بریده‌هایی از کتاب معجزه

ضرب‌المثلی ایتالیایی هست که حکایت حالِ بسیاری از ماست: «آدمِ تندرست، داراست، حتی اگر خود گمان کند که ندار است. »

قرآن کریم نیز بر شُکر نعمت‌ها تأکیدی بسیار دارد: وَاِذْتَأذَّنَ رَبُّکمْ لَئِن شَکرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکمْ وَلَئِن کفَرْتُمْ اِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ. ابراهیم، ۷. و (به خاطر بیاورید) زمانی که پروردگارتان اعلام فرمود: «اگر شکرگزاری کنید، نعمت شما را افزون کنم و اگر کفران نعمت کنید، مجازات من سخت است. »

تو بارها شنیده‌ای که گفته‌اند: «هر کسی آن دِرَوَد عاقبتِ کار که کشت»، «هرچه کنی به خود کنی، گر همه نیک و بد کنی»، «با هر دست که بدهی، با همان دست می‌گیری»

سپاسگزارم پُلی‌ست بر فرازِ جایی که هم‌اکنون هستی و جایی که آرزو داری باشی.

فرمولِ جادو: «علم گنج است. کلید این گنج، عمل است. »

وِردِ جادو: ۱. سپاسگزارم را آگاهانه بر زبان جاری کن. ۲. هر چه بیشتر و آگاهانه‌تر سپاسگزارم را بر زبان جاری کنی، نعمتت افزون‌تر می‌شود. ۳. احساس سپاس و امتنان تو هر چه ژرف‌تر و آگاهانه‌تر باشد، وفور و فراوانی بیشتری را در زندگیت تجربه می‌کنی.

شُکر تو آهن‌رُباست، و هر چه شاکرتر باشی نعمت بیشتری را جذب خود خواهی کرد. این یک قانون عام است!

«هر آن‌کس که شُکر دارد، به او بیشتر داده خواهد شد و او در نعمت غرق خواهد شد. هر آن‌کس که شُکر ندارد، حتی آنچه دارد نیز از او ستانده خواهد شد. »

سپاسگزارم پُلی‌ست بر فرازِ جایی که هم‌اکنون هستی و جایی که آرزو داری باشی.

فکرها و احساسات تو نیز از جنس انرژی‌اند

«صبحگاهان، هنگامی که از خواب برمی‌خیزی، به خاطر نور صبحگاهی شُکرگزار باش، به خاطرِ صبحی دیگر و فرصتی دیگر برای زندگی کردن. به خاطرِ غذایی که می‌خوری و آبی که می‌نوشی، و نیز به خاطر شور و مستیِ زیستن، شُکرگزار باش. اگر احساس می‌کنی که هیچ دلیلی برای شُکر و سپاس و امتنان نداری، اِشکال از توست. »

فرمولِ جادو: «علم گنج است. کلید این گنج، عمل است. » ابن خلدون (۱۴۰۶ ـ ۱۳۳۲) عالم برجسته‌ی مسلمان و صاحب کتاب مقدمه اسطوره‌ها و افسانه‌های قدیمی می‌گویند برای جادو کردن، ابتدا باید وِرد آن را دانست. برای بهره‌مندی از جادوی سپاس و امتنان، ابتدا باید بلد باشی بگویی: سپاسگزارم. نمی‌توانم بگویم که بر زبان راندنِ سپاسگزارم تا چه اندازه برای زندگیت اهمیت دارد. برای زیستن بر اساس احساس سپاس و امتنان، برای تجربه‌ی جادوی زندگی، باید سپاسگزارم وِردِ دایمی زبان تو باشد. سپاسگزارم پُلی‌ست بر فرازِ جایی که هم‌اکنون هستی و جایی که آرزو داری باشی.

برترین سپاس، آن نیست که بر زبان آید، بلکه آنی‌ست که زیسته می‌شود

و (به خاطر بیاورید) زمانی که پروردگارتان اعلام فرمود: «اگر شکرگزاری کنید، نعمت شما را افزون کنم و اگر کفران نعمت کنید، مجازات من سخت است. »

مهربان باش، زیرا هر آدمی را که ملاقات می‌کنی، در رنج و مشقتی عظیم به سر می‌برد.

