مادر دختره خیلی عصبانی نگاهم میکرد. قطعاً اگر ناظم پیشم نبود یک سیلی میخواباند توی گوشم، اما خدا را شکر جوابم برای خانم ناظم قانع کننده بود و قضیه به خوبی تمام شد.

«دختر تبریز» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/69564

خاطرات صدیقه صارمی رزمنده، مربی نهضت سوادآموزی، و مربی پرورشی

دختر تبریز

کتاب در مکتب مصطفی جستاری علمی درباره سیره تربیتی شهید مدافع حرم مصطفی صدرزاده، به‌عنوان الگوی تربیت نیروی انسانی در تشکل‌های مردمی است. این کتاب را جمال یزدانی و محمد مهدی رحیمی نوشته‌اند.
درباره کتاب در مکتب مصطفی
 در چهار دهه‌ی جمهوری اسلامی، تجارب متعددی در حوزه تربیت رسمی و تربیت غیررسمی رخ داده است. تاریخ شفاهی ارکان تربیت، تجربه‌نگاری آن‌ها و نسبت‌سنجی میان جریان‌های تربیتی با نظریۀ تربیتی انقلاب اسلامی یکی از مهم‌ترین پژوهش‌هایی است که باید به صورت جامع صورت بگیرد. گرچه در این سال‌ها تاریخ شفاهی فعالیت‌های تربیتی در دهه شصت صورت گرفته است، اما این مواد خام به ادبیات دانشگاهی وارد نشده است تا مبنای تولید خروجی‌هایی علمی در حوزه تربیت اسلامی قرار بگیرند. تجربیات انباشته مربیان، به‌خصوص بعد از انقلاب اسلامی می‌تواند منبعی معرفتی برای تدوین نظریه تربیت انقلاب اسلامی قرار بگیرد. نویسند این کتاب با نگاه به تربیت غیررسمی، از جمله طرح تربیتی صالحین که توسط سازمان بسیج مستضعفین اجرا شده است، به این موضوع می‌پردازد که مستشاران، فرماندهان و رزمندگان جوان در میدان نبرد با تکفیری‌ها در سوریه، نشان می‌دهد که جریان تربیت غیررسمی، که عمدتاً در پایگاه‌های بسیج و هیئات حضور دارد، توانسته است نیرو‌های تراز انقلاب اسلامی را توانمند تربیت کند. رفتار و عملکرد این نوع نیرو‌ها در سوریه، سؤالی را در ذهن نگارنده ایجاد می‌کند که: «چرا الگوی تربیتی در تشکّل‌های مردمی، باعث تربیت نیروی انسانی در نبرد میدانی سوریه شده است؟ وی برای پاسخ به این پرسش، از میان شهدای مدافع حرم، مصطفی صدرزاده را برای مطالعه برمی‌گزیند. تا امروز، چند عنوان کتاب درباره این شهید به رشته تحریر درآمده که عمدتاً روایت زندگی و خاطراتی از این شهید مدافع حرم است. کتاب «در مکتب مصطفی» قصد دارد شهید صدرزاده را به عنوان الگوی تربیت نیروی انسانی در تشکل‌های مردمی معرفی کند و به همین جهت، آن را می‌توان جزو اولین آثار مکتوب در حوزه شهدای مدافع حرم دانست که با نگاه تربیتی و علمی به سراغ این شهدا رفته است. این کتاب اعتراضی است به سانسور مدافعان حرم در جامعه علمی؛ چرا که جامعه علمی بعضاً تجربیات زیسته خودمان را سانسور می‌کند. صدرزاده متولد ۱۳۶۵ است، او از سن ۱۳سالگی در پایگاه بسیج مسئولیت و فعالیت‌های مختلف در کار تربیتی داشته است. صدرزاده که از سال ۱۳۹۲ برای مقابله با گروه‌های تروریستی تکفیری به سوریه می‌رود و فرماندهی گردان عمار از لشکر فاطمیون در سوریه را بر دوش می‌گیرد، آبان سال ۱۳۹۴ در شهر حلب به مقام شهادت نائل می‌آید.
خواندن کتاب در مکتب مصطفی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به تاریخ شفاهی پیشنهاد می‌کنیم

