نظرات کاربران درباره کتاب نسخه پیچ

پناه بر خدا

حالا همین کم مونده یه چهار تا جوون کتابخونم که داریم ,طریقه ی نئشگیو بهشون یاد بدین ,دیفن هیدرامین اینجوری میکنه,دیازپام اونجوری میشه............ . راستش هیچ محتوای درستی نداشت.داستان پردازی و جذابیت و....همه صفر

جالب بود در حد خودش خوندنش رو پیشنهاد نمی‌کنم داستان بانمکی داشت ولی نشد که لذت کافی رو ببرم در یک کلام: به اندازه کافی لذیذ نبود ؛)

بامزه بود 😂😂 بخاطر آموزش استعمال انواع قرص کاربردی هم بود😂

خیلی باحال بود...

اگر مقصود نویسنده این بود که در خواننده احساس تهوع به وجود بیاورد موفق بوده چون احساسی جز احساس تهوع ندارم! خیلی خوشحال میشم دیگه چیزی از این نویسنده نخوانم!

خیلی جالب و آموزنده بود به خواننده یاد میده چطور با ترکیب چند دارو نشئه بشن و برای خودشون مواد مخدر درست کنند. اخه اینا چی مینویسین و یاد جوونها میدین؟

سبک نوشتنش جالب بود، اما محتوای خاصی رو دنبال نمی‌کرد. انگار تو کلاس «یادگیری فارماکولوژی به سبک داستانی» نشسته بودم.

داستان خوبی بود. ارزش خوندن رو داره. اما نکته اصلی داستان درس داروشناسی نیست. توصیفی که نویسنده راجب اثر دارو ها می کنه حواستون رو پرت نکنه. و اینکه چیزایی رو که تو این کتاب می خونین لطفا تو خونه امتحان نکنین

جالب و جدید بود .

سبک داستانیش خوب بود ولی حرف خاصی واسه گفتن نداشت :\ خوشم نیومد از این روانی

بد نبود طنز خوبی داشت برای یکبار خوندن خوبه نه بیشتر

یه ستاره هم زیاده🙄

زبان داستان خوب بود. طنز هم‌داست. ولی از آن داستان‌هایی نبود که فکر، حرف یا اشاره ی خاصی را در خودش داشته باشه و درواقع بعد از پایان خوانش داستان، داستان هم‌تمام میشود. البته اشتباه نشود، رسالت داستان به همراه داشتن پیام نیست.‌داستان میتواند بدون هیچ حرف تازه ای،‌روایتی را تعریف کند و باز هم لذت ببخشد و و بعد تامام 😊

مزخرف بود 😕😕

من به سبک داستان نویسی نویسنده ۵ ستاره میدم. خیلی روان بودش خوشم اومدش ولی خود داستان هیچی نداشت به جز این که اسم و خاصیت چند تا دارو رو یاد گرفتم!!!

جالب بود .من دوست داشتم.ازاین دیوونه ها دوربرمون زیاده. واقعا داستان کشش داری بود یه نفس خوندم

نمی دونم چه کسی این داستان ها رو به عنوان برگزیده انتخاب کرده. سه تاش رو خوندم هیچ کدوم جالب نبود. مسعود بی برگی، نسخه پیچ و وی. باز این یه کم بهتر بود که باعث شد دو ستاره بدم. ولی مازوخیستی بود...

عالی بود. نویسنده حرفه ای هستند.

از اون داستاناست که یا باهاش خیلی ارتباط برقرار میکنی یا اصلا ارتباطی برقرار نمیکنی!

