بریده‌هایی از کتاب مگه تو مملکت شما خر نیس؟

کنعان‌پاشا به همه نشان داده بود که نظم و انضباط در خانه یعنی چه. همه بایست رأس ساعت ده شب توی رختخواب می‌رفتند و حتما می‌خوابیدند. دیدن خواب زیادی قدغن بود! برای همین بایست شام را سبک می‌خوردند، موقع خواب هیچ جایشان از زیر لحاف بیرون نمی‌ماند و با فکرهای بیخودی مغزشان را خسته نمی‌کردند. ساعت بیدارباش شش صبح بود.

توی مملکت دیگه کسی نمونده که حرفش حرف باشه. حرف که زدی، جونتم که رفت حرفت نباس بره. حرف مثل ناموس آدم می‌مونه... می‌گن بدهیمونو فلان روز می‌دیم، اما این خبرا نیست... ما حرفو ناموس خودمون می‌دونیم. اگه به یکی بگیم فلان ساعت فلان جا می‌بینیمت، اگه سرمون هم بره، رو حرفمون هستیم، خودمونو می‌رسونیم. حرف یعنی این... حرف از دهن آدم در می‌آد نه از... اما تو این روزگار دیگه کسی به حرفش عمل نمی‌کنه... قدیما که این‌طور نبود.

کلاه مخملی، لامصب، به مرد هیبت می‌ده. نیگاه می‌کنی، انگار از روبروت پادشاه می‌آد. بعد یارو کلاه مخملیو که از سرش ورمی‌داره، می‌بینی تنها چیزی که نداره هیبته...