بریده‌هایی از کتاب جزء از کل

«خنده داره که شما واسه دکتر و وکیل شدن باید آموزش ببینید ولی برای والدین شدن نه.

وقتی مردم فکر کنند که روزهایت به شماره افتاده، خیلی با تو مهربان می‌شوند. ولی زمانی که تلاش می‌کنی در این دنیا به جایی برسی، آن موقع همان مردم پنجه‌هایشان را نشانت می‌دهند.

من نمردم. اما زنده هم نماندم.

بخشش تو کتاب مقدس خیلی کار بزرگیه، اما هیچ‌جایی از اون نگفته که باید خودت رو هم ببخشی.

«خنده داره که شما واسه دکتر و وکیل شدن باید آموزش ببینید ولی برای والدین شدن نه. هر احمقی می‌تونه پدر یا مادر بشه، حتی به اندازهٔ سمینار یه روزه هم نیاز نیست واسش وقت گذاشت.

شما هرگز نشنیده‌اید که یک ورزشکار حس بویایی خود را در یک تصادف فجیع از دست بدهد، البته به یک دلیل بسیار خوب، چون دنیا باید درس‌های مشقت‌بار خود را به طریقی به ما بیاموزد که ما قادر نباشیم زندگی پس از آن اتفاق را به‌طور عادی سپری کنیم، یک ورزشکار باید پاهایش را از دست بدهد، فیلسوف توان ذهنی خود را، نقاش چشمانش را، موسیقی‌دان شنوایی، و آشپز حس چشایی‌اش را. و درسی که دنیا به من داد؟ من آزادی خود را از دست دادم

کی از آدمایی که جا می‌زنن، خوشش میاد؟» «آدمای جا زن دیگه»

وقتی که در میان بحران شخصی دست‌وپنجه نرم می‌کنی، شهر چهره‌ای بی‌رحم و بی‌تفاوت به خود می‌گیرد. این دردآور است که هیچ‌کس برای گرفتن دست تو چند لحظه‌ای هم متوقف نمی‌شود.

وقتی تلاش می‌کنی تا کسی را از ذهنت بیرون کنی، این تلاش خود تبدیل به‌خاطره می‌شود، بعد مجبوری تلاش کنی تا این کار را هم فراموش کنی که این عمل هم خود خاطره‌ای شده و در ذهنت ماندگار می‌شود

مردم فکر می‌کنن که برای رشد و توسعه به توجه نیاز دارن. هیچ‌کس تحمل ناشناس بودن رو نداره.

بودایی‌ها درست می‌گویند. مردان گناهکار به مرگ محکوم نمی‌شوند، به زندگی محکوم می‌شوند

خدا می‌گوید که زندگی یک هدیه بوده است که تو حتی زحمت باز کردن آن را به خودت نداده‌ای. سپس مرا محکوم به نابودی می‌کند.

یا دربارهٔ این‌که موقعی که بچه هستی، برای مانع شدن تو از پیروی جمع با این جمله به تو حمله می‌کنند که «اگر همه از روی پل بپرند، تو هم باید بپری؟» اما وقتی بزرگ‌سال هستید و ناگهان متفاوت بودن جرم محسوب می‌شود، مردم می‌گویند: «هی، همه از روی پل می‌پرند، تو چرا نمی‌پری؟»

زمان داشت مرا می‌کشت و من هم با کشتن زمان، تلافی می‌کردم

مردم اسمش را الهام گذاشته‌اند: ایده‌های ناگهانی که در ذهنت فوران می‌کنند

خیلی کم پیش می‌آید که کسی واقعا به تو توصیه‌ای کاربردی بکند. معمولا می‌گویند: «نگران نباش» و «همه چی روبه‌راه می‌شه» که نه تنها کاربردی نیست بلکه اوضاع را بدتر هم می‌کند

خوب می‌دانیم که مقصر بدختی‌هایمان، خود ما هستیم و نه دیگران.

«مردم به دنبال پاسخ نیستند، آن‌ها به دنبال حقایقی برای اثبات خود هستند.»

اگر شخصیت انسان سرنوشت او باشد، و اگر شخصیت او مجموع اعمال او باشد، و اگر اعمال او نتیجهٔ افکار او باشد، پس شخصیت، اعمال و سرنوشت انسان به آنچه او فکر می‌کند بستگی دارد.

وقتی تمام وقت در مورد کسی حرف می‌زنی، دوست داشتن آن فرد سخت می‌شود حتی اگر مرده باشد

آیا سنگینی بار مسئولیتی را که تنها با بودنت باعث خوشحالی کسی می‌شوی را درک می‌کنی؟ فکر نکنم بدانی.

جاسپر، آیا سنگینی بار مسئولیتی را که تنها با بودنت باعث خوشحالی کسی می‌شوی را درک می‌کنی؟ فکر نکنم بدانی.

به هر حال، خاطره تنها چیز روی زمین است که می‌توانیم آن را به نفع خودمان دستکاری کنیم تا مجبور نباشیم به در مسیر رفته به گذشتهٔ خود نگاه کنیم و به این فکر کنیم که چه آدم پستی بودیم!

می‌دانم هرگز نمی‌شود از خود فرار کرد، گذشته همراه ما می‌آید،

حالا که قدم به دنیا گذاشته بودم، تمام سلول‌های بدنم از لحظه لحظهٔ فکر ماندن در آن شهر خراب شده به لرزه در می‌آمدند. به‌خاطر همین هم هرگز نباید پیمان ناگسستنی بست. چون هرگز نخواهی فهمید که سلول‌های بدنت در آینده تو را به چه مسیری خواهند کشاند.

مردم فکر نمی‌کنن؛ اونا تکرار می‌کنن. اونا چیزی رو حلاجی نمی‌کنن؛ فقط نشخوارش می‌کنن. مردم هضم نمی‌کنن، کپی می‌کنن.

«مردم همیشه از کسی که برای زندگی خود استانداردهای فردی در نظر گرفته باشد، خشمگین می‌شوند آن هم به دلیل رفتار خارق‌العاده‌ای که آن فرد به خودش اعطا کرده است. این کار او باعث می‌شود دیگران مانند موجودات عادی احساس تنزّل کنند.»

او تصمیم گرفته بود که همه چیز را دربارهٔ تری فراموش کند، اما دربارهٔ فراموش‌کردن او به‌قدری زیاد صحبت می‌کرد که انگار چیزی جز تری در ذهن او نبود.

مردم بسیاری هستند که نه کاری برای انجام دادن دارند، نه جایی برای رفتن، و هیچ‌چیزی برای آن‌ها لذت‌بخش‌تر از این نیست که وقتشان را با بحث و گفتگو تلف کنند. هرگز آن‌ها را درک نکرده بودم.

یک خانه فقط یک خانه نیست؛ بلکه مکانی است که یک قسمت از زندگی تو در آن روی صحنه می‌رود