متوسط

از این داستان بدم نیومد.درباره‌ ی داروها،من پرستاری خوندم و از چندتا پزشک هم درمورد اطلاعات دارویی داستان پرسیدم.گفتند درست گفته و از بعضی عوارض هم اطلاع نداشتند و گفتند ممکنه برای بعضیها این اتفاق بیفته ولی عمومیت نداره.به نظر میرسه نویسنده اطلاعات دارویی را جعل کرده ولی باورپذیر نشان داده.چیزی مثل تکنیک جعل تاریخ در داستانهای تاریخی.یعنی در عین حالی که سوتی پزشکی نداده ولی شخصی سازی کرده و تجربیش کرده.چیزهایی نوشته که مغایرت نداره با علم پزشکی اما بعضی‌هاشتوی کتابهای پزشکی هم پیدا نمیشه.از این نظر برای من جالب بود که با اینکه داروها را میشناختم ولی چیزهای جدیدی از آن گفت.ترکیب داروها و گفتن از عوارض چند دارو با همدیگه چیزی هست که پزشکها هم نمیتونن دقیق بگن چه اتفاقی می افته با خوردن اینها.چون کمتر کسی هست که این داروها رو با هم بخوره و عوارضش رو بفهمه.چون اصلا کمتر پزشکی هست که این داروها رو با هم تجویز کنه تا بفهمه چه اتفاقی می افته.مگر اینکه شخص یا تجربه کرده باشه یا تجربه ای کوچک را با اغراق و شاخ و بال دادن ولی باورپذیرانه در داستان آورده باشد.

داستان، داستان خلا ها در خودآگاه و شکست در ناخودآگاه بود⬅ وقتی که "من" خودآگاه نمی تواند به خواسته ها و آرمان ها برسد،وقتی که این جنبه از زندگی در نظر شخص پست و حقیر میشود . دقیقا همین جاست که میدان به عرصه خودنمایی نا خودآگاه شخص مبدل میگردد و ذهن سیالیت پیدا میکند. اشاره به جملات:((یاد گرفته بودم در بیداری رویا ببینم/ یک غذای روح ویژه خورده بودم/ رقص گرفتم. پیچیدم. آنطور که میخواستم نمیسوختم ولی می رقصیدم. آتش دستم را گرفته بود و با هم می رقصیدیم.))⬅گواه بر عبور نویسنده از خودآگاه و ورود به دنیای ناخودآگاه است. همان دنیایی که زمینه ی صعود و تعالی و "بالارفتن" روح را فراهم می کند که البته شخصیت داستان در این صعود و وصلت شکست میخورد. بررسی شکست او در مقوله ی داستان کوتاه نمیگنجد. پایان داستان فوق العاده بود؛ نویسنده این شکست را بسیار هنرمندانه در صفحه ی آخربه تصویر کشیده است: ادرار از علائم حیاتی و ورود به عالم هوشیاری و بیداری است؛یعنی خروج از عالم ناخودآگاه و صعود و تعالی. آری شخص در این صعود شکست میخورد و بار دیگر به دنیای خلا های خود باز میگردد. اما هنر نمایی نویسنده به همین جا ختم نمیشود.فضا سازی داستان در صفحات آخر به گونه ای است که ممکن است خواننده را بفریبد و خواننده این برداشت را کند که " هشیار" دبه ای بنزین را روی "راوی" ریخته و او را به آتش کشیده؛ که البته مضحک است. همانطور که اشاره شد نویسنده کمی جنبه ی سورئالیستی به داستان داده ولی آن را شکوفا نکرده و خیلی اجمالی به آن پرداخته است.البته در این مورد نمیتوان بر او خرده گرفت چراکه زمینه، داستان کوتاه است و نمیتوان انتظار به کمال رسیدن مکتب سورئالیسم را در آن داشت.

پایان خوبی نداشت یهویی تمام شد،بی سروته بود!

خیلی خوب بود. حتما بخونید

مزخرف بود یک ستاره هم اضافه

طنز برای کسی که اولین بار میخونه کتاب رو شاید جذاب باشه ولی داستان از واقعیت فاصله داره

خوب بود

داستان کوتاه بود. معمولی بود، درسته داستان برای بعضی نکات بد داشت ولی نتیجه گیری هم داشت دیگه! و اینکه واقعیت جامعه همینه!

داستان جالبی داشت ولی یکم زجر اور بود اینکه ترکیبات مختلف دارویی رو به زبون آوردم اصلا خوب نبود

داستان قشنگی بود.