کتاب در مکتب مصطفی&nbsp;جستاری علمی درباره سیره تربیتی شهید مدافع حرم مصطفی صدرزاده، به‌عنوان الگوی تربیت نیروی انسانی در تشکل‌های مردمی است. این کتاب را جمال یزدانی و محمد مهدی رحیمی نوشته‌اند. <h2>درباره کتاب&nbsp;در مکتب مصطفی</h2>&nbsp;در چهار دهه‌ی جمهوری اسلامی، تجارب متعددی در حوزه تربیت رسمی و تربیت غیررسمی رخ داده است. تاریخ شفاهی ارکان تربیت، تجربه‌نگاری آن‌ها و نسبت‌سنجی میان جریان‌های تربیتی با نظریۀ تربیتی انقلاب اسلامی یکی از مهم‌ترین پژوهش‌هایی است که باید به صورت جامع صورت بگیرد. گرچه در این سال‌ها تاریخ شفاهی فعالیت‌های تربیتی در دهه شصت صورت گرفته است، اما این مواد خام به ادبیات دانشگاهی وارد نشده است تا مبنای تولید خروجی‌هایی علمی در حوزه تربیت اسلامی قرار بگیرند. تجربیات انباشته مربیان، به‌خصوص بعد از انقلاب اسلامی می‌تواند منبعی معرفتی برای تدوین نظریه تربیت انقلاب اسلامی قرار بگیرد.&nbsp;نویسند این کتاب با نگاه به تربیت غیررسمی، از جمله طرح تربیتی صالحین که توسط سازمان بسیج مستضعفین اجرا شده است، به این موضوع می‌پردازد که مستشاران، فرماندهان و رزمندگان جوان در میدان نبرد با تکفیری‌ها در سوریه، نشان می‌دهد که جریان تربیت غیررسمی، که عمدتاً در پایگاه‌های بسیج و هیئات حضور دارد، توانسته است نیرو‌های تراز انقلاب اسلامی را توانمند تربیت کند. رفتار و عملکرد این نوع نیرو‌ها در سوریه، سؤالی را در ذهن نگارنده ایجاد می‌کند که: «چرا الگوی تربیتی در تشکّل‌های مردمی، باعث تربیت نیروی انسانی در نبرد میدانی سوریه شده است؟&nbsp;وی برای پاسخ به این پرسش، از میان شهدای مدافع حرم، مصطفی صدرزاده را برای مطالعه برمی‌گزیند. تا امروز، چند عنوان کتاب درباره این شهید به رشته تحریر درآمده که عمدتاً روایت زندگی و خاطراتی از این شهید مدافع حرم است. کتاب «در مکتب مصطفی» قصد دارد شهید صدرزاده را به عنوان الگوی تربیت نیروی انسانی در تشکل‌های مردمی معرفی کند و به همین جهت، آن را می‌توان جزو اولین آثار مکتوب در حوزه شهدای مدافع حرم دانست که با نگاه تربیتی و علمی به سراغ این شهدا رفته است. این کتاب اعتراضی است به سانسور مدافعان حرم در جامعه علمی؛ چرا که جامعه علمی بعضاً تجربیات زیسته خودمان را سانسور می‌کند.&nbsp;صدرزاده متولد ۱۳۶۵ است، او از سن ۱۳سالگی در پایگاه بسیج مسئولیت و فعالیت‌های مختلف در کار تربیتی داشته است. صدرزاده که از سال ۱۳۹۲ برای مقابله با گروه‌های تروریستی تکفیری به سوریه می‌رود و فرماندهی گردان عمار از لشکر فاطمیون در سوریه را بر دوش می‌گیرد، آبان سال ۱۳۹۴ در شهر حلب به مقام شهادت نائل می‌آید.<h2>خواندن کتاب&nbsp;در مکتب مصطفی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم</h2>این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به تاریخ شفاهی پیشنهاد می‌کنیم

