بریده‌هایی از کتاب فریادهای خاموش؛ جلد پنجم

مشکل بداخلاقی‌های عمومی را باید در بداخلاقی دولتمردان و اصحاب قدرت رسمی جست‌وجو کرد. بداخلاقی‌های رایج، با توجه به نظم سیاسی - ایدئولوژیک مستقر و اعتماد معطوف به قدرت دولتی، ناشی از نشت بداخلاقی‌های سیاسی حکمرانان است.

بهترین شیوهٔ مواجهه با آن حفظ عزت و جایگاه با خویشتن‌داری و صبر است. از مقابله‌به‌مثل پرهیز شود و با رعایت متانت منتظر بمانی تا گذر زمان فضا را تغییر دهد که حتماً تغییر خواهد داد.

«عاقبت‌به‌خیر، تو که مسیر را خوب می‌شناسی، چرا به حرف دیگران گوش می‌دهی؟!»

«آنگاه که همه چیز و همه کس تمام می‌شود، آنگاه که همه چیز محدودیت و مانع می‌شود، آنجا آغاز شکفتن من انسانی است.»

نظر بنده این بود که نقد افکار مصدق، اگر به قیمت دفاع از پهلوی باشد، اشکال دارد. اما در غیر این صورت نقد مستدل ایشان بدون اشکال است. ضمن آنکه باید از انتشار آثاری که کلیّت نهضت ملی را زیر سؤال می‌برد اجتناب کرد.

با این مقوله که وظیفهٔ دانشگاه تولید علم تعریف شود، مشکلی ندارم؛ به شرطی که اولاً تولید باشد، نه فقط مصرف و اشاعهٔ علم دیگران

آنگاه که همه چیز و همه کس تمام می‌شود، آنگاه که همه چیز محدودیت و مانع می‌شود، آنجا آغاز شکفتن من انسانی است.

به نظرم دنیا آن‌قدر راز سربه‌مُهر و ناگشوده برای ما انسان‌های معمولی دارد که فقط باید با کمال وجود، اطمینان و طیب خاطر خود را به خدا بسپاریم؛ به این امید که او خود دستمان را بگیرد و نجات‌بخش ما باشد.

به نظر می‌رسد کشور به تغییر و خانه‌تکانی درون‌گفتمانی نیاز دارد. این خانه‌تکانی صورت نگیرد، موج ضرورت خانه‌تکانی از بیرون ــ که الزاماً مثبت و آرام هم نیست ــ فراخواهد رسید.