«تخیل، حقیقتا جادوست. » نورمن وینسنت پیل (۱۹۹۳ ـ ۱۸۹۸)

هر گوشه‌ای از زندگی تو که از نعمت و موهبت بی‌بهره و تهی‌ست، بی‌تردید، جایی‌ست که از شُکر و سپاس و امتنان خالی بوده است.

تنها در لحظه‌هایی واقعا زنده هستیم که نسبت به موهبت‌های زندگی‌مان آگاهیم. »

شکر، دارایی‌ست. ناشکری، فقر است؛ این قانون طلایی زندگی توست

اگر بی‌دریغ ببخشی، در ازای بخشش بی‌منت خویش، از خدا ده‌ها برابر دریافت خواهی کرد.

«بهتر آن است که حسابِ داشته‌هایت از دست برود، نه داشته‌هایت؛ به واسطه‌ی برشمردنِ نداشته‌هایت. » مالتبی دی. بابکوک (۱۹۰۱ ـ ۱۸۵۸) نویسنده و روحانی

موهبتِ تندرستی، مرا زنده نگه می‌دارد.

هنگامی که سپاس و امتنان خود را ابراز می‌کنیم، باید هرگز فراموش نکنیم که برترین سپاس، آن نیست که بر زبان آید، بلکه آنی‌ست که زیسته می‌شود.

«باشد آنگاه که از خواب برمی‌خیزیم شکرگزار باشیم. زیرا امروز اگر چیز زیادی یاد نگرفتیم، حداقل کمی یاد گرفتیم، و اگر کمی هم یاد نگرفتیم، حداقل بیمار نشدیم، حداقل نمردیم؛ بنابراین، بیا شکرگزار باشیم. » گوتاما بودا (در حدود ۴۸۳ ـ ۵۶۳ پیش از میلاد)

همان‌طور که نیوتن گفته است: «هنگامی که به منظومه‌ی شمسی نگاه می‌کنم، می‌بینم که زمین در سمت راست خورشید و به فاصله‌ای از آن قرار گرفته است که بتواند نور و حرارت لازم و ضروری را به اندازه از خورشید دریافت کند. این موضوع، تصادفی نیست. » این سخنان، باعث شدند تا به تصویری بزرگ‌تر از جهان فکر کنم. تصادفی نیست که لایه‌ای محافظ زمین را پوشانده است، و ورای این لایه، دیگر هوایی وجود ندارد. تصادفی نیست که درختان اکسیژن می‌دهند تا هوای زندگی ما را تهویه کنند. تصادفی نیست که منظومه‌ی شمسی ما با نظمی دقیق طراحی شده است، و اگر این منظومه در هر جایی دیگر از کهکشان قرار می‌داشت، تشعشعات کیهانی ما را نابود می‌کردند. میلیاردها عامل دست به دست هم داده‌اند تا حیات ما بر روی کره زمین امکان‌پذیر باشد. اگر از این میلیاردها عامل، یک عامل کم شود، حیات ما بر روی کره‌ی زمین نابود خواهد شد. نمی‌توان تصور کرد که تمامی این میلیاردها عامل به طور تصادفی کنار هم قرار گرفته و چنین نظمی را تشکیل داده‌اند. جهان، واجد طرحی کامل و دقیق و شگفت است.

«شکرگزار بودن، ثروت است. شِکوه و شکایت، فقر است. »

«صبحگاهان، هنگامی که از خواب بیدار می‌شوی، به این بیندیش که چه موهبتی‌ست زنده بودن، فکر کردن، بهره‌مند شدن، عشق ورزیدن. »

«آدمِ تندرست، داراست، حتی اگر خود گمان کند که ندار است. »

شکر، دارایی‌ست. ناشکری، فقر است؛

خدایا تو را بابت تمامی پول‌هایی که در طول زندگیم به من عطا کرده‌ای شکر می‌کنم.