«در مکتب مصطفی» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/71399

الگوی تربیت نیروی انسانی در تشکل‌های مردمی

در مکتب مصطفی

کتاب ابوعلی کجاست؟ نوشته نوید نوروزی و محمد مهدی رحیمی است. این کتاب زندگی‌نامه‌ی خودگفته‌ی شهید مرتضی عطایی معروف به ابوعلی است. شهید مرتضی عطایی از شهدای شجاع مدافع حرم است.
درباره کتاب ابوعلی کجاست؟
شهید مرتضی عطایی یکی از همین شهدای جالب اما گمنام مدافع حرم است. شهیدی که برای حضور در جمع مدافعان حرم، خود را به عنوان یکی از اهالی افغانستان جا زد تا اجازه حضورش در کنار دلاوران تیپ پرافتخار فاطمیون داده شود. مرتضی عطایی یار غار شهید مصطفی صدرزاده است؛ یاری که برای او همچون برادر بود و در نهایت نیز مدتی کوتاه بعد از آسمانی شدن شهید صدرزاده به این برادر شهیدش پیوست. «ابوعلی کجاست؟» خاطرات شهید مرتضی عطایی از روزهای حضورش در جبهه‌های نبرد با دشمن تکفیری است. خاطراتی که خود راوی آن است و قرار بوده برای نگارش کتابی در ارتباط با شهید صدرزاده مورد استفاده قرار بگیرد اما در نهایت به واسطه شهادت آقا مرتضی که همه او را در میدان رزم با نام «ابوعلی» می‌شناسند. ابوعلی مصداقی تام و تمام از یک بسیجی مخلص است و زوج او و شهید صدرزاده در میدان نبرد، تبدیل به یکی از مهم‌ترین تیم‌های فرماندهی در میدان نبرد علیه داعش می‌شود. علاقه ابوعلی به بسیج و فعالیت‌های نظامی در کنار توجه ویژه او به تذهیب نفس و البته رفاقت شش‌دانگش با مصطفی صدرزاده دست به دست هم می‌دهد تا یک تعمیرکار ساختمانی تبدیل به عارفی تمام‌عیار شود.
خواندن کتاب ابوعلی کجاست؟ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به زندگی شهدای مدافع حرم پیشنهاد می‌کنیم
بخشی از کتاب ابوعلی کجاست؟
«در عملیات بصر الحریر دشمن ۹ نفر اسیر گرفت که ۵ نفر از آنها را به شهادت رساند و ۴ نفر دیگر در ماه رمضان سال ۹۵ با اسرای مسلحین معاوضه شدند؛ یکی از این اسرا حیدر محمدی بود. مسلحین موقع اسارتش عکس شاخص فاطمیون را به او نشان داده و گفته بودند: «ابوعلی کجاست؟» می‌گفت: «ابوعلی دیگر به منطقه نرو، اگر رفتی اسیر نشو که برایت نقشه‌ها دارند!»
 ارتباط عاطفی شهید عطایی با شهید صدرزاده را باید نوعی رابطه مرید و مرادی دانست. صدرزاده به عنوان فرمانده درس‌های بسیاری به ابوعلی می‌دهد که نه فقط برای او، بلکه برای همه جوانان نسل امروز قابل توجه و تامل است. ابوعلی در یکی از خاطراتش در ارتباط با شهید صدرزاده که در میدان نبرد به «سید ابراهیم» مشهور بود، می‌گوید: «یکی از تذکرات سیدابراهیم قبل از عملیات‌ها این بود که می‌گفت: «بچه‌ها اینطوری دعا کنید که خدایا ما در این عملیات دعا نمی‌کنیم که پیروز شویم؛ ما می‌خواهیم در شکست و پیروزی، تو از ما راضی باشی. اگر تو با شکست از ما راضی می‌شوی، ما راضی هستیم که شکست بخوریم. اگر با پیروزی از ما راضی می‌شوی، هر چه رضای توست، همان اتفاق بیفتد. خیلی تاکید می‌کرد که فقط برای رضای خدا کار کنیم.