داستان ایده جذابی داره و قطعا یه بار خوندنش خالی از لطف نیست. نمی‌دونم تجربیات نوشته شده توی داستان چقدر واقعی هستند ولی به هر جذابن.

داستان پوچی بود. نویسنده خوب فضا سازی کرده بود ولی موضوع این کشش رو نداشت که داستان بشه. توی نظرها خوندم این داستان از بقیه داستانهای جشنواره بهتره... با این حساب من دیگه بقیه داستان‌ها رو نمیخونم. آخر داستان حسی نبود که بهم تلنگر بزنه و من و به فکر واداره.

داستان جذابی بود ولی این سوژه ها من رو خیلی به هم میریزه.شاید نوعی همذات پنداری باعث چنین حسی میشه.هر چند که هییییچ شباهتی با شخصیت این داستان در خودم نمیبینم.

جالب بود...

داستان خیلی خوبی نبود. با اینکه نثر روان و ساده‌ای داشت و تا حدودی در شخصیت‌پردازی و فضاسازی موفق بود، اما مفهوم جذابی نداشت.

خیلی جالب بود. برنده های جایزه ادبی حتما نویسنده های خوبی میشن

داستان طنز معاصر است که با کشش خاصی ، خواننده را تا پایان داستان ترغیب میکند. سبک نگارش شبیه داستان های عزیز نسین است. خواندنش لذتبخش است. درود

همه المانهایی که از یه داستان خوب توقع داشتم رو داره.خسته نباشید میگم به نویسنده

داستان خوب و جالبی بود که جذب میکرد تا تهش بخونی ولی از اواسط داستان که تقریبا همه چیز معلوم شد دیگه ریتمش ثابت شد و داستان افول کرد و فقط منتظر یه پایان بود که هر چه سریعتر برسه و آخرای داستان کمی گنگ بود مثل گنگی راوی داستان که به نظرم ایده خوبی بود که این گنگی رو القا بکنه ولی خوبداز پسش برنیومده بود برای یه نوقلم و داستان کوتاه خوب بود و 16 از 20 بهش میدم

یک ستاره بسشه!نوش جان!! :)))))))))))))))))

اوایل داستان که همه اش تجویز داروست

خوب

جالب توجه بود

عالی

یاد دوران خدمتم افتادم.

اول داستان رو خیلی زیاد کش داد و آخرش رو خیلی زود تموم کرد...از موضوعش هم خوشم نیومد

واقعا این اثر خوبه به نظر شما؟؟ فقط چون توی همشهری قبلا چاپ شده؟؟؟ ملاکهای خوب بودنش رو هم بگید شما که فکر میکنید خوبه! من که اصلا نمیدونستم توی همشهری داستان چاپ شده(و الانم که میدونم هیچ فرقی واسم نداره) اما هیچ حرف جالب یا جدیدی که باعث لذت ادبی م بشه یا منو به تفکر بندازه برام نداشت. واقعا برام باعث تعجبه که چطور امتیاز این اثردرحال حاضر از بقیه بیشتره. شاید من از داستان کوتاه نوشتن و عناصر و فرمهاش چیزی نمیدونم، اما یه اثر درخشان باید چیزی ورای این عناصر باشه و برای خواننده یه ارزشی رو ایجاد کنه. ممنون میشم اونایی که این اثر به نظرشون خوب اومده، بگن که چه چیزی از این داستان دستگیرشون شده که براشون ارزشمنده؟

یه راوی معمولی بدون زیر و بم خاصی که شاخصه برایش محسوب شود. جوانی که فقط شیوه خاصی برای تفریح یا همان اعتیاد خودش دارد. (استفاده از دارو). رابطه علت و معلولی وجود نداره. راوی صرفا کارهای خودش رو تعریف می کنه و جلو می ره و در نهایت هم در یک نقطه ای به پایان می رسه... بدون این که من خواننده رو درگیر چرایی ماجرا بکنه.

امیدوار بودم داستان های جشنواره یکی از یکی دیگه بهتر باشه ولی انگار اشتباه بوده. از داوران محترم جشواره تقاضا دارم چند دلیل راه پیدا کردن این داستان به این مرحله را بگویند.