کتاب&nbsp;ابوعلی کجاست؟ نوشته نوید نوروزی و محمد مهدی رحیمی است. این کتاب&nbsp;زندگی‌نامه‌ی خودگفته‌ی شهید مرتضی عطایی معروف به ابوعلی است. شهید مرتضی عطایی از شهدای شجاع مدافع حرم است.<h2>درباره کتاب&nbsp;ابوعلی کجاست؟</h2>شهید مرتضی عطایی یکی از همین شهدای جالب اما گمنام مدافع حرم است. شهیدی که برای حضور در جمع مدافعان حرم، خود را به عنوان یکی از اهالی افغانستان جا زد تا اجازه حضورش در کنار دلاوران تیپ پرافتخار فاطمیون داده شود. مرتضی عطایی یار غار شهید مصطفی صدرزاده است؛ یاری که برای او همچون برادر بود و در نهایت نیز مدتی کوتاه بعد از آسمانی شدن شهید صدرزاده به این برادر شهیدش پیوست. «ابوعلی کجاست؟» خاطرات شهید مرتضی عطایی از روزهای حضورش در جبهه‌های نبرد با دشمن تکفیری است. خاطراتی که خود راوی آن است و قرار بوده برای نگارش کتابی در ارتباط با شهید صدرزاده مورد استفاده قرار بگیرد اما در نهایت به واسطه شهادت آقا مرتضی که همه او را در میدان رزم با نام «ابوعلی» می‌شناسند.&nbsp;ابوعلی مصداقی تام و تمام از یک بسیجی مخلص است و زوج او و شهید صدرزاده در میدان نبرد، تبدیل به یکی از مهم‌ترین تیم‌های فرماندهی در میدان نبرد علیه داعش می‌شود. علاقه ابوعلی به بسیج و فعالیت‌های نظامی در کنار توجه ویژه او به تذهیب نفس و البته رفاقت شش‌دانگش با مصطفی صدرزاده دست به دست هم می‌دهد تا یک تعمیرکار ساختمانی تبدیل به عارفی تمام‌عیار شود.<h2>خواندن کتاب&nbsp;ابوعلی کجاست؟ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم</h2>این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به زندگی شهدای مدافع حرم پیشنهاد می‌کنیم<h2>بخشی از کتاب&nbsp;ابوعلی کجاست؟</h2>«در عملیات بصر الحریر دشمن ۹ نفر اسیر گرفت که ۵ نفر از آنها را به شهادت رساند و ۴ نفر دیگر در ماه رمضان سال ۹۵ با اسرای مسلحین معاوضه شدند؛ یکی از این اسرا حیدر محمدی بود. مسلحین موقع اسارتش عکس شاخص فاطمیون را به او نشان داده و گفته بودند: «ابوعلی کجاست؟» می‌گفت: «ابوعلی دیگر به منطقه نرو، اگر رفتی اسیر نشو که برایت نقشه‌ها دارند!» ارتباط عاطفی شهید عطایی با شهید صدرزاده را باید نوعی رابطه مرید و مرادی دانست. صدرزاده به عنوان فرمانده درس‌های بسیاری به ابوعلی می‌دهد که نه فقط برای او، بلکه برای همه جوانان نسل امروز قابل توجه و تامل است. ابوعلی در یکی از خاطراتش در ارتباط با شهید صدرزاده که در میدان نبرد به «سید ابراهیم» مشهور بود، می‌گوید: «یکی از تذکرات سیدابراهیم قبل از عملیات‌ها این بود که می‌گفت: «بچه‌ها اینطوری دعا کنید که خدایا ما در این عملیات دعا نمی‌کنیم که پیروز شویم؛ ما می‌خواهیم در شکست و پیروزی، تو از ما راضی باشی. اگر تو با شکست از ما راضی می‌شوی، ما راضی هستیم که شکست بخوریم. اگر با پیروزی از ما راضی می‌شوی، هر چه رضای توست، همان اتفاق بیفتد. خیلی تاکید می‌کرد که فقط برای رضای خدا کار کنیم.

«ابوعلی کجاست؟» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/71197

زندگی‌نامه‌ی خودگفته‌ی شهید مرتضی عطایی معروف به ابوعلی

ابوعلی کجاست؟

کتاب به‌اضافه‌ی مردم نوشته روح‌الله رشیدی به ده اصل اساسی لازم برای انجام دادن کار فرهنگی  پرداخته است.
 درباره کتاب به اضافه‌ی مردم
در این نوشتار، رشیدی به استناد تجربیات ارزنده تاریخ انقلاب اسلامی، تلاش کرده است برخی اصول و قواعد کار فرهنگی را مرور کند. او قواعد را در قالب «ده اصل» آورده است. این اصول ده گانه، اگرچه از هم جدا هستند، اما عملاً در دل هم قرار دارند. در واقع ما با یک منظومه نظری و عملی مواجه هستیم. هر اصل به طریقی به اصل دیگر مرتبط است.
بر اساس این گزارش، این کتاب در ۱۰ فصل به بررسی ۱۰ قاعده اساسی در کار فرهنگی و تشکیلاتی پرداخته و در هر فصل، مثال‌هایی هم که از خاطرات و تجربه‌های عینی افراد گرفته شده، جهت کاربردی شدن این قواعد آورده شده است. همچنین در بخش ضمیمه کتاب، ضمن آسیب‌شناسی نحوه اجرا و برگزاری یک برنامه فرهنگی، شیوۀ رویارویی با مسائل و چالش‌های موجود در فرآیندهای فکری و اجرایی برنامه‌های فرهنگی به عنوان تمرین درنظر گرفته شده است.
 خواندن کتاب به‌اضافه‌ی مردم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
 فعالان فرهنگی و پژوهشگران علوم اجتماعی
 درباره روح‌الله رشیدی
روح‌الله رشیدی در سال ۱۳۵۸ در محله ایده‌لو، از محله‌های حاشیه‌نشین تبریز به دنیا آمده است. پدرش فرش‌باف بود و جزو اقشار متوسط به پایین به حساب می‌آمد. در دانشگاه جامعه‌شناسی خواند و حدود ۱۲ سال، به معلمی و معاونت در مدرسه پرداخت، به روزنامه‌نگاری روی آورد و بعدها رسانه‌های مختلف مکتوب و مجازی نظیر آذر پیام و هفته نامه میثاق را اداره کرد، که تأثیر مهمی در دمیدن فضای عدالت‌خواهی در تبریز و حتی کشور داشت. 
قلم عدالت‌خواهانه و رسای رشیدی موجب آشنایی و پیگیری قلمش از جانب جبهه فرهنگی انقلاب و عدالتخواهان شهرهای مختلف کشور شد. همین آشنایی وحید جلیلی را به وی رساند و روح‌ا‌لله رشیدی دومین دفتر استانی دفتر مطالعات را در تبریز راه‌اندازی کرد. 
وی به برگزاری کلاس‌های مختلف برای فعالان دانشجویی و فرهنگی می‌پرداخت و هم‌زمان به همکاری با صدا و سیما و اجرای حدود ۴۳ قسمت برنامه‌ای به نام مطالبه همت گماشت و از تحقیق و پژوهش تا اجرای این برنامه موفق را در صدا و سیمای آذرباریجان شرقی به ثمر رساند. هم‌چنین برنامه‌های دیگری با موضع انقلاب اسلامی نظیر پلاک ۲۲ و واجب فراموش شده با موضوع امر به معروف و نهی از منکر را پیگیری کرد.
 پیش از نیز کتاب‌های «برخیزید»؛ خاطرات شفاهی سیدحمید شاهنگیان، «آپاراتچی»؛ خاطرات شفاهی جلیل طائفی اسدی، «مربای گل محمدی»؛ خاطرات مربیان پرورشی دهه شصت و «متولد بهمن»؛ خاطرات شفاهی اسفندیار قره‌باغی به قلم روح‌الله رشیدی توسط انتشارات «راه یار» به چاپ رسیده است.
 بخشی از کتاب به‌اضافه مردم
 «چهل سال از پیروزی انقلاب اسلامی گذشت. یک چله پُر فراز و نشیب را پشت سر گذاشتیم و حالا آماده‌ایم تا گام دوم را برداریم؛ بلندتر و امیدوارانه‌تر و پُر فروغ‌تر از چهل سال نخست. مسائل و دغدغه‌های پرشماری در گام جدید داریم، اما مسائل حوزه «فرهنگ» چیز دیگری است. تعارف که نداریم؛ پایه انقلاب اسلامی، فرهنگ بوده است. با تغییر در این زمینه بود که آن انقلاب بزرگ به ثمر نشست. بعد هم که لشکر شیاطین دست به کار شد تا پشت این انقلاب را به زمین بزند، فرهنگ برآمده از انقلاب اسلامی بود که اندیشه و عمل ما را شکست‌ناپذیر کرد. به یاد بیاورید دهه سخت شصت را. آن حجم از سختی و مضیقه، حتی به اندازه یکی دو ماه، کافی است تا ملتی را از پای درآورد. پس ما چرا شکست نخوردیم؟ چرا واندادیم؟ پاسخش روشن است؛ اگر لشگری از فرزندان خالص ملت، در خطوط رزم، سینه سپر کرده بودند و برای حفظ عزت اسلامی‌مان خون می‌دادند، در پشت جبهه‌ها نیز، لشگر عظیمی از همین مردم با ساماندهی هسته‌های فرهنگی، مشغول مقاومت بودند. به یاد بیاوریم مساجد، مدارس و دانشگاه‌های آن دوره را. آن جوش‌وخروش و همت و اهتمام بود که نمی‌گذاشت شیرازه‌های جامعه از هم بپاشد. هر جا می‌رفتی نشانه‌ای از کاری فرهنگی را می‌دیدی که توسط خود مردم طراحی و اجرا می‌شود. گروه‌های سرود و تئاتر در مساجد و مدارس، نمایشگاه‌های عکس و طراحی و نقاشی و کاریکاتور، تشییع‌های پُرشکوه شهدا، گروه‌های مردمی پشتیبانی از جنگ و... . همه و همه زنجیره مقاومت فرهنگی را شکل داده بودند. آنها نه تنها در برابر شعبده‌های فکری و فرهنگی دشمن مقاومت می‌کردند، بلکه در موضع تهاجم به دشمن هم بودند!

auto-sample-76907

auto-compressed-76907

کتاب&nbsp;به‌اضافه‌ی مردم نوشته روح‌الله رشیدی به&nbsp;ده اصل اساسی لازم برای انجام دادن کار فرهنگی&nbsp; پرداخته است.<h2>&nbsp;درباره کتاب به اضافه‌ی مردم</h2>در این نوشتار، رشیدی به استناد تجربیات ارزنده تاریخ انقلاب اسلامی، تلاش کرده است برخی اصول و قواعد کار فرهنگی را مرور کند. او قواعد را در قالب «ده اصل» آورده است. این اصول ده گانه، اگرچه از هم جدا هستند، اما عملاً در دل هم قرار دارند. در واقع ما با یک منظومه نظری و عملی مواجه هستیم. هر اصل به طریقی به اصل دیگر مرتبط است.بر اساس این گزارش، این کتاب در ۱۰ فصل به بررسی ۱۰ قاعده اساسی در کار فرهنگی و تشکیلاتی پرداخته و در هر فصل، مثال‌هایی هم که از خاطرات و تجربه‌های عینی افراد گرفته شده، جهت کاربردی شدن این قواعد آورده شده است. همچنین در بخش ضمیمه کتاب، ضمن آسیب‌شناسی نحوه اجرا و برگزاری یک برنامه فرهنگی، شیوۀ رویارویی با مسائل و چالش‌های موجود در فرآیندهای فکری و اجرایی برنامه‌های فرهنگی به عنوان تمرین درنظر گرفته شده است. <h2>&nbsp;خواندن کتاب به‌اضافه‌ی مردم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم</h2>&nbsp;فعالان فرهنگی و پژوهشگران علوم اجتماعی<h2>&nbsp;درباره روح‌الله رشیدی</h2>روح‌الله رشیدی در سال ۱۳۵۸ در محله ایده‌لو، از محله‌های حاشیه‌نشین تبریز به دنیا آمده است. پدرش فرش‌باف بود و جزو اقشار متوسط به پایین به حساب می‌آمد. در دانشگاه جامعه‌شناسی خواند و حدود ۱۲ سال، به معلمی و معاونت در مدرسه پرداخت، به روزنامه‌نگاری روی آورد و بعدها رسانه‌های مختلف مکتوب و مجازی نظیر آذر پیام و هفته نامه میثاق را اداره کرد، که تأثیر مهمی در دمیدن فضای عدالت‌خواهی در تبریز و حتی کشور داشت.&nbsp;قلم عدالت‌خواهانه و رسای رشیدی موجب آشنایی و پیگیری قلمش از جانب جبهه فرهنگی انقلاب و عدالتخواهان شهرهای مختلف کشور شد. همین آشنایی وحید جلیلی را به وی رساند و روح‌ا‌لله رشیدی دومین دفتر استانی دفتر مطالعات را در تبریز راه‌اندازی کرد.&nbsp;وی به برگزاری کلاس‌های مختلف برای فعالان دانشجویی و فرهنگی می‌پرداخت و هم‌زمان به همکاری با صدا و سیما و اجرای حدود ۴۳ قسمت برنامه‌ای به نام مطالبه همت گماشت و از تحقیق و پژوهش تا اجرای این برنامه موفق را در صدا و سیمای آذرباریجان شرقی به ثمر رساند. هم‌چنین برنامه‌های دیگری با موضع انقلاب اسلامی نظیر پلاک ۲۲ و واجب فراموش شده با موضوع امر به معروف و نهی از منکر را پیگیری کرد. پیش از نیز کتاب‌های «برخیزید»؛ خاطرات شفاهی سیدحمید شاهنگیان، «آپاراتچی»؛ خاطرات شفاهی جلیل طائفی اسدی، «مربای گل محمدی»؛ خاطرات مربیان پرورشی دهه شصت و «متولد بهمن»؛ خاطرات شفاهی اسفندیار قره‌باغی به قلم روح‌الله رشیدی توسط انتشارات «راه یار» به چاپ رسیده است.<h2>&nbsp;بخشی از کتاب به‌اضافه مردم</h2>&nbsp;«چهل سال از پیروزی انقلاب اسلامی گذشت. یک چله پُر فراز و نشیب را پشت سر گذاشتیم و حالا آماده‌ایم تا گام دوم را برداریم؛ بلندتر و امیدوارانه‌تر و پُر فروغ‌تر از چهل سال نخست. مسائل و دغدغه‌های پرشماری در گام جدید داریم، اما مسائل حوزه «فرهنگ» چیز دیگری است. تعارف که نداریم؛ پایه انقلاب اسلامی، فرهنگ بوده است. با تغییر در این زمینه بود که آن انقلاب بزرگ به ثمر نشست. بعد هم که لشکر شیاطین دست به کار شد تا پشت این انقلاب را به زمین بزند، فرهنگ برآمده از انقلاب اسلامی بود که اندیشه و عمل ما را شکست‌ناپذیر کرد. به یاد بیاورید دهه سخت شصت را. آن حجم از سختی و مضیقه، حتی به اندازه یکی دو ماه، کافی است تا ملتی را از پای درآورد. پس ما چرا شکست نخوردیم؟ چرا واندادیم؟ پاسخش روشن است؛ اگر لشگری از فرزندان خالص ملت، در خطوط رزم، سینه سپر کرده بودند و برای حفظ عزت اسلامی‌مان خون می‌دادند، در پشت جبهه‌ها نیز، لشگر عظیمی از همین مردم با ساماندهی هسته‌های فرهنگی، مشغول مقاومت بودند. به یاد بیاوریم مساجد، مدارس و دانشگاه‌های آن دوره را. آن جوش‌وخروش و همت و اهتمام بود که نمی‌گذاشت شیرازه‌های جامعه از هم بپاشد. هر جا می‌رفتی نشانه‌ای از کاری فرهنگی را می‌دیدی که توسط خود مردم طراحی و اجرا می‌شود. گروه‌های سرود و تئاتر در مساجد و مدارس، نمایشگاه‌های عکس و طراحی و نقاشی و کاریکاتور، تشییع‌های پُرشکوه شهدا، گروه‌های مردمی پشتیبانی از جنگ و... . همه و همه زنجیره مقاومت فرهنگی را شکل داده بودند. آنها نه تنها در برابر شعبده‌های فکری و فرهنگی دشمن مقاومت می‌کردند، بلکه در موضع تهاجم به دشمن هم بودند!

«به اضافه‌ی مردم» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/76907

دانلود و خرید کتاب امواج اراده ها

گوشه‌ای از اراده و توان ایرانی به سمت خودکفایی و پیشرفت

نظرات کاربران